ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

17 Ιανουαρίου 2011

..Και δεν μπορώ να τ΄αρνηθώ...Θα ΄ταν σαν... να μ΄αρνιέμαι !

Κι αν αγκαλιάζει το κορμί
κι αν σπάει σε κομμάτια
πρώτη αφήνεται η καρδιά..
πρώτα αγαπούν τα μάτια...
Κι αν σε κοιτάζουν σαν κι αυτά
που μοιάζεις και σου μοιάζουν
δέκα φορές πιο αβάσταχτα 
και πιό σκληρά αγκαλιάζουν.
Στο καθρεφτάκι της ψυχής
στα μάτια σου ξεχνιέμαι
και δεν μπορώ να τ΄αρνηθώ...
...θα΄ταν σαν να μ΄αρνιέμαι...

15 Ιανουαρίου 2011

Έρωτας είναι…

Το συναίσθημα ξεπερνά (;) τη λογική !

Έρωτας είναι…


Ο Δάντης έλεγε πως «αγαπά πολύ λίγο, όποιος μπορεί να διηγηθεί τον έρωτά του». Ωστόσο, στις μέρες μας οι επιστήμονες όχι απλώς «διηγούνται», αλλά σπεύδουν να εκλογικεύσουν αυτό το περίπλοκο συναίσθημα. Τελικά, τα καταφέρνουν ή… η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και παραδίδεται άνευ όρων; 
Όλα είναι στο μυαλό! 
«Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα ιδιαίτερα πολύπλοκο», υποστηρίζει ο κ. Δημήτρης Κούβελας, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.«Είναι πάρα πολλά τα κέντρα του εγκεφάλου που διεγείρονται, όταν ερωτευόμαστε, κέντρα που σχετίζονται με την ικανοποίηση, την όραση, την ακοή, την όσφρηση… Όλα μαζί μάς βοηθούν να δημιουργήσουμε μια εικόνα, η οποία παράγει τα συναισθήματα και οδηγεί στην αιμάτωση των γεννητικών οργάνων, ώστε να καταλήξουμε στη σεξουαλική πράξη».
Με ιατρικούς όρους, ο ερωτικός πόθος ξεκινά από τον εγκέφαλο και συγκεκριμένα από τον υποθάλαμο, ο οποίος ορίζει τη σεξουαλική διάθεση. Ο εγκέφαλος εκκρίνει ένα μείγμα ορμονών, δραστηριοποιεί τα ανάλογα νευρικά κέντρα -π.χ. πρόσθιος μετωπιαίος λοβός, αμυγδαλή- κι έτσι δημιουργούνται οι διάφορες επιθυμίες και τα συναισθήματα.

Όπως επισημαίνει ο κ. Κούβελας, «με το που βλέπουμε έναν άνθρωπο, ο οργανισμός μας αντιλαμβάνεται αν πρόκειται γι' άτομο που μας έλκει ερωτικά». Αρχικά, όταν το άτομο έρθει σ' επαφή μ' ένα πιθανό ταίρι, οι φερομόνες είναι οι ορμόνες που «ενοχοποιούνται» για την πρώτη έλξη του ενός προς τον άλλο. 
Όταν το ζευγάρι βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ερωτικής σχέσης, κάθε επικοινωνία ή επαφή με τον άλλο έχει τη δυνατότητα να «εκτοξεύσει» την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Παράλληλα, η φαινυλεθυλαμίνη, δηλαδή η φυσική, εγκεφαλική μας αμφεταμίνη, μάς δίνει το συναίσθημα της πληρότητας και της ευφορίας, ενώ παράλληλα μειώνει την αίσθηση της πείνας, της νύστας και γενικότερα της έλλειψης βασικών αναγκών. 
Όταν το ζευγάρι περάσει στην επόμενη φάση, όταν ο τρελός έρωτας δώσει τη θέση του στη βαθιά αγάπη, η ντοπαμίνη συνεχίζει να εκκρίνεται, αλλά αυτή που κυριαρχεί είναι πλέον η οξυτοκίνη, γνωστή και ως «ορμόνη της αγάπης». Τι γίνεται, όμως, όταν μια ερωτική σχέση φτάσει στο τέλος της; «Αν κάποιος/α αποφασίσει να χωρίσει, έχει ήδη πάψει να είναι ερωτευμένος/η με τη/το σύντροφό του. Αν, όμως, κάποιος εγκαταλειφθεί, μπαίνει αυτόματα σε μια αναγκαστική κατάσταση απώλειας», υποστηρίζει ο κ. Κούβελας. 
Έτσι, μετά το χωρισμό ακολουθεί ένα διάστημα πένθους, αφού το άτομο αισθάνεται ότι έχει «χάσει» τον άνθρωπό του. Το μίσος, είναι πιθανό να προκύψει, αν μετά το χωρισμό κάποιος αισθάνεται αδικημένος, ακυρωμένος ή απατημένος. 

