ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

31 Μαρτίου 2012

Νίκος Τριαντόπουλος ! «Με τον Ελληνα ποτέ δεν πλήττεις»

  «Με τον Ελληνα ποτέ δεν πλήττεις»
  
 
 EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτίνα Χαλματζή

H Ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Δύσκολος ο διαχωρισμός. Είναι αίσθημα, καθώς ο πλούσιος, ιστορικά και πολιτισμικά, τόπος ενός αυθόρμητου λαού δημιουργεί πλήθος εντυπώσεων και συγκινήσεων, γοητεύοντας και ελκύοντας σε έντονες ψυχικές καταστάσεις ακόμη κι επισκέπτες άλλης καταγωγής. Είναι συνείδηση. Η ελληνικότητα συνιστά μέσο αντίληψης του κόσμου και τρόπο σκέψης - συχνά πλαίσιο βασικών συμπεριφορών.

Τι πιο μικρό Ελληνικό αγάπησα.
Τα απέριττα αποφθέγματα από την Αρχαία Ελληνική γραμματεία και τη μετέπειτα πολιτιστική μας παράδοση - αφορμές στοχασμού και συζήτησης. Ακόμη, αγάπησα τη στιγμή που «αρχίζουν οι χοροί» σ' ένα κυριακάτικο τραπέζι, δηλαδή το πηγαίο Ελληνικό γλέντι. Το εκτυφλωτικό ελλαδίτικο φως στα νερά του Αιγαίου και το κάτασπρο ξωκκλήσι.


Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Oποια εκδοχή προβάλλει τη μεγαλοψυχία του. Για παράδειγμα, έχουμε μαρτυρίες ότι προς το τέλος της Κατοχής ο Ελληνας, μεμονωμένα φυσικά, βοηθούσε με περίσσια ανθρωπιά τον κατατρεγμένο γείτονά του, πρώην Ιταλό εισβολέα.


Αυτό που με χαλάει.
Η καχυποψία, κυρίως ως σύμπτωμα αδιαφάνειας, αναξιοπιστίας ή φόβου. Ισως ιστορικά να αποτέλεσε αναγκαίο στοιχείο επιβίωσης, όμως στη σύγχρονη Ελλάδα, αλλά και σήμερα στην παγκόσμια συνύπαρξη πολιτισμών, συνιστά εμπόδιο. Με εμπιστοσύνη στους θεσμούς είναι καλύτερα τα πράγματα.


Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Είναι σπουδαίο να μιλάς, να γράφεις και να κατανοείς μια εξελισσόμενη γλώσσα χιλιετιών, στη βάση ενός θαυμαστού πολιτισμού, μιας παγκόσμιας κληρονομιάς.
Το ανεκτίμητο παρελθόν μπορεί να απειλήσει το παρόν, ωστόσο μας «εξαντλεί τους αγκώνες», έγραψε ο Σεφέρης. Ας μη βαλθούμε να γράψουμε από τώρα την αυτοβιογραφία μας.


Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ο Ελληνας διαχρονικά παράγει πολιτισμό ως ενεργός πολίτης στον κόσμο των ιδεών. Κι αν δεχτούμε ότι η σημερινή Ελλάδα δεν βοηθά το σκοπό αυτό, περισσότερα εύσημα αξίζουν σε όποιον τα καταφέρνει εντός Ελλάδος.


Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο κόσμο;
Με την ταυτότητα ενός άκρως ενδιαφέροντος και άξιου λόγου λαού. Αλλοτε με θαυμαστά επιτεύγματα, άλλοτε με μικρότητες - με τον Ελληνα ποτέ δεν πλήττεις.


Το Ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
Γιατί να είμαστε καλύτεροι στη θεωρία από την πράξη αντί, ως μέτοχοι της Ελληνικής παιδείας, να ζούμε και να εξελισσόμαστε με απόλυτη συμφωνία λόγου και έργου, κατά το Σωκρατικό πρότυπο; Πέταξα το «πρέπει να προσέξει να μην αλλάξει» όποιος ξενιτεύεται - η αλλαγή είναι καλοδεχούμενη, αλλά όταν είναι ωφέλιμη. Μια πατρίδα «χάδι και πληγή» σε ελκύει δυνατότερα κοντά της.


Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο ποιητής που εμπνεύστηκε να γράψει για μια «Ελένη» - από τον Ομηρο μέχρι τους νομπελίστες μας, αποτυπώθηκε μοναδικά μια κατεξοχήν Ελληνική μορφή-ιδέα.


Η αδιαπραγμάτευτη Ελληνική αλήθεια μου.
Το πρωταγόρειο «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», ως αποφυγή οποιουδήποτε δογματισμού.


Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη - ορίστε την.
Η οδός ενός ζεστού, περήφανου και ατίθασου λαού. Οπου τιμάται η ελευθερία και αενάως αναζητείται η αλήθεια. Και ο καθένας, με φιλότιμο, αξιοπρέπεια και σύνεση, είναι έτοιμος να μοιραστεί την προσωπική του υπεροχή, αλλά και συνάμα να διδαχτεί από την υπεροχή του άλλου, συνέλληνα ή μη.


 Πηγή:
 http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_mel3_1_26/03/2011_1294797
 
* Ο δρ Νίκος Τριαντόπουλος είναι ερευνητής σε θέματα Ασφάλειας Πληροφοριών και επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Σημείωση δική μου : Ο νεαρός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης ειναι  ανηψιός μου και μάλιστα πολύ αγαπητός. Κατάγεται απο το χωριό της Μητέρας μου, απο την Μπαρμπότα (Αμυγδαλή) της  Δίβρης Ηλείας.
Δικαιούμαι , λοιπόν, να του πω : "Μπράβο παλληκάρι μου, καμαρώνω για σένα  !"
Ι.Β.Ν.

29 Μαρτίου 2012

Πρόσωπα... με το χρωστήρα του Γιάννη του Ντίνου !


Γεώργιος Δράκος (1788 - 1827)

Γεννήθηκε στο Σούλι το 1788.
Ενώ πολιορκούσαν οι Τουρκαλβανοί το Σούλι, οι Τούρκοι δοκίμασαν να κυριεύσουν εξ εφόδου την πηγή, από την οποία έπαιρναν νερό οι Σουλιώτες. Τόσο βέβαιοι ήταν για την νίκη τους, που είχαν στρατοπεδεύσει με έξι χιλιάδες στρατιώτες. Ο Γεώργιος Δράκος τους πολέμησε με δύναμη δεκαοκτώ ανδρών, και επανειλημμένα τους απέκρουσε, μέχρι που ήρθε ο Νότης Μπότσαρης με ενισχύσεις, και ανακήρυξε τον Δράκο ήρωα της νίκης.
Στην Μάχη των Πέντε Πηγαδιών (27 Ιουλίου 1821) ο Δράκος ως αρχηγός πρωταγωνίστησε με μόνον τριακόσιους άνδρες. Πήρε μέρος και σε άλλες μάχες, στους Κολοβάτες το 1825, στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη στην Ανατολική Ελλάδα, ως αρχιστράτηγος στην πολιορκία των Σαλώνων, στο Δίστομο εναντίον του Πασά της Καρύστου και του Καροφίλμπεη.
Πέθανε στην Χαλκίδα το 1827. Ήταν αιχμάλωτος του Κιουταχή και μεταφερόταν προς την Εύβοια για να αναρρώσει, όταν οι φύλακες του Κιουταχή τον φόνευσαν με διαταγή και είπαν ότι αυτοκτόνησε.

Σημείωση δική μου:
1.Τιμή και δόξα στους ήρωες του ΄21
2.Η βιογραφία του Ηρωα Γεωργίου Δράκου ειναι απο την  el.wikipedia.org
3.Το αγαλματίδιο, (μινιατούρα, figure) , φιλοτέχνησε με το χρωστήρα του ο συνονόματος και αγαπητός μου ξάδερφος ο Γιάννης ο Ντίνος απο την Ελευσίνα .
Μπράβο Γιάννη, καταπληκτική δουλειά ! Καιρός να απολαύσουμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα την πλούσια συλλογή σου και οχι μόνον οι ξένοι !
Ι.Β.Ν.

28 Μαρτίου 2012

Κυπελλούχος Ηλείας ο ΠΦΟ Πανόπουλου !

Ο Π.Φ.Ο. Πανόπουλου αναδείχθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά Κυπελλούχος Ηλείας αφού επικράτησε εύκολα 3-0 της Ολυμπιάδας Γουμέρου.
Τα γκολ του τελικού πέτυχαν ο Γκέρτσος στο 10’ με κεφαλιά μετά από χτύπημα κόρνερ, ο Βλαχόπουλος στο 45΄ μετά από ωραίο συνδυασμό Γκέρτσου, Ντάλλα και Βλαχόπουλου με τον τελευταίο να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της Ολυμπιάδας και ο Μοσχογιάννης στο 90΄ με σουτ μέσα από την περιοχή.

