ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

27 Φεβρουαρίου 2012

Οι Αθηναίοι την εποχή του Λόρδου Βύρωνα ξεφάντωναν με το Καρναβάλι


Tο γεγονός ότι οι Απόκριες ήταν για τους σκλαβωμένους Ρωμιούς εποχή διασκέδασης δηλώνεται από τον γνωστό Αθηναίο Δ. Kαλλιφρονά, ο οποίος στο ημερολόγιό του (το 1800) έγραφε ότι «εφέτος τις απόκρηες χορέψαμε». Άλλοι υποστηρίζουν πως ο χορός σε ανοιχτούς χώρους και η διασκέδαση ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των ημερών της Αποκριάς. Ο Καμπούρογλου επισήμανε πως ήταν μία αποκλειστικά οικογενειακή γιορτή και όλοι συγκεντρώνονταν στον γεροντότερο ή στον επισημότερο της κάθε οικογένειας. Παραδέχεται, ωστόσο, πως και στους δρόμους εμφανίζονταν μασκαράδες, αλλά ήταν ένα είδος επαγγελματιών, τα αποκαλούμενα «είδωλα».
Πολύτιμα στοιχεία όμως για την εποχή της Tουρκοκρατίας, επίσης, μας παρέδωσε και ο γνωστός πολιτικός και περιηγητής John Cam Hobhouse (1786-1869), φιλέλληνας, αρχαιολάτρης και συνοδοιπόρος του Βύρωνα στις ανά την Ελλάδα περιηγήσεις του, κατοπινός βαρόνος του Broughton. Εξιστορεί ότι κατά τη διάρκεια του «Καρναβαλιού», ιδιαίτερα οι ξένοι που βρίσκονταν στην Αθήνα, δέχονταν την επίσκεψη νεαρών Αθηναίων που ήταν μεταμφιεσμένοι σε Άγγλους!
Σημειώνει, μάλιστα, ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Αθήνα το 1810, όταν η πόλη είχε 1.200-1.300 σπίτια, 400 τουρκικά, 300 αρβανίτικα και τα υπόλοιπα Eλληνικά, απόλαυσαν το εορταστικό έθιμο των κατοίκων της Αθήνας. Πολλοί μεταμφιεσμένοι τον επισκέφθηκαν και τον διασκέδασαν ολόψυχα. Περνούσαν μεταμφιεσμένοι από το σπίτι του, άλλος σε βοεβόδα, άλλος σε καδή ή άλλος σε Τούρκο επίσημο. Ως εντυπωσιακή μάλιστα καταγράφεται η ανοχή των Τούρκων στα ιδιαίτερα περιπαικτικά έθιμα των χριστιανών.
Το έθιμο γιορτάστηκε ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της Επανάστασης. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες αθηναϊκές οικογένειες είχαν καταφύγει στη Σαλαμίνα και την Αίγινα για να διασωθούν, εκείνοι που έμειναν πίσω μετακάλεσαν τους συνήθεις πανηγυριστές, προκειμένου να γιορτάσουν την Αποκριά τους!

Απο την ηλεκτρονική εφημερίδα για την Αθήνα "Μικρός Ρωμηός"του Μουσείου της πόλεως των Αθηνών Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία.

Σημείωση δική μου: Ευχαριστώ θερμά τον  κύριο Ελευθέριο Σκιαδά για την αδεια που μου εδωσε να αναδημοσιεύω ο,τι θέλω απο την Εφημερίδα που διευθύνει !
Ι.Β.Ν.

24 Φεβρουαρίου 2012

Ενα δημόσιο εγγραφο του 1839 απο τα Καλάβρυτα


ΕΝ ΔΗΜΟΣΙΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟΝ ΤΟΥ 1839

Προς τόν ποινήτορα Μήτζιον Τζαβλιάν.
Επειδή ο Ασημάκης Κακαβάς υπεσχέθη να μεταβή εις τον Ταμίαν Ηλείας δια να φέρη την αποχρώσαν απόδειξιν, δια τούτο θέλεις τον αφήση ανενόχλητον , αφού λάβης το δικαίωμά σου.