Κεραυνοβοληθείτε…

Ναι λοιπόν! Ο «κεραυνοβόλος έρωτας» εξηγείται βιολογικά. Οι φερομόνες ενεργοποιούνται αμέσως κι ευθύνονται για την άμεση ερωτική έλξη δύο ανθρώπων. Επιπλέον, αν ο έρωτας αυτός βασίζεται περισσότερο σ' εξωτερικά χαρακτηριστικά, αποτελεί προσπάθεια του οργανισμού ν' αναπαραχθεί, αφού ο νέος και όμορφος σύντροφος αποτελεί δείγμα γονιμότητας. Αλλά και από ψυχοδυναμική άποψη, η αίσθηση του γνώριμου που λαμβάνει κάποιος, όταν γνωρίζει έναν πιθανό σύντροφο που του προκαλεί μνήμες, είναι κάποιες φορές αρκετή, για να προκαλέσει ερωτική έλξη. 
Παρενέργειες…
Έχουμε διαλέξει, λοιπόν, τον/την εκλεκτό/ή. Και ξαφνικά αρχίζουν οι παρενέργειες! «Πεταλούδες» αναστατώνουν το στομάχι μας και η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά… Κλασικά «συμπτώματα» των ερωτευμένων. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο κ. Κούβελας «η απόλυτη προτεραιότητα του ερωτευμένου είναι η ερωτική συνεύρεση με το σύντροφό του. Το στομάχι μας αντιδρά, γιατί απλά το φαγητό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αν τώρα πρέπει να βρεθούμε με το σύντροφό μας για φαγητό, τότε το μετατρέπουμε σε ιεροτελεστία. Γι’ αυτό το λόγο επιλέγουμε καλά εστιατόρια και δειπνούμε υπό το φως των κεριών.
Η αισθητική της γαστρονομίας συμβάλλει πολύ στην ανάπτυξη αυτών των συναισθημάτων». Και οι ταχυπαλμίες, πώς εξηγούνται; Όπως όταν αγχωνόμαστε, έτσι και όταν ερωτευόμαστε, βιώνουμε μια στρεσογόνο κατάσταση, αφού ο οργανισμός απελευθερώνει κατεχολαμίνες. Σε αυτήν την κατάσταση αυξάνεται η αδρεναλίνη, άρα και οι χτύποι της καρδιάς μας. 
Η μάχη των φύλων!
Άντρες VS γυναίκες. Η αρχέγονη αυτή αντίθεση βρίσκει πεδίο δράσης (κυρίως) στον έρωτα. Οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο για το συναισθηματικό περιεχόμενο μιας ερωτικής σχέσης απ’ ό,τι οι άντρες, ενώ μεγαλύτερο ποσοστό αντρών από αυτό των γυναικών θεωρεί αποδεκτό το σεξ χωρίς συναίσθημα. Επιπλέον, τα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η εγκεφαλική περιοχή που ενεργοποιείται στην ερωτευμένη γυναίκα συνδέεται με τη μνήμη, τα αισθήματα, την προσοχή, ενώ στον ερωτευμένο άντρα ενεργοποιούνται οι εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με την επεξεργασία οπτικών ερεθισμάτων και με τη σεξουαλική διέγερση. 
Διευκρινίζοντας, ο κ. Κούβελας αναφέρει πως «οι γυναίκες αντιμετωπίζουν γενικά τη σχέση ως επένδυση, ενώ οι άντρες αρχίζουν να δεσμεύονται από τη στιγμή που θ' αναπτύξουν συναισθήματα ιδιοκτησίας πάνω στη γυναίκα». 
Τελικά υπάρχει;
Εγκεφαλική διαδικασία, αναπαραγωγική «επιβολή», σεξουαλική ικανοποίηση, μέσο κοινωνικής καταξίωσης ή παιχνίδι εξουσίας… Τελικά, ο έρωτας υφίσταται ως συναίσθημα; Ο κ. Κούβελας είναι απόλυτος. «Ναι, ο έρωτας είναι συναίσθημα. Είναι η υποκειμενική αντίληψη που διαμορφώνει και καθορίζει τις επιλογές μας. Απλά οφείλεται σε μία χημική διεργασία που επιτελείται σε όλο μας το σώμα». 

