Ομορφιά ! Οι λόγοι που εξηγούν την προσκόλληση των γυναικών με την εξωτερική εμφάνιση..

H δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη γράφει για την εξωτερική εμφάνιση και την εσωτερική ομορφιά κάθε ανθρώπου

Η ομορφιά διαχρονικά και μέσα στους αιώνες, θεωρήθηκε αξία. Θεωρήθηκε ως ένας τρόπος συμβολισμού του ωραίου, εκείνου που αισθητικά ικανοποιεί, δηλαδή εκείνον που το βλέπει. Είναι ίσως το μοναδικό γνώρισμα του ανθρώπου, το οποίο δε χρειάζεται απόδειξη, υπάρχει χωρίς αυτή.

Η γυναίκα επιβαρυνόταν ανέκαθεν μέσα στην κοινωνία με την πίεση του να είναι «εξωτερικά όμορφη και ποθητή». Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι: Από την πατριαρχική αντίληψη, η οποία προσπάθησε να εμφυσήσει στη γυναίκα την άποψη ότι η ομορφιά είναι το ανώτερο προσόν για εκείνη, από τη βιομηχανία μόδας, που προωθεί διαρκώς καλλυντικά ομορφιάς, από την τηλεόραση, τους γονείς και τα περιοδικά.

Καλλιεργείται υποσυνείδητα από τους ξένους ανθρώπους, τους συγγενείς και γνωστούς, οι οποίοι μόλις δουν ένα κοριτσάκι το πρώτο, που θα πουν, είναι: «Πόσο όμορφο κοριτσάκι είναι!». Όλο αυτό περνάει μέσα στο μυαλό της γυναίκας, έστω και ασυνείδητα, το μήνυμα πως το μεγαλύτερο προσόν, το οποίο διαθέτει είναι η εξωτερική εμφάνισή της.

Ζούμε σε μία εποχή, η οποία κυριαρχείται από την εμμονή στην εξωτερική εμφάνιση και οι επιθέσεις σε ανθρώπους εξαιτίας αυτής είναι συχνό φαινόμενο. Όταν δεν καλλιεργείται στους ανθρώπους, από μικρή ηλικία κιόλας, πως υπάρχουν άλλα πράγματα που είναι σημαντικότερα από την εμφάνιση και όταν δε μαθαίνουμε να δίνουμε έμφαση στο εσωτερικό των ανθρώπων, η ανασφάλεια σε ό,τι αφορά αυτή βγαίνει στην επιφάνεια, καθώς και κερδίζει έδαφος.

Οι περισσότεροι δε γνωρίζουν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να μην είναι όμορφος με βάση την «κοινωνικά κατασκευασμένη ομορφιά», αλλά να παραμένει γοητευτικός και ιδιαίτερα θελκτικός. Αγνοούν το γεγονός πως ένας άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει την εμφάνισή του, σε αντίθεση με την έλλειψη παιδείας, η οποία μπορεί και να μη διορθωθεί ποτέ.

Η αλήθεια είναι πως όλες οι γυναίκες είναι όμορφες. Ο κάθε άνθρωπος έχει επάνω του κάτι μοναδικό. Αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να το ανακαλύψει και να το καλλιεργήσει, όσο περισσότερο μπορεί.

Και είναι πολύ καλύτερο μία γυναίκα να έχει εσωτερική ομορφιά, η οποία όχι μόνο δε χάνεται στο πέρασμα του χρόνου, αλλά αναδύεται περισσότερο, παρά μία εξωτερική λάμψη, η οποία σβήνει με τα χρόνια (χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι αθέμιτο να φροντίζει και το έξω της).

Επιπροσθέτως, η εμφάνισή μας, είναι απόρροια κληρονομικότητας, γονιδίων, DNA και δεν οφείλεται καθαρά στην προσωπική προσπάθειά μας. Για αυτό και είναι ιλαρό να ακούς κάποιον να λέει πως είναι περήφανος για το ύψος του, από τη στιγμή που δεν το επέλεξε. Δεν επιλέγουμε τα περισσότερα στοιχεία, τα περισσότερα «καλά» ή «κακά» της εμφάνισής μας! Τα περισσότερα απλώς τα έχουμε από τη φύση μας.

Η πραγματικά αξία κάθε γυναίκας, όπως και κάθε άλλου ανθρώπου βρίσκεται μέσα του, στην ψυχή του. Αν πραγματικά η κοινωνική αντίληψη προσπαθήσει να ενσωματώσει και να προάγει αυτό το μήνυμα, ίσως να είναι η απαρχή για τη βελτίωση μίας νοσηρής κοινωνικής πραγματικότητας.

©Typologos.com 2018

Η αγκαλιά φάρμακο κατά του στρες και της κούρασης !

   Η αγκαλιά φάρμακο κατά του στρες και της κούρασης

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, το ιδανικό φάρμακο ενάντια στο στρες και την κούραση δεν είναι άλλο από την…αγκαλιά.

Όπως υποστηρίζουν Σουηδοί μελετητές η αγκαλιά είναι φάρμακο ακόμα και για τις καρδιοπάθειες. «Η θετική συναισθηματική εμπειρία της αγκαλιάς ενεργοποιεί διάφορες βιοχημικές και ψυχολογικές αντιδράσεις», επισημαίνει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Γιαν Άστρεμ, ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής στο Λίνκεπινγκ της Σουηδίας, ο οποίος τονίζει ότι μόλις δέκα δευτερόλεπτα αγκαλιάς από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο αρκεί για να μειωθεί η αρτηριακή πίεση, να αυξηθεί η οξυτοκίνη και οι άλλες ορμόνες ευεξίας και να μειωθεί αισθητά το στρες.

Σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα που μελέτησε η ομάδα του κ. Άστρεμ, η οποία είχε διεξαχθεί σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας 20-49 ετών, έπειτα από 10 δευτερόλεπτα αγκαλιάς, αλλάζουν αισθητά τα επίπεδα διαφόρων ορμονών στον οργανισμό τους. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι η ορμόνη της οξυτοκίνης, που παράγεται με την αγκαλιές, είναι η ίδια ορμόνη με αυτή που παράγει ο εγκέφαλος κατά τον τοκετό και τον θηλασμό. Βοηθάει στο δέσιμο της μητέρας με το μωρό και είναι καταλυτική στην ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης.

Και κάποια μυστικά για την αγκαλιά…

Ανάλογα με τον τρόπο που αγκαλιάζετε ή σας αγκαλιάζουν, μπορεί να φανούν πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της σχέσης των ανθρώπων που αγκαλιάζονται.
Αυτός που αγκαλιάζει με τα χέρια προς τα πάνω, δηλαδή γύρω από το σβέρκο, καλείται εκείνη τη στιγμή να δώσει ενέργεια σε αυτόν που τον αγκαλιάζει του οποίου τα χέρια είναι γύρω από τη μέση του ή και ψηλά στην πλάτη του.

Παρατηρώντας αυτήν την τόσο απλή κίνηση, μπορείτε να καταλάβετε σε μια συνάντηση το ρόλο που θα έχετε να παίξετε. Μπορεί ωστόσο αυθόρμητα να σας βγει να αγκαλιάσετε εσείς από κάτω. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον εσείς θα χρειαστείτε ενέργεια από τον άλλον.
Παρατηρήστε για παράδειγμα, όταν θέλετε να παρηγορήσετε κάποιον, πάντα τον αγκαλιάζετε γύρω από το σβέρκο. Εάν δε, εκείνος δεν σας αγκαλιάσει καν, αλλά βάζει και τα χέρια του μπροστά, σαν να κουρνιάζει στο στήθος σας, τότε σημαίνει οτι έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από την ενέργειά σας και δεν είναι διατεθειμένος επί του παρόντος να σας επιστρέψει τίποτα από αυτήν.

Η πιο ισορροπημένη αγκαλιά είναι αυτή που γίνεται χιαστί. Σε αυτή την αγκαλιά και τα δύο άτομα δίνουν και παίρνουν επί ίσοις όροις.

enallaktikidrasi.com

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ-ΒΕΜΠΟ

.

Χρόνια Πολλά ! ! !

 

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ....! ! ! (Συγκινητικό για μένα )

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ !

‘’Αγαπάω τις γυναίκες, τις άσχημες γυναίκες, τις γριές γυναίκες.’’ Εκείνες τις γυναίκες με τα ροζιασμένα χέρια, τα χέρια που μας δένουν τις πληγές μετά το παιχνίδι, η τον πόλεμο. 

Αγαπάω κείνες τις γυναίκες με το τσεμπέρι που ψήνουν το ψωμί στον χωριάτικο φούρνο και κρατάνε λίγο ζυμάρι για το κουλουράκι των παιδιών. Αγαπάω τις γυναίκες με την ζαλιά τα ξύλα που τα κουβαλάνε χαράματα από το βουνό, και όταν τα απιθώνουν στην αυλή, συνεχίζουν με την μπουγάδα και το νοικοκυριό του σπιτιού. Τις γυναίκες που η δουλειά τους δεν έχει τελειωμό. Τις γυναίκες που μας δροσίζουν το μέτωπο στις μεγάλες κάψες του πυρετού. Μου αρέσουν οι γυναίκες που καθισμένες στον αργαλειό υφαίνουν τα προικιά της κόρης και με τα μάτια της ψυχής βλέπουν την κούκλα τους, στο πλευρό του όμορφου γαμπρού. Μου αρέσουν σαν βγαίνουν τις Κυριακές στην γειτονιά για λίγη κουβέντα και ακούω το γέλιο τους ...

