ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

11 Σεπτεμβρίου 2023

Η Τελειότητα της «Κυριακής Προσευχής»

 Η Τελειότητα της «Κυριακής Προσευχής»

* Είναι ένα κείμενο που θα μπορούσε, με επικοινωνιακά - γλωσσικά κριτήρια, να χαρακτηρισθεί ως «ιδανικό» *
Η ανάγκη επικοινωνίας τού ανθρώπου με τον Θεό (όποιον θεό πιστεύει), η ανάγκη τής προσευχής, είναι από πολύ παλιά γνωστή στον άνθρωπο και εμφανίζεται στις γλώσσες των περισσοτέρων λαών. 
Στην Ελληνική η λέξη προσεύχομαι (απευθύνω ευχή, αίτημα ή παράκληση προς τους θεούς) πρωτοαπαντά στον Αισχύλο, ενώ ως τεχνικός όρος η λέξη προσευχή μαρτυρείται πολύ αργότερα στην Αγία Γραφή, στο κείμενο τής Παλαιάς Διαθήκης και ­ με ιδιαίτερο βάρος και βάθος ­ στο κείμενο τής Καινής Διαθήκης. Δεν έχω, δυστυχώς, τον επιστημονικό θεολογικό οπλισμό, για να ερμηνεύσω το βαθύτερο περιεχόμενο, το δογματικό νόημα και τη σημασία που έχει στην ορθόδοξη, ιδίως, παράδοση η έννοια τής προσευχής. Αυτό που ακροθιγώς επιχειρώ να δείξω εδώ, στο θεωρητικό πλαίσιο μιας κειμενογλωσσικής ανάλυσης που ανάγεται στον Roman Jakobson, είναι η γλωσσική δομή τής Κυριακής Προσευχής, όπως μας παραδίδεται από το Ευαγγέλιο (Ματθ. 6, 9-13 και Λουκ. 11, 2-4), την οποία θεωρώ ως ιδανικό κείμενο. 
Κατά το κείμενο τού Ευαγγελίου, την παραδίδει ο ίδιος ο Κύριος στους ανθρώπους (εξ ου και «κυριακή» προσευχή), λέγοντας «ούτως ουν προσεύχεσθε υμείς» και συνοδεύοντάς την μ' ένα πολύ διδακτικό ηθικό αλλά και γλωσσικό σχόλιο: «Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσητε, ώσπερ οι εθνικοί. δοκούσι γαρ ότι εν τη πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται. μη ουν ομοιωθήτε αυτοίς. οίδε γαρ ο πατήρ υμών ων χρείαν έχετε προ τού υμάς αιτήσαι αυτόν» (Ματθ. 6, 7-9).
Εξ ορισμού ως προσευχή, ως κείμενο ευχών και αιτημάτων / παρακλήσεων, το κείμενο τής κυριακής προσευχής (γνωστό και ως «Πάτερ ημών») λειτουργεί μ' έναν κεντρικό μηχανισμό τής γλώσσας, την τροπικότητα. Είναι ο μηχανισμός τής γλώσσας που, άλλοτε γραμματικοποιημένος (με τη μορφή των εγκλίσεων τής Προστακτικής, τής Υποτακτικής και τής Ευκτικής, όπως συμβαίνει στην αρχαία ελληνική γλώσσα) και άλλοτε λεξικοποιημένος (με «δείκτες τροπικότητας», όπως τα ας, να και θα στη Νέα Ελληνική), χρησιμοποιείται από τον ομιλητή τής Ελληνικής για επικοινωνιακές ανάγκες όπως η έκφραση επιθυμίας, ευχής, παράκλησης, προτροπής, προσταγής, απαγόρευσης, απειλής κ.τ.ό.
Το κείμενο τής Κυριακής Προσευχής είναι υπόδειγμα λιτότητας, περιεκτικότητας και ευθυβολίας. 
Περιλαμβάνει: 
α) μια επίκληση προς τον Θεό, εκφρασμένη με την πτώση τής επίκλησης, την κλητική, με την οποία και αρχίζει: 
Πάτερ ημών... 
β) τρεις ευχές / επιθυμίες, εκφρασμένες με τριτοπρόσωπους μονολεκτικούς τύπους τής κατεξοχήν τροπικής έγκλισης, τής Προστακτικής: αγιασθήτω - ελθέτω - γενηθήτω... και γ) τρία αιτήματα / παρακλήσεις, εκφρασμένα με τους κατεξοχήν τύπους Προστακτικής, τους τύπους τού β' προσώπου: δος - άφες - μη εισενέγκης, αλλά ρύσαι...
Κάθε ευχή και κάθε αίτημα εξειδικεύεται (η εξειδίκευση αποτελεί έναν άλλο κεντρικό μηχανισμό τής γλώσσας) με τα πιο άμεσα και απαραίτητα στοιχεία. 
Οι τρεις ευχές μ' ένα ομοιόμορφο ονοματικό υποκείμενο: αγιασθήτω ­ το όνομά σου, ελθέτω ­ η βασιλεία σου, γενηθήτω ­ το θέλημά σου. Τα τρία αιτήματα με δύο συμπληρώματα (προσώπου και πράγματος) στο κάθε ρήμα τους: δος ­ ημίν τον άρτον, άφες ­ ημίν τα οφειλήματα ημών, μη εισενέγκης ­ ημάς εις πειρασμόν και ρύσαι ­ ημάς από τού πονηρού (εις πειρασμόν και από τού πονηρού είναι εμπρόθετα συμπληρώματα / αντικείμενα).
Περαιτέρω, λιτή πάντοτε, εξειδίκευση γίνεται με ελάχιστες αναφορές τόπου, χρόνου και τρόπου: πάτερ ημών ­ ο εν τοις ουρανοίς (εξειδίκευση τόπου), γενηθήτω το θέλημά σου ­ ως εν ουρανώ και επί τής γης (εξειδίκευση τόπου), δος ημίν σήμερον τον άρτον ημών τον επιούσιον (εξειδίκευση χρόνου), άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ­ ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών (εξειδίκευση τρόπου).
Το περιεχόμενο τού κειμένου κλιμακώνεται νοηματικά: προηγούνται οι ευχές και ακολουθούν τα αιτήματα. 
Ξεκινάει με ό,τι αναφέρεται στον ίδιο τον Θεό, για να περάσει μετά στα αιτήματα. Κι εδώ κλιμάκωση, από τα υλικά στα πνευματικά αιτήματα: τα προς το ζην ­ άφεση αμαρτιών ­ προστασία από τον πειρασμό. 
Γλωσσικά σε όλο το κείμενο κυριαρχεί και προβάλλεται το ρήμα: αγιασθήτω, ­ ελθέτω, ­ γενηθήτω, δος, ­ άφες, ­ μη εισενέγκης, ­ ρύσαι. Κυριαρχούν και προτάσσονται οι ευχές και τα αιτήματα. Η εξειδίκευσή τους επιτάσσεται, τα υποκείμενα δηλαδή και τα αντικείμενά τους (με εξαίρεση το αντικείμενο τού δος).
Συμπέρασμα. Το κείμενο τής κυριακής προσευχής είναι ένα κείμενο που θα μπορούσε, με επικοινωνιακά - γλωσσικά κριτήρια, να χαρακτηρισθεί ως «ιδανικό». Είναι λιτό, γιατί περιορίζεται σε βασικές πληροφοριακές δομές (επίκληση ­ ευχές ­ αιτήματα), σε εξίσου βασικές εξειδικευτικές πληροφορίες (ονοματικά υποκείμενα στις ευχές ­ διπλά ονοματικά συμπληρώματα στα αιτήματα) και σε ελάχιστες εξειδικεύσεις χρόνου, τόπου και τρόπου. 
Με μια εντυπωσιακή οικονομία γλωσσικών μέσων ­ στο κείμενο χρησιμοποιείται μόνο Προστακτική, με εξαίρεση τη μοναδική διαπιστωτική ρηματική δήλωση, την Οριστική αφίεμεν ­ επιτυγχάνεται μια ουσιαστική, καίρια και γνήσια μορφή επικοινωνίας, χωρίς ρητορείες, επιτηδεύσεις και περιττό λεκτικό φόρτο. 
Η συμμετρία και η έντονα αισθητή επανάληψη των ίδιων συντακτικών και μορφολογικών δομών (το γνωστό φαινόμενο τού «παραλληλισμού»), που φάνηκε ελπίζω έστω και αμυδρά στη σύντομη ανάλυσή μας, εξασφαλίζει στο κείμενο τής κυριακής προσευχής αίσθηση ρυθμού και μέτρου (που δεν θίξαμε εδώ), γεγονός που οδηγεί στην εύκολη πρόσληψη και μνημονική ανάκληση τού κειμένου. 
Πρόκειται για ένα θαυμαστό, τέλειο στην απλότητα και τη βαθύτητά του κείμενο, που δείχνει ανάγλυφα την εκφραστική δύναμη, στην οποία μπορεί να φθάσει η γλώσσα τού ανθρώπου, απόρροια τής ιδιότητας που μοιράζεται «κατά χάριν» ο άνθρωπος με τον Θεό, απόρροια τού πνεύματος.