Αυτές τις μέρες ερωτευθείτε και γιορτάστε! Δείτε μια καλή ταινία, κάντε δώρα, βγείτε, μείνετε μέσα...αλλά πάνω απ' όλα περάστε όμορφα με εκείνον/η που αγαπάτε!

Ευχαριστούμε τον κ. Δημήτρη Κούβελα, αναπληρωτή καθηγητή Ιατρικής ΑΠΘ με ειδίκευση στη Νευροφαρμακολογία για την πολύτιμη βοήθειά του. 


Της Ελένης Μιχαηλίδου


 Πηγή:
http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=58&artid=27276

13 Ιανουαρίου 2011

Ηταν... "ΑΝΘΡΩΠΟΣ !"


Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. 
 Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

(Από την Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Το Γράμμα”, Τεύχος 100 (Δυστυχώς το τελευταίο), σελ. 14. (http://www.lettre.gr/)
Δημοσιεύτηκε απο αρκετά ιστολόγια

12 Ιανουαρίου 2011

Μια χημικός αναλύει την "χημεία του έρωτα" ! H γυναίκα-λέει- ψάχνει το "οφελος " και ο ανδρας τον... οργασμό !


Πόσες φορές έχετε χρησιμοποιήσει ή έχετε ακούσει τις φράσεις "Ταιριάζει η χημεία μας" ή "Δεν ταιριάζουν οι χημείες μας"; Υποθέτω συχνά. Ξέρετε όμως από πού προέρχονται;
Σύμφωνα με τον επιστημονικό κλάδο της χημείας, ο έρωτας και η αρμονική ερωτική συνύπαρξη ή ακόμη και η τέλεια ερωτική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, όντως είναι θέμα που άπτεται της χημείας που υπάρχει και αλληλεπιδρά από τον έναν στον άλλον!
Οι Pyles και η Όλγα Τάντου μίλησαν με την κ. Μαρία Γιαλλούση η οποία είναι χημικός και συγγραφέας του βιβλίου "Η Χημεία του Έρωτα" και της ζήτησαν την ... επιστημονική διάσταση του έρωτα!
H γυναίκα ψάχνει το "οφελος" , ο άντρας τον...οργασμό!
"Για τη γυναίκα, οι επιστήμονες αποφαίνονται ότι το βασικό κριτήριό της για να επιλέξει ή να απορρίψει έναν ερωτικό σύντροφο, είναι το όφελος που έχει να αποκομίσει. Και όταν λέμε όφελος, διευκρινίζουμε ότι είναι εκτός του οικονομικού, και το ηδονικό όφελος. Οπότε μου ταιριάζει ή δεν μου ταιριάζει η χημεία σου, πρέπει να αφορά αυτό: αν απεκόμισα ή όχι...και ηδονικό  όφελος !

Στην περίπτωση του άντρα τα πράγματα είναι πιο απλά, πιο συγκεκριμένα. Δεν αποσκοπεί σε όφελος. Εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι να γοητευθεί από αυτά που βλέπει και από αυτά που φαντάζεται ότι ισχύουν όσον αφορά στα θέλγητρα της γυναίκας.
Θα ήθελα να επιμείνω λίγο ακόμα στο ηδονικό όφελος (της γυναίκας ) που αποκομίζει για να φτάσει στο σημείο να πει "Μου ταιριάζει η χημεία του", ότι τελικά αυτό συσχετίζεται με ένα κριτήριο το οποίο δεν είναι συνειδητό. Είναι κατά πόσο θα φτάσει στον οργασμό.
Και οι επιστήμονες υποστηρίζουν, ειδικά η Έλεν Φίσσερ, η οποία είναι μία ανθρωπολόγος που έχει αφιερώσει τη ζωή της σε τέτοια πράγματα, ότι μόνο εφόσον βιώσει κάτι τέτοιο θα διαισθανθεί ότι ο σύντροφος αυτός της ταιριάζει να γίνει άντρας της και πατέρας των παιδιών της".
Δεν ερωτευόμαστε με την καρδιά, αλλά με τον εγκέφαλο !
 