O αγώνας ήταν πολύ καλός και πρέπει να δωθούν  συγχαρητήρια και στις δυο ομάδες που σεβάστηκαν τον θεσμό και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα στο γήπεδο. 
Οι συνθέσεις.
ΠΦΟ Πανόπουλου (Aθανασόπουλος) : Αγγελάκος, Δαλαβούρας, Ραμαντάς, Μοσχογιάννης, Γουβαλάρης, Σπηλιόπουλος, Nτάλλας, Μπρης, Γκέρτσος, Βλαχόπουλος, Χρονόπουλος Ν.
 Ολυμπιάδα Γουμέρου (Ρουμελιώτης & Αγγελόπουλος) : Φωτακόπουλος Π, Μπίρμπας, Κολοβάδης Γ. Τσάμπρας, Φωτακόπουλος Ι, Φωτακόπουλος Π, Κολοβάδης Δ, Ασημακόπουλος Ι, Αγγελόπουλος, Γκάτσης, Νικολόπουλος.

Σημείωση δική μου:
Μπράβο παιδιά και για το αποτέλεσμα και για το ηθος σας ! Εχει δίκιο ο Γιώργος ο Πανόπουλος που εχει κάνει σύνθημά του : 
"Μέσα στα βουνά στην Ορεινή Ηλεία διδάσκουμε ποδόσφαιρο με ήθος και παιδεία !"
Ι.Β.Ν.


25 Μαρτίου 2012

ΚΑΣΤΡΟΝ ΓΟΥΜΕΡΟΝ

ΚΑΣΤΡΟΝ  ΓΟΥΜΕΡΟΝ
Lo Castello de Venerio -Vuneri-Vunero-Vumero

Α΄Γενικά
Φράγκικο κάστρο μάλλον, πάνω σ΄ενα απότομο βουνό που εχει υψόμετρο 617 μ. και λέγεται "Παληό Κάστρο ή Κάστρο" και βρίσκεται στην Ηλεία ανάμεσα στα χωριά ΓΟΥΜΕΡΟ-ΚΛΕΙΝΔΙΑ-ΑΓ. ΑΝΝΑ.
Το βουνό αυτό που ειναι παρακλάδι της"ΦΟΛΟΗΣ" το αναφέρει ο Δραγούμης γράφοντας τα εξής περίεργα στο κεφάλαιο που πραγματεύεται το Αράκλοβον.
"Οπως και το βουνό κάτω απο την ΑΛΒΑΙΝΑ γράφεται Παληόκαστρο χωρίς να υπάρχουν ερείπια, ετσι και το βουνό πάνω απο το χωριό που λέγεται ΓΟΥΜΕΡΟ γράφεται Παληόκαστρο χωρίς να υπάρχουν ερείπια."
Τα ερείπια ομως υπάρχουν , γιατί ο Παπανδρέου που επισκεύτηκε το βουνό τα βρήκε και τα περιγράφει.
Φαίνεται οτι ο αείμνηστος Δραγούμης που χρησιμοποίησε στη δουλειά του το Γαλλικό Χάρτη, παρασύρθηκε απο το οτι στην κορυφή του βουνού δεν υπήρχαν τα χαρακτηριστικά γράμματα ( Ρ.Κ.) που σημαίνουν ερείπια Παλαιοκάστρου και επειδή οπως φαίνεται δεν επισκεύτηκε το μέρος, πίστεψε πως δεν υπάρχουν. Ο λόγος της μη αυτοπροσώπου μεταβάσεώς του στις τοποθεσίες τον οδήγησαν, παρά την πολύτιμον εργασίαν και προσφοράν του στην εξερεύνηση της μεσαιωνικής μας ιστορίας, σε πολλά εσφαλμένα συμπεράσματα οπως του τοπογραφικού προσδιορισμού των κάστρων Beaufort και San Giorgio και κυρίως στην μή ανακάλυψη της Κούμπας.

Β΄. Περιγραφή
Εμείς στηριζόμενοι στην περιγραφή Παπανδρέου και σ' ο,τι είδαμε θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια περιγραφή του Κάστρου.
" Το φρούριο του Γούμερου ειναι επίμηκες απο Α.προς Δ. ή μάλλον απο Ν.Α. πρός Β.Δ. και το μεν μήκος του ειναι 600 μ. περίπου, το δε πλάτος του ειναι πολύ στενό. Ειναι μιά καθαρά ράχις πλάτους 8-10 μ. πλήν του Δυτικού μέρους οπου το πλάτος ειναι 50 μ.
Ειναι απ΄ολες τις μεριές αποτόμως κάθετον  με πέτρωμα κροκκαλοπαγές και σκληρόν (πόρηνον). Υπερ την ανατολικωτάτην ακρην υπάρχει το ίχνος ενός προμαχώνος. Κάτω απο αυτόν υπάρχει ανάβασις απόκρημνος. Η ανάβασις αυτή , κατά τον Παπανδρέου,  πιθανόν να ήτο τεχνητή οταν ήκμαζε το Κάστρο. Καθώς προχωρούμε απο Α. πρός Δ. εις απόστασιν 200 μ. περίπου, ευρίσκομεν τείχος μάλλον βυζαντινόν κατα τον Παπανδρέου, εγώ νομίζω Φραγκικόν. Ειναι ερείπιον εκ κροκκαλοπαγών λίθων.Εκεί υπήρχε ισως και είσοδος απο την οποίαν ο δρόμος οδηγούσε εξω στην Βόρεια κατωφέρεια του  βράχου που ειναι κάπως ομαλή και οπου υπήρχε τεχνητή άνοδος και κλίμαξ.
Από το τείχος αυτό αρχίζει το κυρίως τείχος το οποίον περικλύει έκτασιν περίπου 200 στρμ. Μέσα στην έκταση αυτή υπάρχουν θεμέλια οικοδομημάτων και δεξαμενών, και ειναι ολα ασβεστόκτιστα. Επάνω απο το Α. τείχος και επάνω σε βράχο ειναι τα ίχνη ενός πύργου και το υψηλότερον σημείον του όλου Κάστρου απο όπου η άποψις ειναι θαυμασία πρός ΕΡΥΜΑΝΘΟΝ-ΦΟΛΟΗΝ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΚΟΝ ΚΟΛΠΟΝ-ΧΕΛΩΝΑΤΑΝ ΚΑΙ ΠΥΡΓΟΝ.
Πρός το Δυτικόν άκρον η θέσις λέγεται Κάτω Πόρτα και είναι η θέσις η περιέχουσα είσοδον απο έξω προς τα μέσα, δεν διασώζονται ερείπια και ο Παπανδρέου υποθέτει οτι τα πάντα παρεσύρθησαν. Ετσι εχουμε ελάχιστα σημεία και λείψανα ασβεστόκτιστων οικοδομών μάλλον Βυζαντινών κατά Παπανδρέου (εγώ νομίζω Φραγκικών). Εκτός της άνω φάλαγκος της διχαζούσης δηλαδή το πρός Δ. Φρούριον , οπή υπο τον Βράχον αγει προς το νότιον κόμμα του βράχου , διότι απέλυσαν γάτους και εξήλθον απο άλλη μεριά. Και εδώ η παράδοσις λέγει τα συνηθισμένα περι εξαφανισθείσης Βασιλοπούλας, Μονοβύζας και τα τοιαύτα.
Πρός Β.Α. και Ν.Α. του φρουρίου και εκτός αυτού , επι σημερινών αγρών υπήρχαν λείψανα οικοδομημάτων τα οποία εξηφανίσθησαν, προφανώς θα επρόκειτο περι των συνηθισμένων συνοικισμών που εδημιουργούντο γύρω απο κάθε Κάστρο. (Burgos)
Γ.ΙΣΤΟΡΙΑ
Πότε χτίστηκε το Κάστρο και απο ποιούς δεν μπόρεσα να μάθω. Ο Παπανδρέου οπως βλέπουμε το νομίζει οτι υπήρξε προ της εποχής των Φράγκων σαν Βυζαντινό. Απ΄οτι πρόχειρα ειδα, διότι τον καιρό που ανέβηκα ηταν φοβερή κακοκαιρία, νομίζω πως πρόκειται περί καθαρώς , απο τη δομή του, Φραγκικού Κάστρου. Ισως να χτίστηκε την εποχή των Βιλλαρδουϊνων, ισως και αργότερα. Στούς χωρογραφικούς πίνακες του Hopf το πρωτοσυναντάμε στα 1364 στην δικαιοδοσία της Κατερίνας Βαλουά και του γιού της Ροβέρτου του Τάραντα σαν κάστρο της περιοχής Grisera (Lo Castello de Vunerio)
Ειναι η εποχή που ο Μανουήλ Καντακουζηνός, Δεσπότης του Μυστρά περιόριζε τους Φράγκους στο Ν.Δ. Μορηά.
Αργότερα, φαίνεται, περνώντας απο τα χέρια των Φράγκων και των Ναβαρέζων , μετά το 1430 εχει γίνει Ελληνικό Κάστρο.
Στα 1463 οι χωρογραφικοί πίνακες το παρουσιάζουν στα χέρια των Ενετών. Απο τον Σαθά μαθαίνουμε πως το 1465 ειναι Φρούραρχός του ο Μιχ. Ράλλης απο τη Μάνη και ο Σ. Πανδόλφος Μαλατέστας εστειλε εκεί και τον Donato Civran.
Στα 1467 βρίσκονται , πάλι κατά τους πίνακες, οι Τούρκοι κύριοί του για να το συναντήσουμε αργότερα πάλι Ενετικό. Στα 1470 μετα την ήττα των Ενετών στην Εύβοια παραδόθηκε στους Τούρκους μαζύ με την Ωλένη, το Ποντικόκαστρο και το Χελιδόνι. Αυτό το μαθαίνουμε απο το Γεώργιο Φρατζή που το ονομάζει Βρουμερόν, που οπως ισχυρίζεται ο Κ.Ν.Ηλιόπουλος, δεν ειναι σλαβικόν όνομα αλλά προέρχεται απο τη λέξη ΒΡΩΜΗ που εκαλλιεργείτο σε πεδιάδες στην περιχή κι έδωσε και το όνομά της στο Κάστρο.
Οπως η γέννησή του ετσι και η καταστροφή του ειναι ανεξακρίβωτες.
Απο το βιβλίο του Ιωάννου Σφηκόπουλου "Μεσαιωνικά Κάστρα του Μωρηά"  του 1968 , σελ. 288-289-290.
Πηγές που επικαλείται ο συγγραφέας:
1.Γ.Παπανδρέου
2.Hopf χωρογραφικοί πίνακες
3.Α.Μομφεράτος-Sig. Pand. Malatetta 1914
4.Κ.Ν.Ηλιόπουλος -Το τοπονυμικόν της Ηλείας 1948.σελ. 184-188
Ι.Β.Ντινόπουλος

