Πίστη, γνώση και κορωνοϊός.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 16 Μαρτίου 2020.

Στα πλαίσια του πολέμου αξιών οπισθοφυλακής, ο οποίος μαίνεται στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια τουλάχιστον, εντάχθηκε με ιδιαίτερη σπουδή η συσχέτιση Θείας Κοινωνίας με τη μετάδοση του κορωνοϊού. Τέθηκε δηλαδή στον δημόσιο διάλογο ως μία ακόμη αφορμή να ξεδιπλωθεί μία επίθεση στην πίστη. Θα το πιάσω λοιπόν το νήμα από την υποτιθέμενη αντιπαράθεση πίστης και επιστήμης ή γνώσης ή λογικής. Διότι όσοι πιστεύουν, θεωρούνται μειωμένης αντίληψης ή ευάλωτοι σε παραμύθια.
Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Το περιέχει άλλωστε και η λέξη. Είναι δυνατόν να υπάρξει άνθρωπος χωρίς εμπιστοσύνη σε κάποιον ή σε κάτι; Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό ον, θα έλεγα ότι είναι αδύνατον να συνάψει οποιαδήποτε σχέση αν δεν δείχνει εμπιστοσύνη. Δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος χωρίς πίστη σε κάτι, ό,τι όνομα κι αν δίνει σ’ αυτό.
Από πού πηγάζει η πίστη; εξ ουρανού, από μέσα μας ή από τον άλλον; Εγώ νομίζω από τον άλλον. Από τη γνώση και εμπειρία του άλλου. Πιστεύουμε, εμπιστευόμαστε, κάποιον που γνωρίζουμε. Τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους φίλους μας, τους ανθρώπους μας. Στο εμπόριο λένε «αυτός έχει καλή πίστη», δηλαδή είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης. Γνωρίζει η «αγορά», (απρόσωπος όρος μεν, η οποίος όμως απαρτίζεται από πρόσωπα), ότι ο τάδε έμπορος εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, και έτσι τον εμπιστεύονται όλοι. Ακόμα και όσοι δεν τον γνωρίζουν, μόνο με την καλή μαρτυρία των υπολοίπων.
Από τη ζωή μου στην δυτική κοινωνία του Ηνωμένου Βασιλείου, αν βγάζω ένα συμπέρασμα για τη διαφορά νοοτροπίας μεταξύ ημών και των Βρετανών, αυτό είναι ότι οι Έλληνες εμπιστεύονται το πρόσωπο και απεχθάνονται το απρόσωπο, ενώ οι Βρετανοί έχουν τα εφόδια να εμπιστεύονται το απρόσωπο. Δεν λέω ποιο είναι καλό και ποιο όχι, λέω τι συμβαίνει, κατά τη γνώμη μου. Εμπιστεύονται τον μηχανισμό που θα κινήσει το γρανάζι και θα του στείλει έναν γιατρό στο νοσοκομείο να τον φροντίσει. Είναι αδιάφορο ποιος ακριβώς είναι αυτός. Ούτε να τον βρεις για να τον ευχαριστήσεις δεν μπορείς. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιος άλλος. Ενώ εμείς, αν δεν δούμε το πρόσωπό του, αν δεν συναναστραφούμε μαζί του, έστω και λίγο, δεν θα τον εμπιστευθούμε εύκολα. Γι’ αυτό και απεχθανόμαστε το απρόσωπο κράτος. Ποιος είναι το κράτος; Κανείς.
Όποιος πιστεύει στον Χριστό, πιστεύει και εμπιστεύεται την προηγούμενη γενιά, των πατεράδων του, που έκανε το ίδιο. Εκείνοι πίστευαν και εμπιστεύονταν την δική τους προηγούμενη γενιά. Αυτή η πορεία συνεχίζεται προς τα πίσω στον χρόνο μέχρι τους ανθρώπους οι οποίοι είδαν, άκουσαν, συναναστράφηκαν, μίλησαν, ακούμπησαν τον ίδιο τον Χριστό! Η πίστη πηγάζει από αυτή τη γνώση και εμπειρία. [Το παράδειγμα προέρχεται από τα βιβλία του Χ. Γιανναρά]
Από τη γνώση προκύπτει και το απρόσβλητο της Θείας Κοινωνίας. Ιοί και βακτήρια δεν πρωτοεμφανίστηκαν σήμερα στη γη. Επί πολλούς αιώνες οι άνθρωποι δεν διέκριναν καμία συσχέτιση μεταξύ τους. Ειδικά οι ιερείς με την κατάλυση στο τέλος, θα έπρεπε να είναι εμφανώς πιο επιρρεπείς σε πλήθος λοιμώξεων, σε καθημερινή βάση. Δεν είναι όμως.
Ο κορωνοϊός είναι πολύ εύκολα μεταδιδόμενος από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο κίνδυνος μετάδοσης από τον συνωστισμό σε οποιονδήποτε χώρο είναι πραγματικός και υπαρκτός. Από την Εκκλησία μέχρι το περίπτερο της γειτονιάς. Όχι όμως από το Σώμα και Αίμα του Χριστού. 

Πηγή:

http://www.antibaro.gr/article/26279

Εστία

Ελλάδος Σήμα, του Καθηγητού Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη ! ! !

Ελλάδος Σήμα.  Του Καθηγητού κυρίου Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη!