Καλάβρυτα τη 1 Ιουνίου 1839
          (Τ.Σ.)                                                                           Ο Ταμίας Κυλλήνης
                                                                                                 Λουκάς Μπούτος

(Υποσημείωσις) 8 Ιουνίου. ¨Ελαβα απο Ασημάκη Κακαβά δια ποινητόρια δραχ. 10 και λεπτά 40
                                                                                                    Ο ποινήτωρ
                                                                                             Μήτζιος Τζαβλιάς


Απο τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών
Ι.Β.Ν.

19 Φεβρουαρίου 2012

Μια αγοραπωλησία του 1796 στο Λειβάρτζι !


Μια αγοραπωλησία του 1796
1796 Φλεβαρίου 26 Λειβάρτζι. Δια του παρόντος γράμματος φανερώνω και ομολογώ εγώ Χρυσανθάκης Γραμματικόπουλος με το να εχω το μισό σπήτι του Φώτη Παρίτζη απο το παιδί του τον Σπήλιο, με την περιοχή του, τον κήπο την απουκάτου μεργιάν στο αβλάκι το οποίο σπήτι το επούλησα του Γιάννη Θεοχαροπούλου δια γρόσια 50 τα οποία και πρωτοέλαβα, και απο την σήμερον και ομπρός να ήνε ιδιος και καθολικός νοικοκύρης ο άνωθεν Γιάννης να ντο κάνη ο,τι θέλει και βούλεται στο οποίο σπήτι ειναι συνοριάτης το ενα μέρος Αναστάσης Χαλικιάς το αλλο μέρος Παπανδρέας το απάνου μέρος τομαρέϊκο το κάτου μέρος αβλάκι, ο κήπος το ενα μέρος Γκολφίνος Χαλικιάς, εις το κάτου μέρος Δημητράκης Χαλικιάς, το αλλο μέρος Παπανδρέας, το απάνου μέρος αβλάκι και ουτως εδωσα την ομολογίαν μου εις χείρας του βεβαιωμένη ιδιοχείρων μου

Χρυσανθάκης Γραμματικόπουλος

οι μάρτυρες
Στασινός Πολιτίτσης , Βασίλειος Χρυσανθάκης

Απο τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών
I.B.N.

16 Φεβρουαρίου 2012

Τους Δασκάλους, ρε;

Τους Δασκάλους, ρέ;
Του Γιώργου Κακαρελίδη* 

Είναι γνωστό, «Κύριε», ότι τούς εκπαιδευτικούς, πάντα τούς πληρώνετε… ελαφρώς τσιγκούνικα. Ειδικά οι δάσκαλοι έπαιρναν τα λιγότερα. Και παρ’ ότι γνωστό αυτό, διαχρονικά, τώρα έρχεσθε αναιδέστατα και επικαλούμενοι δήθεν την Τρόικα, τούς τσουβαλιάζετε στο ενιαίο και μάλιστα με δήθεν αναδρομικές διαφορές από τον περασμένο χρόνο, που ποτέ δεν πήραν, γιατί είχατε ρίξει άλλες διαφορές… αναδρομικές, με αποτέλεσμα να τούς δίνετε 600 ευρώ το μήνα. Λιγότερα κι από μια baby sitter.
Πρέπει νάχετε τρικυμία στο κρανίο σας για να οδηγείτε τους δασκάλους σε ομαδική παράκρουση και εξαθλίωση. Ίσως έχετε πεισθεί από τα φληναφήματα της ανεκδιήγητης υπουργού περί τού «ψηφιακού» σχολείου και της «τηλεκπαίδευσης», που εσυντονίζετο πειθηνίως με τον γκατζετά τον ΓΑΠ που τόπαιζε πρωθυπουργός σαν σε βιντεογκέιμ, λόγω κληρονομιάς, βεβαίως, βεβαίως και που τάκανε κεραμιδαριό. Και να θεωρείτε, πρωτοτυπούντες παγκοσμίως, ότι οι δάσκαλοι είναι απλώς περιττοί.
Αλλά, ώ αφελείς, ούτε και στις σειρές τού Startrek δεν διανοήθηκε ο παραγωγός και συγγραφέας Gene Roddenberry να καταργήσει δύο πράγματα: τον δάσκαλο και το βιβλίο. Ακριβώς αυτά που βαλθήκατε να καταργήσετε. Προφανώς κάτι ήξερε παραπάνω από σάς.
Όπως κάτι παραπάνω ξέρουν οι Φιλανδοί και πληρώνουν ικανοποιητικά τούς δασκάλους τους. Και είναι αναλογικά στις πρώτες θέσεις της επιστημονικής παραγωγής, αν και ζουν μέσα σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δύσκολο.
Μάλιστα για το ίδιο θέμα ο σχωρεμένος ο Κέννεντυ είχε πει «καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός, όταν θεωρεί φυσιολογικό, να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του, παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του».
Όμως εσείς εκεί. Από το «δυσθεώρητο» κόστος των 32 ολόκληρων λεπτών ανά παιδί ανά ώρα που «στοίχιζε» ο δάσκαλος (Ναι, τόσο, ανάγοντας μισθό 1200 ευρώ, για τριάντα παιδιά ανά τάξη), εσείς το κατεβάσατε στα 16 ΛΕΠΤΑ (600 ευρώ). Ναι, ανεγκέφαλοι, πειθήνια όργανα της καταστροφικής τρόικας (τι βαρβαρισμός, Θεέ μου). 16 ολόκληρα λεπτά την ώρα. 1 ευρώ την εργάσιμη ημέρα!
Μήπως θυμάστε, ρε, πόσα παίρνει η Φιλιππινέζα για τούς κλώνους σας, μια και είστε ανίκανοι να μεγαλώσετε με τα παιδιά σας. Σας έβλεπα εκεί στο Μεγανήσι, να στέλνετε στις ακρογιαλές Φιλιππινέζα, παιδί και λουλόσκυλα, για να μην σας ενοχλούν στα σαλιαρίσμα σας είτε με τις γκόμενογλάστρες είτε με τα «ισχυρότερα» από σας λαμόγια.
Όλη η λειτουργία σας στημένη στο ένστικτο τού σεξ και τού άκοπου, έντοκου –δηλαδή αιματοβαμμένου, χρήματος, και όχι στο συναίσθημα της άδολης προσφοράς τού Πατέρα προς το Παιδί και της λογικής της διδασκαλίας, δηλαδή της πειθαρχίας πάνω στα ένστικτα, της μετάδοσης ολάκερου τού πολιτισμού αυτής της χώρας, δηλαδή της επιστήμης όλης της ανθρωπότητος και της ιδέας της απεριόριστης ελευθερίας και ιερότητος συνάμα, τού Προσώπου, αφού ελευθέρους αφήκεν πάντας Θεός, δηλαδή της μεταφυσικής.
Την έννοια αυτή της διδασκαλίας, την πίστη -εμπιστοσύνη των παιδιών προς τον δάσκαλο και την αφοσίωση τού τελευταίου ως ζωγρών Αυτά, για να τα οδηγήσει σε ανώτερες σφαίρες πολιτισμού δηλαδή επιστήμης και ως επακόλουθο την πατρίδα, κάνατε κάθε τι να την καταστρέψετε.
Διαλύσατε με την έλευσή σας στην εξουσία κάθε είδους ιεραρχία, επιθεώρηση και αξιολόγηση, τοποθετώντας όλο τον εσμό των κομματικών εγκαθέτων στις θέσεις κλειδιά, για να βγάλουν τα απωθημένα της καλιβινιστικής λογικής τους, πάνω στην Παιδεία, δηλαδή στα παιδιά των Άλλων. Χωρίς να ρωτήσετε Δασκάλους που υπηρετούν το Γένος, μια και αυτή η λέξη, που αφορά μόνο τούς Έλληνες, σάς είναι παντελώς άγνωστη.
Μετατρέψατε όλα τα βιβλία σε κουρελούδες (patchworks στην ...επίσημη, κατά προτροπήν της υπουργού, γλώσσα των Ελλήνων), επειδή έτσι τάχουν στην Αμερική, όπου τα σχολειά υπηρετούν εντελώς διαφορετικό ρόλο.
Υποχρεώσατε τούς δασκάλους να μην βάζουν εργασίες στο σπίτι για νάχουν, ως φαίνεται χρόνο οι κλώνοι σας να καταγίνονται με τα βίντεο και τις τηλεοράσεις, ώστε να μπορούν να βλέπουν σαν ζόμπι, κάθε είδους γκλαμουρίστικου λάιφ στάιλ, της κλεπτοκρατίας που δημιουργήσατε.
Επιφέρατε λογικές αθεΐας, ειδικά με τον αμίμητο συνήγορο τού πολίτη, που σημαίνει πρακτικά «ό,τι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ… μας». Για να μην πω για τα σεξίστικα πρότυπα που αφήσατε να εκμαυλίζουν τα παιδιά, προβάλλοντας έξω από τις –καθόλα σεβαστές, ατομικές κρεβατοκάμαρες, τις αδερφίστικες πρακτικές (και μετά βάζετε πρόστιμα στον Αριστοφάνειο Λαζόπουλο, επειδή είπε «κακές» λέξεις).
Και σε κάθε περίπτωση, αντί να στηρίξετε τον δάσκαλο, τού βάλατε και τον μπαμπούλα των πειθαρχικών, ώστε να ωρύεστε ότι τραυμάτισε ψυχολογικά τον γόνο σας, επειδή τον μάλωσε που ήταν αδιάβαστος, γιατί εσείς έχετε προκαθορίσει την ζωή του. Και μιλάμε για το παιδί σας, έ.
Αλλά και με την δικιά σας λογική, ρε, θα πρέπει να πληρώσετε χοντρά τους δασκάλους. Αφού βάσει αυτών, εσείς εβγήκατε μεγάλοι και τρανοί. Και σε καμία περίπτωση, αφού πατήσατε σε ώμους δασκάλων, εδώ και ανά τα Ευρώπας και ΗΠΑ, δεν δικαιούσθε να παίρνετε περισσότερα από τον μέντορά σας.
Ναι, όπως ακριβώς γίνεται και σ’ ολη την καπιταλιστική δύση, μέσα στις επιχειρήσεις. Εσείς στα χαρακώματα κι ο μέντορας στο γραφείο να απολαμβάνει το μερτικό του, από τις δικές πωλήσεις. Αλλά, είπαμε η συνέπεια ποτέ δεν σάς διέκρινε. Μόνο ο φόβος.
Αϊ στα τσακίδια, ρε...