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το Βήμα: Νέες Εποχές, σ. 53, 26/8/2001
 

8 Σεπτεμβρίου 2023

ΣΥΝΕΙΜΙ ΤΙΝΙ

 ΣΥΝΕΙΜΙ ΤΙΝΙ

ΣΥΝ & ΕΙΜΙ & ΤΙΝΙ
Λέξεις τρεις,
πλούτος αμύθητος νοημάτων.
Σύνειμί τινι 
 
ΣΥΝ:
το θετικό, το επιπλέον,
αυτό που προστίθεται
και προσθέτει.
Προστιθέμενο, ενώνεται,
τελειώνει και τελειούται.
Η ερωτικότερη των προθέσεων,
τρία γράμματα που κάνουν τη διαφορά.
 
Μετουσιώνουν,
τον άνθρωπο σε συνάνθρωπο,
την ομιλία σε συνομιλία…
την κίνηση σε συγκίνηση…
τον πόνο σε συμπόνια.
 
Από το τρέφομαι
γεννούν το σύντροφο,
από το πάσχω,
το συμπάσχω, τη συμπάθεια.
Από το πλέω
το συμπλέω… 
 
ΕΙΜΙ:
η ουσία των όντων,
όλων των όντων
που μπορούν να δηλώσουν:
ειμί, υπάρχω, υφίσταμαι.
Από αυτό, το ΟΝ το υπέρτατο
το αιώνιο και άφθαρτο
«τό κινούν ακίνητον…»
 
Από αυτό,
η ουσία,
η αληθινή φύση των πάντων.
Σειρά της δοτικής
(της πτώσης του «διδόναι και δίδοσθαι»)
να συμπληρώσει, να συγκρατήσει,
να συνδέσει, να συγκροτήσει… 
 
ΣΥΝΕΙΜΙ ΤΙΝΙ
Δεν είμαι, έτσι απλά, με κάποιον.
Για να είμαι «σύν τινι»
θα πρέπει να δοθώ
και να λάβω.
Αυτή είναι η ουσία της συνουσίας.
Αυτός που είναι μαζί σου,
Δεν είναι κατ’ ανάγκη
σύντροφός σου.
 
Ο σύντροφος «συν - τρέφεται» σοι
με τους ίδιους πόθους
τις ίδιες ελπίδες.
Δεν τρέφεται από τις σάρκες σου.
Δεν απομυζά την ελευθερία σου.
Tα ηδονικά εδέσματα,
που η ζωή απλώνει μπροστά σας
απολαμβάνει να μοιράζεται μαζί σου
και συμπάσχει «σοι»
στα αντίξοα. 
 
Οι συνόντες τω Σωκράτη
Δεν ήσαν όσοι τυχαία τον συναντούσαν.
Ήσαν οι μαθητές του,
οι λάτρεις,
οι κοινωνοί,
οι μέτοχοι του πνεύματός του. 
 
Προσοχή:
Η «από» (το πλην) και το α το στερητικό,
μας την έχουν στημένη
Για να αφαιρέσουν
Να απομονώσουν
Να απομακρύνουν
Να αποξενώσουν

Δ.Β.

 https://hellenica.blogspot.com/2007/

7 Σεπτεμβρίου 2023

Η ελληνική λέξη που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο !

Η ελληνική λέξη που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο

Εκτενές αφιέρωμα σε μία ελληνική λέξη που δε μπορεί να μεταφραστεί έκανε το BBC. Η λέξη αυτή δεν είναι άλλη από την λέξη «φιλότιμο».
Σύμφωνα με το βρετανικό μέσο, η επίσημη μετάφραση «αγάπη για την τιμή» είναι ανεπαρκής για να συμπυκνώσει το νόημα της ισχυρής αυτής λέξης.

Στο Τολό, στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας γερμανός ανώτερος δημόσιος υπάλληλος και συγγραφέας, ο Andreas Deffner αρχίζει να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται.

Η γιαγιά Βαγγελιώ, ιδιοκτήτρια του καταλύματος και η κόρη της Ειρήνη, του σέρβιραν ένα πιάτο νόστιμη, σπιτική (και βεβαίως, ζεστή) σούπα, νομίζοντας ότι είναι αδιάθετος.

«Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το φιλότιμο και σίγουρα όχι η τελευταία», λέει ο Deffner, που έγραψε αργότερα ένα βιβλίο για το θέμα αυτό.

Η ακριβής έννοια του «φιλότιμου» αποτελεί αντικείμενο διαμάχης, δεδομένου ότι η λέξη ανήκει στο πάνθεον των στοιχείων λεξικολογίας που αψηφούν την εύκολη εξήγηση, σημειώνει το BBC.

Η «αγάπη για την τιμή», που θεωρείται η επίσημη μετάφραση, είναι μια χρηστική όσο και ανεπαρκής προσπάθεια απόδοσης της.

 

 

16 Ιουνίου 2023

Ελληνική Γλώσσα και Greek English

 Ελληνική Γλώσσα και Greek English

12 Ιουνίου 2023

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος γιά τήν Λειτουργική Γλώσσα !

 Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος γιά τήν Λειτουργική Γλώσσα

 

  "Ο φούρνος του Χότζα"

—  Γέροντα, αφού οι ιαμβικοί κανόνες είναι δύσκολοι και δεν είναι κατανοητοί στον κό­σμο, γιατί η Εκκλησία τους διατηρεί και δεν κρατάει μόνο τους πεζούς;
—  Η Εκκλησία δεν μπορεί να αλλάζη σαν τον φούρνο του Χότζα ή σαν τους ανεμόμυ­λους και να γυρίζη κάθε φορά κατά που φυσά­ει ο άνεμος. Οφείλει να κρατήση ως κόρην οφθαλμού τους ανεκτίμητους θησαυρούς που παρέλαβε μέσα στην λατρεία της. Δεν πρέπει να τους απεμπολήση. Σήμερα καταργούμε τους ιαμβικούς κανόνες επειδή  δεν τους κατα­λαβαίνουμε. Αύριο τους πεζούς. Μεθαύριο θα πετάξουμε και τους αίνους. Διότι σε λίγα χρό­νια, με την γλώσσα που διδάσκεται σήμερα στα σχολεία, δεν θα είναι κατανοητοί ούτε οι αίνοι, που είναι απλούστερα τροπάρια.
Με την ίδια λογική, λοιπόν, θα καταργή­σουμε και την υπόλοιπη λατρεία της Εκκλη­σίας. Και τότε τι θα βάλουμε στη θέσι αυτών; Αντί να λέμε: «Τας κεφaλάς ημών τω Κυρίω κλίνομεν», θα λέμε: «Σκύψτε στον αφέντη τις κούτρες σας»; Ή «Σκύψτε στον αφέντη τα κε­φάλια σας»; Τι είδους λατρεία θα γίνη, αν τη γράψουμε στη δημοτική;

Αυτά δεν μεταβάλλονται.
Κάποιοι μετέφρασαν την Καινή Διαθήκη σε τελείως σύγχρονη γλώσσα. Χρησιμοποίη­σαν μάλιστα και μονοτονικό. Εκεί μέσα μετα­φράζουν το «Λάβετε, φάγετε» «Πάρτε και φάτε». Συγχωρήσατέ με, αλλά έτσι εκχυδαΐζονται τελείως και χάνουν την ιερότητα τους τα λόγια του Κυρίου. Λες και δίνουμε να φάνε μπριζόλες ή τυρόπιττες! Αυτά τα λόγια θα μείνουν όπως τα έγραψαν οι Ευαγγελισταί. «Λάβετε , φάγετε. Πίετε εξ αυτού πάντες». 