Ελλάδος Σήμα ! Του Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη Καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από το περιοδικό «Ανάπλασις», αρ. τεύχους 446, Μάρτιος-Απρίλιος 2010 Με περισυλλογή και κατάνυξη εωρτάσθη στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο (Ευριπίδου 12) η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας με Πρόλογο του Προέδρου της Εταιρείας Φίλων του Λαού καθηγητού κ. Νικολάου Π. Μπρατσιώτου, τιμητική διάκριση στο Γεν. Γραμματέα της Εταιρείας κ. Παναγιώτη Βλάχο, με θρησκευτικούς ύμνους και επίκαιρα πατριωτικά άσματα. Τον Πανηγυρικό της ημέρας εξεφώνησε, με παλμό από στήθους, ο καθηγητής της Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, με θέμα Ελλάδος Σήμα. Ευχαριστούμε τον κ. καθηγητή για την παραχώρηση εκτενούς περιλήψεως της εμπνευσμένης ομιλίας του. Εορτάζουμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Πώς; Σε ατμόσφαιρα Αλώσεως. Κυριαρχεί στις ημέρες αυτές η λέξη ύφεση. Και την εννοούμε, συνήθως, ως οικονομική. Διαβλέπουμε όμως, ότι πιο πέρα από την οικονομική ύφεση κλονίζεται η εθνική μας ύπαρξη. Κάτι χειρότερο: ο Πλούταρχος μας δίδει τον όρο: ύφεση φρονήματος. Έχει πέσει το φρόνημα. Έχει σημειωθεί γενική λώφησις (λούφα). Είμεθα σε τροχιά καθιζήσεως, συρρικνώσεως. Η Ιστορία μας διδάσκει με πειστικά παραδείγματα, όχι μόνον πώς οι λαοί γίνονται ελεύθεροι, αλλά και πώς γίνονται δούλοι. Η ελευθερία είναι φρόνημα και αποκτάται με δυνατή ψυχική μέθη, πού εκδηλώνεται ως ενθουσιασμός και έξαρση φρονήματος. Με την ταπείνωση του φρονήματος μας καθηλώνει η δουλεία. Κοιμώμενοι επί αιώνες λαοί πήραν διάσταση, αισθάνθηκαν την έφεση να μεγαλουργήσουν. Ζούσαν στον λήθαργο, ώσπου παρουσιάσθηκε κάποιος οινοχόος και τους έσπρωξε στη δημιουργία και στην πραγμάτωση υψηλών στόχων. Το '21 μας καλεί να μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του. Ο Αισχύλος απέκτησε μεγαλωσύνη στο Μαραθώνα. Εκεί γέμισε η ζωή του. «Έποίει μεθύων τας τραγωδίας». Κάτι πιο εντυπωσιακό: «εποίει μεν τα δέοντα άλλ' ουκ ειδώς γε». Εδραματουργούσε με ενθουσιασμό, άλλ' ήταν ασυνείδητα λογοκρατούμενος. Το αποτέλεσμα της πνευματικής κυοφορίας του ήταν υψηλό δραματούργημα. Σωματικώς ο άνθρωπος, όσο και αν προσπαθήσει, δεν θα αποκτήσει ύψος. Ψυχικώς όμως, μπορεί να αυξηθεί, να μεγαλυνθεί απεριόριστα. Πώς; με τη βίωση μεγάλων ιστορικών στιγμών. Όχι μόνο θριάμβων, αλλά και Αλώσεων. Η εθνική μας ιστορία, Ιστορία 4.ΟΟΟ ετών, σε δύο ημίχρονα (2ΟΟΟ π.Χ. και 2ΟΟΟ μ.Χ.), είναι μεγάλη δραματική περιπέτεια. Και το δράμα είναι αήθης κράση. Μαζί μεγαλείο και φρίκη. Κάποιες προσπάθειες γίνονται (μάλλον μεθοδικώς κατευθυνόμενες), να κουρελιασθεί το εθνικό μας ένδυμα. Χωρίς την εθνική μας ιστορία θα μείνουμε γυμνοί. Θα χάσουμε την ψυχή μας, διότι η χρονικότητα σχεδόν ταυτίζεται με την ψυχικότητα. Είναι καλύτερα να πεινάσουμε, παρά να μείνουμε ρακένδυτοι ή και τελείως γυμνοί. Τί θα μείνει από τον ψυχισμό μας, αν περιορίσουμε την εθνική μας ιστορία στα τελευταία 2ΟΟ χρόνια; Θα μείναμε με το Υ της όλης μας υποστάσεως. Εθνική συνείδηση είχαν οι Έλληνες και στην Αρχαιότητα και στους μετέπειτα αιώνες. Σε μια πολύ μεγάλη φάση του Ελληνικού πολιτισμού, την Αρχαϊκή και την Κλασσική, η Ελλάς ήταν ένα μεγάλο πολυκρατικό έθνος. Είχαν συνείδηση της ταυτότητος και την εδυνάμωναν με πανελληνίους θεσμούς, όπως ήταν η Ολυμπία. Η Ρώμη ήταν αντιθέτως πολυεθνικό κράτος. Το Βυζάντιο; Το Βυζάντιο είναι «Το Άγιο Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους». Το Έθνος αυτό, το Ελληνικό (ποικίλως με δραματικότητα μεταπλασσόμενο), έζησε και εν δουλεία επί 4ΟΟ χρόνια και με το '21 επεδίωξε και επέτυχε να ταυτίσει σε κάποιο βαθμό έθνος και κράτος. Αναπόφευκτες οι ενστάσεις. Ίσως και απαραίτητες. Δίδουν βάθος και διαύγεια. Η εξύφανση της εθνικής ταυτότητος, η μελέτη 200 τόσων ταυτοτήτων του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, μας δίδει ένα πανανθρώπινο πανόραμα συμβόλων. Κάθε έθνος-κράτος εκπέμπει το σήμα του. Ένας δεινός δυνάστης, ο νους, πού αποτελεί το κορυφαίο στοιχείο του ψυχισμού μας, απαιτεί όλη την πολυκύμαντη ιστορία κάθε λαού να τη δεί συμπυκνωμένη. Πόσο; Στο απειροελάχιστο. Σε κάτι πού να μην έχει διαστάσεις. Ποιο είναι αυτό; Είναι το στίγμα. Αυτό το στίγμα είναι σημείο και ως σημείο είναι σήμα πού σημαίνει ως το σήμαντρον. Ο νους μας, ο νέμων δυνάστης, κάνει κάποια παραχώρηση και επιτρέπει να εκφράσουμε το σύμβολο μας γεωμετρικά, π.χ. με ένα παραλληλόγραμμο στη σημαία πού σημαίνει, δηλώνει πολλά. Είναι το οπτικό σύμβολο του έθνους. Υπάρχουν και αλλά σύμβολα. Ακουστικό σύμβολο κάθε έθνους είναι η μουσική του εθνικού του ύμνου. Η Ελλάς εμεγαλούργησε στην ιστορία πενομένη. Προσπαθεί να αποφύγει την πενία και έτσι δημιουργεί πολιτισμό. Η πενία είναι ο πλούτος της. Η σημερινή πενία της χώρας μπορεί να γίνει κίνητρο ισχυρό δημιουργίας. Να βάλουμε ένα ρυθμό στη ζωή μας. Να γίνουμε υπουργοί αντί απεργοί. Να σταματήσει η σύληση του Πανεπιστημίου, πού γίνεται εν ονόματι του ασύλου. Ο Σόλων κάποτε, σε κρίσιμη στιγμή της Αθηναϊκής Ιστορίας, εζήτησε από τους συμπολίτες του να αποτινάξουν από πάνω τους το αίσχος. Εζήτησε άμεση, ενθουσιώδη δράση. Ας θυμηθούμε σήμερα, επικείμενης της Μ. Εβδομάδος, μια από τις πολλές προτροπές της: «Ραθυμίαν άπωθεν ημών βαλώμεθα». Σημείωση δική μου: Διαχρονικό και επίκαιρο !  Καλό παράδεισο σεβαστέ μου Καθηγητά ! Ι.Β.Ν.             http://www.zoiforos.gr/

Θεολογική ἀμορφωσιά ἤ σκοταδιστική νοοτροπία; - ( Καλό θα ήταν να διαβαστεί !)

Θεολογική ἀμορφωσιά ἤ σκοταδιστική νοοτροπία; 

Πορφυρίτης
Ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο «Μεσαιωνικός σκοταδισμός καί ἡ ἐπιστήμων Γιαμαρέλλου»[1], τοῦ Π. Κ., πού δέν ἀγγίζει καθόλου τούς πιστούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀλλά δύναται νά τρομοκρατήσει τούς ἀστήρικτους στήν πίστη, τούς λεγομένους θρήσκους, ἔτυχε νά ὑποπέσει στήν ἀντίληψή μου.
Αὐτό πού θά κρίναμε ὡς ἄξιο σχολιασμοῦ στό μικρό αὐτό ἄρθρο, εἶναι ἡ συνήθης πρακτική ἀποδομήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀπό ἀνθρώπους, πού καμμία σχέση δέν ἔχουν μέ Αὐτήν. Ἀνθρώπους, πού, εἴτε ἔχουν ὡς μόνιμο ἔργο τήν διασπορά ἀμφιβολιῶν, εἴτε συμπλέουν μέ τό πονηρό πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἄν καί βαπτισμένοι χριστιανοί, ἔχοντας γαλουχηθεῖ μέ τήν ψευτοπροοδευτική διδασκαλία της.
Ὁ Π. Κ. λοιπόν, μέ εἰρωνικό ὕφος δεκάδων χιλιάδων καρδιναλίων, καταδίκασε τήν δήλωση τῆς κ. Γιαμαρέλλου, ὅτι τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, δέν εἶναι δυνατόν νά μεταδίδει μικρόβια, ὡς «ἕνα μεῖγμα καθολικοῦ σκοταδισμοῦ καί προτεσταντικοῦ καθωσπρεπισμοῦ μέ ἄρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς», ἀλλά καί «ὡς φαίνεται καί ‘‘ταλιμπάν’’ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως». Μάλιστα, κάνει καί ὑποδείξεις γιά περαιτέρω «δικαστική» ἔρευνα ἀπό τά ἁρμόδια ὄργανα γιά τίς ἀπαράδεκτες αὐτές ἀπόψεις.