-Ο κ. Γ. Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχειρηματική Έρευνα & Στατιστική τού ΤΕΙ Πατρών


ΠΗΓΗ:

14 Φεβρουαρίου 2012

Το πρώτο δείγμα παρακμής μιας κοινωνίας είναι η γλώσσα !

Το πρώτο δείγμα παρακμής μιας κοινωνίας είναι η γλώσσα


Το πρώτο δείγμα παρακμής μιάς κοινωνίας είναι η γλώσσα. Αν προσπαθήσουμε νά εκφράσουμε τις πολιτικές μας σκέψεις, θα διαπιστώσουμε αμέσως την εννοιολογική σύγχιση πού επικρατεί. Η έννοια των λέξεων είναι διαφορετική γιά πολλούς άλλους συνομιλητές και το αποτέλεσμα ενός συλλογισμού έχει διαφορετικό εννοιολογικό καταληκτικό συμπέρασμα.

Η πολιτική δημιούργησε τα τελευταία τριάντα χρόνια την δική της στρεβλωτική γλώσσα, αμφισβήτησε τον κοινόν νούν, τόν υπονόμευσε, υπονόμευσε η ίδια τήν θέση της στην κοινωνία καί πολυχοτόμισε το έθνος, την υπαρκτική του κατάσταση και την διάθεση για εθνική επιβίωση με την καταστροφή του γλωσσικού του επικοινωνιακού κώδικα.

Δεν έχουμε μόνο μιά κατάπτωση εννοιών των λέξεων (δημοκρατία, ελευθερία, κράτος, έθνος, στρατηγική, κ.λ.π.), αλλά και έντεχνη διαστρέβλωσή τους. Μέ άλλα λόγια δεν έχουμε πιά κοινό εθνικό λόγο, αλλά λόγο εξόχως παραπειστικό, εννοιολογικά συγχισμένο, συντεχνιακά περίκλειστο, βιάζοντα καί αποδομούντα την κοινή λογική.

Οι λέξεις πρέπει να συν-λειτουργούν με τις έννοιες πού εκφράζουν και να αποτελούν κοινό όχημα αντίληψης, γνώσης, εξαγωγής ασφαλών συμπεράσματων, προόδου και νοηματοδότησης τής κοινωνίας και των ατόμων που την αποτελούν. Η δε, όποια, εννοιολογική μεταβολή πρέπει να είναι προϊόν κοινής συνισταμένης.

Τό πρόβλημά μας είναι εξόχως πολιτικό.

