ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

29 Φεβρουαρίου 2016

Η μεγάλη ΑΠΑΤΗ..Δεν υπάρχει «δικαίωμα ασύλου» ως νομική έννοια!

Η μεγάλη ΑΠΑΤΗ..Δεν υπάρχει «δικαίωμα ασύλου» ως νομική έννοια!

Γράφει ο Θάνος Τζήμερος

Πέφτοντας σε σχόλιο νομικού, που εργάζεται μάλιστα και στο γραφείο του Συνήγορου του Πολίτη, η οποία με εγκαλούσε για προηγούμενο σχόλιό μου, διότι, λέει και οι Αφγανοί και οι Σομαλοί δικαιούνται ασύλου, νομίζω ότι πρέπει να φωτίσω μια άλλη απάτη της αριστερής μπουρδολογίας: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "δικαίωμα ασύλου" ως νομική έννοια!
Προκαλώ όποιον έχει αντίθετα επιχειρήματα να με διαψεύσει.
Κανένα διεθνές κείμενο (σύμβαση Γενεύης 1951, πρωτόκολλο Ν. Υόρκης 1967, Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Συνδιάσκεψη ΟΗΕ για το εδαφικό άσυλο 1977, κ.λπ.) δεν προβλέπει τέτοιο δικαίωμα. 
Η παροχή ασύλου σε πρόσφυγες πολέμου δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη, τα οποία πρώτα σταθμίζουν το αν απειλείται η τάξη και η ασφάλειά τους.
Σε απλά Ελληνικά: το ότι στην πατρίδα σου γίνεται πόλεμος κι εσύ έφυγες από εκεί δεν υποχρεώνει ΚΑΝΕΝΑ κράτος να σε δεχθεί. Αν θέλει θα το κάνει. Όλα τα κείμενα που αφορούν στα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων αναφέρονται στην συμπεριφορά του κράτους προς τον πρόσφυγα ΑΦΟΥ του έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, το οποίο φυσικά μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή.
Αν για παράδειγμα το ISIS ηττηθεί και οι καταδιωκόμενοι μαχητές του έρθουν στην Ευρώπη, θα τους χορηγήσουμε πολιτικό άσυλο; Το λέω διότι πολύ κεφαλομάντηλο και light μπούργκα πέφτει σε όσους μουσουλμάνους επέλεξαν την χριστιανική έως άθεη αλλά χειμαζόμενη Ευρώπη ως "δεύτερη πατρίδα τους" κι όχι την πάμπλουτη και ομόθρησκη Σαουδική Αραβία.
Το ότι νομικοί μιλάνε για "δικαίωμα ασύλου" είναι ενδεικτικό της κατάντιας της Παιδείας και της επιστημονικής τους ανεπάρκειας. Πριν την εισβολή των δήθεν προσφύγων είχαμε την εισβολή των δήθεν επιστημόνων, αποφοίτων (ορθότερα: αποφύτων) των δήθεν Πανεπιστημίων και όσων με τέτοιες προδιαγραφές εκφέρουν δήθεν πολιτικό λόγο.

πηγή

22 Φεβρουαρίου 2016

Ψηλά τα λάβαρα!

Ψηλά τα λάβαρα!
Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον Σταυρόν
και σαν αστροπελέκια χτυπάτε τον εχθρόν!
Ποτέ μην στοχαστείτε πως είναι δυνατός,
καρδιοχτυπά και τρέμει σαν το λαγό κι αυτός!
Αυτές είναι οι πατριωτικές σαϊτιές από το Θούριο του Ρήγα Φεραίου, που μου ήρθαν αμέσως στο νου μόλις είδα την εκπληκτική εικόνα της ελληνικής σημαίας στο βράχο του ηρωικού μας Καστελλόριζου! Ελλάδα! Ποτέ λέξη στο παγκόσμιο λεξιλόγιο δεν είχε την ικανότητα να μετατρέψει ένα απλό άνθρωπο σε υπεράνθρωπο. 
Σημαία! Ποτέ σύμβολο του Ελληνισμού δεν αγαπήθηκε, δεν λατρεύτηκε τόσο πολύ! Αλλά και ποτέ σύμβολο δεν ποτίστηκε με τόσο αίμα στο πέρασμα των αιώνων. Αφού μάλιστα, ρητά αναφέρεται στον όρκο των ενόπλων μας δυνάμεων: «να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας σημαίας, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών».
Καστελλόριζο! Ένα όμορφο στολίδι στη στράτα για την Κύπρο μας! Το πιο μακρινό σημείο της Ελλαδικής επικράτειας! Μικρό, με λίγους αλλά ''αμέτρητους'' τολμηρούς πατριώτες μας! Μακρινό,μικρό και κάτω από την απειλή του σύγχρονου απελάτη! Και τι μ' αυτό; Οι αποστάσεις ποτέ δεν είχαν σημασία για τους Έλληνες. Γιατί η πατρίδα μας φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει του ήλιου το βασίλειο!
Οι μικροί αριθμοί ποτέ δεν τρόμαξαν τη χώρα μας. Γιατί πάνω απ' όλα του Αιγαίου οι βιγλάτορες στηρίζονται στην ευψυχία τους! Οι οθωμανικές απειλές ποτέ δεν πτόησαν τους νησιώτες μας. Γιατί έχουν δυο ανίκητα όπλα στο οπλοστάσιό τους. Την αγάπη σ' αυτό που λέμε Ελλάδα και την πίστη σ' αυτό που καλούμε Ορθοδοξία! Και εκεί μαζί τους ο στρατός μας! Οι αξιωματικοί, οι υπαξιωματικοί και οι στρατιώτες μας. Άγρυπνοι φρουροί και εγγυητές της λευτεριάς αυτής της εσχατιάς! 
Ελλάδα! Καστελλόριζο! Λαός και Στρατός μαζί. Τούτοι οι στίχοι του Παλαμά σας πρέπουν: 
Οι μεγάλες πατρίδες δεν μετριένται
με τον πήχη και με το διαβήτη,
μεγάλες είναι και δοξολογιένται!
Λαοί μιας χούφτας, μιας σπιθαμής τόποι,
και τη μεγαλοσύνη τους κηρύττει,
ντουνιάς παντού, κι Αμερική κι Ευρώπη! 
Γι' αυτό, για σας εκεί στην ελληνική θαλασσινή γωνιά, φλογερά προσευχόμαστε. Και συνάμα, ταπεινά και θερμά παρακαλούμε: στη δύσκολη αυτή εποχή, που στη χώρα μας οι θεσμοί υπονομεύονται, οι αξίες διαβρώνονται, οι αρετές μυκτηρίζονται, οι συνειδήσεις δοκιμάζονται και οι Έλληνες διασύρονται και εμπαίζονται, κρατήστε ψηλά τα λάβαρα του Έθνους και της Ορθοδοξίας!
Αντιστράτηγος (ε.α) Νίκος Ταμουρίδης 
Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Σημείωση δική μου:
Και πάλι ευχαριστώ πολύ Στρατηγέ. 
Τα σέβη μου !
Ι.Β.Ν.

