ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

29 Ιανουαρίου 2012

Πως κόβανε παλιά τον καπνό και στρίβανε το τσιγάρο !

Πως εστριβαν το λαθραίο !


Η αναφορά μιας χαμένης τέχνης..
Η τέχνη «του στρίβειν» ,να στρίβεις δηλαδή τσιγάρο με καπνό από το χωράφι σου, του γείτονα ή του συγχωριανού (ή αγορασμένο νύχτα απο τη Μορόχοβα και το Λειβάρτζι, λέω εγώ..) η οποία σαφώς και απέχει κατά πολύ από τη σημερινή μαϊμουδιά που υπαγορεύει ο συσκευασμένος καπνός και τα σχετικά με αυτόν χαρτάκια, φιλτράκια και μηχανάκια που κατέκλυσαν τα περίπτερα.
Το καλό τσιγάρο λοιπόν ήθελε πρώτα – πρώτα προσεκτικό κόψιμο των φύλλων πάνω σε ένα καθαρό ξύλο. Μοσχοβολούσε ο τόπος σαν ακούμπαγε η ακονισμένη κόψη του μαχαιριού πάνω στον καπνό που έτριζε κάτω από τα δάχτυλα του ανθρώπου που έκοβε ίσια – ίσια να γεμίσει την καπνοσακούλα του για να μην ξεθυμαίνει.
Από αυτό το ξανθό συννεφάκι που παραμέριζε από τα φύλλα με το κοφτερό μαχαίρι, έπιανε με τα δάχτυλά του μια μικρή τούφα που σπαρταρούσε σαν ζωντανή και την έστρωνε μέσα σε ένα κομμάτι χαρτί το οποίο καμιά φορά μπορούσε να είναι και από παλιά εφημερίδα επειδή για κάποιο λόγο, ήταν αποκλεισμένος από τις αρχές στην παραχώρηση τσιγαρόχαρτου με το οποίο έλεγχαν τους καλλιεργητές. Σαφώς με την εφημερίδα η γεύση του καπνού δεν ήταν καλή, αλλά μπροστά στην ανάγκη δεν υπήρχαν υποχωρήσεις. Πολλοί έστριβαν τον καπνό τους σε φύλλα καλαμποκιού (στην Ηλεία τα λέμε πούσια, συμπληρώνω εγώ, και δεν ειναι τα φύλλα  του "κορμού" αλλά τα "καλύμματα" του καρπού και ειδικότερα τα εσωτερικά , που ειναι πολύ ψιλά) τα οποία ομολογώ έδιναν μια άλλη γεύση, πιο ωραία από την εφημερίδα στο τσιγάρο και ήταν πιο προσιτά καθώς όλα τα χωράφια ήταν γεμάτα από καλαμπόκια.(Αραποσίτια)

Αφού δίπλωνε ο άνθρωπος το χαρτί τοποθετούσε μέσα στο αυλάκι τον ψιλοκομμένο καπνό και με αποφασιστική κίνηση με τη γλώσσα του σάλιωνε την μια άκρη του και το έστριβε με προσοχή μέχρι να κολλήσει.(Η το εστριβε πρώτα-συμπληρώνω εγώ- και λίγο πρίν τελειώσει το στρίψιμο, σάλιωνε τη μικρή λωρίδα χαρτιού που δεν ειχει τυλιχθεί ακόμη και την κολλούσε πάνω στο στριμμένο τσιγάρο.)   Ανάλογα με την επιδεξιότητά του ο καθένας έφτιαχνε χοντρά ή ψιλά τσιγάρα και συχνά έστριβε και για την παρέα. Κανένας δεν έλεγε όχι και φυσικά κανένας δεν είχε πρόβλημα να βάλει στο στόμα του τσιγάρο σαλιωμένο από τον άλλον, γιατί απλά δεν είχε ακόμα προβληθεί ο φόβος για μικρόβια και κολλητικές ασθένειες!
(Εχω δεί , ομως -συμπληρώνω εγώ- και τον πατέρα μου αλλά και αλλους συγγενείς να προτείνουν ,σε αυτόν για τον οποίον προοριζόταν το τσιγάρο που στρίβανε, να σαλιώσει τη μικρή λωρίδα χαρτιού για να ολοκληρωθεί η ...ιεροτελεστία και απ΄ο,τι θυμάμαι ολοι λέγανε σάλιωσέ το εσύ, ή ελα τώρα φτιάχτο  κι ασε με καημένε...)
Του Ηλία Προβόπουλου
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/2010/01/blog-post_202.html

Σημείωση δική μου :
Συγγνώμη κύριε Προβόπουλε για τις παρενθέσεις μου στο αρθρο σου, αλλά το βρήκα τόσο ..οικείο με τις παιδικές μου αναμνήσεις...
Θυμάμαι , που λές.. αγαπητέ , ολη τη διαδικασία , την ιεροτελεστία θάλεγα..
Θυμάμαι οτι τον μπουχίζανε* τον καπνό (καπινό τον λέγανε στην περιοχή μου) πρίν τον κόψουνε..(και ουτε αυτό ενοχλουσε κανέναν, γιατί μπουχίζω σημαίνει..
*Γεμίζω το στόμα μου με νερό και ραντίζω κάτι για να το υγράνω ελαφρά....
Το αναφέρει κάπου ο Πετρόπουλος, και ο Λουντέμης στο Παιδί που «μέτραγε τ' άστρα» γράφει, μιλώντας για στριφτό τσιγάρο τα εξής :
«Το 'κοβες απ' το χωράφι, μπρέ παιδί, το κρέμαγες κι ερχότανε και γινότανε κίτρινο σα φλουρί. Το 'παιρνες ύστερα, γέμιζες το στόμα σου νερό, το μπούχιζες, και καθόσουνα σταυροπόδι και το 'κοβες γλυκά-γλυκά, κι ύστερα τ΄άναβες και μοσκοβόλαε η κάμαρή σου σαν εκκλησιά».
Ι.Β.Ν.

25 Ιανουαρίου 2012

Ελατοδάσος χιονισμένο. Μοναδική ομορφιά !