24 Μαρτίου 2012

25η Μαρτίου ! Οί Εθνικές σημαίες, οί δορυφόροι τού Διαστήματος, καί η « εποπτεία » τής Εθνικής συνείδησης…ΜΕΤΡΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΜΕΤΡΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Κάθε σημαία μέσα σ΄ ένα συγκροτημένο Έθνος έχει τόν σκοπό της καί τον ρόλο της ! 
Γιά ό,τι φαίνεται, καί γιά ό,τι δέν φαίνεται...
Είναι γραφτό μας φαίνεται, όλα τα απίθανα να έχουν εφευρεθεί και να γίνονται στην διαβολεμένη παλιοεποχή μας...

Είχα από χρόνια βέβαια ακούσει γι΄ αυτή την παρακάτω εκδοχή, αλλά δεν το κρύβω την είχα τότε περιγελάσει ως συνομωσιακή και Ουφολογική !
Τά επόμενα χρόνια όμως πού ήλθαν, καί οί μεγάλες συνοριακές ανακατατάξεις στην Βαλκανική, οί μεταφερόμενοι, προφανώς βάσει σχεδίου, πληθυσμοί εκατομμυρίων Ασιατών, Αφρικανών, και άλλης κουλτούρας ανθρώπων προς τους Ευρωπαϊκούς λαούς φτιάχνοντας ένα πρωτόγνωρο και άθλιο νέο Ευρωπαϊκό είδος, δείχνουν ότι κάτι ψήνεται από την εδώθε ή την εκείθε μεριά του Ατλαντικού για να μας ρίξουν μετά στα ασυνήθη χειρότερα…
Το «γιατί το κάνουν αυτό…» και «τι έχουν να κερδίσουν…» επιδέχεται πολλές απαντήσεις αλλά εάν δεν ξεκαθαρίσει η κατάσταση δεν μπορούμε βάσιμα να λέμε σίγουρα τίποτα…
Σήμερα όμως, 25η Μαρτίου, ημέρα πού ο Ελληνικός λαός έχει την Εθνική εορτή του και πού συνήθεια έχουμε να βάζουμε καί μιά σημαία, όπως κάθε λαός άλλωστε πού έχει μια στάλα Εθνικής συνείδησης και δεν είναι ένα ασπόνδυλο μαλάκιο...
Σήμερα λοιπόν, κάπου κρεμάμε την Ελληνική σημαία σαν μια ελάχιστη ένδειξη τιμής για αυτούς πού έπεσαν στις μάχες των πολέμων αλλά και σαν μία διακήρυξη της Εθνικής μας υπόστασης, ότι ζούμε, ότι υπάρχουμε, καί ότι είμαστε ακόμη Έλληνες, καί ότι αυτό είναι το Εθνικό μας σημείο !
Κάνοντας ζούμ σε μία χώρα ή σε μία πολιτεία μπορεί κάποιος νά βγάλει τα δικά του συμπεράσματα...
Το «…αφήστε τούς Τούρκους να πάρουνε την σημαία από τα Ίμια, δεν θα κάνουμε τώρα πόλεμο με την Τουρκία για ένα πανί, άς πούμε ότι την πήρε ο αέρας…» ( πάλι καλά πού δεν είπαν: για ένα…παλιόπανο ! ), είναι φράσεις πού δείχνουν, (αν πράγματι ειπώθηκαν έτσι εκείνες τίς δραματικές ώρες), το πώς εννοούν κάποιοι υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί την έννοια της πατρίδας ! Εκείνης, της αυριανής, ή της σημερινής μέρας…
Είχα διαβάσει λοιπόν σε κάποιο βιβλίο ενός σοβαρού αναλυτή παγκόσμιων σχεδιασμών , πού βάσει τών οποίων χειραγωγείται ο κόσμος σήμερα, ( πέραν των ΜΜΕ πού και γι΄αυτά είχε ειδικό κεφάλαιο ), πώς υπάρχουν κάποιοι κατασκοπευτικοί δορυφόροι πού κάνουν μια περίεργη δουλειά, κάτι σάν γκάλοπ δηλαδή στους λαούς, τις ημέρες των Εθνικών εορτών τους ζουμάροντας τους φακούς και παίρνοντας φωτογραφίες από τις μεγάλες κυρίως πόλεις και κωμοπόλεις !
Κάτι σαν το Google Earth θα λέγαμε σήμερα…
Τι όμως θέλουν να δούν;
Ψάχνουν να δούν αν ο λαός αυτός διαθέτει «Εθνική συνείδηση» !

Και αυτό, έλεγε ό αναλυτής, φαίνεται κυρίως τις μέρες των Εθνικών εορτών !
Εκατοντάδες λοιπόν και χιλιάδες σημαίες ενός Έθνους κρεμασμένες στα μπαλκόνια, δείχνουν ότι αυτός ο λαός, αυτό το Έθνος, διαθέτει έναν συμπαγή και αγωνιστικό παλμό για την πατρίδα του, διαθέτει ζωντάνια μέσα του, και δεν θα είναι εύκολο σ΄ αυτό το Έθνος να επέμβουν και να του βάλουν τρικλοποδιά, είτε μυστικά, είτε φανερά και να το κάνουν «του χεριού τους…!»
Αυτό λοιπόν πού από χρόνια τώρα κάποιοι φωνάζουνε ( χωρίς κι΄ αυτοί να ξέρουν τα απόκρυφα ) και το οποίο κάποιοι άλλοι , ( «πατριώτες» αυτοί της κακιάς ώρας το θεωρούν γελοίο χλευάζοντας μάλιστα αυτούς πού βάζουν σημαία ώς "εθνικόφρονες": «ακούς εκεί τώρα, να κρεμάμε ακόμα την σημαία στα μπαλκόνια μας…» ), έχει φαίνεται και κάποιο άλλο μυστικό πού ελάχιστοι σήμερα γνωρίζουν…
Άς πάρουμε λοιπόν τα μέτρα μας, άς βάλουμε και μια σημαία στο μπαλκόνι μας, κι΄ άς μη σκεπτόμαστε τα 20 ευρώ πού θα δώσουμε αγοράζοντας μία !
Γιατί έτσι, σιγά – σιγά και από μόνοι μας υποβαθμιζόμαστε ( « δεν βαριέσαι τώρα, σημαία θα βάλουμε να γελάνε οί γείτονες…» ), γενόμενοι «σκουπίδι» και όνειδος τών άλλων λαών πού ξέρουν να ζήσουν αλλά και να μεγαλουργήσουν…

Σημείωση δική μου:
Το αρθρο αυτό μου το ειχαν στείλει στο e-mail μου απο το φιλικό ιστολόγιο Patrablog την 28η Οκτωβρίου. Εγώ απλά αλλαξα την Εθνική γιορτή-το ιδιο ακριβώς ισχύει και για την 25η Μαρτίου και το αναδημοσιεύω, ευχαριστώντας πολύ τους διαχειριστές του φιλικού ιστολογίου και προτείνοντας και εγώ το ιδιο: Βάλτε σημαία στα μπαλκόνια σας...
...και Χρόνια Πολλά για τη διπλή μεγάλη γιορτή του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης !
Ι.Β.Ν.