Αγαπάω τις γυναίκες που σκουπίζουν το δάκρυ με την άκρη του μαντηλιού τους, όταν μας ξεπροβοδίζουν σαν ξενιτευόμαστε. Αγαπάω τις αγκαλιές τους που ακουμπάμε το κεφάλι όταν μας σφίγγουν τα βάσανα, αγαπάω το λιμάνι και την στέγη μας..

Αγαπάω τις γυναίκες, τις γιαγιάδες γυναίκες, με το λιπόσαρκο χέρι που κρύβουν στην τσέπη της ποδιάς τους το καρύδι και το μύγδαλο να το δώσουν στο εγγόνι με την προσδοκία να εισπράξουν ένα φιλάκι στο μάγουλο.

Αγαπάω τις γυναίκες, τις μεγάλες γυναίκες, αγαπάω τις μανάδες όλου του κόσμου.

Δ.Π.

http://storyval.blogspot.gr/2018/04/blog-post_16.html

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΧΝΟΥΛΑΣ - ΘΑ ΑΛΛΑΞΩ ΓΕΙΤΟΝΙΑ !

.

Χρόνια σου πολλά φίλε Δημήτρη Αχνούλα,

Χρόνια πολλά και σε όλους τους εορτάζοντες !

Ι.Β.Ν.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ

Μετά τους Βαλκανικούς, σε μια εποχή στρατιωτικού ανταγωνισμού, αμφίρροπων συμμαχιών και σφοδρών αντιδιεκδικήσεων ζωνών επιρροής, υποχώρησαν στην απαίτηση της Ιταλίας για ίδρυση του κράτους της Αλβανίας στο οποίο συμπεριέλαβαν και την Βόρειο Ήπειρο. Ο αγώνας των Βορειοηπειρωτών αλλά κυρίως η αλλαγή στον συσχετισμό των δυνάμεων, έκανε τις δυνάμεις να μεταστραφούν και με την ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 1914 αναγνώρισαν στην ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.

ΣΦΡΑΓΙΔΑ: ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ, ΜΑΙΟΣ 1914

Η έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έναν μήνα αργότερα πάγωσε τα γεγονότα. Μετά τον πόλεμο, κυρίως επειδή το επέβαλε η ισορροπία της μοιρασιάς και επειδή η Ελλάδα του Βενιζέλου είχε ήδη στρέψει το ενδιαφέρον της προς την Θράκη και την Μικρά Ασία, Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΙΚΗΤΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ με απόφαση της διάσκεψης του Παρισιού τον Νοέμβριο του 1921.

 

https://zettivardaki.blogspot.com/2018/12/blog-post.html

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΕΡΜΠΕΖΗΣ -ΤΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΩ !

Πώς το μυαλό θεραπεύει το σώμα!

 

Υπάρχει ένα δωρεάν και …ελεύθερο προς χρήση «φάρμακο» που μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία πολλών παθήσεων και μάλιστα χωρίς παρενέργειες, το οποίο δεν είναι άλλο από το μυαλό μας. Ελάτε να ανακαλύψουμε μαζί τους τρόπους που μπορούμε να επωφεληθούμε απ’ αυτό.
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και νιώθουμε σχετικά με την ιατρική αγωγή μπορεί να επηρεάσει δραστικά το πώς αντιδρά το σώμα μας. Αυτό μπορεί να ακούγεται παρατραβηγμένο, αλλά σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε για το φαινόμενο των ψευδοφαρμάκων (τα λεγόμενα placebo), είναι πολύ πιθανό η εμψύχωση του ασθενή να μπορεί να κάνει τα χάπια να ενεργήσουν.

Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και νιώθουμε σχετικά με την ιατρική αγωγή που ακολουθούμε μπορεί να επηρεάσει δραστικά το πώς αντιδρά το σώμα μας.

Απλά και μόνο πιστεύοντας ότι μια αγωγή θα βελτιώσει την υγεία μας, μπορεί να πυροδοτηθεί η επιθυμητή επίδραση, ακόμα κι αν η αγωγή είναι αδρανής –όπως, ας πούμε, ένα χάπι ζάχαρης ή μια ένεση φυσιολογικού ορού. Για μια ευρεία γκάμα παθήσεων, από κατάθλιψη μέχρι Πάρκινσον, οστεοαρθρίτιδα και πολλαπλή σκλήρυνση, είναι διαπιστωμένο πως η επίδραση των ψευδοφαρμάκων δεν είναι φανταστική. Δοκιμές έχουν δείξει μετρήσιμες αλλαγές όπως διακοπή των παυσίπονων, χαμηλότερη πίεση ή καρδιακό ρυθμό και ενίσχυση του ανοσοποιητικού, όλα εξαρτώμενα από τις πεποιθήσεις του ασθενή. Απ’ την άλλη, πιστεύοντας ότι ένα φάρμακο έχει επιβλαβείς παρενέργειες μπορεί πραγματικά να σε κάνει να υποφέρεις. Το φαινόμενο nocebo, όπως είναι γνωστό, μπορεί ακόμα και να σκοτώσει.

Γενικά, θεωρείται ότι τα ψευδοφάρμακα ενεργούν μόνο όταν οι ασθενείς έχουν εξαπατηθεί και πιστεύουν ότι παίρνουν ένα πραγματικά ενεργό φάρμακο. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Η πίστη στο ίδιο το ψευδοφάρμακο (αντί για ένα συγκεκριμένο φάρμακο) μπορεί να είναι αρκετή για να ενθαρρύνει το σώμα μας ώστε να θεραπευτεί.

Στα πλαίσια πρόσφατης μελέτης της ιατρικής σχολής του Harvard, οι επιστήμονες έδωσαν σε μερικούς ανθρώπους με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ένα αδρανές χάπι. Τους είπαν ότι τα χάπια «περιείχαν μία αδρανή ουσία η οποία έχει διαπιστωθεί ότι προκαλεί σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου μέσω αυτοθεραπευτικών διαδικασιών νου – σώματος», το οποίο και ήταν απολύτως αλήθεια. Παρόλο που γνώριζαν ότι τα χάπια ήταν αδρανή, οι εθελοντές κατά μέσο όρο αξιολόγησαν τα συμπτώματά τους, αφού τα πήραν, ως μετρίως βελτιωμένα, ενώ εκείνοι που δεν ακολούθησαν την αγωγή είπαν ότι υπήρξε μόνο μία αμυδρή αλλαγή.

«Όλοι πίστευαν ότι δε θα συνέβαινε», λέει ο Irving Kirsch ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Hull της Αγγλίας και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης. Το κλειδί για εκείνον ήταν ότι οι ασθενείς είχαν κάτι να πιστεύουν. «Δεν τους είπαμε απλά ‘ορίστε ένα χάπι ζάχαρης’. Εξηγήσαμε στους ασθενείς γιατί θα δουλέψει, με έναν τρόπο που ήταν πειστικός για εκείνους». Η μελέτη αυτή προτείνει ότι όλοι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα ψευδόφάρμακα, προκειμένου να πείσουμε τον εαυτό μας ότι τρώγοντας ένα γλυκό ή πίνοντας ένα ποτήρι νερό, θα εξαφανιστεί ένας πονοκέφαλος ή μια δερματοπάθεια, ή θα ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα όποιου φάρμακου παίρνουμε.

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.

https://therapeftis.blogspot.com/2020/10/blog-post_17.html

 πηγή

 

 *Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας. Ακολουθήστε μας και στο Facebook το διαβάσαμε ΕΔΩ

Αγάπη και έρωτας -Τα εκπληκτικά τους οφέλη ! ! !

 Τα εκπληκτικά οφέλη της αγάπης και του έρωτα

Η αγάπη και ο έρωτας είναι πανέμορφα συναισθήματα που μας γεμίζουν με χαρά και εκπλήρωση. Απ’ότι φαίνεται όμως, έχουν ευεργετική επίδραση και στην υγεία μας!

1. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σύμφωνα με έρευνες, τα ευτυχισμένα ζευγάρια που λύνουν τις διαφορές τους με θετικό τρόπο έχουν πιο λειτουργικά ανοσιοποιητικά συστήματα από εκείνα που επιδεικνύουν αρνητικές συμπεριφορές στις διαφωνίες τους. Επίσης, στα ζευγάρια στα οποία υπάρχει έντονο άγχος απόρριψης και που ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι αισθάνονται ότι δεν αγαπιούνται από τον σύντροφο τους, έχουν παρατηρηθεί υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης- της ορμόνης που σχετίζεται με το στρες- καθώς και 11-20% λιγότερα Τ λεμφοκύτταρα , τα οποία βοηθούν τον οργανισμό μας να καταπολεμήσει τις ασθένειες.

Μία θετική, ευτυχισμένη σχέση μπορεί να κάνει τις πληγές να γιατρευτούν γρηγορότερα, προτείνει μια άλλη έρευνα στο Ohio State University Medical Center. Εκεί οι ερευνητές προκάλεσαν σε παντρεμένα ζευγάρια πληγές από φουσκάλες. Οι πληγές επουλώθηκαν γρηγορότερα στους συζύγους που είχαν μια ζεστή αλληλεπίδραση μεταξύ τους σε σχέση με αυτούς στους οποίους υπήρχε ψυχρότητα ή εχθρικότητα.

Κάποιες άλλες μελέτες έχουν δείξει την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στη συχνότητα της ερωτικής επαφής και στο πόσο δυνατό είναι το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Συγκεκριμένα, άτομα που είχαν σεξουαλική επαφή μία ή δύο φορές την εβδομάδα είχαν 30% υψηλότερη ανοσοσφαιρίνη Α από άτομα που δεν είχαν καθόλου ερωτικές επαφές. Παρ’όλα αυτά, άτομα που είχαν ερωτική επαφή περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα φαίνεται ότι είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης.

