Ερωτας-Ερωτικό "Αντίο ! "...(Της Παλιάς Σχολής...)

 

Αφού το είχες αποφασίσει...Ήθελα να φύγεις όρθια και όχι σκυφτή σαν ένοχη και σαν κυνηγημένη.... 

Έτσι δεν μπόρεσα να δω το παράστημά σου , το αέρινο και θηλυκό, για τελευταία φορά !

Ήθελα να τινάξεις τα μαλλιά σου φεύγοντας , να αφήσουνε το άρωμά σου, αιώνιο υποκατάστατο της ύπαρξής σου...
Ήθελα να μου χαμογελάσεις καθώς έφευγες , καθιστώντας με όμηρο της υπόσχεσής μου να ζωγραφίσω το ομορφότερο χαμόγελο του κόσμου....αμετάκλητο επιχείρημα της βεβαιότητάς μου...
Ήθελα να σηκώσεις το χέρι σου , "λέγοντάς " μου έστω και σιωπηρά... ένα γειά, ένα ευχαριστώ, ένα συγγνώμη...
Ήθελα να με κοιτάξεις στα μάτια πριν φύγεις, να ξαναμπώ στην ψυχή σου και να προσπαθήσω να σβήσω αυτό που σε βασανίζει από τη γέννησή σου και που...άδικα το έχεις χρεωθεί !
Ήθελα να σε ακούσω για τελευταία φορά...να ακούσω τη γλυκιά σου φωνή ...Θεάς, Μούσας και Σειρήνας παρουσία !
Ήθελα να σου ευχηθώ να είσαι πάντα καλά...και να σε ευχαριστήσω θερμά !!!
Ήθελα, ήθελα, ήθελα...τι σημασία έχει τώρα πιά...

Στο καλό...στο καλό να πας...κι ο δρόμος σου στρωμένος...." με γαρδένιες μυρωδάτες..." σαν αυτές που μπόρεσα...να σου προσφέρω...

Αντίο γλυκιά μου ! ! ! Αντίο ! ! !

 Σημείωση δική μου: 

Το βρήκα στις σημειώσεις (αρχείο μου) και χρονολογείται απο ... πολύ παλιά ! ! !

Σ΄Αυτήν , βέβαια, δεν έφτασε ποτέ ! 

Αλυσιδωτές συνειρμικές παραστάσεις με συγκινήσανε !

 

Ι.Β.Ν.