23 Μαρτίου 2012

Η μάχη του Λάλα μέσα απ΄ τον πίνακα του Φόν Ες..


Ο Α. Μεταξάς, ηγούμενος των Επτανησίων στη μάχη του Λάλα.
Πίνακας του Πέτερ φον Ες στη Στοά Μονάχου

Σε κάποιες υπερήφανες Λαλιώτισσες, που φέρονταν να αιχμαλωτίσθηκαν μετά τη μάχη αναφέρεται το ακόλουθο δημοτικό τραγούδι.

Του Λάλα με τα κρυά νερά, με τοις βαρειές κυράδες
με τοις τραναίς αρχόντισσαις, τοις καλομαθημέναις
που δεν καταδεχόντανε τη γης να την πατήσουν,
ποφόρηγαν χρυσά σκουτιά* και κόκκινα σαλβάρια*
και τώρα πως κατάντησαν κοπέλλαις σ΄ τους ραγιάδες!

Φέρνουν βαρέλια με νερό και ξύλα ζαλωμέναις*
νά χουν οι Έλληνες νερό, φωτιά να πυρωθούνε.
Και η μιά την άλλη ελέγανε και η μια την άλλη λένε:
-Τι να ν΄ κείνα που φαίνονται, τι να ν΄ κείνα που ερχώνται;
Μήνα ειν΄ μπαϊράκια τούρκικα, μην τάστειλε ο Πασάς μας;

-Δεν είν΄ μπαϊράκια τούρκικα, δεν τάστειλε ο Πασάς μας
παρά είν' μπαϊράκια κλέφτικα, κ΄ είναι των Πλαπουταίων.
Κλαίνε μανούλαις για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες
κλαίει και μια χανούμισσα για το μοναχογιό της.

(*) Σκουτιά = ενδύματα, σαλβάρια = φαρδιές βράκες, ζαλωμέναις = φορτωμένες.

 http://koinonpel.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html

22 Μαρτίου 2012

Aπαιδία και Απαιδεία. Τί από τα δύο είναι χειρότερο;




Aπαιδία και Απαιδεία. Τί από τα δύο είναι χειρότερο;
Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης

Το πιο φλέγον θέμα του παρόντος (μάλλον δε και του μέλλοντος) είναι κατά κοινήν παραδοχήν η παιδεία.

Το πρόβλημα προβάλλει ως απαιδ(ε)ία (έτσι διττογραφούμενο). Απαιδία είναι η έλλειψη παιδιών και παραπέμπει στο δημογραφικό θέμα συχνά εμφανιζόμενο στην διαχρονική πορεία του έθνους ως ολιγανθρωπία. Απαιδεία εξ άλλου είναι η έλλειψη παιδείας.


Οι Έλληνες της κλασσικής περιόδου έβλεπαν όλη την πόλη ως εκπαιδευτήριο. Οι πολίτες στην Ελλάδα είναι αλληλοπαιδαγωγούμενοι. Διδάσκει όλη η πόλη αλλά κάποιοι είναι οι κυρίως «δάσκαλοι» που με σύστημα ασκούν αγωγήν, δηλ. άγουν κάποιον σε κάποιο τέλος (σκοπό, όραμα): Η αγωγή δεν μπορεί να είναι ανερμάτιστη. Αν δεν έχει τέλος, μένει ατελής. Ο δάσκαλος είναι σε οαριστύν (βαθειά ψυχική επικοινωνία) με τον μαθητή, ανοίγουν μαζί ορίζοντες, ανακαλύπτουν ληθαργούντες σπινθήρες στην ψυχή και το πνεύμα. Είναι σε διαρκή διαδικασία πνευματικής ανατάσεως. Ψυχαγωγούν. Αποχή από το εκπαιδευτικό έργο (με «απεργία»), διαζύγιο στην σχέση παιδευτού και παιδευομένου, ισοδυναμεί με εκπαιδευτικό μαζοχισμό (ως αποκοπή από μια σχέση ευφροσύνης).


Πόσο οξύ είναι το πρόβλημα της παιδείας φαίνεται κυρίως στην Ανωτάτη Εκπαίδευση που παράγει γνώση και μεταλαμπαδεύει φως. Εδω στα ΑΕΙ εν ονόματι ενός ιδιοτύπου ασύλου συλώνται τα πάντα. Οι εκάστοτε «καταληψίες» αρπάζουν και καταστρέφουν έργα τέχνης, αρχεία, βαθμολόγια και σφραγίδες.


Σε οξέα προβλήματα του παρόντος ενδείκνυται να καταφεύγει κανείς στο παρελθόν (και μάλιστα την κλασσική περίοδο), όπου ευρίσκει κανείς ανάλογα προβλήματα εν ολοκληρώσει, δηλ. με όλες τις φάσεις και πτυχές που εκδηλώνονται. Αυτή ακριβώς η ολόπλευρη αντιμετώπιση εν χρόνω μας δίδει διεξόδους.


Στην Ελλάδα έχομε (όσο σε κανένα άλλο πολιτισμό) απειρία παιδευτικών προτύπων. Παιδεία είναι λέξη της καρδιάς των Ελλήνων. Η παιδεία της πόλεως είναι αυτός ο πολιτισμός της. Ποιο να επιλέξομε από εκατοντάδες παιδευτικών προτύπων. Ελκυστικώτερος στους νέους που θεωρούν ωραίο και τερπνό το ατάκτως ζην είναι ο συβαριτικός τρόπος ζωής• άνεση και ηδυπάθεια. Άκρως αντίθετος τρόπος είναι ο σπαρτιατικός βίος, ο κατεξοχήν στρατιωτικός. Όλα εδώ έχουν ρυθμό, τάξη, κανόνα. Για τους Σπαρτιάτες ο πόλεμος είναι ανασασμός. Η καθημερινή άσκηση είναι σκληρότερη του πολέμου.


Ο Περικλής προβάλλει το αθηναϊκό «παράδειγμα». Μόνον που ο Επιτάφιος «χαραμίζεται» και δεν οδηγεί στο εύψυχον. Και ξέρετε από τί; Από παρερμηνεία του λόγου αυτού σε όλους τους αιώνες. Οι μαθητές αδυνατούν να καταλάβουν τί κρύβουν κάποιες δυσνόητες λέξεις και περίτεχνες φράσεις. Ο λόγος, όπως διδάσκεται, φέρνει και οδηγεί σε ύπνο. Η τελευταία λέξη άπιτε στον ύπνο επίσης παραπέμπει.


Ποια είναι η ορθή ερμηνεία του άπιτε; Είναι σύνθημα εκκινήσεως σε αγώνα, σε άμιλλα. Με την έννοια αυτή όλος ο Επιτάφιος είναι ψυχική προπαρασκευή. Όλοι οι πολίτες «λαμβάνουν θέση» σε όποια κονίστρα κρίνει ο καθένας προσφυέστερη. Και στο τέλος του λόγου ο θεσπέσιος πολιτικός δίδει την εκκίνηση.
Με το τέλος του λόγου δεν πάνε για ύπνο οι Αθηναίοι αλλά για αγώνα. Ο Επιτάφιος δεν είναι υπνωτικό αλλά διεργετικό ψυχών. Και οδηγεί στο τέλος κάθε πραγματικής παιδείας, στο εύψυχον.

Σημείωση δική μου:
Ο κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. κοσμήτωρ Φιλοσοφικής Σχολής.
Τα σέβη κύριε Καθηγητά !

Πηγή:http://www.elzoni.gr/html/ent/866/ent.1866.asp

19 Μαρτίου 2012

Η Πολιτεία και η Μοναξιά...Κωστής Παλαμάς !

 

Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1908, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ... Το Ποίημα του "η Πολιτεία και η Μοναξιά" λες και γράφτηκε για να φυσήσει τον εθνοσωτήριο εκείνον αγέρα της Επανάστασης του 1909 στο Γουδί:

"Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,

Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη”!