Αυτά δεν μεταβάλλονται.
Δεν θα μεταφράσουμε τα λόγια της λατρεί­ας σ' αυτό το γλωσσικό εξάμβλωμα, το οποίο ακούμε από τα μέσα της λεγομένης μαζικής ενημερώσεως. Θα καταντήσουν να μην έχουν «είδος, ουδέ κάλλος». Τα κείμενα αυτά είναι κλασσικά και δεν μπορούν να αποδοθούν, δεν μπορούν να μεταφρασθούν. Και οι εργασίες οι μεταφραστικές που γίνονται, υστερούν απεί­ρως από το κάλλος του πρωτοτύπου. Αλλά προκειμένου να μη το καταλαβαίνη κανείς, τι να κάνουμε; Δεν θα έχη το προνόμιο κάποιος να το χαρή στο πρωτότυπο, εφ' όσον δεν ξέρει αρχαία ελληνικά  τουλάχιστον ας το κατανοή­ση. Ας πάρη μία ιδέα με τη βοήθεια της μετα­φράσεως. Αλλά τα κείμενα αυτά καθ' εαυτά, ας μείνουν, διότι επαναλαμβάνω, είναι κλασ­σικά. Δεν μπορούμε να εισαγάγουμε στην λα­τρεία την γλώσσα στην οποία ομιλούμε.
 
Πόσο φτωχά!
Κάποιος κυκλοφόρησε βιβλίο με μετάφρασι πολλών ύμνων στη δημοτική. Και μάλιστα ποιητική μετάφρασι. στα μέτρα των ύμνων, για να ψάλλεται στην Εκκλησία. Και νόμισε ότι έκανε κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Δια­βάζοντάς το θα αισθανθήτε, ως εάν από το ένα μέρος έχετε ένα βαρύτιμο κόσμημα, από αδά­μαντες και πολυτίμους λίθους (το αρχαίο κεί­μενο), και από το άλλο μέρος ένα «τενεκέ», ένα «μπάφιλα». Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο υμνογραφικών κειμένων.
 
Σκεφθήτε δε ότι αυτός ο ευλογημένος δεν τα δημιούργησε μόνος του. Απλώς μετέφρασε. Δηλαδή, είχε έτοιμα μπροστά του τα υψηλά νοήματα. Διότι εμείς μόνοι μας δεν μπορούμε να αναχθούμε στα ύψη στα οποία ανήχθησαν οι υμνογράφοι. Δεν έχουμε αυτή την δύναμι. Αυτοί ήσαν μεγαλοφυείς και, το κυριώτερο, άγιοι. Δεν έκανε, λοιπόν, κάτι εξ αρχής, κάτι δικό του, για το οποίο να πούμε, «Αι, φτωχός ήταν ο άνθρωπος, φτωχά κείμενα μας έδωσε». Είχε ενώπιόν του τα μεγαλειώδη εκείνα κείμε­να των παλαιών υμνογράφων. Και αν δήτε πώς τα αποδίδει!... Πόσο φτωχά είναι !....
Προφάσεις !
—  Είναι λοιπόν καλύτερο να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και να μη καταλαβαίνουμε τι λέει ο ιερεύς ή ο ψάλτης;

—  Αυτά είναι προφάσεις. Υπάρχουν αρκε­τές αξιόλογες ερμηνευτικές εργασίες, τις οποίες ο ενδιαφερόμενος πιστός μπορεί να έχη στο σπίτι του και να τις διαβάζη. Υπάρχουν βιβλία, που με όμορφο και απλό τρόπο μιλούν για τα Μυστήρια: την Θεία Ευχαριστία, το Βά­πτισμα κ.λπ. Τόσες ώρες χάνουμε χαζεύοντας στην τηλεόρασι, ή ξεφυλλίζοντας περιοδικά και εφημερίδες. Ας αφιερώσουμε, λοιπόν, όχι πολύ, αλλά μία ώρα κάθε εβδομάδα, το βράδυ π.χ. του Σαββάτου, να διαβάσουμε τα βιβλία τα οποία ερμηνεύουν τα δύσκολα τουλάχιστον κείμενα της Εκκλησίας μας, ή ακόμη τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο. Την άλλη ημέρα, που θα πάμε στον ναό, θα κατανοούμε πολλά από αυτά που θα ακούμε. Υπάρχουν άλλωστε και ιερείς που κάνουν λειτουργικά κηρύγμα­τα. Εξηγούν τη θεία Λειτουργία, εξηγούν τα Μυστήρια.
Επομένως μπορούμε να αναπληρώσουμε τις ελλείψεις μας με ερμηνευτικές εργασίες, με ερμηνευτικά βιβλία. Όσοι θέλουν, μπορούν να μάθουν τα της Εκκλησίας. Λίγο ενδιαφέ­ρον χρειάζεται και κάποια συνέπεια στη χρι­στιανική μας ζωή. Γι’ αυτό βλέπει κανείς ανθρώπους ολιγογράμματους να καταλαβαί­νουν πάρα πολλά απ' όσα τελούνται, να απο­λαμβάνουν κυριολεκτικά τη λατρεία. Αλλά δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν ενδιαφέ­ρεται.

(Από το βιβλίο: Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, "Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα", εκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος, Τροιζήνα 2003 σσ. 150-153)
(Περιοδικό "Παρακαταθήκη", Τεύχος 39, Δεκέμβριος 2004)
(Πηγή ηλ. κειμένου: "Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου")
 
Πηγή:

Σημείωση δική μου: Ειμαι πεπεισμένος οτι η Εκκλησιαστική , η Ιατρική και η Νομική γλώσσα δεν απλοποιούνται ! Θυμάμαι τον Ακαδημαϊκό Σκαλκέα που ελεγε κάποτε οτι : ο,τι υπεραπλουστεύεται και εκλαϊκεύεται...ευτελίζεται ! Και συμπλήρωνε με παραστατικό τρόπο : "Είναι δυνατόν να πούμε για την κίρρωση του ηπατος,  οτι του ΄γινε η συκωταριά κερήθρα; Ε ! οχι βέβαια, για ονομα του Θεού  ! 

Ι.Β.Ν.

15 Μαΐου 2023

"ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ…" (ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ)

Κώστας Παπαντωνόπουλος Frontpage 14 Μαϊος 2023 14 Μαϊος 2023 Εμφανίσεις: 233

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ…



Ύστερα από το πρώτο βιβλίο του αγαπητού φίλου Γιάννη Ντινόπουλου με τίτλο: «Από το ημερολόγιο ενός ρεσεψιονίστ», που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, μας έρχεται τώρα ένα νέο «διαμάντι» με τίτλο: «Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς…», με ιστορίες που προέρχονται από την ζωή και την παράδοση αλλά και από την ζωή του συγγραφέα.

Μέσα από τις 49 ιστορίες που μας ταξιδεύει ο Γιάννης, περιγράφει αναλυτικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τον λόγο, που σε πολλές περιπτώσεις τον εμπλουτίζει με επιστημονικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα τα κείμενά του άλλοτε γίνονται εύθυμα με χιούμορ, άλλοτε διδακτικά και άλλοτε συγκινητικά, που κάποιες φορές τα μάτια μου βούρκωσαν. Όμως εκεί που δίνει τα ρέστα του ο Γιάννης είναι στις απολαυστικές περιγραφές γύρω από το ωραίο φύλο.

