Την ώρα που...

 Την ώρα που...

 

Την ώρα που πλανιέται απάνω στην ψυχή μας

ο πόθος κάποιου ονείρου

και είμαστε σαν σε φυλακή μόνοι στη σιωπή μας

και στη σιωπή του απείρου....

 

Την ώρα που ο ανασασμός ηχεί βαρειά εντός μας

και φλύαρες οι έννοιες

τριγύρω αραδιάζονται και κλείνουνε το φώς μας

σαν θύρες σιδερένιες ....

Την ώρα που περίδειλα τα λόγια τρεμοσβύνουν

όπως ο αποσπερείτης

και ράθυμα τα γήινα τη σκέψη μας αφήνουν

...εγώ μιλώ μαζί Της ! ! !....

ΚΡΑΤΗΣ ΔΑΝΗΛΟΣ

Σημείωση δική μου :

Πόσοι και πόσες φορές δεν εχουμε μιλήσει- ο καθένας μας -μαζί της ! ! ! !

Ι.Β.Ν.