2. Βελτιώνουν την ψυχική υγεία και μειώνουν το στρες.

Όταν αγαπάμε και νιώθουμε ότι αγαπιόμαστε, νιώθουμε σα να πετάμε στα σύννεφα. Είναι αναπόφευκτο να συνδέουμε την αγάπη με την ευτυχία κι απ’οτι φαίνεται υπάρχει και επιστημονική εξήγηση γι’αυτό. Σύμφωνα με έρευνα, όταν οι συμμετέχοντες κοιτούσαν φωτογραφίες ανθρώπων που αγαπούν βαθιά, είχαν μια αύξηση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο τους, η οποία σχετίζεται με την αισιοδοξία, την ζωτικότητα και την αίσθηση ευεξίας.

Η αγάπη μειώνει και το στρες: τα φιλιά, οι αγκαλιές, το κράτημα του χεριού ή απλά και μόνο το να κοιτάμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, ενεργοποιεί την ορμόνη οξυτοκίνη στο αίμα η οποία παρεμποδίζει την παραγωγή της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες. Οι σχέσεις αγάπης μειώνουν εν γένει τα αρνητικά συναισθήματα, όπως το άγχος και την κατάθλιψη και αυξάνουν τα θετικά συναισθήματα, βελτιώνοντας έτσι την ψυχική μας υγεία κι εσωτερική ισορροπία.

3. Ενδυναμώνουν την καρδιά

Ένας χαρούμενος, υγιής γάμος κρατάει μακρυά την στηθάγχη και το έλκος, ειδικά για τους άντρες.

Ειδικότερα οι άντρες που νιώθουν υποστήριξη και αγάπη από τη γυναίκα τους, έχουν μειωμένες πιθανότητες να εμφανίσουν στηθάγχη ακόμα κι αν υπάρχουν κι άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες όπως υψηλή πίεση.

Παρομοίως μια μελέτη σε 8000 άνδρες βρήκε ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες ν’αναπτύξουν έλκος εάν:

Έχουν οικογενειακά προβλήματα

Αισθάνονται ότι η γυναίκα τους δεν τους αγαπά και δεν τους υποστηρίζει

Καταπιέζουν και κρατούν το θυμό μέσα τους

Επίσης, η αγκαλιά βοηθά επιβεβαιωμένα στη μείωση της πίεσης και αυξάνει την οξυτοκίνη, η οποία όπως είπαμε μας χαλαρώνει και δημιουργεί συναισθήματα ευχαρίστησης. Είναι σημαντικό να πούμε, ότι όσο πιο πολύ αγκαλιαζόμαστε τόσο το καλύτερο, τόσο αποτελεσματικότερα ρυθμίζεται η πίεση μας και τόσο πιο πολύ χαλαρώνουμε!

4. Μειώνουν την αίσθηση του πόνου

Λένε πως η αγάπη πονάει αλλά σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί και να βελτιώνει τον πόνο! Σύμφωνα με μία σχετικά πρόσφατη έρευνα, η αίσθηση του πόνου μειώνεται όταν κρατάμε το χέρι του συντρόφου μας. Οι ερευνητές μελέτησαν ανθρώπους οι οποίοι υποβάλλονταν σε ήπια ηλεκτροσόκ και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όταν οι συμμετέχοντες κρατούσαν το χέρι κάποιου βελτιώνονταν η αίσθηση και η αντίληψη του πόνου. Όταν μάλιστα, οι γυναίκες κρατούσαν το χέρι του συντρόφου τους, η αίσθηση του πόνου μειώνονταν ακόμη περισσότερο. Πέρα από το κράτημα του χεριού, η ίδια μελέτη έδειξε πως ακόμα και το να κοιτάει κανείς τη φωτογραφία του αγαπημένου προσώπου, μπορεί να βοηθήσει στην αντίληψη του πόνου. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ίσως να είναι πιο αποτελεσματική από την παρουσία του συντρόφου, μάλλον γιατί τα αγαπημένα πρόσωπα διαφέρουν στην ικανότητα τους να προσφέρουν υποστήριξη.

5. Βοηθούν στη μακροζωία

Τα παντρεμένα ζευγάρια έχουν χαμηλότερα επίπεδα θνησιμότητας, ειδικά όταν βρίσκονται σε μία υγιή,ισορροπημένη σχέση. Συγκεκριμένα, ο γάμος βοηθά τον διαβήτη, τις καρδιοπάθειες, το Alzheimer’s καθώς και άλλα χρόνια νοσήματα.

Αλλά εάν είσαι μόνος/η:

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας γιατί μια βραδιά με φίλους έχει επίσης ισχυρά οφέλη:

Μια δεκάχρονη έρευνα 1500 ατόμων άνω των 70 βρήκε ότι αυτοί που έχουν πιο δυνατές φιλίες ζουν περισσότερο από τα άτομα με λιγότερους φίλους. Αυτό μπορεί να οφείλεται και στο ότι οι φίλοι μας παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη ή μας παροτρύνουν ν’αρχίσουμε κάποιες καλές συνήθειες όπως π.χ άσκηση.

Πηγή:happymind.gr
http://eisodos17.blogspot.gr/2015/05/blog-post_41.html

Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης "Η προβληματική της Δημοκρατίας"

Συνταγές Αγίου Ορους-Τα επτά «μυστικά» που κάνουν τα αγιορείτικα φαγητά ξεχωριστά!!

Η μοναστηριακή κουζίνα είναι γεμάτη εκπληκτικές συνταγές. Οι αγιορείτες πατέρες χρησιμοποιώντας απλά υλικά δημιουργούν ξεχωριστές γεύσεις, πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Μυηθείτε στα μικρά καθημερινά… μυστικά τους!
Μικρά κόλπα, παλιές πρακτικές και επιλογή αγνών υλικών, τα οποία κάνουν τα αγιορείτικα φαγητά ξεχωριστά. Δοκιμάστε τα στην κουζίνα σας και θα εκπλαγείτε ευχάριστα!

Τα …άγια σκορδοκρέµµυδα
Αν σε ένα φαγητό συνηθίζουµε να βάζουµε 1 – 2 κρεµµύδια, οι µοναχοί βάζουν τουλάχιστον 3 – 4. Αυτή η …υπερβολή καταφέρνει να δώσει μια ξεχωριστή γλύκα στο φαγητό, ενώ παράλληλα το βοηθά να μελώσει. Μάλιστα, ο επονομαζόμενος και «Σεφ του Αγίου Όρους» ο μοναχός Επιφάνιος είναι κατηγορηματικός και ως προς το κόψιμο του κρεμμυδιού: «Πρέπει να το κόψεις ψιλό, αλλά µε το µαχαίρι. Είναι λάθος να το περνάς στον τρίφτη ή στο µπλέντερ, γιατί ταλαιπωρείται, γίνεται σαν λάσπη».

Οι μοναχοί χρησιμοποιούν, επίσης, σε αφθονία το σκόρδο στα φαγητά τους. Χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο 3 – 4 σκελίδες, τις οποίες, ωστόσο,ούτε τις λιώνουν, ούτε τις ψιλοκόβουν σε φέτες. Το αποτέλεσμα είναι το φαγητό να αρωματίζεται σωστά, χωρίς να αποκτά βαριά «σκορδάτη» γεύση.

Η κλιµακωτή φωτιά
«Ξεκινάς µε δυνατή φωτιά και µετά σιγά-σιγά τη χαµηλώνεις, εκεί βρίσκεται όλο το µυστικό. Αν ξεκινήσεις µε χαµηλή φωτιά, αρρωσταίνει το φαγητό», τονίζει ο γέροντας Επιφάνιος.

Η ένταση του µαγειρέµατος ακολουθεί την ένταση της φωτιάς: στο Αγιον Ορος είθισται να µαγειρεύουν σε ξύλα. Έτσι, λοιπόν, η φωτιά ενώ στην αρχή είναι δυνατή, όταν τα ξύλα καίγονται και γίνονται το μαγείρεμα συνεχίζεται σε χαμηλή ένταση. «Στο ηλεκτρικό µάτι θα το ξεκινήσεις το φαγητό από το 9, θα το κατεβάσεις στο 7 και µετά θα το πας στο 4. Και, φυσικά, θα το παρακολουθείς».

Το άφθονο λάδι
Τα φαγητά στο Άγιο Όρος δεν είναι ιδιαίτερα διαιτητικά. Ένα φαγητό λόγου χάριν τεσσάρων 4 ατόµων περιέχει περίπου 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο. Η ποσότητα είναι λογική, αν σκεφτεί κανείς το σκληρό καθηµερινό πρόγραµµα των µοναχών και το γεγονός ότι η διατροφή τους δεν επιβαρύνεται με επιπλέον ζωικά προϊόντα.

Λαχανικά, θαλασσινά και όσπρια, σιγομαγειρεμένα σε άφθονο λάδι, αποκτούν ιδιαίτερη γλύκα, δεν στεγνώνουν, γίνονται αυτό που οι Γάλλοι σεφ ονομάζουν κονφί.

Ακόµη και αν είµαστε σε δίαιτα, καλό είναι να µαγειρέψουµε τα φαγητά, όπως προτείνουν οι πατέρες – µετά, όποιος θέλει σερβίρει στο πιάτο του το φαγητό µε τρυπητή κουτάλα, για να καταναλώσει λιγότερο λάδι.