Σημείωση δική μου:
Η καταπληκτική αυτή φωτογραφία ειναι απο τα Τσίπιανα Ηλείας. !
Γι΄αυτό επιμένω: Μένουμε Ελλάδα και την κρατάμε σφιχτά στην καρδιά μας, κόντρα σ΄ολους εκείνους που την πληγώνουν και την Ελλάδα μας και  τα παιδιά της !....
Ι.Β.Ν.

24 Ιανουαρίου 2012

Αστεγοι...χωρίς λόγια ! Συγκινητικό !



Σημείωση δική μου:
Φίλε πολύ συγκινητικό !
Ι.Β.Ν.

Απο το φιλικό ιστολόγιο:
http://cummulus4.blogspot.com/2012/01/blog-post_23.html

21 Ιανουαρίου 2012

Σαράντα πέντε χιλιάδες αστεγοι.....

 

45.000 άστεγοι στην Ελλάδα του μνημονίου… Άμεσα στέγη, τροφή και υποστήριξη για επανένταξη σε αυτούς τους ανθρώπους…

Οι «νεόπτωχοι», απλοί άνθρωποι που πριν λίγους μήνες είχαν σπίτι και δουλειά περιφέρονται τώρα άστεγοι στους δρόμους της πρωτεύουσας, της Θεσσαλονίκης αλλά και σε κάθε πόλη της Ελλάδος.
Σε όποια γωνία και να κοιτάξει κάποιος θα δει ανθρώπους αδύναμους, ταλαιπωρημένους, με «σκαμμένα» πρόσωπα από την πείνα να εκλιπαρούν για ελεημοσύνη. 
Ένα κράτος πρέπει να στηρίζει τον πολίτη που δεν έχει μέρος να ζήσει, να του δίνει ένα πιάτο φαγητό και να του παρέχει ένα περιβάλλον μέσω του οποίου θα μπορεί να επανενταχθεί στην κοινωνία.Όταν ένας άνθρωπος μείνει στον δρόμο, χωρίς υποστήριξη  από την πολιτεία είναι αδύνατο να επανενταχθεί.
Πως θα ψάξει ο άστεγος για δουλειά (ανέκδοτο βέβαια με την επίσημη ανεργία στο 18,2%) όταν δεν έχει την δυνατότητα να κάνει ένα μπάνιο;
Πως θα ψάξει ο άστεγος για δουλειά όταν τα λιγοστά υπάρχοντα του τα μεταφέρει συνεχώς πάνω του, στις καθημερινές περιπλανήσεις επιβίωσης μέσα στη πόλη;
Πως θα ψάξει ο άστεγος  για δουλειά όταν πεινάει;
Κανείς δε θα προσλάβει στη δουλειά του έναν άνθρωπο που μυρίζει, που είναι ρακένδυτος, που φαίνεται αδύναμος & ταλαιπωρημένος…
Απευθυνόμαστε στον κ. Παπαδήμο αλλά και στα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση και τους καλούμε άμεσα να πάρουν πρωτοβουλίες για τη δημιουργία οργανωμένων χώρων υποστήριξης και φιλοξενίας αστέγων. Δεν εννούμε γυμναστήρια και αποθήκες όπου οι άστεγοι θα ξαπλώνουν στο πάτωμα για να περάσουν τη νύχτα… Εννοούμε τη δημιουργία χώρων στους οποίους ο άστεγος θα βρίσκει ένα ανθρώπινο κρεβάτι, πρόσβαση σε μπάνιο, φαγητό, αξιοπρεπή ρούχα, πρόσβαση σε αγγελίες εργασίας και υποστήριξη για επαγγελματική αποκατάσταση, για όσο χρειαστεί.
Φυσικά ζητάμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες και από τους δήμαρχους, και ειδικά από τον κ. Καμίνη και τον κ. Μπουτάρη (το κάνουμε προσωπικό και περιμένουμε απάντηση).
Πριν πείτε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, σκεφθείτε ότι η απελπισία φέρνει εγκληματικότητα.. Σε έναν εγκληματία στη φυλακή,αυτά που ζητάμε για τους αστέγους, η πολιτεία τα παρέχει..
Μην περιμένετε να γίνουν εγκληματίες  και μην περιμένετε όσοι δεν μπορούν να εγκληματίσουν να πεθάνουν για να λυθεί το πρόβλημα..

Η ομάδα του troktiko.eu

www.troktiko.eu



Σημείωση δική μου:
Ευχαριστώ την ομάδα του "τρωκτικού" για το μήνυμα που μου εστειλε και ευχαρίστως το (ανα)-δημοσιεύω ! Το ερώτημα , βέβαια , που γεννάται ειναι οτι, αν η πολιτεία ενδιαφερότανε για τους πολίτες της δεν θα τους "οδηγούσε" σε αυτή την κατάντια. Λέω...
...και βάζω και το "οδηγούσε" σε εισαγωγικά...

Ι.Β.Ν.

20 Ιανουαρίου 2012

Μας δουλεύουνε "ψιλό γαζί..."

Δηλαδή μέχρι να διοριστεί πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, ήτανε διορισμένος σύμβουλος του ΓΑΠ. σωστά;
Δηλαδή ο Παπαδήμος συμβούλευε τον ΓΑΠ για τις ενέργειες της κυβέρνησης που απέτυχε και απολύθηκε. Σωστά;
Δηλαδή τώρα ο απολυθείς από τον ΓΑΠ Παπαδήμος, θα κάνει από μόνος του, ό,τι μέχρι χθες συμβούλευε να κάνει η κυβέρνηση του ΓΑΠ που απέτυχε. Σωστά;
Ρε είμαι μπερδεμένος ή κάποιοι μας δουλεύουνε κανονικά;...

Σημείωση δική μου:
Αρα το άχυρο που ξεφόρτωνε νταλίκα στο κέντρο της Αθήνας τις ημέρες των εορτών, δεν προοριζόταν για τίς ανάγκες των βιτρίνων κεντρικού πολυκαταστήματος...
Και δικαιολογημένα τους ρώτησα :
-Τόσος κόσμος ρε παιδιά...θα μας φτάσει;.....
Ι.Β.Ν.

