Η Αθωότης ! Guillaume Seignac-Innocence !

https://french-painters.blogspot.com/2018/03/guillaume-seignac-innocence.html

Η γυναίκα με τη ρόκα ! (Charles Amable Lenoir -The Spinner by the Sea !)

 

Η Γυναίκα με τη ρόκα δίπλα στη θάλασσα !

 

Σημείωση δική μου:

Όπως κρατάει το αδράχτι, φαίνεται ότι της λείπει το σφοντύλι ! 

Ι.Β.Ν. 

https://french-painters.blogspot.com/2018/03/charles-amable-lenoir-spinner-by-sea.html 

I.Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Νοτενών Αχαΐα, Πελοπόννησος.

 
I.Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Νοτενών Αχαΐα, Πελοπόννησος.

Βρίσκεται κοντά στο χωριό Σκιαδάς, στο όρος Ερύμανθος, και συγκεκριμένα στη νότια προέκτασή του και παραφυάδα του που ονομάζεται Σκιαδοβούνι ή "Κακοταραίικο", σε υψόμετρο 879 μέτρων. Στην Μονή οδηγεί ένας μη ασφαλτοστρωμένος δρόμος τόσο από το χωριό Σκιαδάς όσο και από το χωριό Κακοτάρι, από την μεριά της Ηλείας ενώ έχει θέα προς το δρυοδάσος της Κάπελης.
Κατά μία εκδοχή, έλαβε το όνομά της, από την οικογένεια Νότηδων, που βοήθησε στην ανέγερσή της, ή και από την αλβανική μορφή της λέξης Παναγιώτης (Νότης.)
Κατά μία άλλη άποψη η ονομασία Νοτενών, έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, δηλαδή, από τη θέση του μοναστηριού, στη νότια άκρη του Ερύμανθου, που είναι εκτεθειμένη στους νοτιάδες.
Η αρχική μονή των Νοτενών κτίσθηκε τον 16ο αιώνα, το 1530, στην κορυφή του βουνού επάνω από την σημερινή της θέση, που ονομάζεται "Πάνω Παναγιά" και επάνω στα ερείπια ενός αρχαίου Δωρικού ναού, πιθανόν του Απόλλωνα ή της Άρτεμης, η οποία όμως έχει εγκαταλειφθεί από τις αρχές του 19ου αιώνα, αν και σώζονται ακόμα ο παλιός ναός και οι τοιχογραφίες του από τον 17ο αιώνα ενώ τα εγκαταλελειμμένα κελιά της "Πάνω Παναγιάς" είχαν φτιαχτεί από τα υλικά του αρχαίου ναού
Ο παλιός ναός της Παναγίας έχει ύψος 3 μέτρα, δεν έχει παράθυρα όμως έχει εξαιρετικές τοιχογραφίες του 17ου αιώνα και κάτω από αυτές άλλες παλαιότερες, αγίων, από τις οποίες σώζονται 3 - 4 ενώ στη βάση και στο μήκος του έχει κτισθεί με μεγάλους, πολύ ορθογωνισμένους, επεξεργασμένους λίθους, σαφέστατα από τον αρχαίο ελληνικό ναό.
Την σκεπή στηρίζουν βυζαντινά τόξα και ο ναός χωρίζεται σε τρία ισομεγέθη μέρη (ιερό - κυρίως ναό - νάρθηκα) ενώ η πλάκα της Αγίας Τραπέζης πατάει πάνω σε εξαιρετικά καλοδιατηρημένο ημίεργο δωρικό κιονόκρανο.
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν εκεί και των σφοδρών ανέμων, οι μοναχοί εγκατέλειψαν τη μονή αυτή και κατέβηκαν 500 περίπου μέτρα πιο κάτω, όπου έχτισαν τη Νέα Μονή, όμως λόγω κατολισθήσεων γκρεμίσθηκε και διασώθηκε μόνο το κωδωνοστάσιο, κτίσμα του 1833 όπως αναγράφεται σε αυτό και στη θέση του οικοδομήθηκε νέος ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεράσιμο.
Το 1902 κτίσθηκε ναός έξω από τον περίβολο της μονής όπου φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας της Νοτενιώτισσας με αργυρά επένδυση, διαθέτει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο και παλαιές εικόνες ενώ είναι ρυθμού Βασιλικής με μικρό κωδωνοστάσιο στην οροφή του.
Για την εικόνα της Παναγίας Νοτενιώτισσας ή Παναγία Μαυρομάτα όπως την αποκαλούν λόγω και του μαυρισμένου προσώπου της, υπάρχουν οι εξής μαρτυρίες καταγεγραμμένες: "...Το μοναστήρι των Νοτενών (Κοίμηση). Λένε ότι η εικόνα -είναι από τις 72 που είχε φτιάσει ο Λουκάς- ήρθε από κάτου, από το Βελιμάχι της Γορτυνίας. Λέγανε πως η εικόνα της Παναγίας έκανε θαύματα. Άμα έβρεχε πολύ, κάνανε λιτανεία και κράτηγε! Άμα δεν έβρεχε, κάνανε λιτανεία και έβρεχε!… Τάζουνε στο μοναστήρι άλογα, βόϊδια, πρόβατα, χωράφια, κερί, έχει μεγάλη περιουσία το μοναστήρι. Ζώνανε και την εκκλησία με κερί. Προχτές της αγιαΣωτήρως ζώσανε την εκκλησία τρεις φορές με σπάγγο και κερί, αναλόγως το τάμα...