Ὁ Π. Κ., ἄν καί φαινομενικά παραδέχεται τό ἐπιστημονικό κῦρος τῆς ὁμολογήτριας καθηγήτριας Ἑλένης Γιαμαρέλλου, ἐν τούτοις τήν ἀμφισβητεῖ μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν δικάζει καί τήν καταδικάζει! Μήπως ὅμως ὁ ἴδιος ἔχει κάποια ἐπιχειρήματα, βασίζεται σέ κάποια ἐπιστημονική ἔρευνα, ἔχει κάποια ἐπιστημονικά δεδομένα γιά νά ὑποστηρίξει τήν καταδίκη της κας καθηγήτριας (τήν ὁποία δέν ἔχω τήν τιμή νά γνωρίζω); Ἀπ’ ὅτι φαίνεται, τίποτε· μόνο δημιουργία ἐντυπώσεων. Καί αὐτό, ἀγαπητέ Π. Κ., ὅπως γράφετε, ἐν ἔτει 2020. Πρᾶγμα, πού ἀπό μόνο του ἀκυρώνει ὅλα ὅσα λέτε. Μπορεῖτε νά μᾶς πεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, ἐδῶ καί δύο χιλιάδες εἴκοσι χρόνια, ἔχετε ἀκούσει γιά κάποιον πού ἀρρώστησε μετά ἀπό τήν κοινωνία μέ τά Ἅγια Μυστήρια; Καί νά εἶστε σίγουρος, πῶς ἄν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θά ἦταν πρώτη εἴδηση στά κανάλια. Ἐμεῖς σᾶς λέμε πώς δέν ὑπάρχει κανένας! Ἀποδείξεις ἀμέτρητες, γεγονότα, καί ὄχι ἀοριστολογίες. Ἐρευνῆστε καί θά δεῖτε! Ἱερεῖς, πού καταλύουν ὅ,τι μένει στό Ἅγιο Ποτήριο, καί ἄς ἔχουν κοινωνήσει λεπροί, φυματικοί, καί ἄνθρωποι μέ πάσης φύσεως μεταδοτικά νοσήματα, δέν παθαίνουν ΤΙΠΟΤΑ! Οἱ Ἱερεῖς αὐτοί, ὅπως ὁ π. Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης τῆς Σπιναλόγκα[2], εἶναι οἱ ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῶν λεγομένων τῆς κας Γιαμαρέλλου (ἡ ὁποία δέν ἔχει καμιά ἀνάγκη τῆς ὑπεράσπισής μου), καί ὄχι μόνο. 

Ἕνας ἐπιστήμονας, πού σέβεται τόν ἑαυτό του, γνωρίζει πρῶτα ἀπό ὅλα, ὅτι οἱ ἐπιστῆμες εἶναι πεπερασμένες· ἡ ἔρευνα γίνεται μόνο στό ἐπιστητό, μόνο σέ αὐτό πού δύναται νά ἀποτελέσει ἀντικείμενο ἔρευνας, καί ὄχι στό ὑπέρλογο. Καί ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας, πέραν τῶν ὁρατῶν στοιχείων, περιλαμβάνει καί τά ἀόρατα, μιᾶς καί ὁ Θεός Πατέρας μας, εἶναι Ποιητής «οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Ὁ δέ Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»[3], καί ΠΟΤΕ δέν μᾶς ἀπογοήτευσε! 

Βεβαίως οἱ θρῆσκοι, στούς ὁποίους ἀναφέρθηκα ἀρχικῶς, μποροῦν νά σταματήσουν νά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, νά κοινωνοῦν ἤ καί νά ζήσουν τήν κοσμική τους ζωή, ὅπως ξέρουν. Ἄλλωστε, ποτέ δέν ἀντιλήφθηκαν τήν πραγματικότητα· τί πραγματικά εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, δέν ἔχουν βιώματα, ἐμπειρίες, γι’ αὐτό καί ἡ πίστη τους μοιάζει μέ αὐτή τῶν αἱρετικῶν (παπικῶν, προτεσταντῶν, κλπ). Νομίζουν πώς ἡ Θεία Κοινωνία, συμβολίζει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου καί εἶναι ἁπλῶς ψωμί καί κρασί. Πόσο βαθειά νυχτωμένοι εἶναι! Ἄν τούς ρωτήσεις, θά καταλάβεις ὅτι πιστεύουν «μέ τόν δικό τους τρόπο», ἄλλα παραδέχονται ἀπό τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλα ὄχι, κατά τό τί νομίζουν ὅτι τούς συμφέρει· πηγαίνουν μόνο σέ κάποιο ξωκκλήσι γιά νά προσευχηθοῦν, μιά, δυό φορές στή ζωή τους ἤ καί ποτέ, κοινωνοῦν τό Πάσχα, «ἔτσι γιά τό καλό, γιά τό ἔθιμο», ἤ πᾶνε τρεῖς φορές τόν χρόνο στήν Πάτμο, καί νομίζουν ὅτι εἶναι οἱ «σούπερ-χριστιανοί»!

Ἐν κατακλεῖδι, ἀγαπητέ Π. Κ., ἡ Ἰατρική Ἐπιστήμη καί οἱ Ἰατροί, τούς ὁποίους παραδέχεται ἡ Πίστη μας διότι ὁ Θεός τούς ἔδωσε, γνωρίζουν καλῶς τά ὅριά τους· καί ὅταν φθάνουν σέ ἀδιέξοδο, λένε: «ἡ ἐπιστήμη σηκώνει τά χέρια. Λόγο τώρα ἔχει ὁ Μεγάλος Ἰατρός, ὁ Θεός», καί αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τους! 

Πορφυρίτης
………………………………………….

[1] https://www.zougla.gr/parapolitiki/article/meseonikos-skotadismos-ke-i-epistimon-giamarelou

[2]https://www.mixanitouxronou.gr/o-iereas-tis-spinalogkas-poy-koinonoyse-toys-leproys/

 [3] ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦ. 6, 54

http://aktines.blogspot.com/2020/03/blog-post_22.html

ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ – ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Η δήλωση της λοιμωξιολόγου Ελένης Γιαμαρέλλου που θα συζητηθεί ! ! !

ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ – ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Η δήλωση της λοιμωξιολόγου Ελένης Γιαμαρέλλου που θα συζητηθεί ! ! !

«Ανήκω σε αυτούς που θα πήγαιναν στην εκκλησία αλλά θα πρότεινα σε άτομα άνω των 65 ετών που έχουν καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, διαβήτη, προβλήματα με τα νεφρά ή σε ανοσοκαταστολή, μέχρι να εξελιχθεί η ιστορία και να μην έχει γίνει διασπορά κρουσμάτων, να παρακολουθούν τη θεία λειτουργία από το σπίτι τους από την τηλεόραση», δήλωσε στον Realfm 97,8 και την εκπομπή «Τεντιμπόηδες» με τους Μάνο Νιφλή και Άκη Παυλόπουλο η καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου.

«Αδίκως έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα. Η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών. Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας. Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο, τόνισε η κ. Γιαμαρέλλου.
Στην ερώτηση αν θα κοινωνούσε στην περίπτωση που στη θεία κοινωνία ο προηγούμενος πιστός είναι προσβεβλημένος από τον κορονοϊό, η κ. Γιαμαρέλλου απάντησε ότι «θα κοινωνήσω με πίστη στον Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Σας λέω αυτό που θα κάνω για τον εαυτό μου και το πιστεύω για όλους».

ΠΗΓΗ

Για όσους φοβούνται ότι θα κολλήσουν τον κορωνοιό από την Θεία Κοινωνία.! «Ο Χριστός δεν μεταφέρει μικρόβια»

Ο π. Στυλιανός Καρπαθίου έδωσε την καλύτερη απάντηση σε όσους φοβούνται ότι θα κολλήσουν τον κορωνοιό από την Θεία Κοινωνία.

Όσοι δεν πιστεύουν ότι η Θεία Κοινωνία είναι ο Χριστός καλύτερα να μην κοινωνούν.

"Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε", λέγει το παράγγελμα του ιερέα πριν την Θεία Κοινωνία.
Τι είδους πίστη έχουν όσοι φοβούνται ότι θα κολλήσουν μικρόβια από τον Χριστό;

Όσοι, όμως, πιστεύουν ότι η Θεία Κοινωνία είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι αστείο να φοβούνται ότι ο Χριστός είναι φορέας μικροβίων.

Αυτό δα έλειπε να κολλά μικρόβια ο Θεός!

logia-tou-aera.blogspot.com/2020/03/blog-post_63.htm
Διαβάστε εδώ και για τον ιερέα των λεπρών στη Σπιναλόγκα !

Κυνηγοί θησαυρών.... ! ! !

Κυνηγοί θησαυρών

Σάββατο πρωί, Εθνική Οδός Αθηνών-Λαμίας... Στριμωγμένοι μέσα σε ένα αγροτικό αυτοκίνητο ακούμε τον Π. να διηγείται απίστευτες περιπέτειες από τα περίπου 20 χρόνια που ασχολείται με το κυνήγι χαμένων θησαυρών. Με ενθουσιασμό και παραστατικότατες λεπτομέρειες μιλάει για σκοτεινά τούνελ με κρύπτες, επικίνδυνες αναρριχήσεις, σκελετούς πλακωμένους από βράχους-παγίδες, κωδικοποιημένους χάρτες, δύσβατες σπηλιές όπου θαμμένοι σκελετοί ανταρτών φυλάνε ακόμα με τα όπλα τους τις χρυσές λίρες... 
«Ολόκληρη την εβδομάδα εργάζομαι σε γραφείο. Με τη χρυσοθηρία ασχολούμαι τα Σαββατοκύριακα και όλοι οι φίλοι μου πλέον είναι από κει. Είναι και μια ευκαιρία να ταξιδεύω. Το κάνω όσο καλύτερα μπορώ, χωρίς όμως να ξεφεύγει το μυαλό μου», λέει άνετος. Εχουμε ξεμακρύνει αρκετά από την Αθήνα και σε λίγο βγαίνουμε εκτός δρόμου, σε ανηφορικά εδάφη με πυκνή βλάστηση. «Το αγροτικό δεν κολλάει πουθενά και δεν κινεί υποψίες στην επαρχία», σχολιάζει ο Π. και δείχνει στο βάθος τον προορισμό μας: ένα βυζαντινό ξωκλήσι στη μέση του πουθενά... 

Κατεβαίνουμε και περιεργαζόμαστε τον χώρο. Με το βλέμμα του ερασιτέχνη δεν εντοπίζω τίποτα το αξιοπερίεργο. «Παρατηρήστε τις πέτρες στις γωνίες και στο πίσω μέρος της εκκλησίας», μας προτρέπει ο Π. και το εκκλησάκι δεν αργεί να μετατραπεί σε χάρτη με χαραγμένους κώδικες και μυστηριώδη σύμβολα. «Ο κύκλος με τον μικρότερο κύκλο στη μέση σημαίνει πηγάδι και οι κουκκίδες είναι μονάδες μέτρησης. Κάθε κουκκίδα δέκα βήματα... Βλέπετε το αχνό μάτι στην πέτρα εδώ; Συμβολίζει το μάτι του Θεού, δηλαδή το ιερό. Αυτό που μοιάζει με τρίαινα παραπέμπει σε τούνελ με τρεις κατευθύνσεις. Στην περιοχή υπάρχει απόκρυψη με όπλα, πυρομαχικά και λίρες». 

Στο άκουσμα της τελευταίας λέξης οι αισθήσεις μου δεν μένουν διόλου ασυγκίνητες, όμως η λογική παρεμβαίνει, για να μου υπενθυμίσει πως ήρθα για μία ειδησεογραφική ματιά και θα φύγω με άδεια χέρια. Αλλωστε, η λαθρανασκαφή στην Ελλάδα διώκεται ως πλημμέλημα. Σιγά σιγά τα σημάδια δένουν μεταξύ τους και η εξερεύνηση στη γύρω περιοχή έρχεται να επιβεβαιώσει του... χάρτη το αληθές! «Ωχ, εδώ έχουν τσαμπουκαλέψει τον τόπο», φωνάζει ξαφνικά ο Π. και συνειδητοποιώ αμέσως τι εννοεί. Σκαμμένο έδαφος -πιθανότατα με μπουλντόζα- και σπασμένα βυζαντινά μνημεία. «Μερικοί αθεόφοβοι δεν σέβονται τίποτα. Αυτοί βγάζουν το κακό όνομα στους κυνηγούς θησαυρού», λέει απογοητευμένος. 

Σάββατο βράδυ, Αθήνα... Κατευθύνομαι προς κεντρική καφετέρια, για να συναντήσω τους κυνηγούς θησαυρού που γιορτάζουν τα έξι χρόνια της ιστοσελίδας τους. Το www.coinsmania.gr αριθμεί περισσότερα από 2.000 μέλη κι αναλογίζομαι τις νύχτες που περιπλανιέμαι τελευταία κι εγώ σε έναν εικονικό κόσμο με θαμμένες λίρες, ανιχνευτές μετάλλων, διφορούμενα σύμβολα και ασυνήθιστα nicknames. Το κλίμα στις online συζητήσεις είναι ιδιαίτερα παρεϊστικο: «Γεια σας, παιδιά! Βρήκα πάνω σε βράχο, σκαλιστό ήλιο με δεκατέσσερις ακτίνες... στη μέση έχει μια τρυπούλα... Βάζω και σχετική φωτογραφία στο site». Επιτόπου οι συνομιλητές σπεύδουν να δώσουν τις ερμηνείες τους, βοηθώντας το φιλαράκι-«ψαχτήρι» να βρει τον δρόμο του. 

Μπαίνω στην καφετέρια με ένα άγχος. Ο Π. είναι ΟΚ, σκέφτομαι. Αλλά στη φαντασία μου οι κυνηγοί θησαυρού μοιάζουν με σκοτεινούς τύπους που προσπαθούν να σου πουλήσουν κιτρινισμένους χάρτες σε κακόφημα μπαρ πειρατικών λιμανιών. Οι σκέψεις μου αναιρούνται αμέσως, καθώς γνωρίζω τα πρόσωπα πίσω από τα nicknames. Εχουν έρθει 20 μέλη από διάφορα μέρη της Ελλάδας, ηλικίας περίπου από 25 μέχρι 50 χρόνων, όλοι εργαζόμενοι, πολλοί με σπουδές, κάποιοι και με μεταπτυχιακά. Συνειδητοποιώ πως η χρυσοθηρία είναι αντρικό σπορ. 

«Εμείς οι άντρες έχουμε το κυνήγι στο DNA μας. Δύσκολο για μια γυναίκα να ασχοληθεί. Θέλει τσαγανό!», μου λέει ο Π. και σε λίγο τυχαίνει να συναντήσω μία από τις λίγες τέτοιες περιπτώσεις. Η Μ. έχει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα με την τεχνική της ραβδοσκοπίας και μαζί με τους υπόλοιπους συζητά για νέες πρακτικές και πρόσφατα ευρήματα. Ακούω προσεκτικά τις εμπειρίες όλων -κάτι ανάμεσα σε Indiana Jones και Survivor-, χωρίς να λείπουν όμως και οι αναφορές που θυμίζουν φυσιολατρικές εκδρομές με μπάρμπεκιου στο ύπαιθρο. Ξαφνικά δύο χρυσοθήρες εμφανίζονται με μία τούρτα και ο Ι. Μπαϊμπάκης, δημιουργός της ιστοσελίδας και συγγραφέας, σβήνει χαρούμενος το κερί με τον αριθμό 6! 