18 Φεβρουαρίου 2016

Στο΄πα και στο ξαναλέω....Μαρίζα Κώχ...




Ως μαθητής στο Γυμνάσιο Αρρένων της αγαπημένης μου πόλης της Αμαλιάδος, το θρυλικό της οδού Καλαβρύτων, από τέτοιο κασετόφωνο άκουγα Μαρίζα Κώχ..εκεί στην οδό Μονάστρας κοντά στο Γυμνάσιο Θηλέων...απέναντι από το εργαστήριο κατασκευής σκαγίων και φυσιγγίων του αείμνηστου μπάρμπα-Σαράντη του Κολυβά...

Τι θυμήθηκα πάλι ; !!!......

Ι.Β.Ν.

17 Φεβρουαρίου 2016

Αραμπάς περνά...

Αραμπάς..και αραμπατζής !

Παλιά Αθήνα
"Αραμπατζής"όπως αποκαλείτο τότε ο μεταφορέας καροτσιέρης. Η φωτογραφία στο μοναστηράκι στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα κάρα για μεταφορές ,τα φορτηγά της εποχής εκείνης, στάθμευαν στη συμβολή των οδών Ερμού και Αθηνάς, γι' αυτό και το μέρος εκείνο επί πολλά χρόνια μετά εξακολουθούσε να λέγεται "στις καρότσες"..

13 Φεβρουαρίου 2016

Οι 4 εφημερίδες του Ναπολέοντα...

Οι συμπτώσεις που κρύβει η ιστορία
Καθόλου πρωτότυπο κ. Νίκο Παππά.

Όσο και να λοιδορούμε την άποψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάθε τόσο αυτή επιμένει να εμφανίζεται μπροστά μας. Και κοιτάτε να δείτε κάτι περίεργες συμπτώσεις.
Ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση, που κατοχύρωνε τον Αύγουστο του 1792 την ελευθερία του Τύπου, εμφανιζόταν ταυτόχρονα η διάθεση ελέγχου και καταστολής του. Η διακηρυγμένη ελευθερία του Τύπου επιχειρείται να καταργηθεί στην πράξη. Μόνο οι «πατριώτες» δημοσιογράφοι είχαν δικαίωμα έκφρασης. Δεν επιβάλλεται λογοκρισία, αλλά εφαρμόζεται ο περίφημος νόμος «περί υπόπτων» (νόμος της 22ας Πρεριάλ, Ιούνιος 1794) σύμφωνα με τον οποίο συλλαμβάνονται οι δημοσιογράφοι που δε δηλώνουν πίστη στους «Ορεινούς». Και η Συμβατική εκδίδει μάλιστα δικό της φύλλο με τίτλο «Σελίδες Κοινωνικής Σωτηρίας» για όλη τη Γαλλία. Παρά την καταστολή που φτάνει στον παροξυσμό της τον Απρίλιο του 1796, εφημερίδες ποικίλης φύσεως από φιλικές στη μοναρχία μέχρι της άκρας αριστεράς, παραμένουν υπαρκτές.
Και έρχεται ο Ναπολέων. Με «τέχνη» και επιμονή εγκαθιστά μια κρατική προπαγάνδα με όσα μέσα διαθέτει, κυρίως όμως με τον Τύπο. Οι εφημερίδες της εποχής ήταν οι τηλεοράσεις του καιρού μας.
Η ανάγκη ελέγχου της γνώμης από την εξουσία είναι διαχρονική και δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψει. Πρόκειται για την αιώνια διαμάχη για τα πρωτεία του λόγου, κ. υπουργέ Επικρατείας. Για τη διαμάχη και τη σύγκρουση ως προς το δικαίωμα στο λόγο, που αποτελεί το θεμέλιο λίθο κάθε δημοκρατικής κοινωνικής συγκρότησης.Προυπόθεση ελευθερίας.
Ο Ναπολέων - η ιστορία πάντα φωτίζει - ασχολήθηκε ο ίδιος με τον έλεγχο του Τύπου. Ήταν ένα είδος «αρχισυντάκτη» όλου του Τύπου.Το 1810 ο Ναπολέων ιδρύει τη Γενική Διεύθυνση Τυπογραφίας και Εκδόσεων. Η Διεύθυνση αυτή ελέγχει κάθε πρόσωπο που τυπώνει και περιορίζει δραστικά τον αριθμό των τυπογράφων. Όσοι επιβιώνουν, οφείλουν δημόσια δήλωση πίστης και αφοσίωσης. Ότι δεν θα τυπώσουν δηλαδή τίποτε εναντίον του αυτοκράτορα και του κράτους.
Προχωρεί εντωμεταξύ ο απόλυτος έλεγχος του Τύπου. Επιτρέπεται μόνο μια εφημερίδα κατά γεωγραφικό διαμέρισμα και αυτή θα πρέπει να είναι αφιερωμένη στη λογοτεχνία και στις τέχνες, με τη δυνατότητα να δημοσιεύει μικρές αγγελίες για ακίνητα. Στο Παρίσι κυκλοφορούν 4 μόνο εφημερίδες. Υπό τον κρατικό έλεγχο, υπηρετούν και υμνούν τον αυτοκράτορα.
Κάτι συμπτώσεις που κρύβει η ιστορία κ. Παππά.