Απόλυτα επίκαιρος ο Κωστής Παλαμάς, που έγραφε 100 χρόνια πριν για την ίδια τη σημερινή κατάντια της πατρίδας και των Ελλήνων, που σκυφτοί και άπραγοι αποδέχονται τα χαράτσια και την ατίμωση, από βαρβάρους «μαμμωνάδες» και από ντόπιους συνεργούς τους δημοκόπους πολιτικούς, που ψήφισαν στη Βουλή το νέο «προμνημόνιο» της εθνικής ντροπής ! 

 (..και εθνικής καταστροφής ή ισόβιας ομηρίας..)

Ι.Β.Ν.

Πηγή:
http://www.facebook.com/photo.php

17 Μαρτίου 2012

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΝ

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΝ 

 Απο τον Καθηγητή κύριο Μικρογιαννάκη

Το να ζουν μαζί, να συνυπάρχουν δύο άνθρωποι, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και δεν είναι γνώρισμα μόνον της εποχής μας όπως θα πιστεύουν οι περισσότεροι. Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, είχαν διατυπώσει ότι «Το συζείν, το συνυπάρχειν, χαλεπόν».
Κι είναι δύσκολη η συνύπαρξη δύο ανθρώπων, διότι κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια ακατανίκητη τάση, να άρξει, να υπερέχει του άλλου.
Κι όταν και στους δύο ανθρώπους που θέλουν να συνυπάρξουν μέσα σ’ ένα γάμο ,σε μία σχέση, αυτή η τάση του ενός έναντι του άλλου εντείνεται καθημερινά, τότε ο γάμος ,η σχέση, η φιλία, οδηγείται στην αποτυχία και στη διάλυση.
Ο βασικός πυρήνας της κοινωνίας είναι ο οίκος .Εδώ συμπυκνώνονται όλα. Είναι η κοινωνία σε σμίκρυνση [ή η κοινωνία όλη είναι οίκος σε μεγέθυνση].
Είναι σύζευξη ανθρώπων που μπορεί να οδηγήσει σε κόλαση ή σε παράδεισο. Όλα εξαρτώνται από το πως θα ερμηνευθεί η λέξη «ζυγός» που υπάρχει στη λέξη στην σύ-ζευξη δύο ανθρώπων.
Φιλοσοφώντας αναφέρεται στο θέμα, ο Ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης .
Αναφέρεται -επίσης – στην «φθοροποιό εξουσία», δηλαδή πως η εξουσία φθείρει τον άνθρωπο, δεν αφήνει την ψυχή και το νου του «άρξαντος» να ανέβει προς τα επάνω, εφόσον ασχολείται συνεχώς με την καθημερινότητα.
Πρώτοι, οι Αρχαίοι Έλληνες μίλησαν για την «φθοροποιό εξουσία» [Πλάτων] και όχι ο λόρδος Acton, όπως εδιδάσκετο στα ξένα πανεπιστήμια. Μάλιστα ο κ. Ε. Μικρογιαννάκης, ως φοιτητής, υπεραμύνθηκε της άποψης αυτής και μάλιστα το απέδειξε σε καθηγητή και Πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας.
Υπάρχει ένα μυστικό [sectretum]επιτυχίας – ή αποτυχίας στο συζείν;
Πολύπλοκα πράγματα, όπως περιγράφονται σε ογκώδη συγγράμματα, κάποτε λαβυρίνθων σκολιώτερα, προσπαθούμε να τα κάνομε απλά και εύπεπτα, καταβάλλοντες προσπάθεια να μη πέσουμε σε παραμορφωτική υπεραπλούστερη» σημειώνει ο καθηγητής.
Βασική έννοια σε κάθε σύζευξη ανθρώπων είναι η λέξη «ζυγός». Από τη σημασία που θα δώσουμε σ’ αυτή την λέξη και θα κυριαρχήσει στη σκέψη μας θα έχομε επιτυχία ή αποτυχία.
Αν ο ζυγός εκληφθεί ως άροτρο, άρμα, τότε όλα ευοδώνονται Οι δυνάμεις αθροίζονται και έχομε θετικά αποτελέσματα. Αν από το άλλο μέρος, ο ζυγός εκληφθεί ως ζυγαριά [και μάλιστα ακριβείας] ,τότε ανά πάσαν στιγμήν η ισορροπία που μας έφερε σε κάποιο σύμφωνο φιλίας [ή γάμου] μπορεί να διασαλευθεί.Αρχίζουν οι ..συγκρίσεις. Ποιος είναι υπέρτερος, ισχυρότερος, ευφυέστερος, εργατικότερος ,ευγενέστερος κ.ά. Πολλά επινοεί ο καθένας δια να εξάρει τη θέση του και να μειώσει την συμβολή ή την παρουσία του άλλου»
Υπάρχουν μεγεθυντικοί ή σμικρυντικοί παράγοντες στη σχέση των ανθρώπων;
«Καθένας μας είναι φίλαρχος. Έχει την τάση να διαφοροποιηθεί και να επιβληθεί στους άλλους. Είναι η τάση προς το άνισον κατά τον Αριστοτέλη. Ο ίδιος φιλόσοφος δέχεται και την άλλη τάση προς το ίσον».
Ποια από τις δύο τάσεις είναι ισχυρότερη;
«Η απάντηση είναι ενδεικτική της ανθρώπινης υποκρισίας, όπως τονίζω στο βιβλίο μου με τον τίτλο «Παθολογία Πολιτευμάτων». Κυρίαρχη σε όλους μας, κατά κανόνα, είναι η τάση προς υπεροχήν, αλλά η τάση αυτή δεν ομολογείται, δεν εκφράζεται. Η τάση προς το ίσον- για ισότητα- είναι ανίσχυρη και όμως αυτή τονίζεται και έχει αναπτυχθεί πλούσια σχετική ρητορεία.
Όλοι κόπτονται για την ισότητα και γνωρίζουν τρόπους να μειώνουν τον υπερέχοντα.
Ακόμη και εάν παραδεχθούν κάποια προσόντα στην υπερέχουσα προσωπικότητα, επινοούνται εκάστοτε κάποια δηλητηριώδη «αλλά», που είναι ικανά στην αντιθετική παράθεση με τα προτερήματα να τα ακυρώσουν, να τα αμαυρώσουν, να τα εκφαυλίσουν. Δεν υπάρχει υπερέχων χωρίς τρωτή Αχίλλεια πτέρνα».
Αυτό αφορά στους μηχανισμούς που μας επιτρέπουν στην κοινωνική συμπεριφορά να μεγαλύνομε ή να μειώνουμε τον διπλανό μας. 