17 Ιανουαρίου 2012

Τα δημοτικά συσσίτια του ‘31 στη Θεσσαλονίκη και οι ουρές των ανέργων

Τα δημοτικά συσσίτια του ‘31 στη Θεσσαλονίκη και οι ουρές των ανέργων



Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Τριάντα τρία συσσίτια σε 32 γειτονιές λειτουργούσε το 1931 ο Δήμος Θεσσαλονίκης σιτίζοντας 28.000 άτομα. Η πείνα κυριολεκτικά θέριζε την συμπρωτεύουσα, ιδιαίτερα δε τις τάξεις των ανέργων που ανέρχονταν -σύμφωνα με μετρήσεις του Δήμου- σε 10.000 περίπου. 

Έτσι, από την αρχή του 1931 καθιερώθηκαν τα συσσίτια. Ξεκίνησαν με 3.000 μερίδες φαγητού και ψωμιού. Αλλά η δυστυχία αυξανόταν και τα διατιθέμενα κονδύλια ήταν ελάχιστα. Το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης αποφάσισε τότε να διαθέτει μόνον ψωμί. Γράφοντας στον προϋπολογισμό του 2.000.000 δραχμές και με ενίσχυση του κράτους ο Δήμος προσπαθούσε να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες.
Στα τέλη εκείνης της χρονιάς καταγράφονταν 15.000 άνεργοι, εκ των οποίων 2.500 ιδιωτικοί υπάλληλοι, 3.000 καπνεργάτες, 2.500 εργάτες οικοδομών και οδοποιίας, 200 υποδηματεργάτες, 200 ραπτεργάτες κ.ά. Στα συσσίτια μπορούσαν να συμμετέχουν μόνον δημότες Θεσσαλονίκης, ενώ δεν γινόταν διάκριση ανάμεσα σε χριστιανούς και ισραηλίτες. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γειτονιές της Θεσσαλονίκης, κυρίως οι προσφυγικές, που είχαν πληγεί περισσότερο από εκείνη την οικονομική κρίση.

Εκεί εγκαταστάθηκαν και οι δεκάδες εθελόντριες που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους. Ανάμεσά τους ήταν οι περιοχές Καλαμαριάς, Άνω και Κάτω Τούμπας, 25ης Μαρτίου, Ν. Κρήνης, Ν. Ρυσίου, Καραγάτσιας, Τριανδρίας Καλαμαριάς, Αγίας Τριάδος, Εθνικής Αμύνης, Αγίου Φανουρίου, Κουλέ Καφέ, Τσινάρ, Ρήγα Φεραίου, Κολοκοτρώνη, Τενεκέ Μαχαλά, Χαρμάνκιοϊ, Ν. Ευκαρπίας, Σταυρούπολης, 151, Κήπου Πριγκίπων κ.ά.
Για την κάλυψη των αναγκών ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Χαρ. Βαμβακάς πρωτοπόρησε εκδίδοντας το «Λαχείον του Δήμου», το οποίο ήταν διαιρεμένο σε δύο σειρές των 5 και των 2 δραχμών. Τα λαχεία κυκλοφορούσαν από τον Οκτώβριο και η κλήρωση έγινε τον Δεκέμβριο 1931. Με εξαιρετική οργάνωση και τη συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων της πόλης, διευθυντών τραπεζών, καθηγητών πανεπιστημίου κ.ά., εξασφαλίστηκε μεγάλο μέρος του κόστους των συσσιτίων.

Απο την ηλεκτρονικη εφημεριδα "Ο μικρός ρωμηός" 

 http://mikros-romios.gr/?p=1326


Σμείωση δική μου :
Ζούμε ίδια κατάσταση, λές κι ηταν χθές...
Μας γυρίσατε , κύριοι, 80 χρόνια πίσω ! Τ' ακούτε;...
Να δούμε οι- λεγόμενοι μεγάλοι- δήμαρχοι τι θα κάνουν ;
Ή θα τυρβάζουν...περί αλλων;
Γιατί το "κοινωνικό κράτος" το εχει πάρει στα χέρια της η βαλλόμενη πανταχόθεν  Εκκλησία. Αυτή ταϊζει και αυτή στηρίζει το χειμαζόμενο κόσμο...
Το βλέπει κανείς ;...
Ι.Β.Ν.

13 Ιανουαρίου 2012

Δραχμή, Καταδίκη ή Μοναδική Ελπίδα;

Δραχμή, Καταδίκη ή Μοναδική Ελπίδα;

Ο κύριος Γ. Προβόπουλος, Δοικητής της αποκαλούμενης “Τράπεζας της Ελλάδος”, ακολουθώντας την ίδια πολιτική με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο και με το ίδιο περισπούδαστο ύφος μας απείλησε ότι η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα, την ξακουστή Δραχμή, θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 1950 όταν η Ελλάδα μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και..... έναν εμφύλιο σπαραγμό ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις της για να φθάσει, μέχρι τις αρχές της μεταπολίτευσης, σε ένα βιοτικό επίπεδο που μπόρεσε να σπουδάσει και να μορφώσει όλους αυτούς που σήμερα την έχουν καταντήσει παγκόσμιο περίγελο.

Ας δούμε όμως αρχικά ποιά είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος» την οποία διευθύνει ο κ. Γ. Προβόπουλος και ως εκ τούτου φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη όλων όσων τη χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων. Εκ του καταστατικού της, οι ιδιώτες μέτοχοι της τράπεζας με ποσοστό συμμετοχής μικρότερο του 5% μπορούν να παραμένουν ανώνυμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι παραμένουν άγνωστοι οι μέτοχοι της τράπεζας που συνολικά κατέχουν το 92% των μετοχών της.
Αυτό γεννά τέσσερα ερωτήματα και καταγγελίες.