Ο πελτές προς το τέλος
Τον πελτέ οι Αγιορείτες µοναχοί επιλέγουν να τον βάζουν από τη µέση του µαγειρέµατος και µετά, έτσι ώστε να µην παραψηθεί και να µην «πιάσει» στην κατσαρόλα. Με τον τρόπο αυτό το φαγητό αποκτά λαµπερό κόκκινο χρώµα, αντί σκούρου, και έχει ανάλαφρη γεύση ντοµάτας.

Χοντρό αλάτι στο ξαλµύρισµα του µπακαλιάρου
«Ένας παππούς έλεγε ότι τον παστό µπακαλιάρο έχει σημασία να τον ξυπνήσουµε», θυµάται ο µοναχός Νικήτας. Συμβουλεύει, λοιπόν: «Στο πρώτο νερό θα ρίξεις 1 – 2 χούφτες χοντρό αλάτι. Ο παστός µπακαλιάρος είναι σαν το σφουγγάρι – θέλει αλάτι για να φουσκώσει και να ξαλµυριστεί σωστά. Αφήνουµε τον µπακαλιάρο λίγη ώρα στο αλατόνερο, µετά τον ξεπλένουµε και συνεχίζουµε το ξαλµύρισµά του κανονικά».

Χωρίς µπαχαρικά και µυρωδικά δεν νοείται αγιορείτικο φαγητό
Μαϊντανός, δυόσµος, µάραθος, άνηθος είναι τα µυρωδικά που κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους! Κοκκινοπίπερο, κανέλα, µαυροπίπερο, κύµινο τα µπαχαρικά που έχουν την πρώτη θέση.

Οι ποσότητες πάντα λογικές. Ακόµη και το έντονο κύµινο χρησιµοποιείται σε µικρή ποσότητα, όπως το πιπέρι, για να δώσει µια πικάντικη νότα – κοινώς δεν «ακούγεται», απλώς ανεβάζει το σύνολο. Τα µυρωδικά και τα µπαχαρικά, πλην εξαιρέσεων, προστίθενται προς το τέλος, για να μένει ζωντανό το άρωμά τους.

Αλάτι στο µούλιασµα των ρεβιθιών
Ο µοναχός Νικήτας συµβουλεύει, τέλος, να χρησιµοποιούµε χλιαρό νερό και αλάτι για το µούλιασµα των ρεβιθιών. Ετσι φουσκώνουν σωστά, κρατούν ακέραιο το σχήµα τους και δεν φεύγουν τα φλούδια τους στο παρατεταµένο βράσιµο!

Κρεµµυδόζουµο: Ο ζωµός-µπαλαντέρ
Οι αγιορείτες μάγειρες συνηθίζουν να το χρησιµοποιούν σε σούπες και ψάρια φουρνιστά, όµως το κρεµµυδόζουµο µπορεί να αξιοποιηθεί σε όλα τα µαγειρευτά.

Τι προσθέτει; Βαθιά νοστιµιά και γλύκα, ενώ παράλληλα βοηθά το φαγητό να χυλώσει.

Συνταγή για κρεμμυδόζουμο: Βράζουµε 5 χοντροκοµµένα κρεµµύδια σε 2 λίτρα νερό µε σκεπασµένη κατσαρόλα. Μετά τα λιώνουµε στο µπλέντερ ή µε το ραβδοµπλέντερ.

ΠΗΓΗ

Δηλωτή. Παιχνίδι της τράπουλας. .

Δηλωτή. Παιχνίδι της τράπουλας.

Η Δηλωτή είναι το πιο παραδοσιακό παιχνίδι τράπουλας στα καφενεία των χωριών μας. Είναι ένα καθαρά τεχνικό παιχνίδι, συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας που παίζεται συνήθως με τέσσερεις παίκτες, ζευγάρια. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παράδοσής μας και είναι υποχρέωσή μας, η νέα γενιά να διατηρήσει τις συνήθειές μας και στην ψυχαγωγία.

Οι κανόνες της Δηλωτής μέσα από τις σελίδες του βιβλίου τσέπης με τίτλο " Το αλφαβητάρι του χαρτοπαίκτη" του Γιώργου Κουσουνέλου, εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ. Η Δηλωτή είναι συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας και παίζεται από 2 ή 4 παίκτες. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι παίζουν ένας εναντίον ενός, ενώ στη δεύτερη σχηματίζουν ζευγάρια που κάθονται αντικριστά.

ΔΗΛΩΤΗ :
Άτομα: 2 ή 4
Τράπουλες: Μία των 52 φύλλων.
Σκοπός: Να φτάσουμε τους 61 πόντους πριν από τον αντίπαλό μας, οπότε κερδίζουμε την παρτίδα.
Είδος παιχνιδιού: Τεχνικό. Παίζεται κυρίως για διασκέδαση, αλλά ακόμα και με χρήματα.

Πόντοι: Από έναν κάθε Άσσος, δύο το 10 Καρό, ένας το 2 Σπαθί και 4 όταν έχουμε μαζέψει από 27 φύλλα και πάνω (σύνολα 11 πόντοι). Αν οι αντίπαλοι έχουν από 26 φύλλα καθένας, τότε οι πόντοι είναι συνολικά 7, αφού δεν υπολογίζονται οι 4 των «κομμένων» φύλλων. Ακόμα, κάθε «Ξερή» ισοδυναμεί με 10 πόντους.

ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ:

Η Δηλωτή είναι συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας και παίζεται από 2 ή 4 παίκτες. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι παίζουν ένας εναντίον ενός, ενώ στη δεύτερη σχηματίζουν ζευγάρια που κάθονται αντικριστά. Ο παίκτης που μοιράζει (ντίλερ) δίνει έξι φύλλα σε αυτόν που κάθεται δεξιά του, έξι στον συμπαίκτη του, έξι στον αντίπαλο που βρίσκεται αριστερά του, έξι στον εαυτό του και τέλος, τοποθετεί άλλα τέσσερα απλωμένα στο τραπέζι. (όπως δηλαδή γίνεται στην Κολτσίνα).

Βασικό χαρακτηριστικό της Δηλωτής είναι ότι μπορούμε να κάνουμε συνδυασμούς φύλλων, «δηλώνοντας» κάποιο (ή κάποια ) από αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι με την τοποθέτηση πάνω του(ς) ενός από τα δικά μας φύλλα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Αν στο τραπέζι υπάρχει κάποιο 2 και εμείς κρατάμε πάνω μας 5 και 7, μπορούμε να βάλουμε το 5 πάνω στο 2 και να το δηλώσουμε 7. Τώρα πια ο επόμενος παίκτης (ή ο συμπαίκτης μας, αν ο πρώτος αντίπαλός μας δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάρει το δηλωμένο χαρτί) μπορεί να παίξει ως εξής:
α) Να πάρει τα δημωμένα μόνο με 7.
β) Να προσθέσει πάνω τους ένα ακόμα φύλλο (π.χ. 1,2 ή 3) και να δηλώσει αντίστοιχα 8,9 ή 10, τα οποία βέβαια πρέπει να υπάρχουν στα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του.
γ) Να δηλώσει κάποιο άλλο χαρτί.
δ) Να πάρει κάποιο από τα υπόλοιπα φύλλα του τραπεζιού.

ε) Να βάλει στο τραπέζι ένα από τα χαρτιά του, εφόσον δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
1. Οι φιγούρες δεν μπορούν να δηλωθούν.
2. Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και με άλλο χαρτί πριν πάρει τα δηλωμένα του.
Με τον ίδιο τρόπο ενεργεί ο συμπαίκτης μας και ο δεύτερος αντίπαλος όταν έρθει η σειρά τους να παίξουν.
Μπορούμε επίσης να δηλώσουμε περισσότερα από ένα φύλλο, χρησιμοποιώντας δύο ή τρία από αυτά που υπάρχουν στο τραπέζι. Αν δηλαδή υπάρχει 3 και 4, ενώ εμείς κρατάμε 2 και 9, βάζουμε το 2 πάνω στο 3 και το 4, δηλώνοντας 9.
Ακόμα καλύτερη είναι η περίπτωση που θα μπορέσουμε να δηλώσουμε δύο ή περισσότερα όμοια φύλλα. Αν π.χ. στο τραπέζι υπάρχει Ντάμα, 4,7 και 9, ενώ εμείς έχουμε στα χαρτιά μας ένα 3 και ένα 7, βάζουμε το 3 πάνω στο 4 και ύστερα το 7 του τραπεζιού πάνω στα δύο προηγούμενα, δηλώνοντας «επτάρια». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε την αύξηση των δηλωμένων μας (βλέπε περίπτωση β παραπάνω), αφού δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο σε διπλά ή τριπλά δηλωμένα φύλλα. Μόνος κίνδυνος είναι πλέον να έχει κάποιος αντίπαλος ένα 7 στα χαρτιά του, οπότε μπορεί να πάρει τα δηλωμένα μας. Σημειώνουμε ότι, όταν ξαναφτάσει η σειρά μας να παίξουμε, πρέπει υποχρεωτικά να πάρουμε τα δηλωμένα μας, εκτός εάν:
στ) μπορούμε (και θέλουμε) να πάρουμε κάποιο άλλο φύλλο, απλό ή δηλωμένο από άλλους.
ζ) προτιμήσουμε να βάλουμε πάνω στα δηλωμένα μας ένα ακόμα όμοιο φύλλο.
Συγκεκριμένα, αν είχαμε πάνω μας δύο 7 στιγμή που δηλώσαμε 5+2=7, μπορούμε να βάλουμε το ένα από τα δύο πάνω στα δηλωμένα και να περιμένουμε να έρθει πάλι η σειρά μας για να πάρουμε όλα μαζί με το τελευταίο 7 που κρατάμε.