"Ξεκίνησα την έρευνά μου περισσότερο από την ιδιότητα του Χημικού που ήθελα να εξιχνιάσω ένα τέτοιο πεδίο. Ήθελα να δώσω απαντήσεις και σε μένα, αλλά και στους φίλους μου, όσον αφορά το από πού ξεκινάει τελικά αυτή η μαγεία, αυτή η «τρέλα», αυτή η έκρηξη και πού εστιάζεται. Ειλικρινά πριν το ξεκινήσω δεν γνώριζα τα περισσότερα από αυτά τα οποία τώρα γνωρίζω. Ότι τελικά η βάση, το κέντρο του να είναι κανείς ερωτευμένος βρίσκεται στον εγκέφαλο"!
Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της χημείας του πάθους;
"Είναι πρώτα απ’ όλα οι οσμές, εφόσον μιλάμε για χημεία. Οι οποίες οσμές άλλοτε τις αναγνωρίζουμε και μπορούμε να τις εντάξουμε σύμφωνα με τη μνήμη μας σε κάποιες κατηγορίες, όπως ας πούμε το άρωμα ενός λουλουδιού, η μυρωδιά των ρούχων μας, και άλλες από αυτές δεν τις αναγνωρίζουμε συνειδητά, αλλά επηρεάζουν τον εγκέφαλό μας υποσυνείδητα. Εδώ εντάσσονται οι φερομόνες, οι χημικοί αγγελιοφόροι του έρωτα.
Προχωρώντας τώρα κάτω από τον νέο φλοιό, τον καινούριο εγκέφαλό μας στον οποίο γίνονται οι συνειδητές σκέψεις, αυτές οι πληροφορίες που κουβαλάνε οι χημικοί αγγελιοφόροι του έρωτα μεταφράζονται σε νευρικούς ηλεκτρικούς παλμούς που φτάνουνε όπως είπα προηγουμένως, μέχρι τον υποθάλαμο.
Στον υποθάλαμο εκρήγνυται μία ορμόνη που θεωρείται η εξαγγελτήρια ορμόνη του έρωτα. Με τη σειρά της επηρεάζει την υπόφυση που θα πρέπει να επηρεάσει γενετικούς αδένες και ταυτόχρονα εκκρίνονται οι νευροδιαβιβαστές, που δυναμώνουν αυτό το βίωμα, γιατί έρχονται και ερεθίζουν τα συγκινησιακά κέντρα του εγκεφάλου μας. Εκεί δηλαδή που εστιάζονται τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις και όλα αυτά που δίνουν τις διαφορετικές αποχρώσεις στο πώς βιώνει ο καθένας το ερωτικό του πάθος".
Νομίζετε ότι θα μείνετε για πάντα ερωτευμένοι; Αδύνατον!
"Πρώτα απ’ όλα θα ξεκινήσω από τους πρωταγωνιστές που κυριαρχούν στο πάθος. Μάλιστα τελευταία ανακαλύφθηκε και ένας άλλος που ονομάζεται φενυλεθυλαμίνη ΡΕΑ, που λειτουργεί και στο νέο φλοιό μας, δηλαδή στις περιοχές του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με συνειδητές επιλογές, αλλά και στους αρχαιότερους εγκεφάλους μας, εκεί που βρίσκονται τα ένστικτα και οι συγκινήσεις.
Η φενυλεθυλαμίνη  λοιπόν,ή ΡΕΑ που είναι η συντόμευση του ονόματός της, θεωρείται μαζί με τους άλλους παράγοντες, όπως είναι η ντοπαμίνη, η νοραδρεναλίνη, υπεύθυνη για αυτήν την τρέλα που αισθανόμαστε όταν είμαστε ερωτευμένοι. Όμως λόγω του ότι κρατάει σε μία διαρκή διέγερση τον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα τη συνηθίζει, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα παύει να δρα στη σκέψη μας, στα συναισθήματά μας τόσο δυναμικά όσο δρούσε στην αρχή".
"Έρωτας: μια φαγούρα 4 ετών!!!!!!"