1. Ποίος είναι ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος όταν σε αυτή συμμετέχουν ιδιώτες, ασχέτως του ποσοστού συμμετοχής τους ή της ανωνυμίας τους;

2. Πως αυτή η μετοχική σύνθεση εξασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα έναντι του ντόπιου και ξένου χρηματοπιστωτικού συστήματος;

3. Γιατί αυτοί οι μέτοχοι παραμένουν άγνωστοι και γιατί ένα τέτοιο κερδοσκοπικό ίδρυμα χρησιμοποιεί τον παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο τίτλο της Τραπέζης της Ελλάδος;

4. Με τι δικαίωμα ο Διοικητής ενός τέτοιου ψευδεπίγραφου κερδοσκοπικού ιδρύματος έχει τα προνόμια να καθορίζει την νομισματική πολιτική της χώρας, όποια έχει απομείνει μετά την είσοδο μας στο Ευρώ, και να μας απειλεί για ενδεχόμενους κινδύνους που κατά τη γνώμη του ενέχει η επιστροφή μας στη Δραχμή, όταν δεν τολμά καν να μας πει σε τι σκλαβοπάζαρο τους διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος θα καταντήσουμε όσο η νομισματική μας πολιτική καθορίζεται από τα ζωώδη πνεύματα (animal spirits) των αγορών;


Όσον αφορά την επιλογή Ευρώ ή Δραχμή θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα, το δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης αλλά και το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών, που κατά την τελευταία δεκαετία ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 30 δις € ετησίως, χωρίς ποτέ κανένας από τους κυβερνώντες να μιλήσει για αυτό. Για το 2012 έχουν συντάξει έναν προϋπολογισμό 170 δις εκ των οποίων τα 50 δις περίπου είναι για μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και ασφάλεια και λίγο πολύ θα καλυφθούν από φόρους και τα άλλα έσοδα του κράτους ενώ τα υπόλοιπα 120 δις προορίζονται, 42 για χρεολύσια, 32 για χρέη των Ελληνικών δήθεν τραπεζών , 16 δις για τόκους (όσο οι δαπάνες για υγεία, παιδεία και ασφάλεια), 25 δις για βραχυπρόθεσμο δανεισμό και 5 δις για κάτι μεταβατικούς λογαριασμούς.


Θα πληρώσουμε 32 δις για να αναπληρώσουμε τις ζημίες των τραπεζών από το κούρεμα που με αυτό τον τρόπο το επιφορτίζεται ο Έλληνας πολίτης. Οι τράπεζες ονομάζονται δήθεν Ελληνικές από τη σύνθεση του μετοχικού τους κεφαλαίου στο οποίο η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου έχει ως ακολούθως: Τράπεζα της Ελλάδος 8%, Εθνική 1,2%, Alpha bank 0,5%, Eurobank 0%.


Το σύνολο των 120 δις θα το δανειστούμε στερώντας τον μέσο Έλληνα από τα στοιχειώδη για τη διαβίωση του, βάζοντας υποθήκη τη χώρα και το μέλλον των παιδιών μας, χωρίς να δοθεί ούτε μία δραχμή για αναπτυξιακά έργα και όλα αυτά όχι για να αναπληρώσουμε κάποια εθνική καταστροφή από λοιμό, σεισμό, καταποντισμό ή επιδρομή αλλοφύλων. Θα τα πληρώσουμε για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις τοκογλύφων και τα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας για να παραμείνουν στην εξουσία εξαπατώντας το λαό ότι η φαινομενική ευημερία που παρείχαν προερχόταν από ανακατανομή του πλούτου που πέτυχαν οι σοσιαλιστές.


Πέραν τούτου, αποβιομηχανοποίησαν τη χώρα, εισήγαγαν ένα σωρό άχρηστες καταναλωτικές συνήθειες για ξένα προϊόντα και το χειρότερο έβαλαν τη χώρα στο Ευρώ, μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα σε ένα νόμισμα με αμετάκλητη νομισματική ισοτιμία. Αυτή η ιδιορρυθμία της χώρας μας απαιτεί την ευχέρεια έκδοσης νομίσματος και την δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής που να ενθαρρύνει τις εξαγωγές και να επιβάλλει δασμούς σε ανταγωνιστικά προϊόντα, πράγμα αδύνατο με τη συνθήκη του Μάαστριχ. Η τράπεζα της Ελλάδος δεν μπορεί να δράσει ως δανειστής έκτακτης ανάγκης αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει το ρόλο αυτό για τα προβληματικά μέλη της ΕΕ τα οποία είναι αναγκασμένα να δανείζονται με τους κερδοσκοπικούς όρους της αγοράς.


Είμαστε αναγκασμένοι να συναλλασσόμαστε με ένα νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας και να καταφεύγουμε σε εσωτερική υποτίμηση που αν και μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών δεν αυξάνει αντίστοιχα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών καταδικάζοντας τη χώρα σε συνεχή ύφεση. Είτε με το Ευρώ είτε με τη Δραχμή το βιοτικό μας επίπεδο θα πέσει στα επίπεδα της παραγωγικότητας μας διότι οι εταίροι μας δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτε. Όμως με τη Δραχμή θα έχουμε την ελπίδα της ανάκαμψης εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου (γεωργία, κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, μεταποιητική βιομηχανία, ενέργεια και πολλά άλλα) που σήμερα έχουμε εγκαταλείψει. Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του 1950, όταν οι Έλληνες έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους, τότε αντίστοιχα η παραμονή μας στο Ευρώ θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της Γερμανικής κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή με την κατάσταση στις τριτοκοσμικές χώρες που οι πλουτοπαραγωγικές μονάδες ανήκουν στους ξένους ενώ οι εντόπιοι λιμοκτονούν ή εκδίδονται για να επιβιώσουν.


Κάτι τέτοιο πρότεινε εμμέσως και ένας εκ των υποστηρικτών της παρούσας μεταβατικής κυβέρνησης, που με μία κωλοτούμπα ανέτρεψε τις ιδέες του κόμματος του περί εθνικής ανεξαρτησίας. Για τα υπόλοιπα κόμματα δεν λέμε τίποτε γιατί είναι γνωστή η νεοφιλελεύθερη και εθνομηδενιστική πολιτική τους, που ευνοεί μεν τις βιομηχανικές χώρες, μητροπόλεις του καπιταλισμού, όμως αποτελεί ταφόπλακα για τα αδύνατα κράτη της περιφέρειας.