Προσωπικά με συνεπήραν περισσότερο οι ιστορίες που αναφέρονταν στα μαθητικά χρόνια του Γιάννη, του στρατού και πέριξ των Ντιναίικων, τους γονείς, τους συγγενείς και τα γνωστά ιστορικά τοπωνύμια που εδώ φρόντισε να μην παραλείψει την αφεντιά μου και τον ευχαριστώ.

Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς, γνώρισα και εγώ τον Γιάννη, στα δύσκολα χρόνια όταν φοιτούσαμε στο Γυμνάσιο της Δίβρης και δεν σας κρύβω, ότι περίμενα ιστορίες και αναφορές από την Δίβρη και τα πέριξ, αλλά φαίνεται ότι θα ήταν θλιβερές και στενάχωρες ή ο Γιάννης, μας το επιφυλάσσει ως έκπληξη σε επόμενο βιβλίο.

Κώστας Παπαντωνόπουλος, Μάης 2023



Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΒιβλιοΠανόραμα στην Αμαλιάδα, αλλά μπορείτε να το προμηθευτείτε και από τον συγγραφέα στα τηλέφωνα: 210 2222369, 6971982187

https://www.antroni.gr/8-frontpage/2068-tote-pou-o-kosmos-itan-allios

Σημείωση δική μου:
Ευχαριστώ πολύ τον φίλο και συμμαθητή μου, απο το Γυμνάσιο της Δίβρης, τον Κώστα τον Παπαντωνόπουλο, για τα καλά του λόγια και για την παρουσίαση του βιβλίου μου απο την-μεγάλης επισκεψιμότητας-σελίδα του www.antroni.gr

Κώστα να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις το έργο σου που μας τιμά όλους τους συντοπίτες της ορεινής Ηλείας !

Ι.Β.Ντινόπουλος


15 Απριλίου 2023

Πάσχα Ρωμέικο, 1891

 Πάσχα Ρωμέικο, 1891


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

~ O μπάρμπα-Πύπης, γηραιός φίλος μου, είχεν επτά ή οκτώ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών, όλα εκ παλαιού χρόνου και όλα κατακαίνουργα, τα οποία εφόρει εκ περιτροπής μετά του ευπρεπούς μαύρου ιματίου του κατά τας μεγάλας εορτάς του ενιαυτού, οπόταν έκαμνε δύο ή τρεις περιπάτους από της μιας πλατείας εις την άλλην διά της οδού Σταδίου.

Oσάκις εφόρει τον καθημερινόν κούκον του, με το σάλι του διπλωμένον εις οκτώ ή δεκαέξ δίπλας επί του ώμου, εσυνήθιζε να κάθηται επί τινας ώρας εις το γειτονικόν παντοπωλείον, υποπίνων συνήθως μετά των φίλων, και ήτο στωμύλος και διηγείτο πολλά κ’ εμειδία προς αυτούς.

Όταν εμειδία ο μπάρμπα-Πύπης, δεν εμειδίων μόνον αι γωνίαι των χειλέων, αι παρειαί και τα ούλα των οδόντων του, αλλ’ εμειδίων οι ιλαροί και ήμεροι οφθαλμοί του, εμειδία στίλβουσα η σιμή και πεπλατυσμένη ρις του, ο μύσταξ του ο ευθυσμένος με λεβάνταν και ως διά κολλητού κηρού λελεπτυσμένος, και το υπογένειόν του το λευκόν και επιμελώς διατηρούμενον, και σχεδόν ο κούκος του ο στακτερός, ο λοξός κ’ επικληνής προς το ους, όλα παρ’ αυτώ εμειδίων.

Eίχε γνωρίσει πρόσωπα και πράγματα εν Kερκύρα. όλα τα περιέγραφε μετά χάριτος εις τους φίλους του. Δεν έπαυσε ποτέ να σεμνύνεται δια την προτίμησιν την οποίαν είχε δείξει αείποτε διά την Kέρκυραν ο βασιλεύς, και έζησεν αρκετά διά να υπερηφανευθή επί τη εκλογή, ην έκαμε της αυτής νήσου προς διατριβήν η εφτακρατόρισσα της Aούστριας. Eνθυμείτο αμυδρώς τον Mουστοξύδιν, μα δότο, δοτίσσιμο κε ταλέντο! Eίχε γνωρίσει καλώς τον Mάντζαρον, μα γαλαντουόμο! τον Kερκύρας Aθανάσιον, μα μπράβο! τον Σιορπιέρρο, κε γκράν φιλόζοφο! Tο τελευταίον όνομα έδιδεν εις τον αοίδιμον Bράϊλαν, διά τον τίτλον ον του είχαν απονείμει, φαίνεται οι Άγγλοι. (Sir Pierro = Sir Peter). Eίχε γνωρίσει επίσης τον Σόλωμο (κε ποέτα!), του οποίου απεμνημόνευε και στίχους τινάς, απαγγέλλων αυτούς κατά το εξής υπόδειγμα:

Ωσάν τη σπίθα κρουμμένη στη στάχτη πού εκρουβόταν για μας λευτεριά;

Eισέ πάσα μέρη πετιέται κι’ ανάφτει και σκορπιέται σε κάθε μεριά.

O μπάρμπα-Πύπης έλειπεν υπέρ τα είκοσιν έτη εκ του τόπου της γεννήσεώς του. Eίχε γυρίσει κόσμον κ’ έκαμεν εργασίας πολλάς. Έστειλέ ποτε και εις την Παγκόσμιον έκτεσι, διότι ήτο σχεδόν αρχιτέκτων, και είχε μάλιστα και μίαν ινβεντσιόνε. Eμίσει τους πονηρούς και τους ιδιοτελείς, εξετίμα τον ανθρωπισμόν και τη τιμιότητα. Aπετροπιάζετο τους φαύλους. «Iλ τραδιτόρε νον α κομπασσιόν» -ο απατεώνας δεν έχει λύπησι. Eνίοτε πάλι εμαλάττετο κ’ εδείκνυε συγκατάβασιν εις τας ανθρωπίνας ατελείας. «Oυδ’η γης αναμάρτητος -άγκε λα τέρρα νον ε ιμπεκάμπιλε.» Kαι ύστερον, αφ’ ου η γη δεν είναι, πώς θα είναι ο Πάπας; Όταν του παρετήρει τις ότι ο Πάπας δεν εψηφίσθη ιμπεκάμπιλε, αλλά ινφαλίμπιλε, δεν ήθελε ν’ αναγνωρίσει την διαφοράν.

Δεν ήτο άμοιρος και θρησκευτικών συναισθημάτων. Tας δύο ή τρεις προσευχάς, ας είξευρεν τας είξευρεν ελληνιστί. «Tα πατερμά του είξευρε ρωμέϊκα». Έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος κύριος Σαβαώθ… ως ενάντιος υψίστοις» Όταν με ερώτησε δις ή τρις τι σημαίνει τούτο, το ως ενάντιος, προσεπάθησα να διορθώσω και εξηγήσω το πράγμα. Aλλά μετά δύο ή τρεις ημέρας υποτροπιάζων πάλιν έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος… ως ενάντιος υψίστοις!»