 Μήπως όμως πράγματι εκείνος που ασκεί εξουσία, μικρή ή μεγάλη [στον οίκο ή στο μεγάλο κράτος], φθείρεται ψυχικά; Είναι τελικά ψυχοφθόρος η εξουσία;
«Ο λόρδος Acton στα νεώτερα χρόνια υπεστήριξε ότι η εξουσία φθείρει και ότι η απόλυτη εξουσία φθείρει ολοκληρωτικά. Επομένως, η φθορά είναι ανάλογη του βαθμού εξουσίας: Και εδώ τίθεται το μεγάλο θέμα αυξήσεως και φθοράς της ψυχής.
Η ψυχή του ανθρώπου υπόκειται σε αυξομείωση. Η εκτίμηση [η ψυχομετρία], γίνεται είτε από τον καθένα, είτε από τους άλλους [αυτοεκτίμηση, ετεροεκτίμηση].
Για τους Έλληνες που ήταν ικανοί να δημιουργήσουν πολιτισμό και να ανοίξουν ευρείες προοπτικές, η αύξηση και τροφή της ψυχής γίνεται [όπως τονίζει κορυφαίος φιλόσοφος της Ελλάδος ο Πλάτων], με το ωραίο, το δίκαιο και τις άλλες ιδέες.
Με το άσχημο και το άδικο η ψυχή υφίσταται φθορά και χάνεται [τω καλώ.. τρέφεται και αύξεται ανθρώπου ψυχή, το αισχρώ.. .φθείρεται και απόλλυται].
Κατά την ενάσκηση της εξουσίας που συνήθως εκδηλώνεται με προσπάθειες αναπτύξεως του βιοτικού επιπέδου και ικανοποιήσεως υλικών αναγκών, ο άρχων βυθίζεται σε ευτελή πράγματα, σύρεται στα χαμέρπεια και ελάχιστα, τρέπει το άρμα της ψυχής του προς τα άνω, αυτόν τον ουρανό που παρέχει πλησμονή κάλλους στον φιλοθεάμονα.
Ο εξουσιαστής εμπλέκεται στην καθημερινή τριβή, στα πλοκάμια της εξουσίας, συνήθως αυτό-εμπλέκεται στην προσπάθειά του να τυλίξει άλλους και πίπτει εν αμφιβλήστρω αυτού»…
Θα μπορούσατε να μας δώσετε ένα παράδειγμα που να πείθει ότι οι Έλληνες είχαν πράγματι διατυπώσει την φθοροποιό δύναμη της εξουσίας , πολύ πιο πριν από τον λόρδο Acton;
«Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, όταν πήρε μεγάλη εξουσία, χωρίς να το επιδιώξει ο ίδιος, όταν πήρε αισυμνητείαν [αιρετήν τυραννίδα], είπε «χαλεπόν εσθλόν έμμεναι». Που σημαίνει «Είναι δύσκολο να είμαι καλός».
Πιο εύγλωτα το λέει ο Πλάτων στους Νόμους» αναφέρει ο κ. Μικρογιαννάκης και τονίζει πως ο ίδιος ως φοιτητής ,υπεραμύνθηκε ότι πρώτοι οι Έλληνες διατύπωσαν την φθοροποιό δύναμη της εξουσίας.
«Ενθυμούμαι ζωηρά, ότι στη δεκαετία του 1960,δίδασκε σε πληθώρα φοιτητών ,κάθε δεύτερη εβδομάδα στην Γοττίγγη, ο Leibhοlg, Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας [της Δυτικής τότε], με έδρα την Καρλσρούη.
Κάποτε, σε ένα δίωρο ομίλησε για τον Acton και για το φθοροποιό της εξουσίας. Μετά τον μάθημα τον συνάντησα και του είπα ,ότι όλα αυτά είχαν αναπτυχθεί από πολλούς Έλληνες της κλασσικής Ελλάδος.
Του έγραψα μάλιστα και ένα εκτενές χωρίο και δεν θέλησα να διασκεδάσω την έκπληξή του, όταν με ρώτησε πως το θυμάμαι απ’ έξω..
Έγραψα δίπλα και την Γερμανική μετάφραση. Έμεινε με την εντύπωση -και το είπε στο επόμενο μάθημα -ότι εμείς κινούμεθα με μεγάλη ευχέρεια στους Ελληνες συγγραφείς.
Η αλήθεια είναι, ότι το σχετικό χωρίο είχε δοθεί ως θέμα στις εισιτήριες εξετάσεις και το είχα διορθώσει πάνω από χίλιες φορές» εξομολογείται ο καθηγητής, για να προσθέσει:
«Σε τέτοιες περιπτώσεις αποστηθίζεις ακουσίως. Περιττό να λεχθεί ότι με την νέα παρουσίαση του θέματος ,από τον καθηγητή αξαίρθη ο ρόλος της Αρχαίας Ελλάδος και εμειώθη του Actron».
Το χωρίον αυτό τι λέει ακριβώς;
«Λέει, ότι ο Θεός ο Κρόνος εγνώριζε ότι αν στις ανθρώπινες κοινωνίες γίνει άρχων, κάποιος άνθρωπος, αυτός γεμίζει από έπαρση και αδικία [μεστούται ύβρεως και αδικίας].
Αυτά έχων κατά νουν δεν ετοποθέτει ανθρώπους ως άρχοντες, αλλά, όντα κείμενα μεταξύ θεών και ανθρώπων, τους δαίμονας.[οι δαίμονες σημειωτέον στην Ελληνική Αρχαιότητα, είναι μέση λέξη και αναλόγως οδηγούν σε ευδαιμονία ή κακοδαιμονία].
Από τις τρείς δυνατότητες που είχε ο Κρόνος ,Θεοκρατίας, δαιμονοκρατίας και ανθρωποκρατίας ,προτίμησε τη μεσαία.
Οι δαίμονες ,ως όντα θειοτέρας και αμείνονος φύσεως, μπορούσαν χωρίς περισπασμούς να ασχοληθούν με τα ανθρώπινα και να τα κατευθύνουν κατά τον ιδανικότερο τρόπο.Ο Πλάτων σημειώνει στο ίδιο χωρίο ότι εκείνο που έπραξε ο Κρόνος είναι η συνήθης πρακτική και των ιδίων των ανθρώπων.
Στις αγέλες των ζώων, δεν τοποθετούμε ως άρχοντες ζώα [στις αίγες, τα βόδια κ.ά], αλλα ημείς εκείνων άρχομεν. Άρχει ο αιπόλος ή ο βουκόλος. [Αλλιώς θα είχαμε αιγοκρατία ή βοοκρατία.].
Ο μύθος αυτός του Κρόνου, έχει κατά τον Πλάτωνα βαθύ νόημα. Δεν μπορούμε βέβαια να μιμηθούμε την επί Κρόνου πρακτική. Μπορούμε όμως να αφήσομε να άρξει ,όσον εν ημίν αθανασίας ένεστιν, εκείνο που είναι θεϊκής φύσεως μέσα μας.
Και το πιο θεϊκό στοιχείο της υπάρξεώς μας, είναι η ψυχή και θειότερον στην ψυχή, το ανώτερό της μέρος, ο νους. Απ’ αυτόν τον νουν , βγαίνει ο νόμος που είναι: Νου διανομή» καταλήγει ο κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης.

Η συνέντευξη είχε δοθεί στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής»
 Της Βένης Παπαδημητρίου

Πηγή: http://www.typologos.com/?p=692

Σημείωση δική μου: Τα σέβη μου κύριε Καθηγητά !
Ι.Β.Ν.

13 Μαρτίου 2012

Ελλάς και πενία !

