Ο λαγός, ο φτωχός και ο βάτραχος...-Ι. Ντινόπουλος

 Γράφει ο Ιωάννης Ντινόπουλος

Κάποτε -που λέτε- αποφάσισε ο λαγός ( Lepus Europaeus) να πάει να πνιγεί ! Αιτία για το διάβημά του αυτό ήταν το ότι έχει πολλούς εχθρούς που τον επιβουλεύονται και ο διαρκής φόβος που του προκαλούσε αυτή η κατάσταση. Πράγματι ο λαγός έχει πολλούς εχθρούς, όλα τα σαρκοφάγα:  λύκους, τσακάλια, αλεπούδες, αγριόγατες, νυφίτσες (εχθρούς εδάφους) και όλα τα αρπακτικά: όρνεα, αετούς, γεράκια (εχθρούς αέρος). Κάπου διάβαζα ότι το γεράκι, στη βυθισή του να συλλάβει το λαγό, αναπτύσσει ταχύτητα που φτάνει τα 180 Kh την ώρα ! Και φυσικά και τον άνθρωπο που τον κυνηγάει για το νοστιμότατο "στφάδο" του ! ! Δικαιολογημένα, λοιπόν, θεωρείται το πιο φοβισμένο ζώο.

Όταν όμως έφτασε στο ποτάμι, για να πραγματοποιήσει την απόφασή του, τρία τέσσερα βατραχάκια που λιαζόντουσαν στα ποταμολίθια της όχθης του ποταμού, μπλούμ, μπλούμ πέσανε στη λιμνούλα και χαθήκανε με το μακροβούτι τους κάτω από τις ρίζες ενός πλατάνου...

Αναθάρρεψε τότε ο λαγός, γιατί είδε ότι και ο ίδιος προκαλεί φόβο σε κάποιους άλλους, και δεν πραγματοποίησε την απόφασή του...

Επέστρεψε-που λέτε- στην περιοχή του και άρχισε να οργανώνει τις αμυνές του...

Πρώτη του άμυνα, λοιπόν, είναι το τρέξιμό του. Ο λαγός τρέχει πολύ και από την ιδιότητά του αυτή βκήκε η φράση "έγινε λαγός.." 

Καί δεν τρέχει απλά πολύ, τρέχει στην ανηφόρα γιατί τον διευκολύνουν τα πίσω πόδια του που είναι πιό μακριά από τα μπροστινά. Έτσι λοιπόν τον κυνηγούν τα κυνηγόσκυλα αλλά δεν τον πιάνουν. Απ' εδώ βγήκε η φράση "περνάει η σκύλα το λαγό" που δηλώνει το αφύσικο, το ανέφικτο, το μη πραγματοποιήσιμο...

Δεύτερη αμυνά του είναι ο πολλαπλασιασμός του, που σημαίνει ότι, όσοι από το είδος μας κι αν γίνουμε βορά στους εχθρούς μας, το είδος μας δεν θα χαθεί...

(Αν το αντίθετό του έχει κάποια σχέση με το δημογραφικό των Ελλήνων θα είναι καθαρά συμπτωματικό !)

Μόνο που εδώ ο λαγός είναι προικισμένος με μια ιδιαιτερότητα μοναδική ! Η μήτρα του θηλυκού είναι δισχιδής με αποτέλεσμα να διακρατεί δυο γέννες ταυτόχρονα. Δηλαδή πριν από τον τοκετό γονιμοποιείται ξανά και συλλαμβάνει, ενώ είναι ηδη έγκυος. Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται σε κανένα αλλο θηλαστικό και ονομάζεται επικύηση...

Η ταχύτητα και  η αρμονία πολλαπλασιασμού του λαγού και του "ξαδερφού" του κουνελιού απασχόλησε το Fibonacci ( κάπου στο 1200 μ.Χ.) που έφτειαξε τη γνωστή κλίμακα Fibonacci που αγγίζει την αρμονία του χρυσού αριθμού Φ (1.618 ή τετετραγωνική ρίζα του 5 συν ένα δια δύο)

δηλαδή, πιο απλά,ο κάθε αριθμός προκύπτει από το αθροισμα των δύο προηγούμενών του, 1+1 =2 2+1=3 3+2=5 5+3=8 8+5=13  13+8=21...και ούτω καθ' εξής
(Μπορείτε να δείτε λεπτομέρεις εδώ_)

Μόλις γεννηθούν τα μικρά τα σκορπίζει δεξιά- αριστερά κάνοντας έτσι διασπορά κινδύνου και απ' εδώ βγήκε η φράση: " γίναμε σαν του λαγού τα παιδιά"...

