17 Ιανουαρίου 2011

..Και δεν μπορώ να τ΄αρνηθώ...Θα ΄ταν σαν... να μ΄αρνιέμαι !

Κι αν αγκαλιάζει το κορμί
κι αν σπάει σε κομμάτια
πρώτη αφήνεται η καρδιά..
πρώτα αγαπούν τα μάτια...
Κι αν σε κοιτάζουν σαν κι αυτά
που μοιάζεις και σου μοιάζουν
δέκα φορές πιο αβάσταχτα 
και πιό σκληρά αγκαλιάζουν.
Στο καθρεφτάκι της ψυχής
στα μάτια σου ξεχνιέμαι
και δεν μπορώ να τ΄αρνηθώ...
...θα΄ταν σαν να μ΄αρνιέμαι...
at

2 σχόλια:

  1. zoyzoy18 Ιανουαρίου 2011 στις 9:21 π.μ.

    Υπέροχο!
    Δικό σου φαίνονται οι ευαισθησίες σου αλλά δεν περίμενα να'σαι και ποιητής!

    Καλή σου μέρα με
    θαλασσινά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιωάννης2 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:41 μ.μ.

    Καλησπέρα Ελένη !
    Επέστρεψα απο την επαρχία και ειμαι καλά !
    Μου ελειψε και το διαδίκτυο και εσείς οι φίλοι μου !
    Ελένη, ευαισθησίες εχω και ποιήματα γράφω, χωρίς να δηλώνω ποιητής !
    Το συγκεκριμένο ποίημα ομως δεν ειναι δικό μου.
    Σε ευχαριστώ πάντως που μου αναγνωρίζεις την ικανότητα και την ευαισθησία στο να γράφω τέτοια ποιήματα !
    Ευχομαι να εισαι καλά. Τωρα θα μπώ να δω και τις αναρτήσεις σου !
    Καλή σου νύχτα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή