...Ένας δάσκαλος μια μέρα έφερε στην τάξη μερικές άδειες πλαστικές σακούλες και ένα σάκο γεμάτο με πατάτες.
Μας είπε ότι για κάθε πρόσωπο που δεν θέλουμε να συγχωρήσουμε στη ζωή μας, θα παίρνουμε μια πατάτα απο το σάκο, θα γράφουμε επάνω το όνομά του και την ημερομηνία που μας στενοχώρησε ή πρόσβαλε τον εγωισμό μας και θα τη βάζουμε στην πλαστική μας σακούλα. Όπως καταλαβαίνετε, μερικές από τις σακούλες μας γεμίσανε και βάρυναν αρκετά...
Μετά μας είπε να παίρνουμε μαζί μας, ο καθένας τη σακούλα του αυτή, παντού για ενα μήνα, τη νύχτα να τη βάζουμε δίπλα στο κρεβάτι μας και όταν εργαζόμαστε δίπλα στο γραφείο μας. Ακόμη και στις γιορτές των φίλων μας και στις κοινωνικές μας εμφανίσεις θα κουβαλάμε τη σακούλα μας...
Το να σέρνουμε παντού μαζί μας αυτή τη σακούλα μάς έκανε να αντιληφθούμε καθαρά τι βάρος πνευματικό κουβαλούσαμε συνεχώς ως τώρα... Να μην ξεχνάμε τη σακούλα και να τη βάζουμε σε μέρη που μας έφερνε αμηχανία… Και οι πατάτες κατάντησαν με τον καιρό μιά γλοιώδης λάσπη…γεμάτη δυσοσμία !
Αυτό μεταφορικά μας έδειχνε το τίμημα της στάσεως μας, που μας έκανε να επιμένουμε να μεταφέρουμε πόνο και βαριά αρνητική διάθεση.
Γιατί πολύ συχνά θεωρούμε τη συγγνώμη ως δώρο προς τον άλλον, αλλά είναι εξ ίσου καλό -ισως πολύ πιό καλό-δώρο και για μας τους ιδιους !
Λοιπόν την άλλη φορά που θα αποφασίσεις ότι δεν μπορείς να συγχωρήσεις κάποιον, ρώτα τον εαυτό σου:
Σ' αρέσει, παιδάκι μου, να κουβαλάς σακούλα με πατάτες που θα σαπίσουν και θα βρωμάνε;
http://proskynitis.blogspot.gr/2012/01/blog-post_11.html
Σημείωση δική μου: Πετάξτε την..ευλογημένη τη σακούλα με τις... πατάτες πρίν ακόμα βρωμίσει...
Ι.Β.Ν.
Σημείωση δική μου: Πετάξτε την..ευλογημένη τη σακούλα με τις... πατάτες πρίν ακόμα βρωμίσει...
Ι.Β.Ν.