Ένας καλόγερος μια φορά είχε φύγει από το μοναστήρι και πήγαινε με το άλεσμα στο μύλο του μοναστηριού για να αλέσει. Εκεί πιο κάτου, είχανε γραίκι κάτι Σαματαίοι. Όταν είδανε τον καλόγερο με το άλεσμα, άγριοι άνθρωποι, αμολήσανε τα σκυλιά και χυθήκανε απάνου στον καλόγερο, τόνε κάμανε χάλια. Πάει το άλεσμα, χάθηκε. Ο καλόγερος ξεσκισμένος, ματωμένος, πάει, μαζεύει κάτι αφάνες και όπως ήτανε πάει κατ’ ευθείαν στο εικόνισμα και τα βάνει απουκάτου απ’ το εικόνισμα της Παναγίας. Λέει, “αν δεν κάμεις θαύμα απόψε, δεν είσαι εικόνισμα, είσαι σκέτο ξύλο και θα σε κάψω”. Τότε λένε πως κίνησε ένα σύννεφο από την Κεφαλλονιά και ήρθε απάνου απ’ το γραίκι, ήσαντε και κάτι πουρνάρια ’κεί χάμου και έριξε βροχή και αστραπή [κεραυνό] και σκότωσε ούλα τα πρόβατα, δεν έμεινε ούτε ένα. Οι Σαματαίοι σκορπίσανε. Λένε ότι ένας από δαύτους μουρλάθηκε..." (Σκιαδά Αχαΐας 1978. ΚΕΕΛ, χφ. αρ. 4100, σ. 149-150. Διηγείται ο Ιωάννης Μπαρδάκης, 78 χρ., εγγράμματος (4ης Δημοτικού). Επιτόπια έρευνα Ε. Ψυχογιού).
"...Στα Νοτενά είναι η εικόνα της Παναγίας. Και ήρθανε από τη Γορτυνία να πάρουνε την εικόνα για να την πάνε να κάνουνε λιτανεία για να βρέξει. Πάνε να την σηκώσουνε οι παπάδες, τίποτα, ακούνητη η εικόνα. Ήτανε όμως ένας γερόπαπας παπάς και της είπε, “χάει πουτσαρίνα μου” και σηκώθηκε τότε η εικόνα και την πήρανε και κάνανε τη λιτανεία…." Δροσιά (Προστοβίτσα) Αχαΐας 1978. ΚΕΕΛ, χφ. αρ. 4100: 21-22. Διηγείται ο Διονύσιος Δριβίλας, 80 χρ., μυλωνάς, εγγράματος. Επιτόπια έρευνα - καταγραφή Ε. Ψυχογιού).
"...Παλαιά γινότανε πανηγύρι απάνου στο μοναστήρι [Νοτενά], τη Δευτέρα της Λαμπρής. Πηγαίνανε, χορεύανε, τραγουδάγανε, τρώγανε, μετά τη λειτουργία γινότανε μεγάλο πανηγύρι. Τώρα δεν αφήνει ο παπάς, μόνο λειτουργία γίνεται και τρώνε. Γίνεται πανηγύρι και στις 23 Αυγούστου..." (Σκιαδά Αχαΐας 1978. ΚΕΕΛ, χφ. αρ. 4100: 150. Διηγείται η Ελένη Μαυρόγιαννη, 77 χρ., μη εγγράμματη. Επιτόπια έρευνα Ε. Ψυχογιού).
Τον Απρίλιο του 1821 οι Τούρκοι σύλησαν την μονή Νοτενών και για να εκδικηθεί την προσβολή αυτή συνεπλάκη μαζί τους αλλά σκοτώθηκε ο Δεληγεώργης Γιαννιάς, στα Στενά του Κατσαρού στην ομώνυμη μάχη, υπάρχει μάλιστα και ένα δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται σε αυτό το γεγονός.
Μετά την απελευθέρωση του Έθνους, η Μονή Νοτενών δεν διαλύθηκε, αλλά κρίθηκε διατηρητέα γιατί είχε έσοδα και ιστορία ενώ το 1837 έγιναν αρκετές επισκευές από τις καταστροφές που είχε υποστεί.
Τον Οκτώβριο του 1838 παραχωρήθηκε σε αυτήν, κατόπιν ενεργειών του επισκόπου Αχαΐας, το διαλελυμμένο μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού το επιλεγόμενο του Νίκαβα.
Στη μονή έζησε και τάφηκε, κατά τον 17ο αιώνα, ο παπα - Ιωακείμ, του οποίου η καταγωγή ήτανε από το κοντινό χωριό Σκιαδά.
Σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει σε χειρόγραφο της μονής Νοτενών ο παπα - Ιωακείμ αφού έχτισε την μονή της Παναγίας στη Δίβρη, ήρθε στη μονή Νοτενών και έγινε καθηγούμενος, μετά όμως από κάποια χρόνια παραιτήθηκε και αποσύρθηκε σε ένα σπήλαιο ψηλότερα της νέας μονής όπου και εκεί ασκήτευσε.
Εντός του σπηλαίου αυτού σήμερα υπάρχει μάλιστα, ένας ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωακείμ.
Στα μέσα του 18ου αιώνα κοιμήθηκε και περίπου δέκα χρόνια μετά την κοίμησή του έγινε ανακομιδή του λειψάνου του, από τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών και πλήθους μοναχών και κληρικών, το οποίο "ευρέθη σώον και ακέραιον αποπνέον άρρητον ευωδία".
Στην μεγάλη επιδρομή των Τουρκαλβανών στον Μωρέα, μετά την αποτυχημένη εξέγερση των Ορλωφικών, το 1770, «κρίμασιν οις οίδεν ο Κύριος», το Λείψανο του Αγίου Ιωακείμ Νοτενών, διαλύθηκε και η αγία Κάρα του εκλάπη μαζί με άλλα πολύτιμα αντικείμενα της Μονής, έτσι σήμερα στη μονή βρίσκονται λίγα μόνο λείψανά του, αφού τα περισσότερα, έχουν κλαπεί.
Λείψανα του Αγίου Ιωακείμ του Νέου, Νοτενών.
Τον Οκτώβριο του 2018, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αποφάσισε τη χρηματοδότηση με 6.800.000 ευρώ, παρεμβάσεων που βελτιώνουν την πρόσβαση σε έξι συνολικά Ιερές Μονές και Προσκυνηματικούς Χώρους που βρίσκονται στην Αχαΐα.
Μεταξύ αυτών, στο δρόμο προς την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Νοτενών στο Σκιαδά Τριταίας προβλέπεται να εκτελεστούν εργασίες όπως διανοίξεις, όπου απαιτείται, χωματουργικές εργασίες για τη διαμόρφωση κατά το δυνατόν ενιαίας μηκοτομής και τη διαμόρφωση κατά πλάτος κλίσεων σύμφωνα με τις ισχύουσες προδιαγραφές, οδοστρωσία, τοιχίο προστασίας από καταπτώσεις, στηθαία ασφαλείας στις επικίνδυνες θέσεις των οδών, τοποθέτηση πινακίδων κυκλοφορίας και επικινδύνων θέσεων, οριζόντια σήμανση.
Στην μονή που πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου (απόδοση εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) και στις 3 Ιουλίου (μνήμη του προστάτου της Αγίου Ιωακείμ), σήμερα εδώ και δεκαετίες, εγκαταβιεί μόνο ένας μοναχός, ο ακούραστος Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Διαμαντόπουλος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 26940 - 53293.

πηγή: https://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com

 

.

Η σελίδα μας αποτελεί μια πύλη ενημέρωσης, παρουσίασης και προβολής Ιερών Μονών, Ναών, Προσκυνημάτων και ποικίλων λατρευτικών και πνευματικών ευκαιριών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Αν σας αρέσει η ανάρτηση μας παρακαλώ κοινοποιήστε το βοηθήστε και εσείς να ενημερωθεί ο κόσμος για τα Ιερά Προσκυνήματα, σας ευχαριστώ πολύ.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στην σελίδα η στην Ομάδα μας άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας. Σας ευχαριστώ. π.Νικόλαος Καζακίδης εφημ. Ι. Μ.Σταγών και Μετεώρων (Ιδρυτής και διαχειριστής της σελίδας Θρησκευτικός Τουρισμός Ιερά Προσκυνήματα-Religious-Tourism, και της Ομάδας "Φίλοι Θρησκευτικού Τουρισμού")

https://www.facebook.com/permalink.php/?story_fbid=3072873886077132&id=1343022175728987

Αντικαρκινική συνταγή με μέλι και τζίντζερ

 Αντικαρκινική συνταγή με μέλι και τζίντζερ

Το μέλι και το τζίντζερ είναι ισχυρές πηγές αντιοξειδωτικών ουσιών οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν την υγεία σας με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της αναχαίτισης της ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων.