Ελλάς και πενία


Γράφει ο Καθηγητής Εμμ. Μικρογιαννάκης

Αξιοσημείωτο δίδυμο. Συνταιριάζεται με κάποιο τρόπο Ελλάδα και πενία ή οι δύο έννοιες είναι αναπόσπαστα δεμένες εκ γενετής;
Eνα πολύ σπουδαίο χωρίο του Hροδότου πάει να δώσει απάντηση στο ερώτημα τί είναι Ελλάς και ποία είναι η σχέση της με την πενία αλλά έχει παρερμηνευθεί, φοβούμαι, με ολέθριες συνέπειες. Είναι το χωρίο 7.102, όπου ο Ηρόδοτος παρουσιάζει τον βασιλέα της Σπάρτης Δημάρατο (ή Δημάρητο) να συμβουλεύει τον βασιλέα των Περσών. Ο Δημάρατος είχε καταφύγει στην αυλή των Περσών και τώρα συνόδευε τον βασιλέα της Περσικής αυτοκρατορίας ως σύμβουλος στην μεγάλη του εκστρατεία για ανάκτηση του θρόνου του και υποταγή της Ελλάδος.
Απευθύνεται ο Ξέρξης στον Δημάρατο: «Δημάρατε, βλέπεις και γνωρίζεις το μέγεθος της στρατιωτικής μου δυνάμεως. Γνωρίζεις και τους ΄Ελληνες. ΄Εχεις την γνώμη ότι οι Έλληνες θα προβάλουν αντίσταση» ; Η απάντηση του πρώην βασιλέως της Σπάρτης δεν είναι άμεση. Κάνει αντερώτηση: « Βασιλεύ, θέλεις να πω αληθινά πράγματα, που είναι κατά κανόνα πικρά, ή να πω ευχάριστα» ; Εντυπωσιακή είναι εδώ η ταύτιση αληθούς και πικρού και η αντίθεση αληθούς και ηδέος. Ο βασιλεύς τον ενθαρρύνει να πει την αλήθεια (ας είναι και πικρή). Ο Δημάρατος αρχίζει με μία πολυθρύλητη φράση (αλλά δυσερμήνευτη, όπως θα δούμε):Τη Ελλάδι πενίη σύντροφός εστι. Με την σύντομη αυτή λακωνική (από Λάκωνα) απόφανση έχομε μπροστά μας τον ορισμό της Ελλάδος. Η ρήση του σε απλούστερη μορφή θα ήταν: Η Ελλάς συντρέφεται ΠΕΝΙΑ (με την φτώχεια συναναπτύσσεται η Ελλάδα).
Η πενία στο χωρίο αυτό κατά το πλήθος των ερμηνευτών του Ηροδότου είναι ένας συνοδός εκ καταβολής (ανεπιθύμητος βεβαίως) που η Ελλάς δεν μπορεί να αποδιώξει. Όσοι δίδουν αυτή την ερμηνεία της πενίας ως συνοδευτικού προσώπου της Ελλάδος καταντούν να δέχονται μοιρολατρικά την τύχη της Ελλάδος να έχει πάντοτε αφεύκτως την πενία ως συνοδοιπόρο. Η αλήθεια (η πικρή) είναι άλλη.
Η Ελλάς συντρέφεται και μεγαλώνει αναλόγως της πενίας που εκάστοτε αντιμετωπίζει. Μικρή πενία οδηγεί σε μικρή Ελλάδα. Μεγάλη πενία αντιθέτως προοιωνίζεται μεγάλη Ελλάδα. Πώς; ΄Ετσι αυτομάτως και χωρίς προσπάθεια; Αντιθέτως: Η πενία είναι η πρόκληση, η οιστρηλάτηση για να ενεργοποιηθούν δυνάμεις, να φλογωθούν ληθαργούντες σπινθήρες. Η πείνα εγείρει και ενεργοποιεί δυνάμεις. Ο πλούτος αποχαυνώνει, ωθεί στον λήθαργο. Η πενία άγει στον πλούτο της Ελλάδος. Σ’ αυτόν οφείλει το μεγαλείο της.
Αλλά έχει πράγματι τόσο μεγάλη δύναμη η πενία ώστε αυτή να είναι ο κυριώτερος παράγων δημιουργίας του εθνικού πλούτου κάθε μορφής; Πώς γίνεται η αφύπνιση (και μάλιστα ο πολλαπλασιασμός των σωματικών και ψυχικών μας δυνάμεων); πώς φθάνομε στην έξαρση από την ύφεση του φρονήματος; θα ήταν αρκετό να πούμε ότι χρειάζεται για αφύπνιση ο έρως (η ακατάσχετη ροπή) και ότι αυτού του έρωτος κατά τον Πλάτωνα μητέρα είναι ποιά νομίζετε; η πενία. Η πενία λοιπόν θα γεννήσει τον έρωτα και ο έρως θα μηχανευθεί τρόπους να δαμάσει την πενία. Οι γονείς του έρωτος κατά τον Πλάτωνα είναι ο Πόρος και η Πενία. Η πενία των πενομένων αποβάλλεται με πόνο, με κόπους, και επιτυγχάνεται με τον Πόρον. Θα τολμούσα να πω ότι αυτός ο Πόρος, ο άλλος γονεύς του έρωτος, ενεργεί με τόλμη και συντελεί στο πέρασμα, διάβαση και υπερνίκηση.
Γυρίζομε στον πατέρα της ιστορίας, τον Ηρόδοτο. Γυρίζομε ακριβώς στο χωρίο που εξετάζομε. Η πενία είναι το βασικό γνώρισμα της Ελλάδος όχι ως μοιρολατρική αποδοχή και απραξία. Ο ΄Ελλην την συνειδητοποιεί, την γνωρίζει και προσπαθεί να βρει τρόπους να την αποσείσει. Πώς; Με την αρετή. Τί είναι αυτή η αρετή που την συναντούμε σε κάθε βήμα στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο;
Σήμερα έχει ωχριάσει η έννοια της αρετής, αλλά στην αρχαιότητα ήταν αποδεκτή από όλους. Ο Ηρόδοτος δεν δίδει τον ορισμό της. Αρκείται να δώσει ένα μόνον χαρακτηριστικό της. Η αρετή είναι "ε π α κ τ ό ς". Ο Ηρόδοτος αντί να δώσει πλήρη ορισμό της αρετής θα αφήσει κυρίως τον Πλάτωνα (ένα περίπου αιώνα μετά) να τον αναζητήσει. Ο Ηρόδοτος αντί ενός πλήρους ορισμού θα παρουσιάσει τον Δημάρατο να μας ανακοινώνει κάτι άλλο πολύ επωφελέστερο. Ο Δημάρατος θα μας δώσει την συνταγή παραγωγής της αρετής και ακολούθως θα μας ανακοινώσει ότι δι’ αυτής της αρετής η Ελλάς, η πάντοτε πενομένη, σώζεται και μεγαλουργεί.
Την αρετή κ α τ ε ρ γ ά ζ ο ν τ α ι δύο τινά: νόμος ισχυρός και σοφία. Πώς θα κατεργασθεί κανείς κάτι σε κάποιο χώρο, εκεί ακριβώς όπου αντιμετωπίζεται κάποιο πρόβλημα και κρίση; ΄Εχει να αντιμετωπίσει τον νόμο που ισχύει και είναι επιτακτικός. Με τί; με σοφίαν, με την σαφήνεια της σκέψεώς του και την επινοητικότητά του θα βρει τί το αρμόζον προς αντιμετώπιση κάποιου προβλήματος. Η αρετή είναι το αραρίσκον, αυτό δηλ. που συναρμόζει, που είναι ενδεδειγμένον στην περίπτωση. Αυτή είναι η αρετή, πολυσήμαντη και πολύπτυχη, όπως και τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει.
Είπαμε ότι η αρετή είναι επακτός. Αυτό συμβαίνει, διότι η αρετή είναι ένα εργαλείο όχι υλικό, αλλά πνευματικό επινόημα. Με αυτή την αρετή της οποίας είδαμε την προέλευση και την εκπόρευσή της, οι ΄Ελληνες επιτυγχάνουν να αποσείσουν ή να εκτινάξουν δύο δυσβάστακτα άχθη. Α π α μ ύ ν ο ν τ α ι την πενίαν κα την δουλοσύνην. Ιδού πώς εκδιώκουν, πώς αποτινάσσουν οι ΄Ελληνες δύο δεινά που από πολλές απόψεις συμπίπτουν. Με την αρετή διώχνουν την πενία και την τυραννίδα. Αποσοβούν τον έχθιστο τύραννο, αυτόν ακριβώς που αποστρέφονται, αυτόν που κατά τον Αριστοτέλη όχι μόνον δεν αντιμάχεται την πενία αλλά την επιδιώκει και την ενισχύει. Όπως έχω αναλύσει στο βιβλίο μου Παθολογία Πολιτευμάτων, ο τύραννος είναι πτωχοποιός. Δεν φέρει πλούτο. Απομυζά.
Το ρήμα απαμύνομαι, που χρησιμοποιεί ο Ηρόδοτος, δηλώνει αγωνιστική άμυνα, όχι παθητική, μοιρολατρική στάση. Οι Έλληνες αφορμώνται από την πενία που τους ερεθίζει και βάζουν στοίχημα να την ξερριζώσουν και έτσι δεν καθηλώνονται σε κατάσταση δουλείας. Δεν γίνονται πτωχοί (επτηχότες, δηλ. ζαρωμένοι, άθλιοι).
Το μήνυμα του Δημαράτου προς τον Ξέρξη ήταν σαφές. Οι ΄Ελληνες θα αντισταθούν. Το ΟΧΙ δεν το είπε μόνον ο Λεωνίδας. Το μολών λαβέ το είπε η Ελλάς. Αλλά δια να πει κανείς ένα θεσπέσιο Όχι και να εμμείνει στις Θερμοπύλες του χρειάζεται ρωμαλέα παιδεία, πύρωμα ψυχής, ακατάβλητο σθένος: ήθος. Συντρίβονται και μάλιστα με καταισχύνη όσοι κραυγάζουν το ΟΧΙ αλλά προτιμούν να ζούν με ραστώνη ( ραχάτι). Αυτοί είναι καλύτερα να περιορισθούν στο ΝΑΙ.
«Δεν τους πρέπει λευτεριά».

Σημείωση δική μου: Γνωρίζω τον κύριο Μικρογιαννάκη και μπορώ να πω εκ βαθέων: Τα σέβη κύριε Καθηγητά ! (Ναί, με κεφαλαίο κάπα )


10 Μαρτίου 2012

Gamise ta...

Γενιά των 592 λέξεων 

 Του Βαγγέλη Ευαγγελίου


Πολλά χρόνια τώρα, από τότε που ανακάλυψα το internet, άρχισα να καταλαβαίνω από το τι αποτελείται ο κόσμος, σε μεγάλο ποσοστό! Χλιαρά πλάσματα, με καθόλου σκέψη, δυσκολία στην έκφραση, φόβο στην ζωή, αγένεια στην καθημερινότητα, μίσος στον πλανήτη που τα φιλοξενεί, άγρια βλέμματα στην αλήθεια, δολοφονίες επιθυμιών, παρέα με σαχλοτράγουδα, διασκεδάζοντας τον θάνατο του πρωινού τους και φυσικά εκτός των άλλων, φτύσιμο κατάμουτρα στο παρελθόν, παρόν και μέλλον τους.. 