Eν μόνον είχεν ελάττωμα, ότι εμίσει αδιαλλάκτως παν ό,τι εκ προκαταλήψεως εμίσει και χωρίς ν’ ανέχηται αντίθετον γνώμην ή επιχείρημα. Πολιτικώς κατεφέρετο πολύ κατά των Άγγλων, θρησκευτικώς δε κατά των Δυτικών. Δεν ήθελε ν’ ακούση το όνομα του Πάπα, και ήτο αμείλικτος κατήγορος του ρωμαϊκού κλήρου…

Tην εσπέραν του Mεγάλου Σαββάτου του έτους 188… περί ώραν ενάτην, γερόντιόν τι ευπρεπώς ενδεδυμένον, καθόσον ηδύνατο να διακρίνη τις εις το σκότος, κατήρχετο την απ’ Aθηνών εις Πειραιά άγουσαν, την αμαξιτήν. Δεν είχεν ανατείλει ακόμη η σελήνη, και ο οδοιπόρος εδίσταζε ν’ αναβή υψηλότερον, ζητών δρόμον μεταξύ των χωραφίων. Eφαίνετο μη γνωρίζων καλώς τον τόπον.

O γέρων θα ήτο ίσως πτωχός, δεν θα είχε 50 λεπτά δια να πληρώση το εισιτήριον του σιδηροδρόμου ή θα τα είχε κ’ έκαμνεν οικονομίαν.

Aλλ’ όχι δεν ήτο πτωχός, δεν ήτο ούτε πλούσιος, είχε διά να ζήση. Ήτο ευλαβής και είχε τάξιμο να καταβαίνη κατ’ έτος το Πάσχα πεζός εις τον Πειραιά, ν’ ακούη την Aνάστασιν εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και όχι εις άλλην Eκκλησίαν, να λειτουργήται εκεί, και μετά την απόλυσιν ν’ αναβαίνη πάλιν πεζός εις τας Aθήνας. Ήτο ο μπάρμπα-Πύπης, ο γηραιός φίλος μου, και κατέβαινεν εις τον Πειραιά διά ν’ ακούση το Xριστός Aνέστη εις τον ναόν του του ομωνύμου και προστάτου του, διά να κάμη Πάσχα ρωμέϊκο κ’ ευφρανθή η ψυχή του. Kαι όμως ήτο… δυτικός!

O μπάρμπα-Πύπης, Iταλοκερκυραίος, απλοϊκός, Eλληνίδος μητρός. Έλλην την καρδίαν, και υφίστατο άκων ίσως, ως και τόσοι άλλοι, το άπειρον μεγαλείον και την άφατον γλυκύτητα της εκκλησίας της Eλληνικής. Eκαυχάτο ότι ο πατήρ του, όστις ήτο στρατιώτης του Nαπολέοντος A’ «είχε μεταλάβει ρωμέϊκα» όταν εκινδύνευσε ν’ αποθάνη, εκβιάσας μάλιστα προς τούτο, διά τινων συστρατιωτών του, τον ιερέα τον αγαθόν. Kαι όμως όταν, κατόπιν τούτων, φυσικώς, του έλεγε τις:

«Διατί δεν βαπτίζεσαι μπάρμπα-Πύπη;» η απάντησίς του ήτο ότι άπαξ εβαπτίσθη και ότι ευρέθη εκεί. Φαίνεται ότι οι Πάπαι της Pώμης με την συνήθη επιτηδείαν πολιτικήν των, είχον αναγνωρίσει εις τους Pωμαιοκαθολικούς των Iονίων νήσων τινά των εις τους Oυνίτας απονεμομένων προνομίων, επιτρέψαντες αυτοίς να συνεορτάζωσι μετά των ορθοδόξων όλας τας εορτάς. Aρκεί να προσκυνήση τις την εβδομάδα του Ποντίφηκος τα λοιπά είναι αδιάφορα.

O μπάρμπα-Πύπης έτρεφε μεγίστην ευλάβειαν προς τον πολιούχον ΄Aγιον της πατρίδος του και προς το σεπτόν αυτού λείψανον. Eπίστευεν εις το θαύμα το γενόμενον κατά των Bενετών, τολμησάντων ποτέ να ιδρύσωσιν ίδιον θυσιαστήριον εν αυτώ τω ορθοδόξω ναώ, (il santo Spiridion ha fatto questo caso), ότε ο Άγιος επιφανείς νύκτωρ εν σχήματι μοναχού, κρατών δαυλόν αναμμένον, έκαυσεν ενώπιον των απολιθωθέντων εκ του τρόμου φρουρών το αρτιπαγές αλτάρε.

Aφού ευρίσκετο μακράν της Kερκύρας, ο μπάρμπα-Πύπης ποτέ δεν θα έστεργε να εορτάση το Πάσχα μαζί με τσου φράγκους. Tην εσπέραν λοιπόν εκείνην του Mεγάλου Σαββάτου ότε κατέβαινεν εις Πειραιά πεζός, κρατών εις την χείρα τη λαμπάδα του, ην έμελλε ν’ ανάψη κατά την Aνάστασιν, μικρόν πριν φθάση εις τα παραπήγματα της μέσης οδού, εκουράσθη και ηθέλησε να καθίση επ’ ολίγον ν’ αναπαυθή. Eύρεν υπήνεμον τόπον έξωθεν μιας μάνδρας, εχούσης και οικίσκον παρά την μεσημβρινήν γωνίαν, κ’ εκεί εκάθησεν επί των χόρτων, αφού επέστρωσε το εις πολλάς δίπλας γυρισμένο σάλι του. Έβγαλεν από την τσέπην την σιγαροθήκην του, ήναψεν σιγαρέττον κ’ εκάπνιζεν ηδονικώς.

Eκεί ακούει όπισθέν του ελαφρόν θρουν ως βημάτων επί παχείας χλόης και, πριν προφθάση να στραφή να ίδη, ακούει δεύτερον κρότον ελαφρότερον. O δεύτερος ούτος κρότος του κάστηκε ότι ήτον ως ανυψουμένης σκανδάλης φονικού όπλου. Eκείνην την στιγμήν είχε λαμπρυνθή προς ανατολάς ο ορίζων, και του Aιγάλεω αι κορυφαί εφάνησαν προς μεσημβρίαν λευκάζουσαι. H σελήνη, τετάρτην ημέραν άγουσα από της πανσελήνου, θ’ ανέτελλε μετ’ ολίγα λεπτά. Eκεί όπου έστρεψε την κεφαλήν προς τα δεξιά, εγγύς της βορειανατολικής γωνίας του αγροτικού περιβόλου, όπου εκάθητο, του κάστηκε, ως διηγείτο αργότερα ο ίδιος, ότι είδε ανθρωπίνην σκιάν, εις προβολήν τρόπον τινά ισταμένην και τείνουσαν εγκαρσίως μακρόν τι ως ρόπαλον ή κοντάριον προς το μέρος αυτού. Πρέπει δε να ήτο τουφέκιον.

O μπάρμπα-Πύπης ενόησεν αμέσως τον κίνδυνον. Xωρίς να κινηθή άλλως από την θέσιν του, έτεινε την χείρα προς τον άγνωστον κ’ έκραξεν εναγωνίως.

-Φίλος! Kαλός! μη ρίχνεις…

O άνθρωπος έκαμε μικρόν κίνημα οπισθοδρομήσεως, άλλά δεν επανέφερεν το όπλον εις ειρηνικήν θέσιν.ουδέ καταβίβασε την σκανδάλην.

-Φίλος! και τι θέλεις εδώ; ηρώτησε με απειλητικήν φωνήν.

-Tι θέλω; επανέλαβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Kάθουμαι να φουμάρο το τσιγάρο μου.

-Kαι δεν πας αλλού να το φουμάρης, ρε; απήντησεν αυθαδώς ο άγνωστος. Hύρες τον τόπο, ρε, να φουμάρης το τσιγάρο σου!

-Kαι γιατί; επανέλαβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Tι σας έβλαψα;

-Δεν ξέρω ‘γω απ’ αυτά, είπεν οργίλως ο αγρότης εδώ είναι αποθήκη, έχει χόρτα, έχει κι’ άλλα πράμματα μέσα. Mόνον κόττες δεν έχει, προσέθηκε μετά σκληρού σαρκασμού. Eγελάστηκες.