Αντικαρκινική συνταγή με μέλι και τζίντζερ

Η ρίζα του τζίντζερ γίνεται όλο και πιο δημοφιλής τα τελευταία χρόνια ως ισχυρός αντικαρκινικός παράγοντας και μπορεί να αποδεχτεί αποτελεσματικότερη από τα περισσότερα συμβατικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτής της ασθένειας.

Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το τζίντζερ είτε ως ρίζα που προσθέτει ιδιαίτερη γεύση στα πιάτα είτε στην παρασκευή πολλών θεραπευτικών συνταγών. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν ότι αυτή η γευστική ρίζα έχει επίσης αντικαρκινικές ιδιότητες, οι οποίες μπορεί να αποτελούν το κλειδί για να ξεπεράσετε τη συγκεκριμένη νόσο εφόσον αυτή δεν βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο.

Γιατί το τζίντζερ είναι καλύτερο από μερικά φάρμακα για τον καρκίνο;

Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Georgia State University διαπιστώθηκε ότι το εκχύλισμα τζίντζερ μείωσε το μέγεθος των όγκων στον προστάτη σε ποντίκια κατά 56%. Χάρη σε αυτή την έρευνα, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν την αντικαρκινική δράση του τζίντζερ και το ρόλο του στη μείωση του μεγέθους των όγκων. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι το τζίντζερ αποτελεί πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν την υγεία με πολλούς τρόπους. Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι μερικές φορές το τζίντζερ μπορεί να είναι αποτελεσματικότερο από τα εμπορικά φάρμακα κατά του καρκίνου;

Παρόλο που οι γιατροί συνήθως συνταγογραφούν φάρμακα ως τη μοναδική επιλογή για την καταπολέμηση αυτής της νόσου, η αλήθεια είναι ότι σε μερικές περιπτώσεις τα φάρμακα μπορούν στην πραγματικότητα να επιδεινώσουν την κατάσταση του ασθενούς και να επιταχύνουν την ανάπτυξη των όγκων μειώνοντας την ικανότητά του για ανάρρωση. Τα φάρμακα μπορεί να μοιάζουν αποτελεσματικά για την καταπολέμηση μιας νόσου όπως ο καρκίνος, όμως οι πιθανές παρενέργειες μπορούν στην πραγματικότητα να προκαλέσουν περισσότερο κακό από ότι καλό, μερικές φορές ακόμα και μειώνοντας το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς.

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπαινισσόμαστε ότι οι ασθενείς θα πρέπει να εγκαταλείψουν την κλινικά εγκεκριμένη θεραπεία τους. Όμως, θέλουμε να παρουσιάσουμε μια αποτελεσματική εναλλακτική που μπορείτε να θεωρήσετε ως μια συμπληρωματική μέθοδο αντιμετώπισης της συγκεκριμένης νόσου. Το τζίντζερ είναι ένα οικονομικό προϊόν, απλό στην προετοιμασία και τα αποτελέσματά του μπορούν να είναι εκπληκτικά, εφόσον το καταναλώνετε τακτικά.

Το τζίντζερ ουσιαστικά δεν έχει βλαβερές παρενέργειες στο σώμα. Αντί να επιταχύνει την ανάπτυξη των κακοήθων όγκων, έχει αποδειχτεί ότι στην πραγματικότητα αναχαιτίζει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του προστάτη. Άλλες μελέτες έχουν συμπεράνει ότι το τζίντζερ μπορεί στην πραγματικότητα να έχει αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη του καρκίνου. Μάλιστα, ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι το τζίντζερ μπορεί να είναι ωφέλιμο για την καταπολέμηση μέχρι και 101 άλλων ασθενειών.

Τζίντζερ και μέλι για την καταπολέμηση του καρκίνου

Η παρακάτω συνταγή με τζίντζερ και μέλι έχει γίνει πολύ δημοφιλής στο διαδίκτυο από τότε που πολλοί άνθρωποι δήλωσαν ότι τους βοήθησε στη μάχη τους κατά του καρκίνου. Οι καρκινοπαθείς που χρησιμοποίησαν αυτή τη συνταγή λένε ότι είδαν βελτίωση ή ξεπέρασαν τη νόσο χωρίς χειρουργική επέμβαση ή χημειοθεραπεία.

Συστατικά

2 μεγάλα κομμάτια ρίζα τζίντζερ
450 γραμμάρια βιολογικό μέλι

Προετοιμασία

Ξεφλουδίστε και πλύντε τη ρίζα του τζίντζερ, τρίψτε τη και αναμείξτε τη με το μέλι. Αποθηκεύστε το μείγμα σε ένα βάζο και καταναλώστε μία ή δύο κουταλιές της σούπας κάθε μέρα.
Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε ξύλινο ή πλαστικό κουτάλι.

Πολτός σκόρδου και τζίντζερ για την καταπολέμηση του καρκίνου

Αυτή η ισχυρή συνταγή με σκόρδο και τζίντζερ συνδυάζει τις αντικαρκινικές ιδιότητες αυτών των δύο συστατικών σε μια αποτελεσματική συνταγή. Από τη μια πλευρά, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι το σκόρδο διαθέτει ιδιότητες που συμβάλλουν στην πρόληψη και στην καταπολέμηση του καρκίνου του στομάχου και του ορθοκολικού καρκίνου. Έχει επίσης σημαντικές ωφέλειες στην καταπολέμηση άλλων τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του στήθους, του προστάτη, των πνευμόνων και της ουροδόχου κύστης. Το τζίντζερ, από την άλλη πλευρά, έχει δώσει πολύ θετικά αποτελέσματα στη χρήση του για την αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Ο παρακάτω πολτός από σκόρδο και τζίντζερ είναι πολύ υγιεινός και μπορεί να αποτελέσει έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης του καρκίνου.

Συστατικά

120 γραμμάρια σκόρδο
120 γραμμάρια τζίντζερ
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο (15 ml)

Προετοιμασία

Αναμείξτε όλα τα υλικά σε ένα μπολ. Έπειτα, χτυπήστε τα στο μπλέντερ για να βεβαιωθείτε ότι έχουν ανακατευτεί καλά σε έναν ομοιογενή πολτό.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το μείγμα ως σος για να συνοδεύσετε τα γεύματά σας, αλλά μπορείτε και να το καταναλώσετε σκέτο (μία ή δύο κουταλιές τη μέρα).

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας. 

 

 https://therapeftis.blogspot.com/2021/05/blog-post_46.html

Η κυριαρχία στη σχέση. Ποιος ο ρόλος της τελικά στην αγάπη;; Το πέρασμα από το εγώ στο εμείς.

Η κυριαρχία στη σχέση. Ποιος ο ρόλος της τελικά στην αγάπη;; Το πέρασμα από το εγώ στο εμείς.  

Τρόποι με τους οποίους βιώνει κάποιος την αγάπη. Διαφορετικές εκφάνσεις αγάπης. Εισαγωγή στην έννοια της αγάπης. 