Και πάμε στην τρίτη του άμυνα που είναι η ιδιότητα του "κατεπτηχέναι", να ζαρώνει δηλαδή, να μαζεύεται,  κάνοντας τον όγκο του πιο μικρό και άρα λιγότερο ορατό από τα γερακίσια μάτια...και τους λοιπούς του εχθρούς.

Απ΄εδώ και πέρα θα παρακολoυθείστε το συλλογισμό μου, τι σχέση δηλαδή μπορεί να έχει ο λαγός με το φτωχό !

Ο λαγός λέγεται και πτώξ από το κατεπτηχέναι..Πτώσει=εαυτόν κατακρύπτει, φοβείται
 (Λεξικόν Ησυχίου του Αλεξανδρινού, σελ.208)

Πτωχός (ίδια ρίζα) είναι ο επαίτης (είδατε αλήθεια καναν επαίτη να ζητιανεύει καμαρωτός;) παρά του πτώσσειν, ο εστί ταπεινούσθαι. Σημαίνει και το επαιτείν. "Αλλά πτώσσων κατά δήμον.." Από της αυτής δε εννοίας επιθετικώς ο λαγωός πτώξ δειλόν γάρ το γένος και δια τούτο ταπεινούμενον.

(Ομηρικόν Λεξικόν, Απολλώνιοι σοφιστές σελ.137)

Πτώκας λαγωούς. Πτώξ=λαγωός. Πτώσσοντες=δειλιώντες. Πτωχός=επαίτης παρά το πτώσσειν, ο εστί ταπεινούσθαι.
(Φωτίου του Πατριάρχου σελ. 471)

 Το δε πτώξ λαγωός συνήθως επίθετον κατ' εξαίρετον, ώστε ότε τις είπει μόνον το πτώξ, λείπει τότε το κύριον ο λαγωός.
(Ευσταθίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης σελ.243)

Επανέρχομαι στο συλλογισμό μου: Είδατε κάποιον φτωχό να περπατάει καμαρωτός κρατώντας με τους αντίχειρες τις τιράντες του στο υψος της κλείδας; Όχι βέβαια ! Μόνον οι πλούσιοι και ιδίως  οι νεόπλπουτοι περπατάνε έτσι...Γιατί ο φτωχός με τόσα μέτωπα που έχει να αντιμετωπίσει (τα πιο πολλά προβήματα επιλύονται με χρήματα-τα οποία δεν εχει-) περπατάει ως πτωξ, ζαρωμένος, πτυχωμένος, δειλός, ταπεινός,  σκυφτός !!!!....

Οι φόβοι του "πτώκα λαγωού", λοιπόν , δεν διαφέρουν και πολύ απο τους φόβους του"πτώκα ανθρώπου"...

...εκ του κατεπτηχέναι. Και οι δυό αμύνονται "διπλωμένοι" μειώνοντας τον ογκο τους, καθιστώντας τον έτσι μικρότερο στόχο στα βέλη των επιβουλέων τους...Για αυτό και οι φτωχοί είναι άσημοι (όχι ασήμαντοι) γιατί ως "διπλωμένοι" έχουν μικρότερη κοινωνική επιφάνεια και περισσότερη ταπεινότητα, χωρίς φρου-φρου και αρώματα...

Σημείωση:

Το κουβαρντιλίκι χαραχτηρίζει κατά κύριο λόγο τους φτωχούς, για τους οποίους σημαίνει προσωρινή αναδίπλωση στην προσπάθειά τους να φανούν κοινωνικά ίσοι (τρομάρα τους) με τους κατέχοντες....

Ι.Β.Ντινόπουλος

Η ανάρτησή μου αυτή αναδημοσιεύτηκε απο:
http://diolkos.blogspot.com/2011/06/blog-post_1410.html

και απο το:
http://artozinos.blogspot.gr/2009/10/blog-post_14.html