Ήτο πρόδηλον ότι είχεν εκλάβει τον γηραιόν φίλον μου ως ορνιθοκλόπον, και διά να τον εκδικηθή του έλεγεν ότι τάχα δεν είχεν όρνιθας, ενώ κυρίως ο αγρονόμος διά τας όρνιθάς του θα εφοβήθη και ωπλίσθη με την καραβίναν του. O μπάρμπα-Πύπης εγέλασε πικρώς προς τον υβριστικόν υπαινιγμόν.

-Συ εγελάστηκες, απήντησεν εγώ κόττες δεν κλέφτω, ούτε λωποδύτης είμαι εγώ πηγαίνω στον Πειραιά ν’ ακούσω Aνάσταση στον Άγιο Σπυρίδωνα.

O χωρικός εκάγχασε.

-Στον Πειραιά; στον Aϊ-Σπυρίδωνα; κι’ από πού έρχεσαι;

-Aπ’ την Aθήνα.

-Aπ’ την Aθήνα; και δεν έχει εκεί εκκλησίαις, ν’ ακούσης Aνάσταση;

-Έχει εκκλησίαις, μα εγώ τώχω τάξιμο, απήντησεν ο μπάρμπα-Πύπης

O χωρικός εσιώπησε προς στιγμήν, είτα επανέλαβε.

-Nα φχαριστάς, καϋμένε…

Kαι τότε μόνον κατεβίβασε την σκανδάλην και ώρθωσε το όπλον προς τον ώμον του.

-Nα φχαριστάς καϋμένε, την ημέρα που ξημερώνει αύριον, ει δε μη, δεν τώχα για τίποτες να σε ξαπλώσω δω χάμου. Tράβα τώρα!

O γέρων Kερκυραίος είχεν εγερθή και ητοιμάζετο να απέλθη, αλλά δεν ηδυνήθη να μη δώση τελευταίαν απάντησιν.

-Kάνεις άδικα και συχωρεμένος νάσαι που με προσβάλλεις, είπε. Σ’ ευχαριστώ ως τόσο που δε μ’ ετουφέκισες, αλλά νον βα μπένε… δεν κάνεις καλά να με παίρνεις για κλέφτη. Eγώ είμαι διαβάτης, κ’ επήγαινα, σου λέω στον Πειραιά.

-Έλα, σκόλα, σκόλα τώρα, ρε…

Kαι ο χωρικός στρέψας την ράχιν εισήλθεν ανατολικώς διά της θύρας του περιβολίου, κ’ έγινεν άφαντος. O γέρων φίλος μου εξηκολούθησε τον δρόμον του. Tο συμβεβηκός τούτο δεν ημπόδισε τον μπάρμπα-Πύπην να εξακολουθή κατ’ έτος την ευσεβή του συνήθειαν, να καταβαίνει πεζός εις τον Πειραιά, να προσέρχηται εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και να κάμει Πάσχα ρωμέϊκο. Eφέτος το μισοσαράκοστον μοι επρότεινεν, αν ήθελα να τον συνοδεύσω εις την προσκύνησίν του ταύτην. Θα προσεχώρουν δε εις την επιθυμίαν του, αν από πολλών ετών δεν είχα την συνήθειαν να εορτάζω εκτός του Άστεως το Άγιον Πάσχα.__

ΠΗΓΗ

 ΠΗΓΗ

30 Μαρτίου 2023

Όρος Ερύμανθος: Εκπόνηση σχεδίου διαχείρισης στην προστατευόμενη περιοχή του Δικτύου Natura 2000

  

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας σε συνεργασία με την ένωση εταιρειών «ΟΙΚΟΜ ΕΠΕ - NERCO Ν. ΧΛΥΚΑΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΕΜ», διοργανώνει ενημερωτική συνάντηση διαβούλευσης την Τρίτη 4 Απριλίου 2023 και ώρα 18:30, στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του νέου Δημαρχείου Δήμου Ερυμάνθου, στη Χαλανδρίτσα Αχαΐας, με θέμα: «Εκπόνηση θεματικού σχεδίου διαχείρισης για τον τομέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας σε δυο διακριτές ομάδες προστατευόμενων περιοχών της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας».

Στόχος του έργου είναι ο σχεδιασμός ολοκληρωμένων μέτρων, δράσεων και πρακτικών για τον αγροτικό χώρο, με γνώμονα την υποστήριξη των αγροτών και κτηνοτρόφων για την υιοθέτηση της αειφορίας στην παραγωγική διαδικασία. Οι περιοχές Natura 2000 θα πρέπει να αποτελέσουν «ευκαιρία» για τους χρήστες που εξασφαλίζουν την προστασία τους.
Το συγκεκριμένο έργο εντάσσεται στο υπομέτρο 7.1 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014-2020. Φορέας χρηματοδότησης είναι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και αναθέτουσα αρχή η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Η προστατευόμενη περιοχή του όρους Ερύμανθου, που ανήκει στο Δίκτυο Natura 2000 και αποτελεί αντικείμενο του παρόντος έργου, είναι περιοχή χαρακτηρισμένη ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Η περιοχή του όρους Ερυμάνθου ωστόσο σε μεγάλο τμήμα (βόρεια) της επικαλύπτεται με περιοχή χαρακτηρισμένη ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ). Τα κύρια γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του τοπίου του όρους Ερύμανθος (Ωλονός) συνιστούν η επιμήκης μορφή του η οποία χωρίζεται σε τρεις βασικούς ορεινούς όγκους, τον Προφήτη Ηλία, τον Μουγγίλα και τον Ωλονό που εκτείνονται σαν οροσειρά στα όρια Αχαΐας και Ηλείας.
Η εκπόνηση του Θεματικού Σχεδίου Διαχείρισης συμπεριλαμβάνει, υποχρεωτικά, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση διαδικασιών διαβούλευσης με τους άμεσα εμπλεκόμενους φορείς της περιοχής, μέσω των οποίων θα συνδιαμορφωθούν οι τελικές προτάσεις μέτρων και δράσεων.
Για τους λόγους αυτούς, η ενημέρωση, η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των εμπλεκομένων μερών θεωρείται σημαντική.
«Στόχος του Περιφερειακού Σχεδίου για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΠΕΣΠΚΑ) της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (ΠΔΕ), είναι ο προσδιορισμός και η ιεράρχηση των απαραίτητων μέτρων και δράσεων προσαρμογής της Περιφέρειας στις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές. Βασικός πυλώνας του ΠΕΣΠΚΑ ΠΔΕ, είναι η ενίσχυση της ανθεκτικότητας της Περιφέρειας σε όλους του τομείς και περιοχές προτεραιότητας, με δράσεις προσαρμογής που συνάδουν με τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έχει πάντα ως βασική προτεραιότητα την προώθηση έργων προς όφελος του πρωτογενούς τομέα. 
 Ειδικότερα, για τις προστατευόμενες περιοχές της Περιφέρειάς μας, είμαστε υποχρεωμένοι να σχεδιάζουμε και να προτείνουμε εξειδικευμένα μέτρα γεωργικών δράσεων και πρακτικών που θα συμβάλλουν στην προστασία της τοπικής βιοποικιλότητας, καθώς και στην προώθηση της αειφόρου διαχείρισης των γεωργικών εκτάσεων των προστατευόμενων περιοχών. Όμως, το μέλλον του τόπου μας το χαράζουμε όλοι μαζί αναπτύσσοντας τις κατάλληλες πρακτικές και μεθόδους για την εξέλιξη και την ανταγωνιστικότητα του πρωτογενούς μας τομέα, δείχνοντας ταυτόχρονα και την απαραίτητη ευαισθησία για την αειφορική διαχείριση του περιβάλλοντος και την διατήρηση των φυσικών μας πόρων», τόνισε ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης. 
 Από την πλευρά του, Εντεταλμένος Σύμβουλος Περιφερειάρχη σε θέματα ΠΑΑ, Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, επεσήμανε τα εξής: «Όσον αφορά τη σημερινή γενική κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος σημειώνεται ότι, επειδή κατά το παρελθόν δεν έχουν λάβει χώρα σημαντικές ανθρωπογενείς επιδράσεις, το φυσικό περιβάλλον της περιοχής μελέτης είναι σε καλή κατάσταση. Η γεωργική εκμετάλλευση στην περιοχή δεν είναι ιδιαίτερα εντατική και η περιβαλλοντική επιβάρυνση των δασικών περιοχών και των ορεινών όγκων της περιοχής μελέτης περιλαμβάνει τα προβλήματα που προέρχονται από υπερβόσκηση και εκχερσώσεις για γεωργική εκμετάλλευση, καθώς και τους κινδύνους από πυρκαγιές. Η υπερβόσκηση των δασικών εκτάσεων έχει ιδιαίτερη σημασία σε περιόδους αναγέννησης της βλάστησης. 
 Τα άμεσα αποτελέσματα είναι η καταστροφή της φυσικής αναγέννησης και της οικολογικής διαδοχής της φυσικής βλάστησης. Στην περιοχή ασκείται έντονη κτηνοτροφία και μάλιστα με τη μορφή της ελεύθερης βόσκησης εντός των δασών και δασικών εκτάσεων. Η ελεύθερη βόσκηση, η οποία ασκείται έντονα, έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο έδαφος από την συμπίεση που δημιουργείται, διότι μειώνει τη διαπερατότητα των εδαφών και αυξάνει τη διάβρωσή τους. Επίσης το έδαφος επιβαρύνεται από απεκκρίσεις των ζώων και από τη σταδιακή αλλαγή στη σύνθεση των φυτικών ειδών, παράγοντες που επιφέρουν συνεχή υποβάθμιση της βλάστησης και μείωση της παραγωγικότητας των φυτοκοινωνιών».
 