Είναι γνωστό ότι στις περισσότερες σχέσεις υπάρχει ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στα δύο ταίρια. Εκ των παγμάτων κάποιος πρέπει να κυριαρχήσει. Στο παρελθόν αλλά και πάντα τον ρόλο αυτό τον είχε και θα τον έχει το αρσενικό στην πλειοψηφία των ζεγαριών. Στην πραγματικότητα όμως σε πολλά ζευγάρια κυριαρχεί η γυναίκα και μάλιστα μερικές φορές η κυριαρχία αυτή ευνουχίζει τις επιλογές του ανδρός της. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες άλλες σχέσεις πολύ πιο σπάνιες που οι δύο σύντροφοι κοιτάζονται στα μάτια και καταλαβαίνουν ποιος από τους δύο πρέπει να υποχωρήσει. Η σχέση αυτών των ζευγαριών στηρίζεται στην αμοιβαία αγάπη και υποχωρητικότητα. Έχουν και οι δύο περάσει από το εγώ στο εμείς και το εμείς είναι που ορίζει τελικά τις αποφάσεις τους. 

Γνωρίζοντας λοιπόν ότι οι περισσότεροι φέρουν μία άποψη για το ποιός πρέπει να κυριαρχήσει σε μια σχέση θεωρώ ότι καλό θα ήταν να αναλύσουμε παραμέτρους των φαινομένων και των τριών περιπτώσεων που ανέφερα με στόχο να αναδειχθεί η ορθότερη άποψη. Φυσικά κανείς δεν πρέπει να προσπαθήσει να επιβάλλει την άποψή του και οι υποκειμενικότητες στο τέλος θα πρέπει να προωθήσουν την κατάσταση εκείνη που ορίζει μία ΑΠΟΛΥΤΗ πραγματικότητα η οποία θα ορίζει τελικά και το μεγάλο μέγεθος της αγάπης ή καλύτερα του έρωτα μεταξύ των συντρόφων. 

Θεωρώ ότι στο παρόν θέμα δεν πρέπει να αναφερθούμε στις σχέσεις των ομοφυλοφύλλων γιατί εκ των πραγμάτων οι σχέσεις αυτές είναι σχέσεις όπου κυριαρχεί το εγώ. Αν δεν κυριαρχούσε το εγώ δεν θα είχαμε παρατηρήσει το φαινόμενο να θεωρούν φυσιολογική μία επιλογή που από τα πανάρχαια χρόνια ονομάστηκε παρά φύσιν. Η αντικειμενικότητα ορίζει την άποψη πως ο γάμος είναι επιλογή συντροφικότητας με απώτερο στόχο την τεκνοποίηση. Δεν είναι απλά μία συμβίωση. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν απαρνηθεί την φύση τους με αποτέλεσμα να αποτελούν μία ξεχωριστή κατηγορία συντρόφων η οποία καλό θα είναι να συζητηθεί σε άλλο θέμα στο μέλλον.

Είναι σαφές σε όσους έχουν βιώσει μία σχέση απόλυτου έρωτα ότι για να σταθεί στον χρόνο πρέπει το ζευγάρι να περάσει από το εγώ στο εμείς. Πόσο εύκολο όμως είναι να συμβεί αυτό και πόσα προβλήματα θα αντιμετωπίσουν οι δύο σύντροφοι μέχρι να καταφέρουν να πάψουν να λένε «εγώ» αλλά και να φροντίζουν πρωταρχικά να σκέφτονται το εμείς;; Πως γίνεται λοιπόν να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα εκ των πραγμάτων θα προκύψουν;;;;

Είναι ορθό να λένε ότι δεν υπάρχει τέλεια αγάπη ορισμένοι και να μην αναζητούν τρόπους για να φτάσουν στην τελειότητα ή μήπως είναι προτιμότερο να αναζητηθεί η αυτογνωσία στο κάθε μέλος ενός ζεύγους με στόχο την ολοκλήρωση της ψυχής και τελικά την κατάσταση που ο καθένας ξεχωριστά θα νιώσει την ΤΕΛΕΙΑ αγάπη;;;

Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι όταν οι δύο σύντροφοι περάσουν από το εγώ στο εμείς τότε υπάρχει αμοιβαιότητα συναισθημάτων και όσο πιο τέλεια βιώνουν την σχέση τους τόσο μεγαλύτερη είναι η αγάπη τους και τελικά ο δεσμός τους.

Όταν οι σύντροφοι περάσουν από το εγώ στο εμείς…τότε φροντίζουν να μην καυγαδίζουν γιατί απλά αυτό συμβαίνει ότι κυριαρχει το εγώ. Αν δεν υπάρχει εγωισμός στην σχέση τότε απλά δεν υπάρχουν καυγάδες και ο έρωτας ανέρχεται σε πολύ υψηλά επίπεδα και τελειότητα αλλά και χτίζεται τελικά μία απίστευτη ομορφιά στην σχέση.

 Πηγή

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

 Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

 

 

 

 

 

 

 

  

 Από τό βιβλίο: «Ὁ Βίος τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας», Ἱερόν Κελλίον Ἁγίου Νικολάου «Μπουραζέρη», Ἅγιον Ὄρος, 2010

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ...ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

Ἀπέστειλε πάλιν εἰς αὐτὴν τὸν ἀρχάγγελον Γαβριὴλ γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη τὴν ἔνδοξον ἐκδημίαν της, καθὼς ἄλλοτε τὴν θαυμαστὴν αὐτῆς σύλληψιν.

Τὴν ἐπεσκέφθη λοιπὸν ὁ ἀρχάγγελος καὶ τῆς ἐπέδωσε ἕνα κλάδον φοίνικος, σύμβολον τῆς νίκης, τὸ ὁποῖον εἶχε ἄλλοτε χρησιμοποιήσει ὁ λαὸς ὑποδεχόμενος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Υἱόν της, τὸν νικητὴν τοῦ θανάτου καὶ ἐξολοθρευτὴν τοῦ Ἅδου.

Ὁμοίως καὶ τώρα ὁ Γαβριὴλ δίδει αὐτὸν τὸν κλάδον εἰς τὴν Παρθένον, ὡς σύμβολον τῆς νίκης κατὰ πάντων τῶν δεινῶν καὶ τῆς καταλύσεως τοῦ θανάτου, λέγοντας· «Ὁ Κύριος καὶ Υἱός σου σὲ προσκαλεῖ: Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἔλθης πλησίον μου, ὦ καλὴ μῆτερ μου (Ἆσμ. ἀσμ. β΄, 10 καὶ 13).

Γιὰ τοῦτο μὲ ἀπέστειλε πάλι νὰ σοῦ ἀνακοινώσω, ὦ «εὐλογημένη ἐν γυναιξί», ὅτι σήμερα θὰ εὐφράνης, ὦ Κεχαριτωμένη, τὶς οὐράνιες στρατιὲς μὲ τὴν ἄνοδόν σου καὶ θὰ λαμπρύνης περισσότερον τὶς ψυχὲς τῶν ἁγίων, καθὼς ἔπλησες εὐφροσύνης τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν γῆν. Ἀγάλλου καὶ σὺ μαζί τους καθὼς ἄλλοτε τὸ εἶχες φανερώσει, διότι ἀπὸ τώρα θὰ σὲ μακαρίζουν εἰς τοὺς αἰῶνας ὅλα τὰ λογικὰ κτίσματα, «πᾶσαι αἱ γενεαί». «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ».