9 Φεβρουαρίου 2016

Ομόφωνη ανακοίνωση του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Ομόφωνη ανακοίνωση του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κατά τη συνεδρίαση της 6ης -2 -2016 στην πόλη της Θεσσαλονίκης 
To Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κατά τη συνεδρίασή του στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την 6-2-2016, μετά από ομόφωνη απόφαση, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Το καθεστώς των μνημονίων, που έχει επιβληθεί στη Χώρα μας οδηγεί, πλέον, σε αδιέξοδο. Μετά από έξι χρόνια παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε συγχρόνως θεσμική και αξιακή κρίση και διασάλευσης των αρχών του Κράτους Δικαίου και του Κράτους Πρόνοιας, από τις οποίες διαπνέεται η δημοκρατική έννομη τάξη μας, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία, ως θεσμικός φορέας, έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει όχι μόνον επί ζητημάτων, που άπτονται της απονομής της Δικαιοσύνης αλλά και επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων, επισημαίνει τα ακόλουθα:
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει ξεπεράσει τα όρια της αυτοθυσίας προς τον σκοπό της οικονομικής διάσωσης της χώρας. Ωστόσο, συνεχίζεται η επιβολή νέων μέτρων (ασφαλιστικό – φορολογικό), που πλέον πλήττουν τον πυρήνα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.
Η λογιστική αντιμετώπιση όλων των κρίσιμων τομέων της χώρας και ο προσανατολισμός μόνο στην κάλυψη δημοσιονομικών στόχων δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης.
Η οικονομική διάσωση της χώρας δεν θα επέλθει με συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών (δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία κλπ.), δεν θα επέλθει με τη θέσπιση ενός ασφαλιστικού συστήματος εισπρακτικού και μόνο χαρακτήρα, όπως αυτό που προωθείται, ούτε με την υπερφορολόγηση των πολιτών, με τον εξαναγκασμό σε μετανάστευση των νέων επιστημόνων, με το μαρασμό της ελληνικής επαρχίας και του αγροτικού τομέα και την φτωχοποίηση των πόλεων αλλά με τη σύνταξη ενός μακροπρόθεσμου προγράμματος ανάπτυξης της χώρας, με τη καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, που θα προσφέρει ασφάλεια σε πολίτες και επενδυτές, με τη σύνταξη ενός ανθρωποκεντρικού ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, με μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, που θα πληρεί τις βασικές αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας εισφορών-παροχών και της αλληλεγγύης των γενεών, που πρέπει να διέπουν κάθε ασφαλιστικό σύστημα
Ειδικότερα ως προς το θεσμό της Δικαιοσύνης επισημαίνει τα ακόλουθα:
Η συνταγματικά κατοχυρωμένη παροχή έννομης προστασίας περιορίζεται συνεχώς, αφενός ως προς τις πλέον ευάλωτες κατηγορίες πολιτών με τη θέσπιση μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα (υψηλά παράβολα, ένσημα κλπ.), με συνέπεια να αμφισβητείται εάν το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας υπηρετεί τις γενικές αρχές του Κράτους δικαίου διασφαλίζοντας όλα τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και αφετέρου με τη μη συμμόρφωση της Πολιτείας σε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.
Η νομοθέτηση καθ’ υπόδειξη των θεσμών και με έξωθεν παρεμβάσεις υποβαθμίζει την ποιότητα απονομής της Δικαιοσύνης.
Η συνεχιζόμενη άσκηση πολιτικής, κατά τρόπο που επιφέρει την υποβάθμιση του δικηγορικού λειτουργήματος και έχει ως συνέπεια την εξαθλίωση, οικονομική εξόντωση και εν τέλει την αναξιοπρεπή διαβίωση του συνόλου των δικηγόρων πλήττει τον ίδιο το θεσμό της Δικαιοσύνης, δεδομένου ότι οι δικηγόροι ως συλλειτουργοί στην απονομή αυτής συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του Κράτους Δικαίου και στην προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Η Ελλάδα πρέπει να παύσει να αποτελεί το «οικονομικό πειραματόζωο της Ευρώπης», όπως πολλές φορές μέχρι σήμερα έχουν επισημάνει μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητεί την άμεση απόσυρση διατάξεων που μειώνουν σε οποιονδήποτε βαθμό, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις, επαυξάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές και είναι αλληλέγγυα στους αγώνες των Δικηγορικών Συλλόγων και όλων των Κοινωνικών Ομάδων, που πλήττονται από το προσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Δικαίου. 


Σημείωση δική μου:
Εγώ αυτή την αντίδρασή σας την περίμενα από καιρό..
Γιατί θεωρώ ότι οι δικαστές, οι ένστολοι, οι κληρικοί και οι εκπαιδευτικοί -όλων των βαθμίδων-είστε οι θεματοφύλακες Ηθών , Αρχών, Αξιών..
Ότι είστε οι "φρουροί των συνόρων"...για αυτό και σας έχω ψηλά στη συνείδησή μου, για αυτό σέβομαι τα πρόσωπά σας , το έργο σας και την αποστολή σας...
Σήμερα κυρίες και κύριοι δικαστές και εισαγγελείς με δικαιώσατε και με κάνατε
να ελπίζω..
Σας ευχαριστώ πολύ
Ντινόπουλος Ιωάννης

7 Φεβρουαρίου 2016

Γιατί οι ευθύνες στο Στρατό;

Γιατί οι ευθύνες στο Στρατό;