"Λόγω των χημικών διεργασιών που δημιουργούνται στον εγκέφαλό μας, ο έρωτας διαρκεί συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και φθίνει με τον χρόνο; Μάλιστα η ανθρωπολόγος Έλεν Φίσσερ, έχει διατυπώσει το εξής χαριτωμένο: ότι τελικά πρόκειται για μία "φαγούρα"τεσσάρων χρόνων το πολύ. Τόσο διαρκεί. Δηλαδή τα όριά του είναι από οχτώ μήνες έως τέσσερα χρόνια. Τόσο αντέχει ο εγκέφαλος να βρίσκεται κάτω από τη δυναμική επίδραση αυτών των ουσιών. Με κυρίαρχη όπως ανέφερα τη ΡΕΑ. Τη φαινυλεθυλαμίνη.

Από εκεί και πέρα, τα πράγματα δεν είναι σίγουρα απογοητευτικά, γιατί πάλι σε επίπεδο βιοχημείας – γιατί ο έρωτας είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο – δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μόνο θέμα βιοχημείας για τον άνθρωπο, εκκρίνονται άλλες ουσίες, ουσίες καθησυχαστικές, ουσίες που μας πλημμυρίζουνε με τρυφερότητα και ζεστασιά, και μία από αυτές ονομάζεται ωκυτοκίνη".

Το μυστικό για να διατηρηθεί η σχέση!
"Η Έλεν Φίσσερ λέει επίσης το εξής χαρακτηριστικό: ότι αν θέλετε να διατηρήσετε την τρυφερότητα ανάμεσα στο ταίρι σας και σε εσάς, και έχουν περάσει κάποια χρόνια, και εφόσον βέβαια η σχέση είναι σχεδόν υγιής, φροντίστε να έχετε συχνά σωματική επαφή. Και όταν λέει σωματική επαφή δεν εννοεί μόνο τη σεξουαλική επαφή, αλλά και το χάδι, το να ακουμπήσεις τον άλλον, να του χαϊδέψεις τα μαλλιά, να του δώσεις ένα φιλί, γιατί με ερέθισμα αυτή την επαφή, το σώμα πλημμυρίζει από την ωκυτοκίνη που είναι η ορμόνη της τρυφερότητας και του αγκαλιάσματος. Άρα λοιπόν σε επίπεδο Βιοχημείας εάν το καταφέρουμε αυτό, τότε η σχέση αντέχει και έχει και ζωή".
Μονογαμικοί είναι μόνο οι... αρουραίοι!!!
"Υπάρχει ένα είδος αρουραίου το οποίο όπως αποδεικνύουν οι επιστήμονες είναι μονογαμικό. Και είναι μονογαμικό γιατί στο αίμα του τα επίπεδα της ωκυτοκίνης είναι πολύ υψηλά. Εμείς (οι επιστήμονες) με τη σειρά μας κάνουμε μία, τηρουμένων των αναλογιών, αναγωγή αν θέλετε, όσον αφορά τη δράση αυτής της ορμόνης στην επιλογή ενός ή περισσοτέρων συντρόφων. Όποιο ζώο δηλαδή έχει τη συγκεκριμένη ορμόνη είναι μονογαμικό. Σχετίζεται με αυτό το πράγμα. Με την αποκλειστικότητα. Σκεφτείτε ότι σαν ορμόνη πλημμυρίζει το σώμα της μητέρας στη φάση της γαλακτοφορίας".
Έρχεται η ένεση που θα μας κάνει πιστούς!!

"Αυτή η ορμόνη υπάρχει και στον άνθρωπο σε διάφορα όμως επίπεδα. Τα επίπεδα των ορμονών διαφοροποιούνται ανάλογα με τον οργανισμό του ανθρώπου. Όμως, τα συντηρούμε εφόσον έχουμε κατά νου ότι πρέπει να ανταλλάσσουμε τη σωματική επαφή, το χάδι, την τρυφερότητα... Με άλλα λόγια, να μην ξεχνιόμαστε.
Πάντως, η δυνατότητα απελευθέρωσης ωκυτοκίνης μέσα στο σώμα μας υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Δεν έχουμε φτάσει όμως στο σημείο της απόλυτης βεβαιότητας να πούμε ότι μόνο και μόνο επειδή τα επίπεδα της ωκυτοκίνης στο αίμα μας είναι ψηλά, έχουμε την τέλεια σχέση, έχουμε την σχέση που βασίζεται στη μονογαμική επιλογή.
Υπάρχει βεβαίως περίπτωση κάποιος να αυξήσει τα επίπεδα της ωκυτοκίνης στο σώμα του. Υποθέτουν ότι εάν μπορούσε να γίνει εναίσιμη χορήγηση αυτής της ορμόνης στον άνθρωπο, πιθανόν να τον βοηθούσε να αυξήσει τις εκφραστικές του κινήσεις με τρυφερότητα προς τον σύντροφό του".