Ζουν ανάμεσά μας 

«Εσκαψαν πάλι για θησαυρό, στα Ισώματα, δίπλα στον Αϊ-Γιώργη», κάνει θεαματική είσοδο με την είδηση ένας χωριανός σε καφενείο της Ευρυτανίας. Ολοι έχουν μια ιστορία να διηγηθούν... για τον βοσκό παππού που είδε να θάβουν τενεκέδες με λίρες, για την αντάρτισσα γιαγιά που έκρυψε η ίδια, για τον φίλο του φίλου που ξαφνικά βρέθηκε με πολυκατοικίες και πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά και για τον μακρινό συγγενή που αγόρασε χάρτη θησαυρού και ξόδεψε μια περιουσία ψάχνοντας μάταια... 

«Ανεπίσημα στοιχεία δείχνουν πως τουλάχιστον 600.000-1.000.000 Ελληνες ψάχνουν ενεργά», λέει ο κ. Γ. Τσούκαλης, ιδιωτικός ερευνητής και πρόεδρος συλλόγου για την καταπολέμηση της αρχαιοκαπηλίας. Η άποψη του συγγραφέα κ. Μπαϊμπάκη, έπειτα από χρόνια έρευνας για τη χρυσοθηρία, είναι πιο πληθωρική: «Υπολόγισε τον πληθυσμό της Ελλάδας, βγάλε γυναίκες, παππούδες και παιδιά και διαίρεσε διά δύο. Ολοι αυτοί ψάχνουν τους χαμένους θησαυρούς, ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού επιπέδου». 

Δημοφιλείς περιοχές αναζήτησης είναι η Ηπειρος, η Βόρεια Ελλάδα, ο Κόζιακας Τρικάλων, αλλά και η Πελοπόννησος. Εντός Αττικής, τα Μεσόγεια και η Πάρνηθα. Λιγότερο τα νησιά, «όπου πειρατές έκρυβαν σε δύσκολα μέρη τους θησαυρούς στήνοντας άγριες παγίδες», περιγράφει ο Π. Στην πολύπαθη Ελλάδα με τους ποικίλους κατακτητές οι χαμένοι θησαυροί που αναζητούν οι χρυσοθήρες είναι ουκ ολίγοι. 

Ο πολυσυζητημένος θησαυρός του Γερμανού αξιωματούχου Μέρτεν που απέσπασε περιουσίες από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. Οι θησαυροί του Βαλσάμ Βοεβόδα που αναζητούνται στην ευρύτερη περιοχή της Κομοτηνής, σε Τουρκία και Βουλγαρία. Τα λάφυρα του πειρατή Γάντζου ή Σούσουρα, κρυμμένα από τη Σαμοθράκη μέχρι την Κρήτη. Το χρυσό ραβδί του Ασκληπιού, αλλά και οι πολύτιμοι πάπυροι της Αλεξάνδρειας. Ο στόχος πάντως με τις μεγαλύτερες πιθανότητες ανεύρεσης παραμένουν τα τενεκεδάκια με τις χρυσές λίρες που έριχναν από αεροπλάνα οι Εγγλέζοι σύμμαχοι, για να βοηθήσουν τους αντάρτες. Κάποιες καταναλώνονταν για όπλα και φάρμακα, κάποιες κρύβονταν, συχνά παγιδευμένες με εκρηκτικά. 

Οσο ζω... σκάβω! 

 Η προετοιμασία είναι το ήμισυ του παντός, όπως μας εξηγεί ο Π. «Πρέπει να αξιολογήσεις την αρχική πληροφορία και τον πληροφοριοδότη. Πρόκειται για ζωντανή μαρτυρία; Ανταποκρίνονται τα μέρη που περιγράφει ο χάρτης στην πραγματικότητα;». Η γνησιότητα είναι κρίσιμο θέμα, μια και το παραεμπόριο χαρτών ανθεί. 
Ο κ. Τσούκαλης θυμάται: «Τη δεκαετία '80-'90, ιδιαίτερα στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, οι πλαστοί χάρτες έκαναν θραύση. Επιτήδειοι πλησίαζαν Ελληνες εκδρομείς και πουλούσαν με τη δικαιολογία ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να βγουν εκτός. Από πελάτη μου είχαν αποσπάσει τότε 5.000.000 δραχμές». Αραγε πώς δείχνουν πειστικοί οι πλαστοί χάρτες; «Σχεδιάζουν σε χαρτί, το διπλώνουν 2-3 φορές και στις άκρες ρίχνουν λικέρ. Μόλις το σιδερώσουν, κιτρινίζει και καίγεται στις άκρες, δείχνοντας παλιό». 

Πιο πρόσφατη περίπτωση αναφέρει ο κ. Γ. Γληγόρης, προϊστάμενος Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας Αττικής. «Εχουμε πληροφορία για πολιτικό μηχανικό που άφησε το επάγγελμά του και κάνει εμπόριο πλαστών χαρτών, μια και αποφέρει περισσότερα». Πηγή πληροφόρησης αποτελούν και τα οδοιπορικά που κυκλοφορούν ανεπίσημα. «Κάποιες φορές είναι πολύ ξεκάθαρα, για να είναι αληθινά. Πρέπει να παρατηρήσεις προσεκτικά τα γράμματα και μόνο σε πρωτότυπα κείμενα, για να αποκωδικοποιήσεις το νόημα», επισημαίνει ο κ. Μπαϊμπάκης. 

Φήμες μιλούν και για τα λιγοστά εν ζωή μέλη της λεγόμενης Σχολής Απόκρυψης και Φανέρωσης. Στη Σχολή αυτή, όσοι δεν κατάφερναν να κρύψουν επιτυχώς πολεμοφόδια και λίρες το πλήρωναν με αίμα. Ακόμα και τώρα οι άνθρωποι αυτοί, αν και ηλικιωμένοι, δύσκολα «σπάνε» τον όρκο σιωπής τους. Με τη βοήθεια του χάρτη οι χρυσοθήρες φτάνουν στην πολυπόθητη περιοχή, η αναζήτηση όμως δεν τελειώνει έτσι εύκολα. Σειρά έχει η ερμηνεία των σημαδιών... 

«Το ίδιο σημάδι έχει διαφορετικές ερμηνείες ανά διαφορετικές χρονικές περιόδους ή ανά ομάδα. Για τους κομιτατζήδες η καρδιά σήμαινε απόκρυψη με μαύρη μαγεία και πρέπει να δώσεις σε περιττό αριθμό ατόμων ένα τμήμα του θησαυρού, για να την αποφύγεις. Για τους αντάρτες η καρδιά παρέπεμπε σε μυστική αποθήκη υλικού. Αν δίπλα έχει σταυρό, τότε σημαίνει και χρηματική απόκρυψη», αναλύει ο κ. Μπαϊμπάκης. 

Η ώρα των ανιχνευτών! 

 "Πλουτίστε!» είναι το σύνθημα στο μαγαζί του κ. Αγγ. Γαβαλά στο Μοσχάτο. Από το 1979, που ασχολείται με το εμπόριο ανιχνευτών μετάλλων,"έχει δει ακόμα και παπάδες να διαβαίνουν το κατώφλι, για να αγοράσουν! Δείχνει τα όργανα αναζήτησης. «Δύο είναι οι βασικές κατηγορίες. Αφενός οι ανιχνευτές μετάλλων τοπικού εντοπισμού, τους οποίους κρατάμε στο χέρι και σαρώνουμε το έδαφος, παίρνοντας σήματα από το μηχάνημα. Αφετέρου οι ανιχνευτές μετάλλων αποστάσεως που εντοπίζουν ακτινοβολίες σε μεγάλες αποστάσεις, όπως η ραβδοσκοπία». 
Τονίζει πως η αγορά του σωστού ανιχνευτή εξαρτάται από το έδαφος και το βάθος έρευνας, ενώ συνιστά ένα «πάντρεμα» των δύο κατηγοριών για καλύτερα αποτελέσματα. «Μερικοί ζητούν μηχάνημα που να φωτογραφίζει το εσωτερικό του εδάφους! Είναι κάτι σαν το τέρας του Λοχ Νες στη χρυσοθηρία» και συμπληρώνει πως επιτήδειοι σκαρφίζονται την ύπαρξη τέτοιου μηχανήματος, λέγοντας πως οι φωτογραφίες εμφανίζονται στα γραφεία της NASA!