Η κατάσταση με τους, κατά το πλείστον, δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες, που πλημμυρίζουν τη χώρα μας, έγινε πλέον μη ελέγξιμη από την κυβέρνηση. Η οικτρά αποτυχημένη μέχρι τώρα πολιτική των ''ανοιχτών συνόρων'' και οι ασφυκτικές πιέσεις και απειλές των δυτικών συμμάχων μας, με όπλο τα μνημόνια και το δυσβάσταχτο χρέος, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ενεργειών, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Οι κυβερνώντες τα έχουν χαμένα. Χωρίς καμιά έγκριση από τον ελληνικό λαό και με ανύπαρκτο σχεδιασμό, δημιουργούν ''κέντρα-πόλεις'' προσφύγων και μεταναστών σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Με την ένοχη ανοχή των συμπορευόμενων αντιπολιτευομένων, κάνουν αυτό που όλοι φοβόμασταν. Μη δυνάμενοι να ελέγξουν την κατάσταση μεταθέτουν τις δικές τους ευθύνες στις Ένοπλες Δυνάμεις! Τις αναθέτουν το έργο δόμησης και υποστήριξης των προαναφερόμενων πόλεων. Αυτά που λένε, ότι δήθεν τα ''κέντρα'' αυτά είναι προσωρινά, δεν αληθεύουν, γιατί μάλλον άλλα έχουν υπογράψει και, ως γνωστόν, ''ουδέν μονιμότερον του προσωρινού''! Και βάζουν μπροστά το Στρατό, τον οποίοι σέβεται και αγαπά ο ελληνικός λαός, για να ελέγξουν τις αντιδράσεις των ντόπιων κατοίκων. 
Οι ''επιτήδειοι'' Τούρκοι μας στέλνουν στη κυριολεξία εκατοντάδες χιλιάδες ξένους, δημιουργώντας ένα ακόμη τρωτό σημείο στην αμυντική μας ικανότητα. Μια εν δυνάμει τεράστια ασύμμετρη εσωτερική απειλή. Επιπλέον διαλύουν ένα πυλώνα ισχύος του κράτους, την κοινωνική συνοχή μας! Ενώ οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις αποδυναμώνονται από απίστευτη μείωση τόσο του λειτουργικού όσο και του αναπτυξιακού προϋπολογισμού τους, οι εξ ανατολών ''σύμμαχοι'' αυξάνουν την στρατιωτική τους ισχύ, ξοδεύοντας πακτωλούς χρημάτων!
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, ιδίως αυτή την εποχή αποτελούν τον πιο βασικό πυλώνα ισχύος του Έθνους! Οι άλλοι πυλώνες, δηλαδή Πολιτική και Οικονομία είναι υπό πτώχευση. Η απαξίωση επομένως των Ενόπλων μας Δυνάμεων και η μεταβίβαση των ευθυνών άλλων κρατικών φορέων, αποτελεί πράξη εμετικά προκλητική! Δεν είναι αυτή η αποστολή τους!
Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Χώρας, εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και η υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων, όπως καθορίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας.
Η κυβέρνηση επιβάλλεται άμεσα να επιλύσει το θέμα, να σοβαρευτεί, ξεχνώντας τις αλλόκοτες διεθνιστικές της ιδεολογίες, και να φυλάξει όπως πρέπει τα σύνορά μας. Και μπορεί να τα φυλάξει! Να αναθέσει δε την όποια ευθύνη, αυστηρά προσωρινών και μόνο ''κέντρων'', στο αρμόδιο υπουργείο (ολόκληρο υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, φεύ!, ιδρύσαμε), το οποίο έχει και τα αντίστοιχα κονδύλια, από χρήματα της ΕΕ που δόθηκαν και δίδονται γι αυτό το σκοπό. Να αναλάβουν λοιπόν το έργο ελληνικές εταιρίες και να δουλέψουν και συμπατριώτες μας, μια αδήριτη ανάγκη μέσα σ' αυτό το άνυδρο τοπίο της απίστευτης ανεργίας! Επιπλέον, να σηκώσει το ανάστημά της προς τους ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι οφείλουν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες, και να δεχτούν στις χώρες τους αριθμό προσφύγων και μεταναστών, ποσοστιαία αναλόγως του πληθυσμού εκάστης χώρας. Δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα υποστεί τις συνέπειες της ''αραβικής άνοιξης'' και των ''τρελών'' συγκρούσεων της Μ. Ανατολής!
Πολύ δε περισσότερο η κυβέρνηση να προσέξει να μη φέρει σε αντιπαράθεση το Στρατό με τον ντόπιο πληθυσμό! Η αποδοχή των Ενόπλων Δυνάμεων από τον Ελληνικό λαό αποτελεί σημαντικότατο κέντρο βάρος αυτών.
Και τέλος, μια δήλωση και συνάμα έκκληση για επαγρύπνηση:
Κάθε σκέψη και μόνο, από ξένους ή ντόπιους, για εγκατάσταση μουσουλμάνων στην ιερή Θράκη μας, με τα γνωστά ''παιχνίδια'' των Τούρκων σε εξέλιξη, αποτελεί τεράστια πρόκληση για εμάς τους Θρακιώτες και για όλους τους Έλληνες!

Αντιστράτηγος (ε.α) Νίκος Ταμουρίδης 
Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Σημείωση δική μου:
Υπηρέτησα στη Θράκη Στρατηγέ για δύο χρόνια..και θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως αν με χρειαζότανε..
Τα σέβη μου Στρατηγέ και πάντα στη διάθεσή σας με τις μικρές μου δυνάμεις...
Ι.Β.Ν.

5 Φεβρουαρίου 2016

Η γριά η βαβά μ’ : του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Η γριά η βαβά μ’ 
Σκωπτικό ποίημα του Ζαν Ρισπέν που ο μεγάλος ποιητής Ζαχαρίας Παπαντωνίου το μετέφρασε και το μετέτρεψε στην τοπολαλιά του...!!!
Η γρηά η βαβά μ’, καλά ύστιρ’ να,/ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά,/η βάβου η γρηούλα η αφιντιά τ’ ς
πήγι μι τ’ ρόκα στ’ ν αγκαλιά τ’ ς /κι έκατσι ’κειά κουντά στ’ φουτιά τ’ ς.
Κι’ οι τέσσερ’ π’ θα μας παν, αλλοί, /ταϊρνά ταϊρνά
στουν άλλουν ύπνου, (ώρα καλή) /κι οι τέσσιρ’ π’ θα μας παν ουλ’ νους
κι τ’ ς παραλήδις κι τ’ ς αλλ’ νους /φέρανι, τ’ ν κάσσα τ’ μακρυά
κι ήρθαν κι τ’ς είπαν «Άϊτι, γρηά».

— Πιδιά μ’, ναρθού μιτά χαράς, / ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, /βουλήθη να μι παρ’ ου Θιός; Δόξα σοι Κύριϊ των Δυνά— / Πιδιά μ’, ναρθού να πάου καλιά μ’…
Σταθήτι να τιλειώσου τ’ δ’ λιά μ’! 

— Ως που να γνέεις κυρά βαβά, /ταϊρνά ταϊρνά
κι ούλου τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, /ως που να γνέεις θα μας νυχτόεις
κι είμαστι λίγου βιαστικοί,
Σι καρτερούμι αν θα μας δόεις /πεντι παγούρια μι ρακί.

— Ρακί δεν εχου στου κατώι… /ταϊρνάϊ ταϊρνάϊ
κι ούλου τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνάει. / —Δο μας παρά κι αυτός κιρνάει!