Ηλίας Σταμπολιάδης                                                         Σπύρος Λαβδιώτης

Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης                                    Οικονομολόγος

http://oimos-athina.blogspot.com/

Σημείωση δική μου:
Μας απειλούν οτι με τη δραχμή θα καταστραφούμε, τη στιγμή που -εμείς οι ανόητοι - με το ευρώ ευημερούμε...αλλά δεν τόχουμε καταλάβει !
Εχετε ξαναδεί τόση ευημερία; Οι αστεγοι που βλέπετε κάθε μέρα να κοιμούνται στούς δρόμους ...απο εκκεντρικότητα το κάνουν... και οι 220.000 ( ναι , διακόσιες εικοσι χιλιάδες ανθρωποι ) που παίρνουν συσσίτιο απο την Εκκλησία ημερησίως (σε ολη την Ελλάδα) δεν το κάνουν απο ανάγκη επιβίωσης ,αλλά απο ανάγκη ..επικοινωνίας...Μαζεύονται πολλοί στίς πλατείες και τα λένε...Καταλάβατε;...
Μοιράζονται την ευτυχία τους ο ενας με τον αλλον. Τι νομίσατε οτι πεινάνε; Με το ευρώ; Και με τέτοιους κυβερνήτες; Καλέ τι λέτε;...
 Ι.Β.Ν.

4 Ιανουαρίου 2012

« Χαίρε Δημοκρατία για την ισοπολιτεία σου !!!»


« Χαίρε Δημοκρατία για την ισοπολιτεία σου !!!» - Μια επιστολή καταπέλτης του Πατρινού πρώην Υπουργού Υγείας κ. Γρηγόρη Σολωμού για την «υπόθεση Εφραίμ»…

Ο κ.Γρηγόριος Σολωμός, πρώην Υπουργός Υγείας επί ΠΑΣΟΚ, αλλά μέ λόγια σταράτα καί ξεκάθαρα ( μιλάει ) σήμερα γιά τήν υπόθεση Εφραίμ...


« Αξιότιμε κε Διευθυντά.
Ειλικρινά απορώ με τη σπουδή που όλοι ρίπτουν τον λίθο του αναθέμα­τος εναντίον του ηγουμένου της Μο­νής Βατοπεδίου Εφραίμ. Με εξαίρεση βέβαια την Αγιορείτικη κοινότητα και κάποιες εκατοντάδες φίλων του Αγ. Όρους, που τον περίμεναν έξω από τη ΓΑΔΑ, για να τον στηρίξουν ψυχολο­γικά και ηθικά, ύστερα από τη γενική διαπόμπευση που του επιφυλάχθηκε…

Όμως, δεν μπορώ να μην ρωτήσω και πρώτον τους ταγούς της Δικαιο­σύνης στην πατρίδα μας, τα συνδικα­λιστικά όργανα των οποίων ξεσπάθω­σαν για να διακηρύξουν την ανεξαρ­τησία της Δικαιοσύνης και την αξιέ­παινη αδέκαστη κρίση της, την οποία και δεν αμφισβητώ: 

α) Γιατί καθυστερήσατε κοντά τρία χρόνια για να προφυλακίσετε τον Εφραίμ;
Μήπως δεν άρεσε σε κάποιους η πρό­σφατη επίσκεψή του στη Ρωσία, κα­τά την οποία προσκύνησαν 4 εκατομ­μύρια Ρώσων την «Αγία Ζώνη» και γιατί τον δέχθηκε και ο Πούτιν στο Κρεμλίνο;

Εν τέλει είναι τυφλή η Δικαιοσύνη, ή μισοκλείνει πρός τα κάπου το μάτι της;

β ) Χωρίς να υπεισέρχομαι στη δια­δικασία απονομής της Δικαιοσύνης, απορώ γιατί κάποιοι άλλοι, που διέ­πραξαν κακουργηματικές πράξεις δεν προφυλακίστηκαν (ονόματα δεν ανα­φέρω αλλά σ' όλους μας είναι γνω­στά…) και ο Εφραίμ προφυλακίσθηκε;
γ) Για να κάνει ο Εφραίμ την κακουργηματική πράξη της ανταλλαγής κάποιων στρεμμάτων λίμνης με μεγάλης αξίας οικόπεδα του Δημοσίου, θα έπρεπε:
Πρώτον, ο συμβολαιογράφος και οι παριστάμενοι κατά τη δικαιοπραξία δικηγόροι να σταματήσουν τη διαδικα­σία της ανταλλαγής, διότι η Λίμνη δεν ανήκε - ως ισχυρίζονται - στη Μονή.
Και δεύτερο, γιατί οι αξίες των ανταλ­λασσομένων αντικειμένων δεν ταυ­τίζονταν, και η ανταλλαγή συνιστούσε σκάνδαλο και πράξη διαβλητή.
Τα είπαν;
Όχι!
Τι έκανε λοιπόν η Δικαι­οσύνη για τους συντελεστές της δικαι­οπραξίας;

Απολύτως τίποτα!

Συμβο­λαιογράφος και δικηγόροι είναι ελεύ­θεροι.
Και ο Εφραίμ φυλακή!

Έγινε έρευνα για να μάθουμε πώς και γιατί ο γνωστός υπουργός του ΠΑΣΟΚ έκανε επί Σημίτη τον νόμο, που έδω­σε τη δυνατότητα στον Εφραίμ να προ­τείνει την ανταλλαγή;
Και ακόμη, προ­φυλακίζεται ο Ηγούμενος της Μονής, γιατί ζημίωσε το Δημόσιο.
Εκείνος που υπέγραψε το συμβόλαιο εκ μέρους του Δημοσίου, διώκεται;
Και δεύτερον, θέλω να ρωτήσω, πόσο ευτυχείς ( άραγε ) νιώθουν οι πολιτικοί που ενεπλάκησαν στις κακουργηματικές πράξεις, για τις οποίες κατηγορείται ο Εφραίμ, και δεν διώχθησαν αυτοί, με τη συνδρομή συνταγματικής διάτα­ξης, που παραγράφει το αδίκημα;