Τα απλά ψηφιακά μηχανήματα ξεκινούν από 400, ενώ μία καλή λύση είναι οι προγραμματιζόμενοι ανιχνευτές, γύρω στα 1.500. Κάποιοι πάντως επενδύουν μέχρι και 50.000 σε γεωφυσικά μηχανήματα που εμπιστεύεται η επιστημονική κοινότητα ή προσλαμβάνουν με μηνιαίο μισθό γεωλόγους ή φυσικούς για πιο... έγκυρα αποτελέσματα. 

Για να ξεκινήσει κάποιος να ψάξει, είναι απαραίτητη η αίτηση στην Κτηματική Δημοσίου και η κατάθεση τοπογραφικού με την ευρύτερη περιοχή αναζήτησης. Πάντοτε απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της Εφορείας Αρχαιοτήτων, ανάλογα με την περίπτωση και του Δασαρχείου, ενώ παραβρίσκεται και η αστυνομία. Αν ο πολυπόθητος θησαυρός βρεθεί, ο κυνηγός θησαυρού και το κράτος μοιράζονται την εκτιμηθείσα αξία του. Αν βρεθούν αρχαία, η ανασκαφή σταματάει επιτόπου. «Υπήρξαν χρυσές εποχές, 60-70, που έβρισκαν. Τώρα πια δεν υπάρχει τίποτα, μόνο συντηρούνται μύθοι», επισημαίνει ο κ. Γληγόρης, αποτρέποντας τους απανταχού χρυσοθήρες να ψάχνουν παράνομα. 

Τζογαδόροι η χομπίστες; 

Πριν από κάποιες δεκαετίες ένας νεαρός αγρότης στη Βόρεια Ελλάδα «σκόνταψε» πάνω σε χρυσές λίρες και πάπυρους. Η λύση για την ερμηνεία των παπύρων βρισκόταν στο Αγιον Ορος, όπου ο ίδιος μόνασε για δεκαπέντε χρόνια, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Τελικά ασπάστηκε μία νέα στάση ζωής και δεν αναζήτησε ποτέ τις αποκρύψεις. Τέλη Οκτώβρη του 2006 ένας 45χρονος χρυσοθήρας έχασε τη ζωή του όταν καταπλακώθηκε από τόνους χωμάτων σε χωριό των Σερρών. Εσκαβε λαγούμι για να βρει λίρες. Η γραμμή ανάμεσα στο χόμπι του Σαββατοκύριακου και στην εξάρτηση είναι λεπτή... 

«Αρκετοί ζουν σε έναν χρυσοθηρικό μεσαίωνα, όμως η νέα γενιά έχει αναπτύξει μία ηθική. Υπάρχουν οι χρυσοθήρες του καφενείου, οι οποίοι δεν έχουν αφήσει ιερό άσκαφτο. Σπάνε τα σημάδια, για να μην τους φάει άλλος τα λεφτά, και τελικά καταστρέφουν, εκτός από τα μνημεία, και τους κρίκους της αλυσίδας προς τον στόχο. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που σέβονται και το περιβάλλον και την κληρονομιά του τόπου», πιστεύει ο κ. Μπαϊμπάκης, έχοντας γνωρίσει πολλούς χρυσοθήρες. 

Η εμπειρία του κ. Γληγόρη διαφέρει: «Μου θυμίζουν τους ναρκομανείς. Μόλις αφήσεις έξω ένα ψαχτήρι πάει αμέσως να ξαναψάξει». Αναρωτιέμαι για τη σχέση με την αρχαιοκαπηλία... «Λένε πως δεν ψάχνουν αρχαία. Οταν βρεις όμως το αγαλματάκι και ξέρεις ότι κάνει κάποια εκατομμύρια, σε γλυκαίνει. Πάνε να τα πουλήσουν και παρουσιάζομαι εγώ ως αγοραστής».

Αποχαιρετώντας τους χρυσοθήρες, σκέφτομαι πως έχουν φτιάξει ένα είδος κουλτούρας με δικές τους αξίες, λέξεις, συνήθειες. Παθιασμένοι ή νηφάλιοι, όλοι μας κυνηγάμε τον θησαυρό, όπως τον ορίζει ο καθένας... την είδηση, τις πωλήσεις, την καταξίωση, την ευτυχία ίσως... Στην είσοδο της καφετέριας τα φωτεινά λαμπάκια φαντάζουν χρυσά, σχηματίζοντας το όνομα Δέλεαρ...

Πηγή: ethnos.gr - Άρθρο της Δήμητρας Καρατώλου - 18/03/2006
https://coinsmania.gr/cms/viewtopic.php?f=86&t=2075
πηγή εικόνας εδώ :

Εσύ.... ! Απο την καταπλκτική Κατερίνα Λιόλιου και τον υπέροχο Μανώλη Καραντίνη ! ! !

Αλεξίου -Νταλάρας ! " Ο Σκληρός χωρισμός " -Υπέροχο ! ! !

Το τρύπιο παντελόνι....Απο τον Θεοφάνη Γραικιώτη !

Θεοφάνης Γραικιώτης : Το τρύπιο παντελόνι

-Καλέ μπαμπά τι το περίεργο βρίσκεις;

Ο Ανεξίμαντρος χαρτογράφησε πάλι την κόρη του απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια

Πολλά δεν ήξερε και πολλά μάθαινε. Αυτό που λένε «γηράσκω αεί διδασκόμενος».

Τόλμησε την ερώτηση :

-Έτσι θα βγεις έξω; Να πει ο κόσμος η κόρη του Ανεξίμαντρου με σχισμένο παντελόνι; Αλήθεια ποιος σου έσκισε το παντελόνι;

-Κανείς καλέ μπαμπά!

Ο Ανεξίμαντρος όμως εκεί επιμονή.

-Ποιος σ’ έσκισε μπροστά;

-Μπαμπά εκτροχιάζεσαι

-Ποιος σ’ έσκισε πίσω;

-Σου είπα Κ Α Ν Ε Ι Σ .. Κανένας πως αλλιώς να στο πω;!

Ο Ανεξίμαντρος άρχισε να τα παίρνει.

-Δεν μου λες κόρη μου …

(Άγριο βλέμμα. Παύση δευτερολέπτων. Ύστερα ξέσπασμα)

-ΜΟΙΑΖΩ ΜΕ ΚΥΚΛΩΠΑ;

Άκου ο Κανένας. Θέλω να γνωρίσω τον ...κανένα. Αυτόν που σου έκανε το παντελόνι....σουρωτήρι.

Όμως, ως γνωστό, πάντα στα δύσκολα οι κόρες, επιστρατεύουν ...την μαμά !

Και ιδού καταφθάνει ....το ιππικό…

Πυροβολεί κατευθείαν τον Ανεξίμαντρο

-Τι έχεις και φωνάζεις Ανεξίμαντρε; Τι βλέπεις πάλι και δεν σ’ αρέσει;

-Την κόρη μας Ευτέρπη και το σουρωτήρι της, απαντά ο πυροβοληθείς

-Το ποιό;

-Το σουρωτήρι, δηλαδή το παντελόνι, δηλαδή ο Θεός να το κάνει.....

-Ε και τι έχει το παντελόνι Ανεξίμαντρε;

-Τρύπες Ευτέρπη,τρύπες.

Να κάτι τρύπες μπροστά. Να κάτι τρύπες πίσω Ευτέρπη

Πετάγεται η κόρη.

-Έχει και στα πλάγια καλέ μπαμπά…

Του Ανεξίμαντρου του πέφτουν τα γυαλιά.