Οἱ προσευχὲς καὶ οἱ ἱκεσίες σου ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανόν, πρὸς τὸν Υἱόν σου, ὅθεν κατὰ τὸ αἴτημά σου σὲ προστάζει νὰ ἀφήσης τὸν κόσμον αὐτὸν καὶ νὰ ἀνέλθης εἰς τὰ οὐράνια σκηνώματα γιὰ νὰ εἶσαι αἰωνίως μαζί του, εἰς τὴν ἀληθινὴν καὶ αἰωνίαν ζωήν».

Καθὼς ἤκουσε ἡ ἁγία Θεοτόκος τοὺς λόγους τούτους ἐπλήσθη χαρᾶς καὶ ἔδωσε εἰς τὸν ἄγγελον τὴν ἰδίαν, ὅπως καὶ παλαιά, ἀπόκρισιν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι —καὶ τώρα— κατὰ τὸ ρῆμα σου⋅ καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λουκ. α΄, 38).

Τότε ἡ ὑπερευλογημένη καὶ ἔνδοξος Θεοτόκος Μαρία ἠγέρθη καὶ ἀγαλλομένη ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν γιὰ νὰ ἀπευθύνη πρὸς τὸν Κύριον ἐν ἡσυχίᾳ τὶς εὐχαριστίες καὶ τὰ αἰτήματά της γι’ αὐτὴν τὴν ἰδίαν καὶ γιὰ τὸν κόσμον ὅλον.

Ὅταν ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, ὕψωσε τὰ χέρια καὶ προσέφερε τὴν λογικὴν λατρείαν εἰς τὸν Υἱόν της, τὶς δεήσεις καὶ τὶς εὐχαριστίες της. Συνέβη τότε ἕνα μέγα θαῦμα, τὸ ὁποῖον γνωρίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἠξιώθησαν τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας καὶ δι’ αὐτῶν ἔφθασε ἕως ἐμᾶς.Ἐνῷ, δηλαδή, προσηύχετο καὶ παρακαλοῦσε τὸν Κύριον μέσα εἰς μίαν πραγματικὴν μυσταγωγίαν, ὅλα τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα δένδρα ἔκλιναν πρὸς τὴν γῆν καὶ τὴν προσεκύνησαν. Ὅταν ἐτελείωσε τὴν ἱκεσίαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν της, πλημμυρισμένη ὅλη ἀπὸ Θεὸν ἐπέστρεψε εἰς τὴν Σιών.

Εὐθὺς ἀμέσως ὁ Κύριος ἀπέστειλε ἐπὶ νεφέλης τὸν εὐαγγελιστὴν καὶ Θεολόγον Ἰωάννην, καθ’ ὅτι ἡ ἁγία Παρθένος εἶχε μεγάλην ἐπιθυμίαν νὰ τὸν ἰδῆ, δεδομένου ὅτι ὁ Κύριος τοὺς εἶχε συνδέσει δι’ υἱοθεσίας. Ἡ ἐξ ὅλων τῶν γυναικῶν ὑπερευλογημένη καθὼς τὸν εἶδε ἐχάρη ἀκόμη περισσότερον καὶ ἐζήτησε νὰ προσευχηθοῦν.

Μετὰ τὴν εὐχὴν ἡ ἁγία καὶ ἀειπάρθενος Βασίλισσα ἀνεκοίνωσε εἰς τὸν Ἰωάννην καὶ εἰς τὶς ἐκεῖ παρευρισκόμενες παρθένους τὸ νέον μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου ποὺ ἀφοροῦσε τὴν μετάθεσίν της καὶ τοὺς ἔδειξε τὸν κλάδον τοῦ φοίνικος τὸν ὁποῖον παρέλαβε ἀπὸ αὐτόν.

Παρήγγειλε νὰ ἑτοιμάσουν τὸν οἶκον της, νὰ ἀνάψουν λαμπάδες καὶ νὰ θυμιάσουν, διότι τὸν εἶχε ἤδη διακοσμήσει ὡς ἄλλον νυμφικὸν θάλαμον εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ὑπεδέχετο τὸν ἀθάνατον Νυμφίον, τὸν παντευλόγητον Υἱόν της, τὸν ὁποῖον προσδοκοῦσε μὲ μίαν ἀκατάσχετον ἐλπίδα. Ὅταν ὅλα ἐτακτοποιήθησαν, ἐγνωστοποίησε εἰς τοὺς συνοδοὺς καὶ τοὺς γνωστούς της τὸ ἐπικείμενον μυστήριον τῆς Μεταστάσεώς της καὶ ἐκεῖνοι ἀμέσως τὴν περιεκύκλωσαν κλαίοντας καὶ θρηνώντας γιὰ τὸν ἀποχωρισμόν τους, καθ’ ὅτι μετὰ Θεὸν αὐτὴν εἶχαν ἐλπίδα καὶ βοήθειαν.

Ἡ ἀδελφή τους ὅμως, ἡ Θεομήτωρ καὶ Βασίλισσα, τοὺς παρηγοροῦσε ἕναν ἕναν χωριστὰ καὶ ὅλους μαζὶ καὶ τοὺς ἀπηύθηνε ἕνα συγκινητικὸν χαιρετισμὸν λέγουσα: «Χαίρετε, τέκνα μου εὐλογημένα καὶ μὴ κάμετε τὴν μετάστασίν μου ἀφορμὴν θρήνου, ἀλλὰ πλησθῆτε ἀγαλλιάσεως, διότι ἔρχεται ἡ αἰώνιος εὐφροσύνη, ὁ Κύριός μου καὶ Υἱός μου καὶ ἡ Χάρις καὶ τὸ ἔλεός του θὰ εἶναι πάντοτε μαζί σας».

Ἐκοίταξε ἔπειτα τὸν εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην καὶ τοῦ εἶπε νὰ δώση τὴν ἐσθῆτα καὶ τὸ μαφόριόν της εἰς τὶς δύο χῆρες οἱ ὁποῖες τὴν ὑπηρετοῦσαν. Ἐν συνεχείᾳ τοὺς ἐφανέρωσε τὰ μυστήρια τῆς ἐκδημίας της καὶ τῆς ἐπ’ εὐκαιρίᾳ αὐτῆς θείας ἐπισκέψεως, καθὼς καὶ τὴν σημασίαν τοῦ κάθε γεγονότος. Ἔπειτα ἐκανόνισε τὰ τῆς κηδείας καὶ τοὺς παρήγγειλε πὼς νὰ τὴν μυρώσουν καθὼς καὶ ποῦ νὰ θάψουν τὸ πανάσπιλον σῶμα της.

Μετὰ ταῦτα ἡ ἔνδοξος Θεομήτωρ ἀνεκλίθη εἰς ἕνα κράββατον, τὴν κλίνην ἐκείνην τὴν ὁποίαν καθ’ ἑκάστην νύκτα ἔλουζε μὲ τὰ δάκρυα τῶν ὀφθαλμῶν της ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸν Υἱόν της Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν ἐλάμπρυνε μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὶς δεήσεις αὐτῆς. Κατόπιν ἐζήτησε καὶ πάλιν νὰ ἀνάψουν τὶς λαμπάδες. Οἱ δὲ ἐκεῖ συγκεντρωμένοι πιστοί, αἰσθανόμενοι ὅτι ἐγγίζει ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας τῆς μητρὸς αὐτῶν Παναγίας Παρθένου, ἐξέσπασαν εἰς λυγμούς.