Ο Κ. Καραμανλής και η Ν. Δημοκρατία, γιατί δεν παρέπεμ­ψαν τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, που προώθησαν προς ψήφιση στην Βου­λή τον νόμο, που επέτρεψε την ανταλ­λαγή οικοπεδικών εκτάσεων, και ο Γ. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ, που αδι­αφόρησαν, αν και γνώριζαν το σκάν­δαλο του Βατοπεδίου προ των εκλο­γών του 2009 και δεν παρέπεμψαν στο Ειδικό Δικαστήριο τους παρανομήσαντες υπουργούς της Ν. Δημοκρατίας;
Γι αυτό, κανείς από τους υπουργούς της Κυβέρνησης και κανένας από τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της Ν. Δημοκρατίας δεν θα έπρεπε να βγαίνουν στα παράθυρα και να μας μιλά­νε για ισότητα έναντι του νόμου και «κούτσουρα δαυλιά καμένα», όπως μας έλεγε ο κ. Σηφουνάκης.
Για ποια ισότητα μας λένε όταν οι πο­λιτικοί δεν διώκονται;
Θα έπρεπε να ντρέπονται και ιδιαίτερα οι συνταγμα­τολόγοι, γιατί με τα νομοθετήματα των ασέλγησαν επί της Δημοκρατίας.
Και
δ ) θυμάμαι τη στάση της Δικαιοσύ­νης και της Κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν ο Α. Παπανδρέου δεν παρουσι­άστηκε ούτε στην ανάκριση ούτε κατά την εκδίκαση του σκανδάλου Κοσκωτά, στο Ειδικό Δικαστήριο.
Κανείς δεν τον ενόχλησε.
Προχθές όμως έστει­λαν εισαγγελέα για πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να συλλάβει και προσάξει τον Ηγούμενο με κουστωδία στις φυλακές.


Χαίρε Δημοκρατία για την ισοπολι­τεία σου!!!

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΟΛΩΜΟΥ
3.1.12 ( εφημ. « Πελοπόννησος» )
 Απο το φιλικό ιστολόγιο:
Σημείωση δική μου: Χαίρε Δημοκρατία, χαίρετε κύριοι δικαστές με το "εγνωσμένο κύρος και ηθος σας και με την εγνωσμένη σας επιστημονική κατάρτηση..."
...Εκείνο ομως το περί δικαίου λαϊκό αισθημα τι το κανατε...
Ελπίζω να μην το εχετε γραμμένο εκεί που -κατα το κονώς λεγόμενον-δεν πιάνει μελάνι...
Ι.Β.Ν.
 

3 Ιανουαρίου 2012

Ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυς

Ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυς



Απολυτίκιο
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης
Εν όρει των Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας,
και μαρτυρικώς, θεοφόρε, προς Θεόν εξεδήμησας,
βαρβάρων υποστάς επιδρομάς, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς του Χριστού,
διά τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοις ευλαβώς βοώσι σου.
Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι,
δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυς (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μόρφης) γεννήθηκε την 14 Σεπτεμβρίου 1384, ανήμερα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Τέκνο πολύτεκνης οικογένειας, έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα η μητέρα του να φέρει όλο το βάρος της ανατροφής του ιδίου και των επτά αδελφών του. Και αυτό το κατάφερε με αγώνα και μόχθο, ώστε τα παιδιά της να μείνουν πιστά στο δρόμο της αγάπης και του Χριστού, άγοντας πνευματική και ενάρετη ζωή. 
Το 1395 κατέλαβε τη Θεσσαλία ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Α΄ με τα στρατεύματά του, ο οποίος αποκαλείτο Κεραυνός για την αγριότητά του. Η σκληρή διοίκησή του επέβαλε το παιδομάζωμα, ήτοι τη στρατολόγηση νέων αγοριών 14-18 ετών, ακόμα και μικρότερων, με σκοπό να δημιουργήσει ένα σώμα φανατικών Τούρκων, που θα στρεφόταν εναντίον των Ελλήνων.
Μέσα σε αυτό το φοβερό κλίμα που επικρατούσε στη σκλαβωμένη Ελλάδα μόνη παρηγοριά στάθηκαν οι Εκκλησίες και οι Ιερές Μονές. Έτσι η μητέρα του Αγίου, προκειμένου να τον γλιτώσει από τη μανία του παιδομαζώματος, τον προέτρεψε να φύγει από τα Τρίκαλα και εκείνος, έχοντας μια κλίση προς τον εκκλησιαστικό βίο, θέλησε να πάει σε Μοναστήρι. Με λιγοστά τρόφιμα και διαρκή προσευχή ξεκίνησε το ταξίδι του νότια. Η Θεία Χάρη οδήγησε τα βήματά του στην ξακουστή ανδρική Σταυροπηγιακή Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αττική. 