Η πολιτική κατεύθυνση, το δια ταύτα, πρέπει να εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, να είναι έντονα συναινετικό, συνάμα διχαστικό και στον σκοπό του λειτουργικό. Το ζητούμενο τής πολιτικής (όπως θά έλεγε καί ο Ζουράρις) είναι το συναμφότερο.

Τότε η ευθύνη, το κεκτημένο, το λειτούργημα, ο δημόσιος υπάλληλος, τό κράτος, ο πολίτης, ο πολιτικός, τό οικοσύστημα, η πατρίδα καί γενικώς όλα όσα συναποτελούν τήν κοινωνικότητα τού ατόμου αποκτούν λογική, σειρά καί ανθρώπινη διάσταση. Κοσμιότητα.

Το πρόβλημά μας δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΚΚΕ και λοιποί, αλλά η ανικανότητα των πολιτικών ομάδων και πρωτίστως της πρωτοπορίας τους να επικοινωνήσουν με έναν λόγο ειλικρίνειας και κοινό (από όλους κατανοητό) με τους πολίτες και όχι με ένα λόγο ψευδεπίγραφο (ανόητο και υπονομευτικό της ανθρώπινης νοημοσύνης).

Δεν είναι δυνατόν να ακούει ο πολίτης την κάθε πολιτική αρλούμπα, να μην την πιστεύει, να την χειροκροτεί παρ’ όλα αυτά, να την δικαιολογεί στην πορεία, να την αλλάζει τελείως στο νόημα, να ψηφίζει για πλάκα, να χειροκροτεί ασυνείδητα ή με κυνική συνειδητότητα, να θέλει να βολευτεί μόνον αυτός, να ανέχεται την ζούγκλα στην καθημερινότητά του, να βρίζει όλους τούς συμπολίτες του για αδράνεια και να χλευάζει υπομειδιώντας στην «ανωτερότητά» του τα όποια «ψώνεια» κόπτονται για τον κοινόν νουν.

Το πρόβλημά μας, ως έθνος – κράτος, ως ζώσης κοινωνίας και όχι μόνο ως χρηματοπιστωτικής οντότητας είναι εξόχως πολιτικό.

Άλλως, ας γίνουμε μια ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη ευρωπαϊκή επαρχία. Δεν θα έχει και πολύ μεγάλη σημασία αν θα μας ελέγχουν οι ευρωκράτες ή οι γερμανοί ή οι ομπάμηδες της υπερατλαντικής υπερδύναμης.

10 Φεβρουαρίου 2012

Εκθεση του 1966...Τα πρώτα χιόνια ! Με τοπικό γλωσσικό ιδίωμα..


Εκθεση 3η
Εν Λειβαδερώ τη 9-12-1966
"Τα πρωτα χιόνια

Απο βραδύς ειχεν ξαστεριάν΄
Του προυϊ σκόνητι η μάναμ΄
να πα να χέσι
Ανοίγι ντπότρα.. Όπ ! Χιόνι !
Σκοθήκαμι κι εμείς να κατρήσουμι
Τί κάντς άϊ ικεί; Δεν βλέπς
που κατράς; Πάει του χιόνι ειπι
η αδερφότμ.
Υστερα πήγα στου παραθύρι κι
έγλιπα του χιόνι.
Αυτό ηταν του πρώτου χιόνι στου
χουριόμ΄


Σημείωση δική μου:
Ειχα εναν συνάδελφο απο την περιοχή και γνώριζα απο αναφορές του οτι εκείνη την εποχή στην περιοχή τους δεν συναντούσες αρθρο αρσενικό. Λέγανε πχ η Γιάννς, η παππάς, κλπ
Γι αυτό και ο μαθητής γράφει εδώ η αδερφότμ.. 
αναφέρεται, δηλαδή, στον αδερφό του !

Ι.Β.Ν.

5 Φεβρουαρίου 2012

Τσίπιανα Ηλείας. Η εκκλησία και η βρύση !


Οχι  ! Δεν ειναι card postal, ειναι η παλιά εκκλησία του Αγιου Νικολάου Τσιπιάνων Ηλείας και η καινούργια βρύση . Τα αγγωνάρια (ακρογωνιαίοι λίθοι) της εκκλησίας "δένουν" αριστα με το λευκό του χιονιού ! Πίσω, στο βάθος ελατα χιονισμένα !
Ι.Β.Ν.