— Έχου σι κείνου του τσουράπ’… /Τουν πήραν τουν παρά κι χραπ ! παν, κουρνιαχτός, στου μαγαζί /κι αφ’ καν τη γρηά τ’ βαβά μ’ να ζη.
Μια ουκά, δυο ουκάδις, τρεις, χάι, χάι! / ταϊρνάι, ταϊρνάι,
έρμου ρακί πώς γαργαλάει! / —Βίβα, ορέ, βίβα κι άλλη μια!
Τάπα κι οι τέσσιρ’ στου μιθύσ’… /Τη βάβου μ’ τ’ ν έχ’ νι αλησνονήσ’.
Κι η βάβου απ’ ώγνιθι πουλύ, / ταϊρνάι, ταϊρνάι,
τ’ν ιπήρι ου ύπνους σαν του π’λί /ικειά στ’ φουτιά τ’ς απ’ γίν’ κι στάχτ’
κι μάτα τ’ν αφ’κι σαν του π’λί /κι μάτα γύρ’ σι η γρηά τ’ αδράχτ’.

— Άϊντι κι νύχτουσι γρηά! (γύρ’ σαν κι οι τέσσιρ’ πω!, πω! πω!
μ’ ένα χαρούμενο σκουπό /βαϊζουντας σα δω, σα κει,
τύφλα και σκνίπα απ’ του ρακί) /αεί να σι πάμι – τράϊ – λα – λα!
στα κυπαρίσσια απ’ κατ’ τα ψ’ λα.
Κι μι κουτρώνια κι σφυριά /ταϊρνά γκα! γκοπ!
ταϊρνά γκαπ! γκουπ! / κι μι σκιπάρνια κι σφυριά
βάλανι στ’ ν κάσσα τα καρφιά /κι τ’ ν κάρφουσαν απ’ κατ’ απ’ παν’
κι τ’ σήκουσαν, γιε μ’, κι παν.

Κι απ’ του μιθύσ’ χάι, χάι, χάι, χάι! / ταϊρνά, ταϊρνά,
κι όπως δε γλέπαν ούτι τ’ μύτ’ τ’ς / η κάσσα τ’ς φαίνουνταν βαρειά
κι δεν κατάλαβαν τη γρηά / πως τ’ν αλησμόν’σανι στον σπίτ’ τ’ς!
Κι η γρηά η βαβά μ’ / ταϊρνάι ταϊρνάι

Στου χέρ’ τ’ς τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνάει /Η γρηά μι τ’ άσσουστα υστιρ’να
— Δόξα σοι, Κύριϊ των Δυνά— /Η γρηά η βαβά μ’ η αφιντιά τ’ς
Γνέθ’ κι θα γνέθ’ κουντά στ’ φουτιά τ’ς.

Η φωτογραφία ειναι απο εδώ

4 Φεβρουαρίου 2016

Από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο....

Art nouveau εικόνες ημερολογίου του Eugène Grasset
Από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο
Έχουμε ήδη περάσει από τον Ιανουάριο στον Φεβρουάριο. Για αυτό, δύο εικόνες- λιθογραφίες από το ημερολόγιο του art nouveau καλλιτέχνη Eugène Grasset, που έχουν ως θέμα τους τον μήνα Ιανουάριο και τον μήνα Φεβρουάριο.
Το ημερολόγιο για το έτος 1896 του εικονογράφου Eugène Grasset φέρει τον τίτλο η "Ωραία Κηπουρός" και απεικονίζει μία νεαρή γυναίκα στον κήπο να ασχολείται με την κηπουρική, κάνοντας εργασίες ανάλογα με την εποχή και τον μήνα. Τον Ιανουάριο ο κήπος είναι χιονισμένος και η "ωραία κηπουρός" φτυαρίζει το χιόνι.
Τον Φεβρουάριο η "ωραία κηπουρός κλαδεύει τα δέντρα. Δίπλα της βλέπουμε μια σκάλα. Τα κλαδιά των δέντρων είναι ακόμα γυμνά, αλλά κάποια λουλούδια έχουν ανθίσει. Η Άνοιξη είναι καθ' οδόν...