Ἔπεσαν εἰς τὸ ἔδαφος καὶ τὴν ἱκέτευαν νὰ μὴ τοὺς ἀφήση ὀρφανούς. Ἐὰν ὅμως ἦταν ἀναπόφευκτος ἡ ἀναχώρησίς της ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν, νὰ τοὺς συνοδεύη εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὴν Χάριν καὶ τὶς πρεσβεῖες της. Ἡ ἁγία Θεοτόκος ἤνοιξε τότε τὸ ἀμόλυντον καὶ καθαρώτατον στόμα της καὶ τοὺς εἶπε: «Ἡ εὐδοκία τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου ἐπ’ ἐμέ⋅ «οὗτός μου Θεὸς καὶ δοξάσω αὐτόν⋅Θεὸς τοῦ Πατρός μου καὶ ὑψώσω αὐτόν» ( Ἐξοδ. ιε΄, 2). Αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱός μου, ὁ ὁποῖος κατὰ σάρκα ἐγεννήθη ἀπὸ ἐμέ, ὅμως πατὴρ αὐτοῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ δημιουργός. Γιὰ τοῦτο ποθῶ νὰ πορευθῶ πρὸς αὐτόν, ὁ ὁποῖος χορηγεῖ εἰς πάντας τὸ εἶναι καὶ τὴν ζωήν.

Παρ’ ὅλον δὲ ποὺ θὰ ὑπάγω ἐκεῖ πλησίον του, δὲν θὰ παύσω νὰ παρακαλῶ καὶ νὰ πρεσβεύω ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ πάντων τῶν χριστιανῶν καὶ τοῦ κόσμου παντός, οὕτως ὥστε ὁ φιλάνθρωπος Κτίστης, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός του, νὰ εὐσπλαγχνίζεται ὅλους τοὺς πιστούς, νὰ τοὺς ἐνισχύη καὶ νὰ τοὺς καθοδηγῆ εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀληθινῆς ζωῆς· νὰ μεταστρέφη τοὺς ἀπίστους καὶ νὰ τοὺς συμπεριλάβη ὅλους εἰς μίαν ποίμνην ( Ἰωάν., ι΄16), καθ’ ὅτι ὡς καλὸς Ποιμὴν ἔδωσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν προβάτων του, γνωρίζει δὲ τὰ ἰδικά του καὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ αὐτά».

Καὶ καθὼς ἡ ὑπερευλογημένη μήτηρ τοῦ Χριστοῦ τοιουτοτρόπως ὡμιλοῦσε καὶ συγχρόνως τοὺς εὐλογοῦσε, ἠκούσθη αἴφνης δυνατὴ βροντὴ καὶ ἐνεφανίσθη μία νεφέλη φερομένη ἀπὸ γαλήνιαν αὔρα. Ἀπὸ τὴν μεγαλειώδη αὐτὴν νεφέλην, ἤρχισαν νὰ πίπτουν εἰς τὴν γῆν ὡς σταγόνες μυριπνόου δρόσου οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, συνερχόμενοι «ἐπὶ τὸ αὐτό» ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Παναγίας Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας. Ἀμέσως ὁ εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος Ἰωάννης, ἀφοῦ τοὺς ὑπεδέχθη καὶ ἤρεμα τοὺς ἐχαιρέτισε, τοὺς ὡδήγησε ἐνώπιον τῆς ὑπεραγίας καὶ μακαρίας Παρθένου.

Δὲν ἦλθαν μόνον οἱ δώδεκα, ἀλλὰ καὶ ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς πολυάριθμους μαθητάς των οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπιλεγῆ καὶ ἀξιωθῆ τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ὅπως μᾶς τὸ δηλώνει ὁ μέγας Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης εἰς τὴν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν του.

Λέγει, δηλαδή, ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Διονύσιος μαζὶ μὲ τὸν Τιμόθεον, τὸν Ἱερόθεον καὶ ἄλλους ὁμοψύχους των ἔφθασαν ἐκεῖ μὲ τοὺς Ἀποστόλους γιὰ τὴν ἐκδημίαν τῆς Βασιλίσσης. Εἰσῆλθαν, λοιπόν, καὶ παρέστησαν ἐνώπιόν της καὶ τὴν προσεκύνησαν μετὰ δέους καὶ ἄκρας εὐλαβείας. Ἡ δὲ μακαρία καὶ Παναγία Παρθένος τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς ἀνήγγειλε τὴν ἀναχώρησίν της ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτόν.

Τοὺς διηγήθη ἐπίσης περὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς κοιμήσεώς της ἐκ μέρους τοῦ ἀρχαγγέλου, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδειξε τὸ ἐπινίκιον σύμβολον τῆς Μεταστάσεώς της, τὸν κλάδον δηλαδὴ τοῦ φοίνικος τὸν ὁποῖον τῆς ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸς τῶν ἀγγέλων, τοὺς ἐπαρηγόρησε καὶ πάλι τοὺς εὐλόγησε, ἐνισχύουσα καὶ στηρίζουσα αὐτοὺς εἰς τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος.

Ἀπεχαιρέτισε τὸν Πέτρον καὶ τὸν Παῦλον καθὼς καὶ ὅλους τοὺς λοιπούς, λέγοντας πρὸς αὐτούς: «Χαίρετε τέκνα, φίλοι καὶ μαθηταὶ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ μου. Εἶσθε μακάριοι, ποὺ ἔχετε κριθῆ ἄξιοι νὰ γίνετε μαθηταὶ τοῦ εὐλογητοῦ καὶ ἐνδόξου Κυρίου καὶ Δεσπότου, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐνεπιστεύθη τὴν διακονίαν τοιούτων μεγίστων μυστηρίων καὶ σᾶς ἐξέλεξε συμμετόχους τῶν διωγμῶν καὶ τῶν Παθῶν αὐτοῦ, γιὰ νὰ σᾶς ἀξιώση νὰ γίνετε κοινωνοὶ καὶ τῆς δόξης καὶ Βασιλείας του ὅπως σᾶς τὸ ὑπεσχέθη καὶ τὸ οἰκονόμησε ὁ ἴδιος, ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης».

Τοὺς ἐξέθεσε δὲ μίαν τοιαύτην εὐλογημένην διδασκαλίαν ἀνάλογον τοῦ ὕψους τῆς δόξης της καὶ ἀφοῦ ὥρισε τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες σχετικῶς μὲ τὴν κηδείαν καὶ τὴν ταφήν της, ὕψωσε τὰ χέρια εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἤρχισε νὰ εὐχαριστῆ τὸν Κύριον ὡς ἑξῆς:

»Εὐλογῶ σε, τὸν Βασιλέα τοῦ παντὸς καὶ μονογενῆ Υἱὸν τοῦ ἀνάρχου Πατρός, τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, διότι εὐδόκησες, εὐαρεστῶν τὸν Πατέρα δι’ ἄφατον φιλανθρωπίαν νὰ σαρκωθῆς ἀπὸ ἐμὲ τὴν δούλην σου μὲ τὴν συνδρομὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

»Εὐλογῶ σε, τὸν χορηγὸν κάθε εὐλογίας καὶ φωτοπάροχον, τὸν αἴτιον παντὸς ἀγαθοῦ καὶ εἰρηνάρχην, ποὺ μᾶς ἐχάρισες τὴν ἐπίγνωσίν σου καὶ τοῦ ἀνάρχου Πατρὸς καὶ τοῦ συναϊδίου καὶ ζωοποιοῦ Πνεύματος.