Μπορούμε επίσης να κάνουμε συνδυασμό κάποιου άλλου φύλλου που βρίσκεται στο τραπέζι (π.χ. του 4) με ένα 3 που έχουμε πάνω μας. Έτσι φτιάχνουμε άλλο ένα δηλωμένο «εφτάρι», το οποίο τοποθετούμε πάνω στο 5 + 2 που είχαμε δηλώσει προηγουμένως και μετά περιμένουμε να έρθει πάλι η σειρά μας για να τα πάρουμε όλα μαζί με το 7 που κρατάμε.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να αυξήσει τα δηλωμένα του προσθέτοντας, π.χ., άλλο ένα 2 στο 5 + 2 ώστε να δηλώσει πλέον 9. Αντίθετα, όπως είπαμε παραπάνω, επιτρέπεται να βάλει όσα 7 (ή συνδυασμούς του 7) μπορεί πάνω στο αρχικό 5 + 2 δηλώνοντας όλο και περισσότερα «εφτάρια».
Ένας ακόμα τρόπος δηλώματος είναι το «σόι».
Συγκεκριμένα, δηλώνουμε «σόι» βάζοντας ένα 3 πάνω σε κάποιο 3 του τραπεζιού (ή 6 στο 6, ή 8 στο 8, κλπ), εφόσον όμως έχουμε τουλάχιστον ένα ακόμα 3 (ή 6 ή 8, κλπ) στα χέρια μας. Το «σόι» δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο, όπως γίνεται με τα υπόλοιπα δηλωμένα. «Σόι» δεν μπορεί να γίνει με τις φιγούρες.

Τέλος, οι φιγούρες (Ρήγας, Ντάμα, και Βαλές) που βρίσκονται στο τραπέζι παίρνονται υποχρεωτικά από τους παίκτες που κρατάνε ένα από αυτά τα φύλλα (δηλαδή Ρήγα με Ρήγα, Ντάμα με Ντάμα και Βαλέ με Βαλέ), εφόσον δεν έχουν άλλο χαρτί στα χέρια τους. Αν υπάρχουν δύο όμοιες φιγούρες στο τραπέζι (π.χ. δύο Βαλέδες) μπορούμε να πάρουμε μόνο τη μία. Αντίθετα, παίρνονται υποχρεωτικά οι τρεις όμοιες φιγούρες που μπορεί να βρεθούν στο τραπέζι με το ξεκίνημα του παιχνιδιού.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ

Πολλές φορές είναι σωστότερο να δηλώσουμε μόνο ένα φύλλο, π.χ. 7 + 1 = 8, ενώ ήδη υπάρχει και κάποιο 8 στο τραπέζι (δεν πρέπει δηλαδή να τα βάλουμε όλα μαζί δηλώνοντας «οκτάρια») ώστε να αποφύγουμε πιθανή «Ξερή» σε βάρος μας. (Τι είναι Ξερή θα εξηγήσουμε λίγο πιο κάτω). Εδώ όμως υπάρχει πιθανότητα να αυξήσει τα δηλωμένα φύλλα κάποιος από τους αντιπάλους μας, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με πολλά δηλωμένα μαζί.

Αποφεύγουμε να αφήσουμε το 2 Σπαθί ή οποιονδήποτε Άσο στο τραπέζι, επειδή κάθε ένα από αυτά τα φύλλα είναι και ένας πόντος. Το ίδιο φροντίζουμε να κάνουμε και με οποιοδήποτε 2, ώστε να μην το πάρουν οι αντίπαλοί μας με το 2 Σπαθί. Επιδιώκουμε πάντα να δηλώνουμε τα παραπάνω φύλλα και μάλιστα με όσο πιο «σίγουρο» τρόπο είναι δυνατόν για να κερδίσουμε εμείς τους σχετικούς πόντους.
Στην αρχή του παιχνιδιού δεν παίρνουμε από το τραπέζι και δεν δηλώνουμε μεγάλα φύλλα (10,9 ή 8). Τα κρατάμε πάνω μας μέχρι να δηλώσει κάποιος αντίπαλός μας, οπότε τα παίρνουμε με τα δικά μας και του χαλάμε τα σχέδια.
Εφόσον μοιράζουμε χαρτιά, κρατάμε τελευταίο φύλλο μας τουλάχιστον μια φιγούρα σαν «στερνή», γιατί με αυτή θα πάρουμε την αντίστοιχη φιγούρα των αντιπάλων (ή και του συμπαίκτη μας) στο τέλος της δεύτερης «χαρτωσιάς» κάθε παιχνιδιού και μαζί της όσα φύλλα έχουν απομείνει στο τραπέζι.
Αν όμως δεν μοιράσουμε χαρτιά (και κυρίως όταν παίζουμε πρώτοι ή δεύτεροι) πρέπει να φροντίζουμε να απαλλαγούμε γρήγορα από τις φιγούρες που κρατάμε στη δεύτερη «χαρτωσιά», επειδή διαφορετικά –αν κάποια μείνει πάνω μας μέχρι το τέλος- κινδυνεύουμε Ξερή στους αντιπάλους μας.

Απαραίτητο είναι να θυμόμαστε πάση θυσία πόσα 10,9, Άσοι και φιγούρες έχουν παιχτεί ανά πάσα στιγμή, έτσι ώστε να κανονίζουμε το παιχνίδι μας όσο καλύτερα γίνεται. Φυσικά, όσα περισσότερα θυμόμαστε και από τα υπόλοιπα χαρτιά, τόσο το καλύτερο, αφού έτσι μπορούμε να παίζουμε με μεγαλύτερη σιγουριά.

ΠΟΝΤΟΙ 

Οι πόντοι της Δηλωτής είναι συνολικά 11 και μετριούνται όπως στην Ξερή: από έναν κάθε Άσος, δύο το 10 Καρό (που λέγεται 10 καλό), έναν το 2 Σπαθί (που λέγεται 2 καλό) και 4 εφόσον τα φύλλα που έχουμε συγκεντρώσει είναι 27 ή περισσότερα. Αν οι αντίπαλοι μαζέψουν από 26 φύλλα, οι πόντοι είναι συνολικά 7, αφού δεν υπολογίζονται οι 4 των «κομμένων» φύλλων.

Κάθε φορά που τελειώνει το μοίρασμα της τράπουλας σημειώνουμε χωριστά τους πόντους των αντιπάλων και βαδίζουμε με διαδοχικές προσθέσεις προς το 61. όποιος φτάσει πρώτος σε αυτό το σύνολο, είναι ο νικητής του αγώνα. Αν περάσουν και οι δύο τους 61 πόντους, νικητής είναι αυτός που έχει συγκεντρώσει περισσότερους (π.χ. 65 έναντι 62). Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως οι αντίπαλοι συμφωνούν να τελειώσει το παιχνίδι στους 101 πόντους.
Ξερή γίνεται μόνο όταν υπάρχει είτε ένα φύλλο στο τραπέζι είτε περισσότερα των οποίων όμως το άθροισμα δεν περνάει το 10. τότε, αν εκείνος που πρόκειται να παίξει έχει στα χαρτιά του το αντίστοιχο φύλλο, παίρνει αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι, τα βάζει μαζί με τα κερδισμένα που έχει μέχρι εκείνη τη στιγμή και τοποθετεί επίσης το δικό του χαρτί με την όψη προς τα πάνω στα κερδισμένα φύλλα του. Αυτό το χαρτί λέγεται Ξερή και ισοδυναμεί με 10 ολόκληρους πόντους.
Σε κάθε παιχνίδι μπορούν να γίνουν πολλές Ξερές, που καθεμιά τους παίρνει από 10 πόντους. Επομένως, στόχος μας δεν πρέπει απλά να είναι η συγκέντρωση πόντων, αλλά ο εξαναγκασμός του αντιπάλου μας να δώσει Ξερή.
Γίνεται συμφωνία αν μετράει ή όχι η Ξερή που μπορεί να προκύψει από τον συνδυασμό των πρώτων τεσσάρων φύλλων που πέφτουν αρχικά στο τραπέζι (π.χ. 6, 6, 4 και 4 που δημιουργούν δύο 10, ή 2, 2 , Α και 3 που συνολικά δίνουν 8, ή 5, 3, Α και 9 που φτιάχνουν δύο 9, κ.λ.π.). Συνήθως συμφωνείται να μη γίνεται Ξερή σε αυτή την περίπτωση, αν όμως μπορέσει να πάρει όλα αυτά τα φύλλα ο παίκτης που παίζει πρώτος, τότε ο συμπαίκτης του έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει Ξερή με το φύλλο που θα ρίξει ο αντίπαλός του.

Αντίθετα, όσα χαρτιά μείνουν στο τραπέζι στο τέλος του παιχνιδιού για τον παίκτη που μοιράζει, γίνονται Ξερή (εφόσον υπάρχει ο κατάλληλος συνδυασμός).

ΛΑΘΗ

Ο παίκτης που θα διαπράξει λάθος κρίσιμο για τη συνέχεια του παιχνιδιού μηδενίζεται και ο αντίπαλός του κερδίζει 11 πόντους. Τέτοια λάθη είναι:

Όταν δηλώσει χωρίς να έχει το αντίστοιχο χαρτί πάνω του.
Όταν, από λανθασμένο παίξιμο, μείνει με λιγότερα ή περισσότερα φύλλα στα χέρια του από τους υπόλοιπους παίκτες.
Όταν επιχειρήσει να συνεννοηθεί με νοήματα προς τον συμπαίκτη του.