Η Ευτέρπη τον αποτελειώνει.

-Ε και τι μ’ αυτό; Μόδα Ανεξίμαντρε. Μόδα είναι. Ετσι ντύνονται σήμερα τα κορίτσια !
Το τικ στο μάτι του Ανεξίμαντρου επανήλθε.

Ουρλιάζει: 
-ΔΕΝ ΝΤΥΝΩΝΤΑΙ ... ΓΔΥΝΩΝΤΑΙ

Η Ευτέρπη κουνά απεγνωσμένα το κεφάλι της.

-Καημένε Ανεξίμαντρε που ζεις;

Εδώ όλες οι περσόνες, όλες οι σελέμπριτι, όλες οι νάμπερ ουάν συναγωνίζονται ποιά θάχει τις περισσότερες τρύπες στο παντελόνι.

Διάβασε και καμιά εφημερίδα Ανεξίμαντρε. Δες και κανένα περιοδικό….

Τις βλέπεις ΟΛΕΣ με τρύπια παντελόνια και είναι εκατομμυριούχες.

Καημένε Ανεξίμαντρε. Εκατομμυριούχες σου λέω. 
Κατάλαβες; Εκατομμυριούχες. Τρούπα και εκατομμύριο Ανεξίμαντρε. Τρούπα και εκατομμύριο.

Το μάθημα του ο Ανεξίμαντρος το είχε πάρει. Τώρα είχε μάθει…

Ποτέ μην τα βάζεις με μάνα και κόρη μαζί…. 

Χαμένος από χέρι. Άστο να πάει...

Σηκώνεται. Περπατά μέχρι την εξώπορτα.

-Πάω για ...καθαρό αέρα τους φωνάζει.

Τι ήταν όμως να τον συναντήσει;

Εκεί στη γωνία του δρόμου, αραχτός ο ζητιάνος.

Με την απλυσιά του, με την αξυρισιά του, με το καπελάκι του ανάποδα και κυρίως με το τρύπιο παντελόνι.

Τρύπες να δουν τα μάτια σου..

Έκοψε το βήμα του καθώς περνούσε δίπλα του και τότε ...πέταξε τον φαρμακερό λόγο…

-Εκατομμυριούχε εεεε Εκατομμυριούχε...

Σε τα μας μωρέ τώρα; Σε τα μας;

Πηγή:kgrek 

Ενα video απο το Πανόπουλο ! του 1993 ...

.



















Πηγή

Θαλασσινές ιστορίες, περί ευθυνών…

Θαλασσινές ιστορίες, περί ευθυνών…

Μεταμεσήμερο. Από τις μέρες που ο Νοτιάς γκριζάρει το γύρω σύμπαν, ο ουρανός ενώνεται με τη θάλασσα και δεν βλέπεις ούτε τον κάβο Μαλιά στα 5 μίλια αριστερά σου.

10 μποφώρ, τα κύματα βασανίζουν το καλοτάξιδο σκαρί που σπαρταράει στην κορυφή τους, οι λαμαρίνες τρίζουν και ο Κυβερνήτης …απολαμβάνει, καθισμένος στην πολυθρόνα του δεξιά μέσα στη Γέφυρα, το καμάρι του να αντιστέκεται στα στοιχειά της Φύσης…

Έτσι έμαθε από τον πρώτο καπετάνιο του, να απολαμβάνει τα δύσκολα…

Να σου και ο Πρώτος μηχανικός στη Γέφυρα. «Όπα, αυτά δεν είναι καλά μαντάτα» σκέφτεται. Δεν ανεβαίνει συχνά ο Πρώτος στη Γέφυρα… Που σκύβει στο αυτί του Κυβερνήτη και ψιθυρίζει «Κύριε Κυβερνήτα, έχουμε κρακ (ρωγμή) στη βάση του κύριου ατμαγωγού από το καζάνι…»

Ο ατμός στον κύριο ατμαγωγό είναι υπό συνεχή πίεση 1200+psi, πιθανή θραύση του έχει καταστροφικές συνέπειες για το πλοίο και το προσωπικό, το πλοίο λυγίζει και τρέμει στην πάλη του με τον Νοτιά, ο κίνδυνος άμεσος και θανατηφόρος.

«Απολαμβάνεις, ε;» αυτοεπιπλήτετται ο Κυβερνήτης. «Φά’τα τώρα!»

Το πλοίο αξίας δισεκατομμυρίων, 360 νοματαίοι ανεκτίμητης αξίας, περιμένει την δική σου απόφαση. Δεν υπάρχει άλλος πάνω από εσένα στον μανιασμένο Κάβο Μαλιά να αποφασίσει.

«Παναγιώτη…» λέει στον πρώτο «αν σβήσουμε και μείνουμε με έναν άξονα και πάθει κάτι ο άλλος, θα βρεθούμε ξεπεσμένοι στo …Άγνωστο. Αν συνεχίσουμε με δύο και σκάσει ο ατμαγωγός, το πλοίο και δεν ξέρω πόσοι από τον κόσμο του θα βρεθούμε στον πάτο του Αιγαίου. Τι λες να κάνουμε κράτει τον έναν άξονα χωρίς να σβήσουμε το καζάνι και να πάμε έτσι στον Ναύσταθμο;»

«Συμφωνώ, λέει ο Πρώτος» και δίνει τις οδηγίες από το τηλέφωνο στο Κέντρο Προώσεως. Στέκεται δίπλα στον Κυβερνήτη, με το Τηλέφωνο στο αυτί και το τσιγάρο στο στόμα σκουπίζοντας που και που το μέτωπό του.

Από το απόγευμα μέχρι τις τρείς το πρωί που δέσαμε στον Ναύσταθμο με έναν άξονα και χωρίς ρυμουλκά -έτσι για το ηθικό μας-, πρέπει να κάπνισε τρία πακέτα τουλάχιστον για να δείχνει ψύχραιμος… Το ίδιο και ο Κυβερνήτης. «Εξωτερικά» ατάραχος, να πετάει και κανένα ανέκδοτο ελαφρύνοντας την ένταση του Πρώτου…Δεν επιτρέπεται η εσωτερική ανησυχία σου να εξωτερικεύεται γιατί το πλήρωμα πρέπει να πιστεύει σε εσένα και στο πλοίο, να εξακολουθεί εν ηρεμία να ασκεί τα καθήκοντά του.

Ανακούφιση. Τα καζάνια έσβησαν, τα Σήματα βλάβης εκπέμφθηκαν εδώ και ώρες, ας την πέσουμε σε ύπνο βαθύ, λυτρωτικό, για λίγες ώρες.

«Τα καταφέραμε» μονολόγησα στον καθρέφτη στο πρωινό ξύρισμα,
 και τότε είδα για πρώτη φορά τους κροτάφους μου γκρίζους… Σαν τον χθεσινό κωλονοτιά…

πηγη

Απόψε δε σε λησμονώ....

Απόψε , ωχρά στη θύμησι σε ξαναφέρνω πάλι

-τέτοιες στιγμές παντοτινά με τριγυρνά η ανία-

που με την άγρια της μορφή, στυγνή σαν Εριννύα

σε σκέψεις μελαγχολικές  μου γέρνει το κεφάλι.

Πλέω σε μια πλατύτατη θάλασσαν ηδονής

γέρνουν τα κουρασμένα μου μέλη σε μια ατονία

στριγγά, τρελλά και θλιβερά με κυνηγά η μανία

μ' όψι μαινάδας άγριας και απόλυτα στυγνής..

Ζώ κάποια μελαγχολικά ποιήματα του Ουράνη

γεμάτα από την άρρωστη και κουρασμένη ανία

σαν να τη διώκει η θλιβερή κι ωχρή μελαγχολία

τρικλίζοντας σε σκοτεινό κι ανήλιαγο λιμάνι.