Συντάκτης: Όλγα Τάντου
pyles.tv
...Ουδέν σχόλιον ! Ουδέν !

11 Ιανουαρίου 2011

Τσίπιανα Ηλείας- Ιδιωτικόν συμφωνητικόν του 1944 !


Μισθωτήριον Αγρού

Εν Τσιπιάνοις Σήμερον την 1ην Οκτωβρίου του 1944 οι κάτωθι υπογεγραμένοι αφ ενός μέν ο Ιωάννης Γ. Βασιλόπουλος και αφ ετέρου ο Βασίλειος Βασιλόπουλος, αμφότεροι κάτοικοι Τσιπιάνων, συμφωνούμεν τα εξής: Ο Ιωάννης Βασιλόπουλος παραδείδη εις τον Βασίλειον Βασιλόπουλον τον αγρόν του, εν τη θέση Παλιοκαρυές , πρός καλιέργειαν, ο δε Βασίλειος ωφείλει να παραδώση εις τον Ιωάννην εις την ησοδείαν του ετους 1945 οκάδας σίτου (80) ογδοήκοντα ως ενήκιον.
Το παρόν συνετάγη εις διπλούν και ελαβε εκαστος ανα εν.

Οι μάρτυρες                                                 Οι συμβαλόμενοι 
Ν.Μασούρας                                                Ι. Βασιλόπουλος
Ν.Παπανικολάου

Απο το προσωπικό μου αρχείο
Διατήρησα την ορθογραφία του κειμένου

Ι.Β.Ν.

10 Ιανουαρίου 2011

Μποτσίκι το ...αλεξίκακον !


Αγριοκρεμμύδα "...κατά της βασκανίας !