»Εὐλογῶ σε, γιὰ τὸ ὅτι εὐηρεστήθης νὰ κατοικήσης εἰς τὴν κοιλίαν μου ἀνεκλαλήτως.

»Εὐλογῶ σε, διότι ἠγάπησες τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, μέχρι τοῦ σημείου νὰ ὑπομείνης πρὸς χάριν μας τὸν Σταυρὸν καὶ τὸν θάνατον, καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασίν σου νὰ ἀναστήσης τὴν φύ- σιν μας ἀπὸ τὰ ἔγκατα τοῦ Ἅδου, νὰ τὴν ἀναβιβάσης εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ νὰ τὴν δοξάσης μὲ δόξαν ἀσύλληπτον.

»Εὐλογῶ σε καὶ μεγαλύνω τοὺς λόγους σου, τοὺς ὁποίους μᾶς παρέδωσες ἐν πάσῃ ἀληθείᾳ καὶ πιστεύω εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν ὅλων τῶν πρὸς ἐμὲ ἐπαγγελιῶν σου».

Ὅταν ἡ ἁγία καὶ ὑπερευλογημένη Θεοτόκος ἐτελείωσε τὸν αἶνον καὶ τὴν προσευχήν της, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, κινούμενοι ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἤρχισαν νὰ ὁμιλοῦν, νὰ ἀνυμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν, ὁ καθεὶς ἀναλόγως τῆς ἱκανότητός του καὶ τοῦ θείου φωτισμοῦ.

Ἐγκωμίασαν καὶ ἀνύμνησαν τὴν ἀπροσμέτρητον γενναιοδωρίαν τῆς θείας κυριαρχίας καὶ μὲ τὴν θαυμαστὴν θεολογίαν τους εὔφραναν τὴν καρδίαν τῆς ὑπερενδόξου Θεομήτορος, καθώς μᾶς παρέδωσε ὁ προαναφερθεὶς ἅγιος Διονύσιος εἰς τὸ κεφάλαιον ὅπου καταδεικνύει τὴν δύναμιν τῶν εὐχῶν καὶ τῆς θεολογίας ποὺ ἐξέφρασε πανευλαβῶς ὁ μακάριος Ἱερόθεος [Εἰς τὸ Περὶ θείων ὀνομάτων: «Τίς ἡ τῆς εὐχῆς δύναμις καὶ περὶ τοῦ μακαρίου Ἱεροθέου καὶ περὶ εὐλαβεί- ας καὶ συγγραφῆς θεολογικῆς», Ρ.G. 3, 681D].

Συγκεκριμένα, εἰς τὸ οἰκεῖον κεφάλαιον τοῦ λόγου του πρὸς τὸν Τιμόθεον, ἀναφέρει περὶ τῆς συναθροίσεως τῶν ἁγίων Ἀποστόλων κατὰ τὴν ἐκδημίαν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καθὼς καὶ περὶ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖον ὁ καθείς, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, διετράνωσε διὰ λόγων αἰνέσεως τὴν δόξαν τῆς ἀπειροδυνάμου θείας ἐξουσίας καὶ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εὐδόκησε νὰ κατέλθη εἰς τὴν γῆν χωρὶς νὰ χωρισθῆ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους καὶ νὰ σαρκωθῆ ἀπὸ τὴν πανάμωμον Παρθένον.

Ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη, ἐπειδὴ ηὗρε τὴν Παναγίαν καὶ ὑπερένδοξον Μαριὰμ ὑπήκοον καὶ ὑψηλοτέραν πάσης τῆς κτίσεως· εὐδόκησε νὰ κατοικήση ἐντός της, ἐνεδύθη ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ τοιουτοτρόπως ἠλέησε καὶ ἔσωσε τὸ ἀνθρώπινον γένος μὲ τὴν μεγαλειώδη καὶ ἀνέκφραστον Οἰκονομίαν του καὶ τὸ ἐδόξασε, πλουτίζων αὐτὸ μὲ τὴν Χάριν του ἕνεκα τῆς ἀνυπερβλήτου εὐσπλαγχνίας καὶ μακροθυμίας του.

Μετὰ ταῦτα ἡ ἁγία Παρθένος τοὺς εὐλόγησε γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰν καὶ ἡ καρδία της ἐπλήσθη θείας παρηγορίας. Καὶ ἰδού, ἔλαβε χώραν ἡ μεγαλειώδης καὶ θαυμαστὴ ἄφιξις Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ καὶ Θεοῦ αὐτῆς, συνοδευομένου ἀπὸ ἀναρίθμητες στρατιὲς ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, καθὼς καὶ ἀπὸ ἄλλα τάγματα, Σεραφίμ, Χερουβὶμ καὶ Θρόνους⋅ ὅλοι οἱ ἄγγελοι παρίσταντο ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μετὰ φόβου, καθ’ ὅσον «ὅπου βασιλέως παρουσία, καὶ ἡ τάξις παραγίγνεται».

Ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ἐγνώριζε ὅλα αὐτὰ ἐκ τῶν προτέρων, τὰ προσδοκοῦσε μὲ ἀκράδαντον ἐλπίδα· γιὰ τοῦτο ἔλεγε: «πιστεύω ὅτι ὅλες οἱ πρὸς ἐμὲ ὑποσχέσεις σου θὰ πραγματοποιηθοῦν».

Ἀκολούθως εἶδαν καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐμφανῶς, εἶδαν ἔκπληκτοι τὴν θεϊκήν του δόξαν, ὁ καθεὶς βέβαια ἀναλόγως τῆς δυνατότητος αὐτοῦ. Ἡ παροῦσα ἔλευσις τοῦ Κυρίου ἦταν μεγαλοπρεπεστέρα καὶ φοβερωτέρα τῆς πρώτης, καθ’ ὅτι τώρα ἐνεφανίσθη λαμπρότερος τῆς ἀστραπῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπὶ τοῦ Θαβὼρ Μεταμορφώσεώς του, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἔδειξε παρὰ τὴν φυσικήν του δόξαν, διότι μετὰ τὴν Ἀνάληψιν ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπρόσιτος καὶ ἀόρατος.

Ἐνώπιον τοιούτου μυστηρίου «οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα, γενόμενοι ὡσεὶ νεκροί» (Ματθ. ιε΄, 6). Τότε ὁ Κύριος τοὺς εἶπε: «Εἰρήνη ὑμῖν», ὅπως παλαιά, ὅταν «εἰσῆλθε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων» ( Ἰωάν. κ΄, 21, 19) εἰς τὸν ἴδιον αὐτὸν οἶκον τοῦ Ἰωάννου.