3 Φεβρουαρίου 2016

Το Φρικτό Δίλημμα : Με Ευρώ Χωρίς Συντάξεις ή Με Δραχμή και Συντάξεις

(Περυσινό  αλλά επίκαιρο και διαχρονικό.....)
Σπύρος Στάλιας
Οικονομολόγος ΜΑ, PhD
Λίγο πριν μπούμε στο ευρώ άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα δεν είναι βιώσιμο και ότι σε λίγα χρόνια θα καταρρεύσει. Το σενάριο φούντωσε και πάλι με τον ερχομό των Θεσμών στη χώρα, και σήμερα έχει γίνει ένα από τα πρώτα θέματα των διαβουλεύσεων της Κυβέρνησης με τους Θεσμούς.
Προχθές ο Guardian, 21 Μαΐου 2015, είχε άρθρο για το ασφαλιστικό με τον τίτλο ‘Greek pension myths’/Fight to save the Greek pension takes centre stage in Brussels and Athens, όπου περιγράφει την επιμονή της Τρόικα να περικόψει και άλλο τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, με επιχείρημα ότι η Ελλάδα δαπανά το 18% του ΑΕΠ στο ασφαλιστικό της σύστημα, περισσότερο από κάθε άλλο μέλος της ΕΕ. Στέκεται στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να αμυνθεί σε αυτές τις επιταγές, αλλά εκφράζει την αμφιβολία του κατά πόσο η Κυβέρνηση θα μπορέσει τελικά αυτό να το καταφέρει, αφού δεν μπορεί να ασκήσει αναπτυξιακή πολιτική, εφ όσον η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη.
Το πρόβλημα ξεκίνησε, επίσης τονίζει το άρθρο, την δεκαετία του 1990, όταν οι πολιτικοί πέραν πάσης προϋπολογιστικής πειθαρχίας χρηματοδοτούσαν το ασφαλιστικό σύστημα.
Εδώ βεβαία ο αρθογράφος γράφει μια μεγάλη νεοφιλελεύθερη αρλούμπα, γιατί ξεχνά ότι η χώρα τότε ήταν επικυρίαρχη, είχε το δικό της νόμισμα. Κατά συνέπεια, δεν είχε κανένα πρόβλημα να χρηματοδοτεί τις συντάξεις όσο θα ήθελε, χωρίς κανένα, μα κανένα περιορισμό, με αποφάσεις φυσικά πολιτικές και καλά έκανε.
Αλλά πέρα από αυτά, ας πάμε στον Eurostat. Ίσως βρούμε ορισμένες αλήθειες πέρα από την δαπάνη του 18% του ΑΕΠ στο ασφαλιστικό. Αν δούμε την αναλογία των ανθρώπων από τον συνολικό πληθυσμό που λαμβάνουν μια μόνο σύνταξη το 2012 στην Ευρώπη των 28, θα παρατηρήσουμε ότι η Ελλάδα δεν ανήκει στο υψηλότερο γκρουπ που ανήκει ας πούμε η Γερμανία. Βλέπε τον παρακάτω πινάκα, Ελλάδα ΕL:
Ναι, η Ελλάδα δαπανούσε το 2012 το 18% του ΑΕΠ, αλλά περίπου το ίδιο δαπανούσαν η Δανία, Ιταλία, η Πορτογαλία, η Αυστρία και η Γαλλία; Αν όμως θέλουμε να δούμε την δαπάνη ανά συνταξιούχο, θα παρατηρήσουμε και πάλι ότι η Ελλάδα δεν αμείβει με υπερβολική σύνταξη τους δικαιούχους της ακόμα και το 2012. Ανήκει δηλαδή στη μέση των 28 της Ευρώπης, έστω και αν συνταξιοδοτούνται οι πιο πολλοί στα 62,5 χρόνια τους, ενώ στη Γερμανία στην ηλικία των 63,5. Βλέπε τον παρακάτω πινάκα:
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η πρεμούρα για το ασφαλιστικό της Ελλάδος που απ’ ότι φαίνεται αγκαλιάζει και όλη την Ευρωζώνη.
Το πρόβλημα τίθεται ως εξής. Υποθέτουν ότι μετά από 30 χρόνια οι εργαζόμενοι θα είναι λιγότεροι ενώ οι συνταξιούχοι περισσότεροι. Τότε τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν Αυτό το επονομάζουν και πρόβλημα των γενεών (intergenerational). Κατά συνέπεια θα πρέπει από τώρα να μαζέψουμε αρκετά χρήματα έτσι ώστε οι συνταξιούχοι να μπορούν να αγοράζουν τότε αγαθά και υπηρεσίες για να ζουν, όσο καλά μπορούν να ζουν. Με άλλα λόγια λένε ότι, με λιγότερους εργαζόμενους και περισσότερους συνταξιούχους, το ασφαλιστικό πρόβλημα λύνεται ικανοποιητικά, αν στους συνταξιούχους εξασφαλίσουμε στοιχειωδώς επαρκή κεφάλαια για την διαβίωση τους.
Φαίνεται λογικό. Ας χρησιμοποιήσουμε όμως ένα μυθιστορηματικό επιχείρημα για να δούμε την λογικότητα του επιχειρήματος. Ας υποθέσουμε ότι μετά 30 χρόνια 11 εκατ. Έλληνες είναι συνταξιούχοι και ‘ένας’ έχει απομείνει να δουλεύει για αυτούς τους 11 εκατ. συνταξιούχους. Το πρόβλημα όμως είναι λυμένο. Οι συνταξιούχοι έχουν να πληρώσουν αυτόν τον πολύτιμο ‘ένα’. Έχει υπάρξει μέριμνα και έχουν στην άκρη τα κεφάλαια τους.
Αλλά αλήθεια, στο Θεό που πιστεύουμε, αυτό είναι το πρόβλημα; Αν οι συνταξιούχοι έχουν τα χρήματα να πληρώνουν τον ‘έναν’; Είναι έτσι όπως το θέτουν οι ανόητοι νεοφιλελεύθεροι της ΕΕ, ΕΚΤ και του ΔΝΤ και τρέχουν από πίσω και οι δικοί μας ανόητοι με τις πανηλίθιες αναλογιστικές μελέτες;
Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι αν οι συνταξιούχοι έχουν να πληρώσουν. Αν ο ‘ένας’ δεν μπορεί να παράγει, τα κεφάλαια σε μια μέρα θα εξατμιστούν σαν το νερό που βράζει. Αλλά αν ο διαβόητος αυτός ‘ένας’ έχει όλη την γνώση και την τεχνολογική υποστήριξη να παράγει για τις ανάγκες των 11 εκατ. συνταξιούχων και για τις δικές του ανάγκες, τότε ερώτημα είναι άλλο. Το ερώτημα είναι, στους συνταξιούχους τι επίπεδο ζωής θέλουμε να προσφέρουμε; Πόση υγεία; Πόσα τρόφιμα; Τι διασκέδαση; Να έχουν ένα αυτοκίνητο; Να πάνε διακοπές; Να έχουν φάρμακα; Να έχουν ένα σπίτι; Να υπάρχουν τα Καπή.
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα που θα πρέπει να απαντηθεί. Πράγματι αυτά που θα προσφέρουμε στους συνταξιούχους είναι το πραγματικό κόστος μας ως κοινωνία και όχι πως αυτά θα πληρωθούν.
Σε μια κοινωνία ευνομούμενη που εκδίδει το νόμισμα της, και κινητοποιεί τους παραγωγικούς της συντελεστές, η πληρωμή των συντάξεων δεν αποτελεί για το κράτος, τίποτα άλλο, παρά μόνο πληκτρολόγηση χρημάτων στον λογαριασμό τους, να αγοράζουν ότι παράγει η οικονομία και να ζουν αξιοπρεπώς. Ποτέ μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της δεν μπορεί στο τέλος του μήνα να μην πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να αφήσει στο έλεος του Θεού τους συνταξιούχους της, τους μισθωτούς της ή την παιδεία της και την υγεία της.
Παρ όλα αυτά όμως, το πράγματα γίνονται χειρότερα, όταν οι Θεσμοί προσπαθούν να επιβάλουν την θέληση τους. Σήμερα το κράτος να σταματήσει τις δαπάνες του ή να αυξήσει την φορολογία, για να βάλει στην άκρη αυτά τα κεφάλαια.
Μα αν το κράτος σήμερα αρχίσει να αποταμιεύει κεφάλαια για τους μέλλοντες συνταξιούχους το μόνο που θα κάνει είναι να κάνει την ύφεση ακόμα χειρότερη, την ανεργία υψηλότερη και να θέσει και τις μελλοντικές γενιές σε κίνδυνο, αφού οι δαπάνες για την παιδεία και την υγεία θα μειωθούν και έτσι ακόμα πιο πολύ η ανάπτυξη θα υπονομευτεί.
Δυστυχώς οι Έλληνες έχουν κολλήσει με το ευρώ και δεν έχουν κατανοήσει ότι όσο η χώρα είναι στο ευρώ, η Ελληνική Κυβέρνηση ίσως θα μπορεί να βρίσκει κάποιο τρόπο πληρωμής συντάξεων, αλλά καμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα μπορέσει, ποτέ μα ποτέ, να εγγυηθεί την ιδία ποιότητα ζωής στους συνταξιούχος με πραγματικούς όρους και σε βάθος χρόνου και ας κάνει όσες θέλει σοφές αναλογιστικές μελέτες.
Σήμερα, με το ευρώ, κάνουν μελέτες για το πόσο θα πρέπει να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, για να έχουμε πιο πολύ χρήμα στο μέλλον, με λιγότερες απολαβές, για πιο πολλούς συνταξιούχους, ενώ ταυτόχρονα λόγω των επιπρόσθετων φορολογιών και μείωσης των κρατικών δαπανών, το ΑΕΠ μειώνεται, η χώρα έχει αποαγροτοποιηθεί και αποβιομηχανοποιηθεί και τα έλλειμμα αυξάνονται. Ας επιλέξουμε τι θέλουμε με σοβαρότητα.
Δραχμή και συντάξεις ή ευρώ χωρίς συντάξεις;