Κάθε Πρωτοχρονιά κάνει την εμφάνισή του,κρεμασμένος για γούρι στην εξώπορτα χιλιάδων σπιτιών ένας ταπεινός βολβός,η αγριοκρεμμύδα ή ασκέλα,όπως την λέμε σε μερικά χωριά του Νησιού και των Κυκλάδων.
Σκίλλη η παραθαλάσσια ή αγριοκρεμμύδα της αρχιχρονιάς.Το έθιμο την θέλει να κρέμεται για γούρια στις εξώπορτες κάθε Πρωτοχρονιά.
Αυτό το παρακατιανό,το παραπεταμένο φυτό, που το βρίσκουμε αυτοφυόμενο στις άγονες αμμώδεις και κάπως βραχώδεις περιοχές κοντά στη θάλασσα έχει ιστορία αιώνων που θα τη ζήλευαν υψηλόκορμα επιβλητικά δένδρα (πλατάνια, λεύκες) ή φημισμένοι ανθοφόροι θάμνοι (γαρδένιες,γιασεμιά).
Η Ουργκινέα η παραθαλάσσια "Urginea maritima "όπως την προσδιορίζει και την περιγράφει σε άρθρα του ο καθηγητής της Συστηματικής Βοτανικής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Σαρλής,ανήκει στην οικογένεια των Λεϊλιιδών μαζί με τους σεφερικούς ασφόδελους και τους καβαφικούς υακίνθους.
Άγνωστη στους πολλούς με την επιστημονικής της ονομασία, συναντιέται σε διάφορα μέρη με ποικίλα κοινά ονόματα όπως:
σκίλλα και σκιλλοκρομμύδα(παντού στην Ελλάδα),
ασκιλλητούρα και ασκελετούρα στην Κρήτη,
ασυνικάρα και κουτσούνα στην Κεφαλλονιά,
γεωργός και ασκέλα στην Αίγινα,
βότσικας και μποτσίκι στην Πελοπόννησο.
Η μορφή της ένας ογκώδης βολβός, η μεγάλη βλαστητική δύναμη, ο τρόπος και ο χρόνος άνθησης της την "κατέστησαν" γράφει ο Γ.Σαρλής,"άξια θαυμασμού και απαραίτητο σύμβολο για να χαρίζει επ' ευκαιρία της 1ης του έτους, τη θαλερότητα και την αντοχή στις αντίξοες περιστάσεις.
"Τα άνθη της λευκοπράσινα, με ρόδινες ραβδώσεις, βγαίνουν τον Σεπτέμβριο, πριν από εκείνα των φυτών φθινοπωρινής άνθησης"
Σχετικά με την μαντική της άνθησής της στην οποία αναφέρεται και ο Θεόφραστος, στο"Περί Φυτών Ιστορίας" λέγεται πως αν ανθίσει πρώιμα ο χειμώνας είναι μαλακός και η Άνοιξη έρχεται νωρίς και είναι ευνοϊκή για τις καλλιέργειες. Βέβαια, εκείνο που εξέπληττε πάντα τους ανθρώπους είναι ...."το φύσει εύζωον και βλαστικόν του φυτού, κυρίως δε η έκτακτος, μεγάλη ζωτικότης του βολβού,δυναμένου επί μακράν να ζει και ανθεί και εκτός του εδάφους "(Θεόφραστος)
Από τον Πυθαγόρα (6ος αι.π.χ)μαθαίνουμε ότι αν η κρεμμύδα κρεμιέται στην εξώπορτα,γίνεται φάρμακο που απωθεί,διώχνει τις ασθένειες.
Ο σπουδαίος Γεωπόνος Π.Γεννάδιος αναφέρει στο "Φυτολογικόν Λεξικόν" (1914) ότι συνεχίζεται η παλαιά αρχαία συνήθεια να κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού ή στην οροφή των εργαστηρίων ένας θαλερός βολβός της κρεμμύδας ώστε να προφυλάσσει από το κακό μάτι.
Την πανάρχαιη πίστη στην αλεξίκακον ισχύ του βολβού ενισχύουν οι θεραπευτικές του ιδιότητες.
Είχαν να λένε για τον Επιμενίδη τον Κρήτα ότι κατανικούσε ασθένειες και λοιμούς ολόκληρους, συνιστώντας στους ασθενείς το φάγωμα της εδώδιμης σκίλλας.
Διαθέτει δύναμη δριμεία και ναρκωτική, πολύχρηστου κατά εχιδνοδηκτών, βηχός,άσθματος,δυσπεψίας,δυσεντερίας,χειμέτλων (χιονίστρες)κ.α. απαριθμεί ο Διοσκουρίδης.
Η λαϊκή μας, ιατρική επίσης, αποδίδει στην αγριοκρεμμύδα θεραπευτική δράση κατά της φυματίωσης.
Ας συνεχίσουμε και 'μεις σήμερα τα παλαιά έθιμα να κρεμάμε στην πόρτα μας για γούρι κάθε Πρωτοχρονιά την κρεμμύδα που χαρίζει στην οικογένεια κάτι από την εκπληκτική ζωτικότητα και αντοχή της.

Ευχαριστώ τη διαδικτυακή μου φίλη απο το Armenaki που μου επέτρεψε να το αναδημοσιεύσω απο το καταπληκτικό και φιλικό  ιστολόγιό της

5 Ιανουαρίου 2011

Κακοτάρι Ηλείας - Αγιασμός των υδάτων στον παλιό μας Μύλο !


Το ποτάμι μας οπως αγκαλιάζει το περιβόλι του παλιού μας Μύλου


Ο,τι απέμεινε απο τον "ενδοξο"παλιό μας Μύλο!


Κάτοικοι της περιοχής μου μαζεύονται πάνω και γύρω απο το γεφύρι για τον Αγιασμό !


Οι ιερείς μας και αρκετοί συντοπίτες μου ειναι ετοιμοι !


Εχει αρχίσει ο Αγιασμός κάτω απο το βράχο του λόφου που φιλοξενεί το εκκλησάκι μας του Αγίου Δημητρίου !


Εδώ φαίνεται πιό καθαρά ο κόσμος με τους ιερείς μας, ο βράχος, ο λόφος, το γεφύρι μας και το ποτάμι μας. (Ναί το ποτάμι μας, γιατί εχουμε εξοικειωθεί με την παρουσία του, με τις υπηρεσίες που μας παρέχει , με το ...δέος που μας προκαλεί κάθε χειμώνα με τις κατεβασιές του !)