Στην περιοχή αυτή, κοντά στη Νέα Μάκρη, από το 10Ο και 11ο αιώνα υπήρχαν κελιά, καλύβες και ασκητήρια, όπου δεκάδες πιστοί Χριστιανοί ακολουθούσαν το δρόμο του Χριστού προς την αλήθεια και τη σωτηρία. Η τοποθεσία ονομάστηκε το «Όρος των Αμώμων», δηλαδή των «Καθαρών». Εκεί εισήλθε ο Άγιος ως Δόκιμος για κάποια χρόνια μέχρι να έρθει στην κατάλληλη ηλικία για να γίνει Μοναχός.
Το 1402 εκάρη Μοναχός με το όνομα Εφραίμ. Ασκήτεψε με υπακοή στο λόγο του Χριστού αποτελώντας παράδειγμα για τους μεγάλους Ασκητές και Πατέρες. Με ζήλο, ταπείνωση και σκληρούς αγώνες έγινε υπόδειγμα Μοναχού. Με την άδεια του Ηγουμένου είχε βρει μακριά από την Ιερά Μονή μια σπηλιά, όπου διαβιούσε με νηστεία, προσευχή και περισυλλογή. Με κατάνυξη αξιώθηκε και έλαβε το χάρισμα της Ιεροσύνης. Προσευχόταν από την ψυχή του «υπέρ του σύμπαντος κόσμου» και γονατισμένος μπροστά στο εικόνισμα της Μεγαλόχαρης παρακαλούσε αδιάκοπα για την προστασία και τη σωτηρία των αδελφών Χριστιανών που δοκιμάζονταν σκληρά. 
Το 1424 οι Τούρκοι, μετά από μια σειρά βιαιοτήτων και λεηλασιών έφτασαν και στη Νέα Μάκρη. Ανέβηκαν στο Όρος των Αμώμων, πιστεύοντας ότι οι Χριστιανοί κρύβουν τους πολύτιμους θησαυρούς τους στα Μοναστήρια. Αφού λεηλάτησαν όλα τα κελιά και τα ασκητήρια έφτασαν στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Έσπασαν την πόρτα και όρμησαν εξαγριωμένοι στο Μοναστήρι. Απαίτησαν από τους Μοναχούς να τους παραδώσουν τους θησαυρούς, όμως μη βρίσκοντας αυτό που περίμεναν, ξέσπασαν την οργή τους στους Μοναχούς, μεταξύ αυτών τον Ηγούμενο και τους έσφαξαν όλους. Ο μόνος που γλίτωσε από τη Μοναστική κοινότητα ήταν ο Ιερομόναχος Εφραίμ, που έλειπε εκείνη την ημέρα στη σπηλιά του.
Όταν επέστρεψε στην Ιερά Μονή αντίκρισε έκπληκτος την καταστροφή. Αφού θρήνησε τους μάρτυρες, προχώρησε στην ταφή τους και κατόπιν επέστρεψε στο κελί του. Πήγαινε στην έρημη πλέον Ιερά Μονή μόνο για να τελέσει κατά τις μεγάλες εορτές τη Θεία Λειτουργία, να υπηρετήσει το Ιερό Θυσιαστήριο και να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων. Αντιμετώπιζε δυσκολίες για τη διαβίωσή του και τρεφόταν μόνο με χόρτα, ελιές και σύκα που εύρισκε στο δάσος.
Μετά από πολλούς μήνες οι Τούρκοι επέστρεψαν πάλι στο Όρος των Αμώμων, συνεχίζοντας τις λεηλασίες. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1425, ο Μοναχός Εφραίμ κατέβηκε από τη σπηλιά του στο Μοναστήρι για να τελέσει τη Λειτουργία στη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Οι Τούρκοι, μόλις τον βρήκαν, τον κτύπησαν και τον βασάνισαν. Ζητούσαν με οργή να μάθουν πού είναι κρυμμένοι οι θησαυροί, όμως ο Μοναχός τους απαντούσε ότι εκεί υπήρχαν μόνο πνευματικοί θησαυροί και προσευχόμενος διαρκώς τους έλεγε: «Δεν φοβάμαι ούτε τα μαρτύρια, ούτε το θάνατο. Καμιά δύναμη δε θα με κάνει να αρνηθώ την Πίστη μου στον Πανάγαθο Θεό». Ήταν ανήμερα των γενεθλίων του, έκλεινε τα σαράντα ένα του χρόνια, όταν άρχισαν τα φρικτά βασανιστήρια. Καθημερινά τον ξυλοκοπούσαν και τον υπέβαλαν σε οδυνηρούς σωματικούς πόνους. Με αστείρευτη υπομονή δεχόταν ο Μεγαλομάρτυρας τις κακοποιήσεις, προσευχόμενος συνεχώς στο Θεό να του δίνει δύναμη. Το μαρτύριό του κράτησε οκτώμισυ μήνες. Οι Τούρκοι των κρέμασαν ανάποδα σε μια μουριά, που υπάρχει σήμερα στο προαύλιο της Ιεράς Μονής και συνέχιζαν να τον βασανίζουν εξαγριωμένοι. Με μεγάλα καρφιά στα πόδια και το κεφάλι, κάρφωσαν το σώμα του στον κορμό του δέντρου και δεν σταμάτησαν εκεί. Ήταν 5 Μαΐου του 1426, πρωινό Τρίτης, όταν πήραν ένα μυτερό σκληρό ξύλο και αφού του έβαλαν φωτιά, κατατρύπησαν με αυτό το χιλιοβασανισμένο σώμα του, δίνοντας τέλος στο μαρτύριό του. Ήταν ανήμερα τις εορτής της Αγίας Ειρήνης, που ειρήνευσε η ψυχή του, παραδομένη στον Κύριο Ιησού Χριστό, λαμβάνοντας ως έπαθλο το αμάραντο στεφάνι του Αγίου και Μεγαλομάρτυρα. 
Χρειάστηκαν 524 ολόκληρα χρόνια από το μαρτυρικό του θάνατο μέχρι να φανερωθεί. Με μια σειρά γεγονότων όπως οράματα, σημάδια του Θεού και εμφανίσεις του ίδιου του Αγίου, βρέθηκαν στις 3 Ιανουαρίου 1950 τα Ιερά του Λείψανα και έγινε σταδιακά γνωστή η ζωή του. Χιλιάδες πιστοί κατακλύζουν κάθε χρόνο τη Νέα Μάκρη, ελπίζοντας σε ίαση ψυχική, σωματική και πνευματική. Εκεί η Ηγουμένη Μακαρία και οι Μοναχές της, με πολλή ευσέβεια δέχονται τους επισκέπτες στην Ιερά Μονή, όπου φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Εφραίμ.