spyridonstalias@hotmail.com

2 Φεβρουαρίου 2016

Τάλαινα Πατρίδα!

Τάλαινα Πατρίδα!
Του Αντιστρατήγου (ε.α) Νικολάου Ταμουρίδη
Η πολυσυζητημένη και, κατά το μάλλον ή ήττον, έντεχνα σχεδιασμένη ''σύγκρουση των πολιτισμών'' του Χάντιγκτον, φαίνεται πλέον ότι δομείται και κατατίθεται στην ευρασιατική γεωπολιτική παλαίστρα.
Μεγάλο θύμα η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά στο έλεος του σφοδρότερου πολιτικοκοινωνικού κυκλώνα της νεότερης ιστορίας της. Το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών έχει καταστεί τόσο δυσεπίλυτο, που απειλεί πλέον άμεσα την κρατική και εθνική υπόσταση της χώρας μας. 
Οι Ευρωπαίοι ''σύμμαχοί'' μας κοιτάζουν τα του οίκου τους. Άλλοι αναστέλλουν Συνθήκες, κατά το δοκούν, και κλείνουν τα σύνορά τους, άλλοι δέχονται επιλεκτικά μόνο τους μορφωμένους, άλλοι μας κατηγορούν για αδυναμία φρούρησης των συνόρων και μας απειλούν με έξοδο από τη Συνθήκη Σένγκεν. Κινήσεις δήθεν επίλυσης μέσω Τουρκίας αποτυγχάνουν! Και οι ροές συνεχίζουν αμείωτες! 
Οι ντόπιοι κυβερνώντες, σε πλήρη αμηχανία, αιχμάλωτοι των ιδεοληψιών και του ερασιτεχνισμού τους, καθώς και οι λοιποί πολιτικοί σχηματισμοί, δούλοι της ανικανότητάς των, αδυνατούν να αντιδράσουν.
Κανείς εκ μέρους της πολιτείας δεν μας λέει πόσοι αλλοεθνείς μουσουλμάνοι έχουν μαζευτεί στη ήδη χρεωκοπημένη χώρα μας. Μάλλον φοβούνται ότι, αν μας το πουν, θα τρομάξουμε όλοι μας τόσο, που δεν θα μπορούν να ελέγξουν τον τρόπο αντίδρασής μας!
Πάντως το σίγουρο είναι ότι ήδη ''τρίζουν τα κόκκαλα'' των αγωνιστών και ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821 και των Βαλκανικών Αγώνων 1912-13!
Η Κυβέρνηση, σύμφωνα με αυτά που έχει υπογράψει (δεν ξέρουμε και τι άλλο έχει συμφωνήσει), προσπαθεί να εγκαταστήσει ένα μέρος των ξένων με τη μέθοδο της διασποράς, είτε τοπικά εντός των Αθηνών, είτε σε διάφορα μέρη ανά την επικράτεια. Το τι θα επακολουθήσει αυτής της πολιτικής, χωρίς κανένα σχεδιασμό, ουδείς γνωρίζει. Οι τυχόν αντιστάσεις των Ελλήνων πολιτών έχουν πλέον καμφθεί, αφού τα σύγχρονα πλυντήρια εγκεφάλων έχουν φροντίσει να μας καθηλώσουν, εκμεταλλευόμενα τα ευαίσθητα ελληνορθόδοξα αισθήματά μας (τα οποία βέβαια αμφιβάλλω εάν υπάρχουν στις χώρες προέλευσης των αλλοεθνών που πλημμυρίζουν τη χώρα μας).
Επιπλέον, ο πρόσφατα ψηφισθείς ''αντιρατσιστικός νόμος'' αποτρέπει δια του φόβου κάθε εθνική κραυγή αγωνίας! Τα μεγάλα, γνωστά σε όλους, ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
Έναντι ποιας διεθνούς ή εθνικής υποχρέωσης εγκαθίστανται εκατοντάδες χιλιάδες (ίσως και παραπάνω) ξένοι, αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι στην Ελλάδα μας; Γιατί όλοι αυτοί δεν προτιμούν τις πλούσιες ομόθρησκες και ομότροπες χώρες της Μ. Ανατολής; Τι θα γίνει σε λίγο καιρό, όταν στη μητροπολιτική Ελλάδα θα έχουμε περισσότερους Μουσουλμάνους από όσους είχαμε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας; Με ποιο δικαίωμα οι κυβερνώντες, οι οποίοι ψηφίστηκαν από το 22% των εχόντων δικαίωμα ψήφου Ελλήνων κατά τις τελευταίες εκλογές, αλλάζουν την εθνική και θρησκευτική σύνθεση της χώρας μας; Ποιον ρώτησαν; Το θέμα πλέον έχει καταστεί Υψίστης Εθνικής Ασφαλείας, κι όποιος δεν το βλέπει μακαρίως καθεύδει! Καθεύδει ή στρουθοκαμηλίζει, ως πιστός ακόλουθος είτε της ιδίας αυτού ιδεοληψίας είτε του δήθεν ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Του ψευδεπίγραφου αυτού ανθρωπισμού, ο οποίος ενώ δήθεν νοιάζεται για τους δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες που γέμισαν τη χώρα μας, δεν τους δέχεται πλέον στη βόρεια Ευρώπη, και επιπλέον δεν δίνει δεκάρα για τους Έλληνες που φτωχοποιήθηκαν και ψάχνουν στα σκουπίδια για το καθημερινό τους φαγητό, για τα εκατομμύρια ανέργους, για τους άστεγους, για τους συμπατριώτες μας που αυτοκτονούν καθημερινά, για την συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου και τις καθημερινές προκλητικές ενέργειες από την Τουρκία. Η Ελλάδα απειλείται άμεσα! Πολιτικά λόγω της ανυπαρξίας εθνικού σχεδιασμού, εθνικά λόγω της απεθνικοποίησης, θρησκευτικά λόγω της αποχριστιανοποίησης, κοινωνικά λόγω της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, οικονομικά λόγω της χρεωκοπίας και της ήδη υπάρχουσας υψηλής ανεργίας. 
Τάλαινα πατρίδα! 
Αιωνίως Ελληνίς, σήμερα κινδυνεύεις από αφελληνισμό! Οι ταγοί σου λύγισαν! Η εθνική μας κυριαρχία -και όχι μόνον- διακυβεύεται! Σύγχρονοι βάρβαροι μας ζητούν και πάλι γη και ύδωρ! 
Εμείς ενωμένοι διατρανώνουμε: ''Θέλουμε την πατρίδα μας Ελληνική κι Ορθόδοξη''!
Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης 
-Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Σημείωση δική μου: Ευχαριστώ πολύ τον Στρατηγό κύριο Ταμουρίδη για την τιμή αλλά και την εμπιστοσύνη που επέδειξε στο πρόσωπό μου !
Ι.Β.Ν.