Τα οκνά αναδύει χέρια της στο σκότος όπου πλέει

ανιστορώντας μέσα του, ως γέρνει αργά η Δύση

κάποιον καϋμόν  αξέχαστον που δε μπορεί να σβύση..

Απόψε δε σε λησμονώ, πικρά η ψυχή μου κλαίει...

Μάριος Βαϊανός

Απο τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Β’ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Β’ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ

30 φωτογραφίες από το δεύτερο αντάμωμα των τάξεων 1968-69-70 παλιών συμμαθητών και καθηγητών του Γυμνασίου Λαμπείας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, ‎24 ‎Ιουλίου ‎ 2010 στην Δίβρη.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον συμμαθητή μας Γιάννη Ντινόπουλο με σκοπό να τις μοιραστούμε όλοι. Βίντεο δεν έχουμε ακόμη διότι δεν βρέθηκε το αρχείο μου.
Θα συνεχιστούν δημοσιεύσεις με φωτογραφίες από την σχολική ζωή στο Γυμνάσιο αλλά και από τις δραστηριότητες των μαθητών στο οικοτροφείο της Δίβρης.
Υγ. To 2010 ήταν μια δημιουργική χρονιά για την αφεντιά μου. Λίγο πριν την συνάντηση είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο, «Γιάννης και Γιώργης Γιαννιάς, Οι σταυραετοί του Ωλενού», που φτιάξαμε με τον «συνοδοιπόρο» Ηλία Τουτούνη όπου θα θυμάστε, το διένειμα στη συνάντηση.
Επίσης λίγο αργότερα, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, δημιουργήθηκε στην Δίβρη ο Σύλλογος «Ωλονός» με σπουδαίες δραστηριότητες για την Ορεινή Ηλεία που συνεχίζονται ως και σήμερα.
Κώστας Παπαντωνόπουλος, Φλεβάρης 2020

Η Αγνωστη... Απο τον μοναδικό Μπαρμπα-Γιάννη Σκαρίμπα !

Η ΑΓΝΩΣΤΗ 

Κι ήταν ωραία ως πέρασε άκρη του δρόμου εκεί,

 μ’ άγνωστο πάτημα ποδιού και τρυφερό μυστήριο, 

στο πεζοδρόμι κρούοντας ωραία ερημική, 

των τακουνιών της το γοργό κι ερωτικό εμβατήριο. 

Στάθκα στητός, τη μουσική γροικώντας του αλαφρού

 κυματισμού των ρούχων της – κι εντός μου ό,τι είχε σπάσει

 κι ήταν τραχύ, στης φούστας της το ευγενικό φρου-φρου,

 χρυσός να γίνετ’ ένιωθα καρπός πόχει ωριμάσει! 

Έφυγε αυτή… Ποιος ξέρει πού –σε ποια σιγή ερημιάς

– νοσταλγική το βήμα της τ’ άγνωστο πάει να δώσει,

 κι αυτή –το νιώθω ναι– που αν ήθελε, με μιας,

 τον βάρβαρό μου εαυτό γλυκά θάχε ημερώσει.

 Τώρα; Τώρα στους πρώτους μου έμεινα εδώ οδυρμούς, 

Πάνας του δρόμου ερωτικός –η φύση ως μ’ έχει κάμει-

κι είμαι λες, σαν –ποιος ξέρει ποιους– να ξέχασα δρυμούς

 κειο το λιανό –με τρεις οπές– που σφύραγα καλάμι…

Φλέρτ με τα πόδια....

Φλέρτ με τα πόδια

Το μόνο που πρέπει να κάνει ένας άνδρας για να προβλέψει πώς θα αντιδράσει μια γυναίκα στο φλερτ του είναι να κοιτάξει τα πόδια της, έδειξε μια νέα αγγλική μελέτη.

Δεν είναι το ξαφνικό κοκκίνισμα στα μάγουλα, ούτε το παιχνίδισμα των βλεφάρων. Οι ειδικοί πιστεύουν τώρα ότι το σημάδι που μαρτυρά πως μια γυναίκα ελκύεται από έναν άνδρα είναι οι κινήσεις των ποδιών της. 
Πρόκειται, λένε, για την πιο ισχυρή μορφή γλώσσας του σώματος, επειδή οι άνθρωποι συνειδητοποιούμε λιγότερο τις κινήσεις που κάνουμε με τα πόδια μας. Αν μια γυναίκα μετακινεί τα πόδια της μακριά από το σώμα της ενώ χαχανίζει, ώστε να πάρει μια στάση με πιο ανοικτά πόδια, είτε όρθια είτε καθιστή, τότε ελκύεται απ΄ αυτόν που βρίσκεται απέναντί της. Αν όμως τα πόδια της είναι σταυρωμένα ή τα έχει μαζέψει κάτω από το σώμα της, τότε μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι το φλερτ σας δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη.

Όμως οι κανόνες αυτοί δεν ισχύουν και για τους άνδρες, οι οποίοι δεν αποκαλύπτουν μέσω των ποδιών τους τίποτε για τη σεξουαλική έλξη που τους ασκεί μια γυναίκα. Εντούτοις, οι ανειλικρινείς και άπιστοι άνδρες πρέπει να προσέχουν- οι γυναίκες μπορούν να εντοπίσουν έναν ψεύτη από το γεγονός ότι κρατάει τα πόδια του αφύσικα ακίνητα.

Κορυφαίος ψυχολόγος

Οι διαπιστώσεις αυτές έγιναν από τον καθηγητή Τζέφρι Μπίτι, έναν από τους κορυφαίους ψυχολόγους της Βρετανίας, πρόεδρο του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και ψυχολόγο του ριάλιτι παιγνιδιού «Μπιγκ Μπράδερ» της βρετανικής τηλεόρασης. Ο καθηγητής εξέτασε πώς κινούμε τα πόδια μας σε διάφορες καταστάσεις. 

«Ενώ μπορεί να ξέρουμε τι μήνυμα στέλνουν οι εκφράσεις στο πρόσωπό μας ή οι κινήσεις των χεριών μας, συχνά δεν έχουμε ιδέα αν τα πόδια μας κινούνται ή για τα μηνύματα που αυτά στέλνουν», εξηγεί στη βρετανική «Ντέιλι Τέλεγκραφ». «Μπορούμε να κρύβουμε χαμόγελα ή βλέμματα, όμως η μυστική γλώσσα των ποδιών μπορεί να αποκαλύψει πολλά για την προσωπικότητά μας, για το τι πιστεύουμε για το πρόσωπο με το οποίο μιλάμε, ακόμη και τη συναισθηματική και ψυχολογική κατάστασή μας, είναι ένας συναρπαστικός δίαυλος μη λεκτικής επικοινωνίας».

Όλα είναι θέμα κίνησης

Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπίτι, αν μια γυναίκα μετακινεί τα πόδια της ενώ γελάει, είναι μία από τις ισχυρότερες ενδείξεις ότι της αρέσετε. Αν σταυρώνει τα πόδια, δεν είναι καλό για σας. Αν ένας άνδρας είναι νευρικός, θα δείξει τη νευρικότητά του αυξάνοντας τις κινήσεις των ποδιών του. 
Όμως οι γυναίκες όταν είναι νευρικές κάνουν το αντίθετο και κρατούν τα πόδια τους ακίνητα. Οι κυριαρχικοί άνδρες και γυναίκες κουνάνε πολύ λίγο τα πόδια τους επειδή θέλουν να ελέγχουν το σώμα τους, όπως και τη συζήτηση. Οι εξωστρεφείς κάνουν το ίδιο, αλλά για διαφορετικούς λόγους, ενώ οι ντροπαλοί κουνάνε πολύ τα πόδια τους. Οι αλαζονικοί άνθρωποι ελέγχουν κι αυτοί περισσότερο το σώμα τους και κουνάνε λιγότερο τα πόδια τους.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

http://www.otherside.gr/2009/12/flert-me-ta-podia/