Κάτι παρόμοιον συνέβη καὶ τώρα, εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς μητρὸς τοῦ Ἀναστάντος. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι ἤκουσαν τὴν γλυκυτάτην καὶ παμπόθητον φωνὴν αὐτοῦ, ἀνεζωογονήθησαν καὶ ἐνισχύθησαν ψυχικῶς καὶ σωματικῶς καὶ ἔμειναν νὰ θεωροῦν μὲ δέος τὸ ὑπέρλαμπρον κάλλος καὶ τὴν Θείαν αἴγλην τοῦ Προσώπου του.

Ὡς ἐκ τούτου, ἡ παναγία καὶ ἄμωμος καὶ εὐλογημένη Θεοτόκος ἐπλήσθη χαρᾶς καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς κατηυγάσθη μὲ θείαν φωτοφάνειαν. Ἀλλὰ καὶ ἐκείνη, βλέπουσα μετ’ εὐλάβειας καὶ φόβου τὴν δόξαν καὶ τὴν λαμπρότητα ποὺ ἀκτινοβολοῦσε ὁ υἱὸς καὶ Βασιλεύς της Ἰησοῦς Χριστός, ἐμεγάλυνε ἀκόμη περισσότερον τὴν θεότητά του καὶ προσηύχετο ὑπὲρ τῶν Ἀποστόλων καὶ πάντων τῶν παρόντων.

Τὶς ὕστατες αὐτὲς στιγμὲς ἐμεσίτευσε ὑπὲρ τῶν ἁπανταχοῦ εὑρισκομένων πιστῶν, παρεκάλεσε ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντὸς καὶ ὑπὲρ πάσης ψυχῆς ἐπικαλουμένης τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, ἐζήτησε δὲ ὅπου μνημονεύονται τὰ δύο αὐτὰ ὀνόματα νὰ ἐκχέεται πλούσια ἡ θεία εὐλογία.

Τότε ἡ ἁγία Παρθένος Μαρία κοιτάζοντας καὶ πάλιν πρὸς τὸν Υἱόν της τὸν ἀντίκρυσε μὲ δόξαν τοιαύτην ὥστε οὐδεμία γλώσσα ἀνθρωπίνη νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ τὴν ἐκφράση. Καὶ εἶπεν: «Εὐλόγησόν με, Κύριε, μὲ τὴν δεξιάν σου καὶ εὐλόγησον ὅλους ὅσους σὲ δοξάζουν καὶ μνημονεύουν τὸ ὄνομά μου κάθε φορὰν ποὺ προσφέρουν εἰς σὲ τὴν προσευχὴν καὶ δέησίν των».

Ὁ Κύριος τότε ἐξέτεινε τὴν δεξιάν του, εὐλόγησε τὴν μητέρα του καὶ τῆς εἶπε: «Μακαρία σύ, ἀγαλλιάσθω ἡ καρδία σου Μαρία, εὐλογημένη ἐν γυναιξί, διότι τὸ πλήρωμα τῆς Χάριτος καὶ ὅλες οἱ δωρεὲς σοῦ ἐδόθησαν ἀπὸ τὸν Πατέρα μου τὸν οὐράνιον· καὶ κάθε ψυχὴ ἡ ὁποία θὰ ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομά μου μετ’ εὐλαβείας δὲν θὰ παραβλεφθῆ ἀλλὰ θὰ εὕρη ἔλεος καὶ παρηγορίαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ εἰς τὸν μέλλοντα αἰῶνα.

Σὺ δέ, πορεύου ἐν εἰρήνῃ καὶ χαρᾷ εἰς τὰ αἰώνια σκηνώματα, εἰς τοὺς ἀπέραντους θησαυροὺς τοῦ Πατρός μου, γιὰ νὰ θεωρῆς τὴν δόξαν μου καὶ νὰ εὐφραίνεσαι μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ἀμέσως δέ, δι’ ἐντολῆς τοῦ Κυρίου οἱ ἄγγελοι ἤρχισαν νὰ ψάλλουν ἕνα γλυκύτατον ὕμνον μὲ φωνὴν ζωηρὰν καὶ θελκτικωτάτην, ἐνῷ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔκλιναν εὐλαβῶς τὶς κεφαλές των ἐνώπιον τῆς ἁγιοπνευματικῆς μυσταγωγίας καὶ ἀφιέρωσαν μὲ τὴν σειράν τους εἰς τὴν Παρθένον μίαν ὑμνωδίαν ἀγγελομίμητον.

Καὶ εἰς αὐτὸ τὸ κλίμα ἡ Παναγία μήτηρ τοῦ Κυρίου παρέδωσε τὴν μακαρίαν καὶ ἀμόλυντον ψυχὴν αὐτῆς εἰς τὸν Βασιλέα καὶ υἱόν της καὶ ἐκοιμήθη ὕπνον γλυκὺν καὶ ἐράσμιον. Ὅπως εἰς τὸν ἀπόρρητον τοκετόν της ἐγέννησε ἀνωδύνως τὸν Κύριον Ἰησοῦν, τοιουτοτρόπως ἔμεινε ἀνέπαφος ἀπὸ τοὺς ἐπιθανάτιους πόνους καὶ κατὰ τὴν κοίμησίν της, καθ’ ὅτι ὁ Βασιλεὺς καὶ Δημιουργὸς κάθε κτιστῆς φύσεως, αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ποὺ τότε καὶ τώρα μετέτρεψε τοὺς φυσικοὺς νόμους.

Οἱ στρατιὲς τῶν ἀγγέλων ὕψωσαν μὲ θαυμασμὸν τὰ ἀόρατα χέρια τους καθὼς διήρχετο ἡ παναγία αὐτῆς ψυχή. Ὁ οἶκος τῆς Σιών, καθὼς καὶ ὅλη ἡ περιοχή, ἐπλήσθη ἀπὸ μίαν ἄρρητον εὐωδίαν.

Ἐπάνω δὲ ἀπὸ τὸ πανάχραντον σῶμα της ἐπλανᾶτο μία φωτεινὴ ὕπαρξις ἀόρατος ἀπὸ τοὺς αἰσθητοὺς ὀφθαλμούς. Τοιουτοτρόπως ὁ Διδάσκαλος καὶ οἱ μαθηταί, τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἐπίγεια, συνώδευσαν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἁγίαν Παρθένον.

Καὶ ὁ μὲν εὐλογητὸς Κύριος καὶ ἔνδοξος Δεσπότης τοῦ παντὸς εἰσήγαγε τὴν ἁγίαν ψυχὴν τῆς παναχράντου αὐτοῦ μητρὸς εἰς τοὺς οὐρανούς, οἱ δὲ μαθηταὶ ἀπέθεσαν τὸ πανάσπιλον σῶμα της εἰς τὴν γῆν, γιὰ νὰ τὸ ἀλείψουν μὲ ἀρώματα καὶ κατόπιν νὰ τὸ μεταφέρουν ὅπου θὰ ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη· ἀπὸ ἐκεῖ ἔμελλε μετ’ ὀλίγον νὰ μεταστῆ εἰς τὸν Παράδεισον ἢ ὁπουδήποτε ἠθέλησε ὁ υἱὸς καὶ Θεός της.

https://amethystosbooks.blogspot.com/2025/08/blog-post_34.html

 

Σημείωση δική μου:

Χρόνια πολλά και η Παναγία μας να μας σκεπάζει όλους!