Ευρώπη …ποιά Ευρώπη; Να φύγουμε να πάμε αλλού….

Ευρώπη …Να φύγουμε να πάμε αλλού….
Της Θάλειας Χούντα 
Το όραμα μιας μεγάλης και ισχυρής ενωμένης Ευρώπης τείνει προς εγκατάλειψη, δυστυχώς, από τις ίδιες τις χώρες που το εμπνεύστηκαν, το υλοποίησαν, το προώθησαν και στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή σπεύδουν να το τερματίσουν.
Είναι οι Ευρωπαίοι του Βορρά, είναι αυτοί, οι οποίοι θωρώντας τους εαυτούς τους σαν “νοικοκυραίους“ σπεύδουν να γυρίσουν την πλάτη στους Ευρωπαίους του Νότου, αντιμετωπίζοντάς τους σαν μιάσματα τα οποία έφεραν το μικρόβιο της καταστροφής. 
Είναι εκείνοι, οι “κλέφτες” και οι “τεμπέληδες” του Νότιου οι υπεύθυνοι για τον ερχομό όλων των δεινών που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ολόκληρη η Ευρώπη, τόσο σε πολιτικό και οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. 
Τα πρώτα σημάδια της σκληροτράχηλης και παγερά κυνικής αντιμετώπισης απο πλευράς των εταίρων μας εκδηλώθηκαν επί τη εμφανίσει της κρίσης χρέους, στην οποία περιήλθαν ορισμένα κράτη – μέλη, με πρωταγωνιστή του δράματος δυστυχώς την Ελλάδα. 
Οι “φιλεύσπλαχνοι” εταίροι μας τόσο στον Βορρά όσο και στην Ανατολική Ευρώπη στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τον φόβο ενός καταστροφικού ντόμινο, το οποίο θα παρέσυρε το εύθραυστο όπως φάνηκε οικοδόμημα της Ευρωζώνης στην ολική καταστροφή, έδειξαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο προς ημάς, τους “πρωταγωνιστές”, το πραγματικό τους πρόσωπο. 
Ένα πρόσωπο εχθρικό και ωμά εκβιαστικό εις βάρος της Ελλάδας, μιας χώρας η οποία στην κυριολεξία έχει γονατίσει από την οικονομική ισοπέδωση, στην οποία και αυτοί την έχουν οδηγήσει. 
Το Grexit, ήταν η πρώτη ευθεία απειλή της Γερμανίας και των προσκείμενων σε αυτήν δορυφόρων της και υπέρμαχων μιας μικρότερης και ισχυρότερης Ευρωζώνης, εναντίον του Ελληνικού λαού, δείχνοντας του την έξοδο αφού το πρόγραμμα που μας έχουν επιβάλλει ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ… 
Τα χιλιάδες και μη διαχειρίσιμα καραβάνια των προσφύγων δυστυχώς επιστέγασαν το εχθρικό κλίμα των βορείων και ανατολικοευρωπαίων προς την πατρίδα μας με φανερές πλέον τις κραυγές τους για έξοδο της Ελλάδας από την Συνθήκη Σένγκεν. 
Φωνάζουν και απειλούν για τη μεταφορά των ευρωπαϊκών συνόρων στα Σκόπια, σε ένα κράτος μη μέλος της ΕΕ, εκείνοι οι οποίοι ουδέποτε προφύλαξαν τα ευρωπαϊκά μας σύνορα από την τουρκική επιθετικότητα, η οποία καταστρατηγεί σε καθημερινή βάση τα γεωπολιτικά δικαιώματα της χώρας μας, τα οποία έχουν αποκτηθεί με το αίμα και τη ζωή των πατεράδων μας και των παππούδων μας, τότε που εκείνοι… οι Ευρωπαίοι του Βορρά, παραδιδόντουσαν αμαχητί στο φόβο της γερμανικής μπότας. 
Ίσως έχει έρθει αυτή η ιστορική στιγμή, όπου χρειάζεται “αρετή και τόλμη η ελευθερία“, για να μπορέσουμε να επιλέξουμε μεταξύ της αξιοπρέπειας και της υποτέλειας, της υποδούλωσης και της ελευθερίας. 
Δεν είναι η πρώτη φορά στην διαδρομή αυτού του έθνους που βρισκόμαστε μπροστά στο σταυροδρόμι της ιστορικής επιλογής, του να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε μια “ευρωπαϊκή φυλακή” ή να επιχειρήσουμε τη μεγάλη έξοδο, αφήνοντας πίσω μια Ευρωπαϊκή Ένωση, φοβισμένη, διχασμένη, ασταθή και στα πρόθυρα της δικής της κατάρρευσης . 
Δεν μας λείπει το κουράγιο και το σθένος, γιατί απλά βρίσκεται στο DNA μας. Όμως η βούληση υπάρχει ;
Ευρώπη …Να φύγουμε να πάμε αλλού…. 

Πηγή: dialogoi.gr