Το να γράφεις Greeklish και όχι την μητρική σου γλώσσα (Ελληνικά) είναι σα να μην καμαρώνεις 2 σπουδαίους γονείς. Τους γονείς σου! Tα πιτσιρίκια (κάθε ηλικίας) στο διαδίκτυο, που δεν σέβονται την γλώσσα που μαθαίνουν στο Γυμνάσιο, κάποια στιγμή η ίδια η γλώσσα, θα τα εκδικηθεί εν ψυχρώ! Για την ώρα εκδικείται τους γονείς τους, αλλά δεν το έχουν καταλάβει, ότι είναι συνένοχα σε ό,τι συμβαίνει σε αυτούς..  Καταθέτω λίγα λόγια του καθηγητή της Γλωσσολογίας, Γεωργίου Μπαμπινιώτη: «Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω απ' όλα η γλώσσα είναι αξία. Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish».

 Αυτά τα λέω κι εγώ ως "μαύρο πρόβατο" πολλά χρόνια πριν, όταν ανακάλυψα το internet και άρχισα να βλέπω τι συμβαίνει σιγά σιγά.. Φτάσαμε στην γενιά των 592 λέξεων. Τόσες το πολύ, έχουν στο λεξικό τους ταμείο οι νέοι.. Καθημερινά βλέπω εξωφρενικά πράγματα στο Facebook. Να "ανεβάζουν" 8 το πρωί, videoclips με τραγούδια από παρακμιακά καλλιτεχνάκια και να νιώθουν τέτοια χαρά, με το κάθε τραγούδι των 2 στίχων και των 222 επαναλήψεων στο ρεφραίν, λες και πήραν Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το δικαίωμα, να μας δείχνουν την ανατροφή και την παιδεία τους κάποιοι, το έχουν.. Αναρωτιέμαι όμως, ποιος τους είπε ότι έχουν το δικαίωμα να ξεφτυλίζουν, παραχαράζουν και κατακερματίζουν μία γλώσσα. Κάθε λέξη είναι η αφήγηση μιας περιπέτειας. Είναι σαν μια φωτογραφία που είσαι  αγκαλιά με τους αγαπημένους παππούδες σου, όταν ήταν εν ζωή!

Αναρωτιέμαι αν κάποιος κάψει αυτή την φωτογραφία μπροστά σου, δεν θα νιώσεις πόνο; Έτσι νιώθω εγώ καθημερινά, που βλέπω όχι μόνο να κάνουν οι νέοι παρέα με αυτή την γλωσσική ιεροσυλία που λέγεται Greeklish, αλλά το ότι τα παιδάκια αυτά, έχουν "χαμηλή ευθύνη" και δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου με τα αυτιστικά παιδιά που λατρεύω! Το κακό δεν είναι να είσαι ένα παιδί με αναπηρία! Το κακό είναι να είσαι αναπηρία, με ένα παιδί (Τον εαυτό σου) που δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Εν τω μεταξύ όταν μιλάς για την σημασία της γλώσσας, σε αυτά τα "πιτσιρίκια", σε βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο, αλλά μέχρι κι αυτό το κάνουν χάλια! Gamise ta. 

Τα ρωτάς γιατί γράφουν Greeklish και σου απαντάνε γεμάτα εξυπνάδα, νομίζοντας ότι θα πάρουν και χειροκρότημα, σαν να έχουν βρει το κρυφό θησαυρό του Αλή Μπαμπά, "γράφω πιο γρήγορα έτσι". Βρε ηλίθιο πλάσμα, από πότε είναι πιο γρήγορο να γράψεις 5 γράμματα αντί 4; Διότι άλλο "ΨΥΧΗ" και άλλο "PSIXI". Άσε που νομίζεις ότι σου έγραψε ψύξη και του λες και περαστικά! Σε ρωτάει γιατί, καταλαβαίνεις τι παίχθηκε, αλλά τα περαστικά ταιριάζουν και έτσι δεν τα παίρνεις πίσω! "Βολεύουν πολύ, γιατί δε χρειάζεται να γράφεις ολόκληρες τις λέξεις" λένε! Αφού δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι ολόκληρο, τα άτομα τα οποία τους λείπει κάποιο άκρο, πόδι ή χέρι, γιατί τα κοιτάζεις περίεργα στο δρόμο και μου ζητάς να μην κοιτάζω εγώ περίεργα, την ακρωτηριασμένη σου γλώσσα;

Απάντα ρε αν έχεις τα kotsia! Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους σε κηδείες, να θρηνούν, να κλαίνε και να οδύρονται! Ποιος έκλαψε για μία λέξη που πέθανε; Ποιος έκανε έστω μία κηδεία για μία λέξη; Αν εσάς η πατρίδα σας, είναι οι "καθημερινές κηδείες" που κάνετε, εμένα πατρίδα μου, είναι η γλώσσα μου! Ζω μέσα από αυτή. Την κατοικώ. Είμαι μόνιμος κάτοικός της. Πατρίδα τσέπης. Την παίρνω μαζί μου όπου κι αν είμαι και τώρα είμαι εδώ απεναντί σου, γενιά των 592 λέξεων, να σου χαρίσω τις δικές μου εκατοντάδες.. Πάμε βόλτα σε μία άλλη πατρίδα τώρα. Αγγλία. Ένας Εγγλέζος, δεν θα έγραφε ποτέ "dor" αντί door, ούτε "lav" αντί "love". Αυτό σκέψου τι μπορεί να σημαίνει. Και το καλύτερο στο έχω για το τέλος.

Σήμερα έκανα μία βόλτα σε σχόλια, status και αρκετά άλλα, των διαδικτυακών μου φίλων στο Facebook και γέλασα με την ψυχή μου εκτός του θυμού που συνυπάρχω καθημερινά μαζί του! Ας απολαύσουμε παρέα! Την λέξη τίποτα, την κάνανε πραγματικά tpt. Την λέξη κύματα, την έκαναν kummata. Δηλαδή εκτός από το χάλια της υπόθεσης, της έβαλε το ανορθόγραφο πλάσμα και ένα μ παραπάνω έτσι για να έχουμε την έναρξη, αν χρειαστεί να γράψουμε malakas. Εδώ βλέπουμε την λέξη χαμένος, xamenos η οποία προφέρεται ξαμένος, που βγαίνει από το ξαναμένος, που είναι αυτός που έχει χαθεί από φωτιά!

Τώρα βλέπουμε την λέξη φωνάξεις, fwna3eis η οποία έχει θέμα! Καταρχήν το ξ, έγινε 3. Που σημαίνει ξέχνα την πολύ γνωστή έκφραση, "πήραμε τα 3" Τώρα θα λες, "πήραμε τα ξ" Και θα εννοείς ταυτόχρονα πήραμε ταξί! Οπότε θα έχεις και το μεταφορικό σου μέσο, ανά πάσα στιγμή! Τώρα θα δούμε μία ολόκληρη πρόταση, που η χρήστρια του Facebook, δημιούργησε μετά από επίπονη μελέτη! "Prin krineis tous allous na krineis tn eafto s". Κάνω μετάφραση, για όσους δεν γνωρίζουν την ξένη γλώσσα! "Πριν κρίνεις τους άλλους, να κρίνεις τον εαυτό σου". Και φυσικά καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα κορίτσι, το οποίο έχει ντοκτορά στην αυτοκριτική! Εδώ βλέπουμε την λέξη Θεός, 8eos η οποία βγαίνει από το Δωδεκάθεο, απλά βλέπεις το 8 επειδή οι άλλοι 4, την έκαναν για μπιλιάρδο!

Και τέλος, βλέπουμε την λέξη λάθος, la8os εντελώς λάθος. Ούτε Greeklish δεν είναι άξιοι κάποιοι να γράψουν. το 8 βέβαια εδώ, δεν έχει μπει τυχαία μια που ξαπλωμένο είναι το άπειρο! Και όπως έχει πει και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, "Δύο πράγματα είναι άπειρα σε αυτόν τον κόσμο, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος".

3 Μαρτίου 2012

Κουίζ: Πόσα χρόνια περάσανε απο τότε...

 

Ένα πολύ απλό και διασκεδαστικό τεστ ηλικίας.

Άν γνωρίζεις την απάντηση σημαίνει ότι μάλλον τα ΄χεις τα χρονάκια σου!


Πως...
σχετίζονται τ’αντικείμενα που βλέπεις στην φωτογραφία;


 Θυμήθηκες τώρα; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που γύριζες την ταινία της κασέτας με το στυλό;

Απάντηση: Πολλά !!!


 Σημείωση δική μου:
Απο τότε που ημουν μαθητής στο Γυμνάσιο της ομορφης πόλης της Αμαλιάδος, το πάλαι ποτέ ! 
και τα κασετόφωνα ησαν πλακέ, να !  ετσι...




.. Τότε που το ποτό στα πάρτυ ηταν το βερμούτ...
 και οι συμμαθήτριές μας απο το Γυμνάσιο των θηλέων ησαν πολύ ομορφες...!


Πολύ ομορφα χρόνια ! 

Ι.Β.Ν.