
Χαμόγελο
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη
Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
και κρύβονται στα μάτια της· τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
"Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
ΑπάντησηΔιαγραφήοι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε".
Δεν υπάρχει πιο δυνατός στίχος από αυτόν! Μας τσάκισες!!!
:-)
Την ζεστή μου την καλημέρα αγαπημένε μου φίλε!
Η ζωή έχει δυσκολίες και στενοχώριες.Πάντα αναρωτιόμουν γιατί να διαβάσω κάτι, το οποίο να με λυπήσει!Δεν είμαι του εύπεπτου έργου άλλα προτιμώ αυτά με το αίσιο τέλος ή τουλάχιστον ικανοποιητικό βάσει της πλοκής.
ΑπάντησηΔιαγραφή