Η Ηγουμένη ήταν εκείνη που είχε την αξίωση να βρει το Άγιο σκήνωμα, όταν ήτα νεαρή. Η Θεία Πρόνοια την είχε οδηγήσει το 1945 στα ερείπια του Μοναστηριού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Βλέποντας το ερημωμένο Μοναστήρι αποφάσισε να μείνει εκεί και να προσπαθήσει σταδιακά να αναστηλώσει την παλαιά Μονή. Καθώς εργαζόταν στο προαύλιο άκουσε μια απόκοσμη βαθιά φωνή να λέει: «Σκάψε εκεί και θα βρεις». Η Μοναχή φώναξε έναν εργάτη και του ζήτησε να σκάψει στο συγκεκριμένο σημείο της αυλής. Εκεί υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος τοίχος, ένα μέρος που έμοιαζε με παλαιό κελί Μοναχού. Σκάβοντας ανακάλυψε ο εργάτης ένα κρανίο, που εξέπεμπε γλυκιά ευωδία. Η Μοναχή κατάλαβε ότι βρήκαν το λείψανο κάποιου Αγίου και το ασπάστηκε ευλαβικά. Κατόπιν βρήκε ολόκληρο το σκήνωμα του Αγίου. Τα πήρε και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα. Το βράδυ που βρισκόταν στην παλαιά Εκκλησία άκουσε βήματα από την πλευρά που είχε βρεθεί ο τάφος, να διασχίζουν την αυλή και να κατευθύνονται προς την Εκκλησία. Την κυρίευσε φόβο και ξαφνικά άκουσε μια φωνή να της λέει: «Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα; Και ποιος μου έβαλε το κεφάλι έτσι…»
Στράφηκε προς τη φωνή και τον είδε να στέκεται στην πόρτα. Ήταν ψηλός, αδύνατος, πολύ μελαχρινός, με μικρά στρογγυλά μάτια που είχαν ρυτίδες στις άκρες, γενειάδα που έφτανε ως το στήθος του και φορούσε ράσο. Με το δεξί του χέρι την ευλογούσε, ενώ από το αριστερό έβγαινε ένα φως απόκοσμο. Αγαλλίασε η ψυχή της μπροστά στη μορφή του και με θάρρος του απάντησε: «Συγχώρησέ με. Μόλις ξημερώσει με το καλό, θα τα φροντίσω όλα».
Πράγματι το πρωί η Μοναχή πήρε τα οστά, τα καθάρισε προσεκτικά από το χώμα, τα έβαλε σε μια θυρίδα στο Ιερό της Εκκλησίας και τους άναψε κι ένα καντηλάκι. Την ίδια νύχτα είδε στο όνειρό του τον ίδιο Μοναχό. Κρατούσε στην αγκαλιά του μια εικόνα του, φτιαγμένη από ασήμι. Δίπλα του βρισκόταν ένα μανουάλι. Η Μοναχή πλησίασε, άναψε μια λαμπάδα και άκουσε τη φωνή του: «Σε ευχαριστώ πολύ. Το όνομά μου είναι Εφραίμ».
Με διάφορες οπτασίες και οράματα, ο Άγιος Εφραίμ φανέρωνε στις αδελφές του Μοναστηριού την ιστορία της ζωής του. Η Μοναχή Μακαρία αφηγείται: Ένα μεσημέρι λαγοκοιμόταν από την κούραση. Ξαφνικά βλέπει: «Μια ιερή πομπή να πλησιάζει προς το κελί της, ψάλλοντας ύμνους. Έφτασαν μέσα στο κελί, πήραν το σώμα του Αγίου που το κουβαλούσαν στους ώμους τους και το απόθεσαν στην αγκαλιά της. Οι ιερείς ξεκίνησαν να κάνουν την κηδεία και όλοι μαζί βρέθηκαν μέσα σε μια Βυζαντινή Εκκλησία, με περίτεχνο διάκοσμο, αφιερωμένη στον Άγιο».
Ένα μικρό κοριτσάκι που ζούσε στο ίδρυμα της Μονής μαζί με τη γιαγιά του, ένα βράδυ που ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, είδε τον Άγιο να το πλησιάζει. Εκείνος το είδε φοβισμένο, του χάιδεψε το κεφάλι και του είπε: «Μη με φοβάσαι παιδί μου. Είναι ο Άγιος Εφραίμ». 
Η γιαγιά του κοριτσιού ένα βράδυ αργά άκουσε κάποιον να στέκεται έξω από την πόρτα του θαλάμου. Πιστεύοντας πως ήταν η αδελφή Μακαρία της φώναξε. Ξαφνικά μια λάμψη φώτισε όλη την περιοχή του Μοναστηριού. Μέσα από το φως εμφανίστηκε ο Άγιος. Κρατούσε στα χέρια του μια μικρή Βυζαντινή Εκκλησία, που είχε τέσσερις τρούλους στις άκρες κι έναν μεγάλο στο κέντρο με ένα φωτεινό Σταυρό. Αμέσως η γιαγιά γονάτισε μπροστά του και ο Άγιος της μίλησε: «Είμαι ο Μεγαλομάρτυρας Εφραίμ. Γεννήθηκα 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού και πάλι 14 Σεπτεμβρίου ημέρα του Σταυρού, άρχισε το μαρτύριό μου. Να πεις στην αδελφή Μακαρία, πως θέλω να μου φτιάξει ένα τέτοιο προσκυνητάρι, στη στροφή του δρόμου, εκεί που καθόμουν και ξεκουραζόμουν».
Πράγματι οι Μοναχές έφτιαξαν το προσκυνητάρι, ένα κομψοτέχνημα, μικρογραφία Βυζαντινής Εκκλησίας.
Είναι αναρίθμητες οι μαρτυρίες για τις εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου Εφραίμ. Ένα από αυτά αφορά την Εκκλησία του. Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα, που αξίωσε ο Κύριος, να χτιστεί ο Ναός του Αγίου, βρέθηκε από Θεία Πρόνοια, παλιά πέτρα που στόλιζε άλλοτε ένα οικοδόμημα στην Αθήνα. Η Ηγουμένη Μακαρία αναρωτιόταν, πού ακριβώς θα ήθελε ο Άγιος να χτιστεί η Εκκλησία του. Φτάνει τότε μια προσκυνήτρια στο Μοναστήρι και της λέει: «Είδα στο όνειρό μου τον Άγιο Εφραίμ και μου είπε: «Να πας να πεις στη Γερόντισσα, ότι τον τάφο μου τον θέλω μέσα στην Εκκλησία μου».
Πεντέμισι αιώνες φύλαγε η γη, σαν πολύτιμο θησαυρό στους κόλπους της τον Άγιο Εφραίμ, μέχρι που ο πολυεύσπλαχνος Θεός μας τον φανέρωσε, για να τον έχουμε βοηθό και οδηγό στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ας αναγνωρίσουμε όλοι μας τη δύναμη της πίστης και της προσευχής και ας προστρέχουμε σε Αυτόν, με ταπεινή καρδιά, παρακαλώντας Τον να μας ελεήσει. Και όλοι μαζί, ας ζητήσουμε από Αυτόν τον Άγιο του Θεού Εφραίμ, να είναι πάντα δίπλα μας, να μας φωτίζει, να μας στηρίζει και να μας καθοδηγεί.



Πηγή υλικού
Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»