Όταν προσπαθήσει να εξαπατήσει με οποιοδήποτε τρόπο τους υπόλοιπους παίκτες.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ 2 ΑΤΟΜΑ
Εδώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο δήλωμα, προπάντων όταν στο τραπέζι υπάρχουν λιγότερα από 3 φύλλα.
Αν υπάρχουν τρία και δηλώσουμε το ένα από αυτά, ο αντίπαλός μας μπορεί να κάνει Ξερή αν έχει στα χέρια του τα δύο φύλλα που έμειναν αδήλωτα. Π.χ. στο τραπέζι υπάρχει το 5, το 5 και ο Βαλές. Εμείς δηλώνουμε 5 + 1 = 6. Αν ο αντίπαλός μας έχει πάνω του το 4 και τον Βαλέ, θα κάνει Ξερή.

Αν υπάρχουν δύο φύλλα και δηλώσουμε το ένα, θα δεχτούμε Ξερή εφόσον ο αντίπαλός μας δηλώσει το δεύτερο φύλλο. Εξασφάλιση υπάρχει (αν και όχι 100%) όταν δηλώσουμε έχοντας πάνω μας δύο όμοια χαρτιά. Αν όμως ο αντίπαλός μας δηλώσει το δεύτερο φύλλο έχοντας κι εκείνος δύο όμοια χαρτιά πάνω του, τότε θα κάνει σίγουρα Ξερή.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ 4 ΑΤΟΜΑ
Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα εξής σημεία:
Να αντιληφθούμε αν ο συμπαίκτης μας προσπαθεί να «περάσει» κάποιον Άσο, το 2 Σπαθί ή το 10 Καρό (που είναι πόντοι) και να τον βοηθήσουμε κατάλληλα, εμποδίζοντας τους αντιπάλους μας να τα πάρουν εκείνοι ή ρίχνοντας κάτω κάποιο χαρτί που θα τον διευκολύνει.
Να δηλώνουμε πάντα (εφόσον, φυσικά, μπορούμε) όταν στο τραπέζι υπάρχουν δύο φύλλα, ένα από τα οποία είναι 10 ή φιγούρα.
Να προσπαθούμε να πάρουμε ένα φύλλο από το τραπέζι όταν εκεί υπάρχουν τρία χαρτιά.
Να μη δηλώνουμε (παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη) αν υπάρχουν τρία φύλλα στο τραπέζι ή δύο, που όμως είναι μικρά («λιμά»).
Να προτιμάμε να χάσουμε κάποιον πόντο (Άσο, 2 Σπαθί ή και 10 Καρό) για να μην διακινδυνέψουμε να δεχτούμε Ξερή.

Να βάζουμε στο τραπέζι το φύλλο που έχει δηλώσει ο συμπαίκτης μας (εφ’ όσον το έχουμε), όταν υπάρχει κίνδυνος να δεχτούμε Ξερή.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Παραθέτουμε στη συνέχεια δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις σωστού και λανθασμένου παιξίματος από πραγματικά παιχνίδια.

1η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΣΩΣΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ)

Ο παίκτης που μοιράζει παίρνει στη δεύτερη «χαρτωσιά» δύο Άσους, δύο 9, ένα 10 και ένα 3. (Δεν έχει δηλαδή κάποια φιγούρα για «στερνή»).

Θυμάται όμως ότι τα πέντε πρώτα φύλλα του είναι τα τελευταία. Φροντίζει λοιπόν να απαλλαγεί από το 3 και στη συνέχεια βάζει διαδοχικά τα δύο 9 στο τραπέζι, παρά το γεγονός ότι τον αγριοκοιτάζει ο συμπαίκτης του, που δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Ύστερα δηλώνει δύο διαδοχικά Δεκάρια με τους Άσους (9 + 1 την πρώτη φορά και 9 + 1 τη δεύτερη). Έτσι, όταν έρχεται η σειρά του να παίξει τελευταίος, παίρνει τους δύο πόντους από τους Άσους μαζί με όσα άλλα φύλλα έχουν απομείνει στο τραπέζι, χρησιμοποιώντας το 10 του σαν «στερνή».

2η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΠΑΙΞΙΜΟ)

Ο Α παίκτης, που μοιράζει, ρίχνει τα εξής τέσσερα αρχικά φύλλα στο τραπέζι: Άσος, 2 και 10 Καρό.

Ο Β παίκτης δεν έχει Άσο ή 10 και, φυσικά, δεν μπορεί να πάρει το 2 επειδή θα αφήσει κάτω συνδυασμό για Ξερή. Κάνει λοιπόν το μόνο που του απομείνει: βάζει ένα 4 πάνω στον Άσο και το 2 δηλώνοντας 7. Ο Γ παίκτης (συμπαίκτης του Α) έχει πάνω του και 7 και 10. προτιμότερο λοιπόν είναι να πάρει το 10 Καρό που δίνει δύο πόντους.
Εκείνος όμως, σωστά σκεπτόμενος, παίρνει το 7 επειδή ο Δ παίκτης δεν μπορεί να πάρει το 10 και να αφήσει το 9 μόνο του πάνω στο τραπέζι. Ο Δ παίκτης, που έχει 10 στα χαρτιά του αλλά επίσης σκέπτεται σωστά, βάζει στο τραπέζι άλλο ένα 9 για να εμποδίσει τον Α να πάρει το 10 Καρό. Ο τελευταίος, που ξέρει ότι ο Α δεν έχει 10, πρέπει να πάρει μόνο το ένα 9 για να δώσει την ευκαιρία στον συμπαίκτη του Γ να πάρει και το 10 Καρό.
Εκεί όμως κάνει το λάθος: για να κερδίσει ένα φύλλο παραπάνω, παίρνει και τα δύο 9, αφήνοντας μόνο του το 10. Ο Β παίκτης ρίχνει κάτω το 7 που είχε δηλώσει προηγουμένως και ο Γ βρίσκεται σε αδυναμία να πάρει το 10 επειδή, αν το κάνει, κινδυνεύει με Ξερή. Ρίχνει λοιπόν κάτω ένα άλλο φύλλο και ο Δ καταφέρνει έτσι να πάρει τελικά το 10 Καρό και να εξασφαλίσει δύο πόντους.

Το χαρτί χρειάζεται μυαλό και ο Α παίκτης δεν το είχε! (όχι το χαρτί – το μυαλό!).

http://pefkon.blogspot.com/2014/10/blog-post_99.html

Ερωτας-Το φλερτ είναι πια... ψηφιακό.

Το φλερτ είναι πια... ψηφιακό

Τσώλη Θεοδώρα

Δημοσκόπηση που διεξήχθη στη Βρετανία δείχνει ότι το ερωτικό παιχνίδι καλπάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εις βάρος της πραγματικής ζωής

Είναι πιθανότερο πλέον να κάνουμε «poke» στο Facebook παρά να δούμε και να αγγίξουμε τον άλλον στην πραγματική ζωή

Η γλώσσα του έρωτα έχει γίνει πλέον σε μεγάλο βαθμό... ψηφιακή, αφού το φλερτ δίνει και παίρνει μέσω κινητών τηλεφώνων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς όμως, ως φαίνεται, μάλλον οι περισσότεροι αναλώνονται σε ψηφιακές σχέσεις αφήνοντας στην άκρη την πραγματική ζωή.

«Poke» και όχι αληθινό άγγιγμα

Νέα δημοσκόπηση που διεξήχθη στη Βρετανία έδειξε ότι είναι πιθανότερο να «σκουντήσουμε» κάποιον στο Facebook παρά να ζητήσουμε ένα αληθινό ραντεβού. Για ποιον λόγο; Σύμφωνα με τις απαντήσεις, το 38% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι το να συνομιλήσει διά ζώσης με ένα πρόσωπο που τον ενδιαφέρει του προκαλεί ντροπή και αμηχανία.

Η δημοσκόπηση διεξήχθη για λογαριασμό της ιστοσελίδας συγκριτικών αναλύσεων broadbandchoices.co.uk και στο πλαίσιό της συμμετείχαν 2.000 βρετανοί ενήλικοι.

Σχεδόν ένας στους πέντε ανέφερε ότι χρησιμοποιεί ιδιωτικά μηνύματα στο FB για να επικοινωνήσει με το αντικείμενο του πόθου του, ενώ άλλοι δήλωσαν πως ένα τηλεφώνημα ή γραπτό μήνυμα αποτελεί πιο ευθύ τρόπο προσέγγισης σε σύγκριση με τη συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο.

Ποσοστό μεγαλύτερο του 25% σημείωσε ότι προτιμά την εφαρμογή Snapchat, η οποία επιτρέπει την ανταλλαγή φωτογραφιών, σκίτσων και βίντεο με μικρή περιγραφή, τα οποία μετά την ανάγνωση «εξαφανίζονται».

Παρότι το 50% των ερωτηθέντων δήλωσε πως έχει την αυτοπεποίθηση ώστε να ζητήσει από το «πρόσωπο» ένα ραντεβού με... σάρκα και οστά, το ένα τρίτο εκμυστηρεύθηκε ότι θα ντρεπόταν ακόμη και να σηκώσει το ακουστικό ώστε να πάρει τηλέφωνο το άτομο που του προκαλεί ερωτικό ενδιαφέρον.