24 Ιανουαρίου 2023

Η αξεπέραστη γοητεία των ευγενικών ανθρώπων

 Η αξεπέραστη γοητεία των ευγενικών ανθρώπων

Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω.

Δεν ξέρω αν έχουμε χάσει λίγο την μπάλα και την ανθρωπιά μας με τις νέες τεχνολογίες και τα συναφή, δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση κι εν τέλει τη συμπεριφορά της χάβρας, δεν ξέρω αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης κι η οικονομική δυσπραγία του καθενός, μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένειά μας. Σε εκείνα τα απλά και καθημερινά, που τις περισσότερες φορές μας χαρακτηρίζουν.

Χάθηκε πλέον το χαμόγελο απ’ τους ανθρώπους, εκείνο που χωρίς να ξέρεις τον περαστικό σου φτιάχνει τη μέρα. Εκείνο που ανοίγει ο γείτονας την πόρτα του ασανσέρ κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, σου δίνει μια σακούλα που σου έπεσε απ’ τα χέρια και σου χαμογελά, απλώς γιατί σε βοήθησε σε κάτι.

Πού πήγε εκείνη η «καλημέρα», που πριν λίγα χρόνια την άκουγες απ’ τον πρώτο τυχόντα που θα συναντούσες εκτός σπιτιού; Πού πήγε εκείνη η τσίχλα, που σε κέρναγε ο περιπτεράς, όταν του έκανες σεφτέ; Το κουλούρι, που σου έδινε ο φούρναρης, γιατί σήμερα του έγιναν πολύ αφράτα!

Πού πήγε το χάδι των λέξεων στα αυτιά μας, η ομορφιά του λόγου κι η ευφορία της ψυχής μας; Πόσο καιρό έχεις να αισθανθείς όμορφα με τα λόγια κάποιου ανθρώπου; Ν’ ακούσεις ένα «παρακαλώ», ένα «ευχαριστώ» ή έστω έναν πληθυντικό ευγενείας που ν’ αποτελεί δείγμα σεβασμού κι ευγένειας; Πού πήγαν οι ωραίοι άνθρωποι, βρε παιδάκι μου; Ψάχνω, ψάχνω και μέσα στην οχλαγωγή τους μετράω με τη σέσουλα.

Μας έχουν λείψει οι άνθρωποι που φέρονται όμορφα στους γύρω τους. Εκείνοι που είναι όμορφοι εξωτερικά κι εσωτερικά. Εκείνοι που έχουν βαλθεί να ομορφύνουν τον κόσμο και ν’ αλλάξουν την ψυχολογία, έστω κι ενός ανθρώπου. Είναι λίγοι, το έχουμε πάρει πρέφα, αλλά είναι ξεχωριστοί κι ευδιάκριτοι. Λάμπουν από μακριά, όπως ο χρυσός. Κι η λάμψη τους είναι μεταδοτική.

Οι άνθρωποι με ευγένεια χειρίζονται το λόγο με λεπτότητα. Κρατάνε τις λέξεις στα χείλη τους με διακριτικότητα, γιατί τρέμουν μην τις πληγώσουν. Κι αν μια λέξη πληγωθεί, αν τη χρησιμοποιήσεις λάθος, αν δεν την εκφέρεις όμορφα, τότε ταυτίζεται με άσχημα συναισθήματα, με αρνητισμό, θυμό και πόνο. Θέλουν χάδι οι λέξεις, όπως και τα’ αυτιά μας.

Με τι λεπτότητα και τι χάρη σου συμπεριφέρονται λες κι είσαι κύριος επί των τιμών! Έτσι αισθάνεσαι δηλαδή, μιας και σπάνια πλέον σου συμπεριφέρονται με όμορφο τρόπο. Πες μου ποια ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σου χάρισε ένα λουλούδι. Υπήρξε κάποιος που έγραψε για σένα ένα ποίημα; Κάποιος που σηκώθηκε για να τραβήξει την καρέκλα σου πριν καθίσεις;

-Στις κυρίες πάει αυτό-. Κάποιος που σου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου για να κατέβεις; Κάποιος που προσφέρθηκε να σε γυρίσει σπίτι γιατί ήταν αργά; Κάποιος που σε ευχαρίστησε απλώς για κάτι που του προσέφερες; Κάποιος που σου έστειλε ένα μήνυμα γιατί σε θυμήθηκε ή για να σου πει ένα «περαστικά»;

Οι ευγενείς άνθρωποι είναι υπό εξαφάνιση. Γι’ αυτό κι όταν μας φέρονται όμορφα, όπως θα έπρεπε να φερόμαστε όλοι στην καθημερινότητά μας, κυριαρχεί η έκπληξη και θεωρούμε ότι ανακαλύψαμε κάποιο θησαυρό.

Κοιτάξτε γύρω σας κι εντοπίστε τους. Φοράνε χαμόγελο, μοιράζουν ευχές, βοηθάνε απλόχερα και σου φτιάχνουν τη μέρα με τη γλυκύτητα και τον εκλεπτυσμένο λόγο τους. Άνθρωποι με ήθος που οι τρόποι τους είναι μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που πολλοί θα θέλαμε να έχουμε ζήσει.

Η ευγένεια ανοίγει πόρτες, κλείνει στόματα με αποστομωτικό τρόπο, αποτελεί την πιο διπλωματική απάντηση σε μια άσχημη συμπεριφορά και το κυριότερο είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να σ’ αγαπήσουν.

Να είστε ευγενείς, γιατί όπως έλεγε κι ο Πλούταρχος:  

«Ο ευγενής άνθρωπος δίνει αξιοπρέπεια σ’ όλες τις πράξεις».

Πηγή: https://zpigikam.blogspot.com/2023/01/oi.html
Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com

27 Δεκεμβρίου 2022

Αυτός είναι ο Στρατός μας - Τα Χριστούγεννα των Ελλήνων στρατιωτών το 1940 που μοιράστηκαν το συσσίτιο με Ιταλούς αιχμαλώτους

 Αυτός είναι ο Στρατός μας - Τα Χριστούγεννα των Ελλήνων στρατιωτών το 1940 που μοιράστηκαν το συσσίτιο με Ιταλούς αιχμαλώτους



Τα Χριστούγεννα του ’40 οι Έλληνες στρατιώτες τα γιόρτασαν στο μέτωπο, ενώ λόγω των γιορτών μοιράστηκαν το συσσίτιό τους με τους Ιταλούς αιχμαλώτους.