Εδώ ενώ ψάλλεται το: " Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε..." 


Ο παπα-Γιώργης εχει ρίξει το Σταυρό στο ποτάμι..


Κάποιοι κατεβήκανε πιό καντά στο ποτάμι, αλλά κανείς δεν βουτά, το ποτάμι ειναι πολύ ορμητικό !


Η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού , η γιορτή των Θεοφανείων, συνεχίζεται !

Κάποιοι στη μέση στο γεφύρι παρακολουθούν με σταυρωμένα τα χέρια !
Λέγεται οτι το πέτρινο αυτό γεφύρι , που ενισχύθηκε αργότερα-εστω και ακαλαίσθητα με σίδερο και τσιμέντο-για τις συγχρονες ανάγκες, λέγεται λοιπόν οτι χτίστηκε με χρήματα του προεπαναστατικού ηρωα του Ωλωνού Γιαννιά, τάμα του στην Παναγία των Νοτενών !

Εδώ και πάλι ο παπα-Γιώργης ενω μαζεύει τον Τίμιο Σταυρό !



Και εδώ άλλη μιά φωτογραφία σαν την πρώτη περίπου, τραβηγμένη πάνω από το γεφύρι, κοιτάζοντας προς τα Ντινέϊκα ! Μου είναι τόσο οικεία, γιατί την έβλεπα μαθητής,  περνώντας κάθε χειμώνα για το Δημοτικό Σχολείο Κακοταρίου, επί εποχής Στασινού  Πεντέα και Ελένης Σταμούλη-Σταμοπούλου !


Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο, τραβηγμένες από τον πολιτικό μηχανικό του Δήμου Λασιώνος το φίλο τον Χρήστο τον  Γιαννόπουλο !

Χρόνια Πολλά σε Όλους και στους εορτάζοντες !
 
Ι.Β.Ντινόπουλος

4 Ιανουαρίου 2011

Τολμάτε και μιλάτε; ! Εκεί που μας χρωστάγανε μας παίρνουν και το βόϊδι !

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.....

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις !, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις !. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
************************************
Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ευρώ! Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000  λιγότερα από σένα.
Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις ! που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.
Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ.C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δικαίου και του Σωστού.
Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον Ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !
Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω  και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση , αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;
Πες μου σε παρακαλώ ,έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !
Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !
Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» , αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης ! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !

Μου εστάλη ως μήνυμα, απο αγαπημένο  μου πρόσωπο , με την παράκλησή του να το δημοσιεύσω !

Καλημέρα Μαράκι μου ! Ειναι καταπληκτικό !

2 Ιανουαρίου 2011

Ο καλατζής της !

(Ο πίνακας ειναι εργο  του Μπισκίνη του 1914)

Κάποτε ηταν βασιλιάς
στη σκέψη, στην καρδιά της !
του 'λεγε, ηταν ονειρο,
απο τα πιό τρελά της
******
Τώρα θλιμμένος θεατής
εξω απ' τη ζωή της
ο..κραταιός ο βασιλιάς
εγινε ο καλατζής της !

..Ψάχνοντας στις σημειώσεις μου βρήκα αυτό το "ποίημα" παράπονο!
Βέβαια μεταξύ των δύο στροφών υπήρχαν κι αλλες πολλές τις οποίες δεν μεταφέρω εδώ για δυό λόγους: Ο πρώτος ειναι επειδή υπάρχουν δικαιολογίες οι οποίες και να κατατεθούν δεν εξωραϊζουν το αποτέλεσμα (την εκπτωση δηλαδή)και ο δεύτερος λόγος ειναι να μην εκτεθεί περισσότερο εκείνη και να μην πέσει η όποια αξία των δικαιολογιών, όπου αυτές "δικαιολογούνται" να υπάρχουν !
Πάντως , απ΄ο,τι θυμάμαι, δεν εγινα ο καλατζής της (γανωματής για οσους δεν γνωρίζουν τί σημαίνει ). Εφυγα ως "βασιλιάς" και ετσι θα παραμείνω-ελεγα-βασιλιάς, εστω και εκπτωτος....

Για να επιβεβαιώσω τον  Πολύβιο Δημητρακόπουλο που λέει οτι μια φιλία εξελίσσεται σε ερωτα αλλά ενας ερωτας δεν μεταπίπτει ποτέ σε φιλία...

Ι.Β.Ν.