Μήνυμα σε λάθος πρόσωπο

Από τα στοιχεία προέκυψε ακόμη ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να κάνουν πολύ κακό στο φλερτ (και όχι μόνο). Ενας στους επτά συμμετέχοντες παραδέχθηκε ότι έχει στείλει κάποιο «πιπεράτο» μήνυμα σε λάθος άτομο - ποσοστό μεγαλύτερο του 20% έστειλε το μήνυμα στους... γονείς του, ενώ ένας στους 10 το έστειλε στον /στη «λάθος» σύντροφο.

Οσο για τις μεθόδους... χωρισμού, και αυτές έχουν περάσει σε μεγάλο βαθμό στην ψηφιακή (ακόμη και αγενή κάποιες φορές) σφαίρα: ένας στους οκτώ ερωτηθέντες ανέφερε ότι εγκατέλειψε το έτερον ήμισυ μέσω μηνύματος στο κινητό, ενώ το 5% προτίμησε ένα ιδιωτικό μήνυμα στο FB και το 3% ανάρτησε στον «τοίχο» του στο FB την είδηση του χωρισμού προκειμένου να τη δουν (εκτός από τον ενδιαφερόμενο ή την ενδιαφερομένη) όλοι οι ψηφιακοί φίλοι!

Συμβουλές προς... ερωτευμένους

Σχολιάζοντας τα ευρήματα ο συμπεριφορικός ψυχολόγος Τζο Χέμινγκς έδωσε τις ακόλουθες συμβουλές: «Αν έχετε αυτοπεποίθηση και αναζητάτε να περάσετε απλώς καλά αυτές τις γιορτές, "διασκεδαστικές" εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων όπως το Snapchat ή το WhatsApp είναι ό,τι πρέπει για να ξεκινήσετε το φλερτ. Αν ψάχνετε κάτι που πιθανώς να έχει λίγο μεγαλύτερη βάση και νόημα αλλά συγχρόνως δεν θέλετε να αποκαλύψετε πολλά στοιχεία για τον εαυτό σας, προτιμήστε τα γραπτά μηνύματα ή το FB. Αν θέλετε το επίκεντρο του ενδιαφέροντός σας να καταλάβει ότι το πάτε σοβαρά, σηκώστε το ακουστικό του τηλεφώνου και ζητήστε ένα ραντεβού».

Ο Ντόμινικ Μπαλιζέφσκι, ειδικός τηλεπικοινωνιών στο broadbandchoices.co.uk, ανέφερε σχετικά με τα ευρήματα ότι «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν εδώ και σχετικά μικρό διάστημα αλλά είναι εκπληκτικό το πόσο έχουν αλλάξει τον τρόπο που αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, κυρίως όσοι αναζητούν μια νέα σχέση».

Η hi-tech επικοινωνία βλάπτει σοβαρά τα ζευγάρια

Αλλη μελέτη, η οποία διεξήχθη από ειδικούς του Πανεπιστημίου Brigham Young στη Γιούτα των ΗΠΑ και δημοσιεύθηκε πέρυσι στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Couple and Relationship Therapy», έδειξε πως η hi-tech επικοινωνία βλάπτει σοβαρά τις σχέσεις, «αποσυνδέοντας» τους δύο συντρόφους σε ό,τι αφορά σοβαρά ζητήματα που απαιτούν συζήτηση.

Σύμφωνα με τα ευρήματα που βασίστηκαν σε μελέτη 276 νεαρών ζευγαριών από διαφορετικές περιοχές των ΗΠΑ τα οποία στο σύνολό τους βρίσκονταν σε σοβαρή σχέση ή ήταν παντρεμένα, οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν γραπτά μηνύματα ώστε να απολογηθούν για κάτι στον σύντροφό τους, να επιλύσουν τις διαφορές τους ή να λάβουν αποφάσεις δήλωναν γενικώς πιο δυστυχισμένες στη σχέση τους.

Σε ό,τι αφορούσε τους άνδρες, η πολύ συχνή χρήση μηνυμάτων έδειχνε επίσης μια «φτωχή» σχέση και επικοινωνία.

Πάντως τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες της μελέτης συμφώνησαν ότι η έκφραση τρυφερότητας μέσω γραπτών μηνυμάτων ενίσχυε τη σχέση τους. «Το συμπέρασμα είναι πως αν δεν έχετε κάτι ωραίο να γράψετε σε μήνυμα, μη γράψετε απολύτως τίποτε» καταλήγουν οι ερευνητές.

 

https://www.tovima.gr/2014/12/12/science/to-flert-einai-pia-psifiako/

 

Γυναικείο μυαλό-Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργεί; !

Χιουμοριστικό: Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργεί το γυναικείο μυαλό;

Τόοοοοοοσο απλά !!!!!

...και άρα προβλέψιμα !

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λειτουργεί το γυναικείο μυαλό; Ε λοιπόν, δείτε το επόμενο απλούστατο διάγραμμα:

Κάθε μπαλάκι συμβολίζει μια σκέψη για κάτι που πρέπει να γίνει ή μια απόφαση που πρέπει να ληφθεί ή ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί!

Πηγή

Το αδιάβαστο βιβλίο...

Το αδιάβαστο βιβλίο !

Η αξία της κατοχής περισσότερων βιβλίων από ό, τι μπορείτε να διαβάσετε ή ...

Γράφει ο KEVIN DICKINSON

Πολλοί αναγνώστες αγοράζουν βιβλία με κάθε πρόθεση για να τα διαβάσουν ή μόνο για να τα αφήσουν να παραμείνουν στο ράφι της βιβλιοθήκης τους

Ο στατιστικολόγος Nassim Nicholas Taleb πιστεύει ότι το να περιβάλλουμε τους εαυτούς μας με αδιάβαστα βιβλία εμπλουτίζει τη ζωή μας, καθώς αυτά μας υπενθυμίζουν όλα όσα δεν γνωρίζουμε.

Οι Ιάπωνες ονομάζουν αυτή την πρακτική tsundoku και θεωρούν ότι μπορεί να παράσχει μακροχρόνια οφέλη.

Λατρεύω τα βιβλία. Αν πάω στο βιβλιοπωλείο για να ελέγξω μια τιμή, βγαίνω έξω με τρία βιβλία που πιθανότατα δεν ήξερα ότι υπήρχαν προηγουμένως. Αγοράζω βιβλία από δεύτερο χέρι από την τσάντα στο μπαζαρ πωλήσεων των φίλων της βιβλιοθήκης, ενώ εξηγώ στις διαμαρτυρίες της συζύγου μου ότι πρόκειται για ένα καλό σκοπό. Ακόμη και η μυρωδιά των βιβλίων με προκαλεί με αυτό το αχνό άρωμα της γήινης βανίλιας που χύνεται και σε σας όταν γυρίζετε μια σελίδα.

Το πρόβλημα είναι ότι η συνήθεια μου για την αγορά βιβλίων ξεπερνά την ικανότητά μου να τα διαβάσω. Αυτό οδηγεί σε FOMO (φόβος μην χάσεις το τι συμβαίνει) και περιστασιακά χτυπήματα ενοχής πάνω από τους μη αναγνωσμένους όγκους που σωρεύονται στα ράφια μου. Σας ακούγεται οικείο;

Από την άλλη όμως είναι πιθανό αυτή η ενοχή να είναι απολύτως άστοχη. Σύμφωνα με τον στατιστικό Nassim Nicholas Taleb, αυτοί οι μη αναγνωσθέντες τόμοι αντιπροσωπεύουν αυτό που ονομάζει "αντι-βιβλιοθήκη" (antilibrary) και πιστεύει ότι οι αντι-βιβλιοθήκες μας δεν είναι σημάδια διανοητικών αδυναμιών. Ακριβώς το αντίθετο.

Ο Τάλεμπ ανέπτυξε την έννοια της αντι-βιβλιοθήκης στο βιβλίο του με τις καλύτερες πωλήσεις «Ο μαύρος κύκνος: Ο αντίκτυπος του εξαιρετικά απίθανου» (The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable). Αρχίζει με μια συζήτηση του πολυγραφότατου συγγραφέα Umberto Eco, του οποίου η προσωπική βιβλιοθήκη φιλοξενεί τον εκπληκτικό αριθμό των 30.000 βιβλία.

Όταν ο Eco δέχθηκε στην βιβλιοθήκη του τους επισκέπτες, πολλοί θα θαύμασαν το μέγεθος της βιβλιοθήκης του και θα συμπέραναν ότι αντιπροσωπεύει τις γνώσεις του οικοδεσπότη - οι οποίες, δεν κάνουμε λάθος να πούμε- ότι ήταν τεράστιες. Αλλά μερικοί επισκέπτες συνειδητοποίησαν και μια αλήθεια: η βιβλιοθήκη του Eco δεν ήταν ογκώδης γιατί είχε διαβάσει τόσο πολλά· ήταν ογκώδης γιατί είχε πολύ περισσότερα από αυτά που επιθυμούσε να διαβάσει.

Ο Eco το δήλωσε άλλωστε. Κάνοντας έναν υπολογισμό βρήκε ότι μπορούσε να διαβάσει μόνο περίπου 25.200 βιβλία αν διάβαζε ένα βιβλίο καθημερινά, μεταξύ των ηλικιών δέκα έως και ογδόντα ετών. Διαπιστώνοντας έτσι με λύπη ότι ήταν κάτι ελάχιστο σε σύγκριση με τα εκατομμύρια βιβλία που είναι διαθέσιμα σε οποιαδήποτε καλή βιβλιοθήκη.

