Μετά τον Ερωτα , Φιλία ;... Ε , Οχι βέβαια !

ΦΕΥΓΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΦΙΛΙΑ;

Και ήρθε η εποχή που οι καβγάδες είναι έντονοι και συνεχείς στη σχέση μας, η εμπιστοσύνη και ο αμοιβαίος σεβασμός έχουν φθαρεί, η κούραση είναι έντονη και η συναισθηματική αποξένωση είναι πλέον γεγονός. Και όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε ότι η σχέση μας διαλύεται, αργά ή γρήγορα αποδεχόμαστε την πραγματικότητα και προχωράμε στον οριστικό χωρισμό… Η διαδικασία του χωρισμού κρύβει πολλά συναισθήματα, πικρά και δυσάρεστα στην πλειοψηφία τους. Άγχος για το πώς θα είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα, θλίψη που απέτυχε η προσπάθειά μας, φόβος μήπως δεν τα καταφέρουμε για ακόμα μία φορά, αλλά και φθορά ψυχική κατά την ανακοίνωση του χωρισμού στα προσφιλή άτομα, αφού είναι σαν να πρέπει να διαχειριστούμε και τη δική τους θλίψη για το γεγονός. Και ιδού το μεγάλο ερώτημα: κρατάμε επαφή με τον/την πρώην σύντροφό μας; Μπορούμε να συνεχίσουμε όντας φίλοι; Ενδιαφερόμαστε και τηλεφωνούμε να δούμε τι κάνει; Αλλάζουμε πεζοδρόμιο όταν συναντιόμαστε στο δρόμο ή απλώς συνεχίζουμε τη ζωή μας, προσπαθώντας να την κάνουμε και καλύτερη;Το σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να συνέλθουμε από το χωρισμό, αφού, όπως υποστηρίζουν πολλοί μελετητές, ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, οπότε είναι απαραίτητο να περάσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να το συνειδητοποιήσουμε και να πάμε παρακάτω. Θα θυμώσουμε, θα το αρνηθούμε, θα αναρωτηθούμε γιατί, μπορεί να κλάψουμε, κάπως έτσι όμως και θα το συνειδητοποιήσουμε. Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, της συνειδητοποίησης χρειαζόμαστε αποχή από τον/την πρώην, δε βοηθάει στο να το πάρουμε απόφαση η επικοινωνία λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Δύσκολο, γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο που ήταν στη ζωή μας… όμως το δύσκολο μονοπάτι είναι και το πιο αποδοτικό! Υπάρχει μια γενική αρχή στη δημιουργία ποιοτικών ανθρώπινων σχέσεων: τα φιλικά αισθήματα είναι δυνατόν να μετατραπούν σε ερωτικά, το αντίστροφο όμως δε συμβαίνει εύκολα. Με άλλα λόγια, αν δύο πρώην σύντροφοι επικοινωνούν φιλικά, μάλλον κάποιος από τους δύο έχει άλλες βλέψεις, πιο προσωπικές, πιο ερωτικές, όμως αρκείται σε αυτή τη μορφή σχέσης γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Οπότε, από το να μην έχει καθόλου επαφή (με αυτόν που θα ήθελε να έχει και πολύ στενή επαφή μάλιστα), ας έχει έστω και φιλική. Τόσο απλό στη βάση του, αλλά και τόσο περίπλοκο το θέμα των προσωπικών μας σχέσεων! Ο καλύτερος οδηγός μας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τις επιθυμίες μας σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μας. Το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας ή το να τα μεταλλάσσουμε σε κάτι άλλο πολύ διαφορετικό από την πραγματική τους διάσταση, είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας!  Γιώτα Παπαγεωργίου Ψυχολόγος

Πηγή:http://www.mustmagazine.gr/content/view/551/1/

Σημείωση δική μου:
Ποτέ δε θα δεχόμουν , απο Βασιλιάς στο Παλάτι της ,να καταντήσω καλατζής στο κατώι της....Θα 'φευγα ως Βασιλιάς...έκπτωτος μεν...αλλά Βασιλιάς....

Κι αν κρατάει και λίγα στοιχεία ανθρωπισμού μέσα της, θα ήθελα να αναρωτιέται καμιά φορά αν είμαι καλά...

...και όχι να με βλέπει μπροστά της (ως υποτιθέμενο φίλο - τι αστείο !) και να αισθάνεται άνετα .....που είμαι ζωντανός - μετά την ελεύθερη πτώση-....και άρα δεν θα 'πρεπε να έχει ούτε τύψεις , ούτε ενοχές......

 

Ι.Β.Ν