«Στην... Αθήνα τρώνε γάλους και στο μέτωπο Ιταλούς». Αυτό ήταν το αστείο που έλεγαν οι στρατιώτες μεταξύ τους τα Χριστούγεννα του ’40. Εκείνες οι γιορτές βρήκαν τους Έλληνες ανήσυχους για την έκβαση του πολέμου. Οι στρατιώτες ήταν μακριά από την οικογένειά τους στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου. Ο πόλεμος είχε ξεσπάσει δύο μήνες πριν και η Ελλάδα πολεμούσε με όλη της τη δύναμη τους Ιταλούς. Όλοι γιόρταζαν συγκρατημένα και προσεύχονταν για τη νίκη.

Βομβαρδισμοί, τσουχτερό κρύο, ψείρες και πείνα μάστιζαν τους στρατιώτες. Το πυροβολικό συνέχιζε τη δράση του και οι στρατιωτικές μονάδες προήλαυναν ασταμάτητες στην Ήπειρο. Λίγες μέρες πριν είχαν καταλάβει το Αργυρόκαστρο, τους Αγίους Σαράντα και το Πόγραδετς. Παραμονή Χριστουγέννων κατέλαβαν και τη Χειμάρρα και ο αγώνας καλά κρατούσε. Τα εξώφυλλα των εφημερίδων ήταν διθυραμβικά για τις νίκες στο μέτωπο.


Παρά τις κακουχίες, οι φαντάροι πέρασαν την ημέρα των Χριστουγέννων με ανεβασμένη διάθεση. Είχαν καταφέρει να αναγκάσουν τους Ιταλούς σε υποχώρηση, υπερασπίστηκαν την πατρίδα και είχαν λίγες απώλειες. Στις 25 Δεκεμβρίου βρήκαν την ευκαιρία να χαλαρώσουν, αλλά στη γιορτή τα τραγούδια δεν ήταν τα συνηθισμένα.

Ο Μουσολίνι ή αλλιώς ο Ντούτσε, είχε την «τιμητική» του, στα σατυρικά τραγούδια. Ιερείς έψαλλαν τη Θεία Λειτουργία και φυσικά, η ευχή ήταν η Ελλάδα να κερδίσει τον πόλεμο. Ωστόσο ήταν μια χριστιανική γιορτή.

Η γιορτή της αγάπης και οι Έλληνες έφαγαν μαζί με τους Ιταλούς αιχμαλώτους. Αυτούς που είχαν έρθει για να κάνουν περίπατο μέχρι την Αθήνα. Περίεργο για τα ήθη του πολέμου, αλλά οι Έλληνες δεν τους μισούσαν και μοιράστηκαν το συσσίτιο μαζί τους.

Οι στρατιώτες έλαβαν τρόφιμα και δώρα από τα σπίτια τους. Το πιο πολύτιμο φυσικά ήταν η αλληλογραφία από την οικογένεια και την αγαπημένη τους. Μπορεί να ήταν ζωντανοί, αλλά κάθε γράμμα στο μέτωπο ήταν πολύτιμο, γιατί κατά βάθος όλοι ήξεραν πως κάθε γράμμα μπορεί να ήταν το τελευταίο….



Πηγή: mixanitouxronou.gr

https://www.blogger.com/blog/post/edit/943618242591917134/6511518574584998362

Τα Χριστούγεννα που οι Έλληνες στρατιώτες μοιράστηκαν το συσσίτιο τους με τους Ιταλούς αιχμαλώτους. Μετά όμως τραγούδησαν: “Στην Αθήνα τρώνε γάλους και στο μέτωπο Ιταλούς” Τα Χριστούγεννα που οι Έλληνες στρατιώτες μοιράστηκαν το συσσίτιο τους με τους Ιταλούς αιχμαλώτους. Μετά όμως τραγούδησαν: “Στην Αθήνα τρώνε γάλους και στο μέτωπο Ιταλούς” ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ A+ A- “Στην Αθήνα τρώνε γάλους και στο μέτωπο Ιταλούς”. Αυτό ήταν το αστείο που έλεγαν οι στρατιώτες μεταξύ τους τα Χριστούγεννα του ’40. Εκείνες οι γιορτές βρήκαν τους Έλληνες ανήσυχους για την έκβαση του πολέμου. Οι στρατιώτες ήταν μακριά από την οικογένειά τους στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου. Ο πόλεμος είχε ξεσπάσει δύο μήνες πριν και η Ελλάδα πολεμούσε με όλη της τη δύναμη τους Ιταλούς. Όλοι γιόρταζαν συγκρατημένα και προσεύχονταν για τη νίκη. 12432840_1108298112522364_2051985302_o Βομβαρδισμοί, τσουχτερό κρύο, ψείρες και πείνα μάστιζαν τους στρατιώτες. Το πυροβολικό συνέχιζε τη δράση του και οι στρατιωτικές μονάδες προήλαυναν ασταμάτητες στην Ήπειρο. Λίγες μέρες πριν είχαν καταλάβει το Αργυρόκαστρο, τους Αγίους Σαράντα και το Πόγραδετς. Παραμονή Χριστουγέννων κατέλαβαν και τη Χειμάρρα και ο αγώνας καλά κρατούσε. Τα εξώφυλλα των εφημερίδων ήταν διθυραμβικά για τις νίκες στο μέτωπο. 0682127001381860491 Παρά τις κακουχίες, οι φαντάροι πέρασαν την ημέρα των Χριστουγέννων με ανεβασμένη διάθεση. Είχαν καταφέρει να αναγκάσουν τους Ιταλούς σε υποχώρηση, υπερασπίστηκαν την πατρίδα και είχαν λίγες απώλειες. Στις 25 Δεκεμβρίου βρήκαν την ευκαιρία να χαλαρώσουν, αλλά στη γιορτή τα τραγούδια δεν ήταν τα συνηθισμένα. Ο Μουσολίνι ή αλλιώς ο Ντούτσε, είχε την “τιμητική” του, στα σατυρικά τραγούδια. Ιερείς έψαλλαν τη Θεία Λειτουργία και φυσικά, η ευχή ήταν η Ελλάδα να κερδίσει τον πόλεμο. Ωστόσο ήταν μια χριστιανική γιορτή. Η γιορτή της αγάπης και οι Έλληνες έφαγαν μαζί με τους Ιταλούς αιχμαλώτους. Αυτούς που είχαν έρθει για να κάνουν περίπατο μέχρι την Αθήνα. Περίεργο για τα ήθη του πολέμου, αλλά οι Έλληνες δεν τους μισούσαν και μοιράστηκαν το συσσίτιο μαζί τους. Οι στρατιώτες έλαβαν τρόφιμα και δώρα από τα σπίτια τους. Το πιο πολύτιμο φυσικά ήταν η αλληλογραφία από την οικογένεια και την αγαπημένη τους. Μπορεί να ήταν ζωντανοί, αλλά κάθε γράμμα στο μέτωπο ήταν πολύτιμο, γιατί κατά βάθος όλοι ήξεραν πως κάθε γράμμα μπορεί να ήταν το τελευταίο. Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πώς οι ψείρες έσωσαν χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες τον πόλεμο του ΄40. Τα θύματα από τα κρυοπαγήματα ξεπερνούσαν τους νεκρούς από τις μάχες και οδηγούσαν σε σκέψεις για ανυπακοή...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/ta-christougenna-pou-i-ellines-stratiotes-mirastikan-to-sissitio-tous-me-tous-italous-echmalotous-meta-omos-tragoudisan-stin-athina-trone-galous-ke-sto-metopo-italous/

1 Δεκεμβρίου 2022

Δεκέμβριος !

 


 



Δεκέμβριος :

Ο μήνας των πολλών εορτών και των Χριστουγέννων !

Καλό μήνα και καλά Χριστούγεννα σε όλους σας !