Από το παράδειγμα του Eco, ο Taleb συμπέρανε:

Τα διαβασμένα βιβλία είναι πολύ λιγότερο πολύτιμα από τα μη αναγνωσμένα. Η βιβλιοθήκη σας θα πρέπει να περιέχει πολύ περισσότερα από αυτά τα τελευταία, το περιεχόμενο των οποίων δεν γνωρίζετε, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα έχετε την οικονομική ευχέρεια να τα αποκτήσετε και τον χώρο να τα τοποθετήσετε. Είναι στατιστικά αποδεκτό ότι θα συσσωρεύετε περισσότερες γνώσεις και περισσότερα βιβλία καθώς μεγαλώνετε και ο αυξανόμενος αριθμός μη αναγνωσμένων βιβλίων στα ράφια θα σας κοιτάζει απειλητικά. Πράγματι, όσο περισσότερα ξέρετε, τόσο μεγαλύτερες είναι οι σειρές των μη αναγνωσμένων βιβλίων. Ας ονομάσουμε λοιπόν τη συλλογή αυτή των μη αναγνωσμένων βιβλίων ως μία αντιβλιοθήκη (antilibrary) . 

Η Μαρία Ποπόβα, της οποίας η ανάρτηση στο Brain Pickings συνοψίζει όμορφα το επιχείρημα του Taleb, επισημαίνει ότι η τάση μας είναι να υπερεκτιμούμε την αξία των όσων γνωρίζουμε, υποτιμώντας παράλληλα την αξία αυτών που δεν γνωρίζουμε. Η θεωρία της αντιβιβλιοθήκης του Taleb μας βάζει σε αυτή την σκέψη. 

Η αξία της αντιβιβλιοθήκης πηγάζει από το πώς αμφισβητεί την αυτοαξιολόγηση μας, παρέχοντας μια συνεχή, γεμάτη μνήμη υπενθύμιση όλων όσων δεν γνωρίζουμε. Οι τίτλοι που υπάρχουν στην βιβλιοθήκη του σπιτιού μου  λ.χ. μού υπενθυμίζουν ότι δεν ξέρω τίποτα για τίποτα σχετικά με την κρυπτογραφία, την εξέλιξη των ειδών, την ιταλική λαογραφία, την παράνομη χρήση ναρκωτικών στο Τρίτο Ράιχ και οτιδήποτε είναι η εντομογραφία. 

"Έχουμε την τάση να αντιμετωπίζουμε τις γνώσεις μας ως προσωπική ιδιοκτησία που πρέπει να προστατευθεί και να υπερασπιστεί", γράφει ο Taleb. "Είναι ένα στολίδι που μας επιτρέπει να ανεβούμε στα μάτια των άλλων. Έτσι αυτή η κριτική που αναφέρθηκε παραπάνω για την ογκωδέστατη βιβλιοθήκη του Eco με εστίαση στις γνώσεις είναι μια ανθρώπινη προκατάληψη που επεκτείνεται στις πνευματικές μας γνώσεις".

Αυτές όμως οι ανεξερεύνητες γνώσεις που υπάρχουν στα μη διαβασμένα βιβλία μας ωθούν να συνεχίσουμε να διαβάζουμε, να συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να μην είμαστε ποτέ άνετοι πως γνωρίζουμε αρκετά. Η Τζέσικα Στίλμαν καλεί αυτή την κατανόηση πνευματική ταπεινοφροσύνη.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτή την πνευματική ταπεινοφροσύνη - αυτοί που δεν επιθυμούν να αποκτήσουν νέα βιβλία ή να επισκεφτούν την τοπική βιβλιοθήκη τους - μπορεί να απολαμβάνουν την αίσθηση υπερηφάνειας για την κατάκτηση της προσωπικής τους συλλογής, αλλά μια τέτοια βιβλιοθήκη παρέχει από μόνη της την αξία χρήσης της ως στολίσματος ενός τοίχου. Δεν είναι ένας ζωντανός, αναπτυσσόμενος πόρος από τον οποίο μπορούμε να μάθουμε μέχρι να γίνουμε 80 ετών - και, αν είμαστε τυχεροί, λίγα χρόνια περισσότερα.

Μου αρέσει η άποψη του Ταλέμπ, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι βρίσκω την ετικέτα "αντιβιβλιοθήκη" λίγο λειψή. Για μένα, ακούγεται σαν μια συσκευή σε οικόπεδο ενός μυθιστορήματος του Dan Brown. - "Γρήγορα! Πρέπει να σταματήσουμε τους πεφωτισμένους (Illuminati) πριν χρησιμοποιήσουν την αντιβιβλιοθήκη για να διαγράψουν όλα τα βιβλία που υπάρχουν".

Γράφοντας για τους New York Times, ο Kevin Mims επίσης δεν ενδιαφέρεται για την ετικέτα του Taleb. Ευτυχώς, η αντίρρησή του είναι λίγο πιο πρακτική: «Δεν μου αρέσει πολύ ο όρος του Taleb «αντιβιβλιοθήκη». Μια βιβλιοθήκη είναι μια συλλογή βιβλίων, πολλά από τα οποία παραμένουν αδιάβαστα για μεγάλες χρονικές περιόδους. Δεν βλέπω την διαφορά βιβλιοθήκης με την αντιβιβλιοθήκη.

Tsundoku

Η προτιμώμενη ετικέτα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια λέξη δανεική από την Ιαπωνία: tsundoku . Το Tsundoku είναι η ιαπωνική λέξη για τη στοίβα των βιβλίων που αγοράσατε αλλά δεν έχετε διαβάσει. Η ετυμολογία της συνδυάζει το tsunde-oku (αφήνοντας τα πράγματα να συσσωρεύονται) και το dukosho (βιβλία ανάγνωσης).

Η λέξη μας έρχεται από τα τέλη του 19 ου αιώνα ως ένα σατιρικό τσίμπημα προς τους καθηγητές που είχαν πολλά βιβλία, αλλά δεν τα διάβαζαν. Ενώ αυτό είναι το ανάποδο από την άποψη του Ταλέμπ, σήμερα η λέξη δεν φέρνει στίγμα στην ιαπωνική κουλτούρα. Διαφέρει επίσης αυτή από την λέξη βιβλιομανία , η οποία είναι η εμμονή στη συλλογή βιβλίων για χάρη της συλλογής και όχι προς τελική ανάγνωσή τους.

Η αξία του tsundoku

Με αφορμή αυτό να λεχθεί πως είμαι βέβαιος ότι υπάρχει εκεί έξω κάποιος κάποιος υπέρμετρα βιβλιομανής που κατέχει μια συλλογή συγκρίσιμη με μια μικρή εθνική βιβλιοθήκη, αλλά που σπάνια ανοίγει ακόμα και το εξώφυλλο ενός βιβλίου. Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι η κατοχή βιβλίων και η ανάγνωση συνήθως συμβαδίζουν χέρι - χέρι.

Μια τέτοια μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν σε σπίτια με 80 έως 350 βιβλία παρουσίασαν βελτιωμένες δεξιότητες γραφής, αριθμητικής και τεχνολογικής επικοινωνίας ως ενήλικες. Η έκθεση στα βιβλία, όπως υποστηρίζουν ερευνητές, ενισχύει αυτές τις γνωστικές ικανότητες κάνοντας την ανάγνωση ενός μέρους των ρουτινών και πρακτική της ζωής των παιδιών.

Πολλές άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι συνήθειες ανάγνωσης αναμεταδίδουν μια σειρά από οφέλη. Προτείνουν ότι η ανάγνωση μπορεί να μειώσει το άγχος, να ικανοποιήσει τις ανάγκες κοινωνικής σύνδεσης, να ενισχύσει τις κοινωνικές δεξιότητες και την συνειδητοποίηση και να ενισχύσει ορισμένες γνωστικές δεξιότητες. Και αυτό είναι το θεωρητικό πλαίσιο! Η πραγματικότητα είναι ότι η ανάγνωση συσχετίζεται με την επιτυχία και τα υψηλά επιτεύγματα και μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και τον κόσμο, και μας δίνει το πλεονέκτημα στην ευρύτητα γνώσεων.

Στο άρθρο της, η Jessica Stillman αναρωτιέται αν η αντιβιβλιοθήκη ενεργεί στην καταμέτρηση του φαινομένοου Dunning-Kruger , μια πράξη που οδηγεί τους υπερφίαλλους ανθρώπους να θεωρούν ότι οι γνώσεις ή οι ικανότητές τους είναι πιο μεγάλες από ό,τι είναι πραγματικά. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι δεν είναι επιρρεπείς να απολαμβάνουν υπενθυμίσεις της άγνοιας τους σε διάφορα θέματα, τα μη αναγνωσμένα βιβλία τους ωθούν προς την αν όχι αποδοχή, τότε τουλάχιστον σε μια διαρκώς αυξανόμενη κατανόηση της έλλειψης ικανότητας τους.

"Όλα αυτά τα βιβλία που δεν έχετε διαβάσει είναι πράγματι ένα σημάδι της άγνοιας σας, αλλά αν ξέρετε πόσο άγνοια έχετε, είστε πολύ πιο μπροστά από τη συντριπτική πλειοψηφία άλλων ανθρώπων", γράφει η Stillman.

Είτε προτιμάτε τον όρο antilibrary, tsundoku, ή κάτι άλλο εξ ολοκλήρου, η αξία ενός μη αναγνωσμένου βιβλίου είναι η δύναμή του να σας κάνει να το διαβάσετε..

https://bigthink.com/personal-growth/value-of-unread-books

Ήρθε ένας φίλος μου παλιός - Γιάννης Λεμπέσης- Video 1987