Δόξα στὸ Μεσολόγγι ! ! !
κάθε λογής κόσμοι αστρικοί πλουμίζουν,
άστρα που σβύνουν και που πέφτουν, άστρα
που τρεμοφέγγουν,
πλανήτες, φωτοσύγνεφα, κομήτες,
φώτα χλωμά και φώτα θάμπωμα, ήλιοι,
πες τα μαργαριτάρια και χρυσάφια,
πες τα διαμάντια.
Μα εσύ, ρουμπίνι απ᾿ τους αχνούς δεμένο
μαρτυρικών και ηρωικών αιμάτων.
Στον ουρανό της πλάσης, καθώς είναι του πόλου το άστρο,
του πόλου το άστρο εσύ στους ουρανούς μου.
Της Δόξας, δόξα, ω Γη! Το Μισολόγγι:
Κι᾿ οι με ονόματα μύρια γνωρισμένοι
κόσμο μου που είναι
κι᾿ οι από σπαθιού καταχτητές, και οι δάφνες
Των πολεμάρχων οι αιματοβαμμένες,
κι᾿ οι Αλέξαντροι
κι᾿ οι Εφτάλοφες και οι Νίκες
και οι Σαλαμίνες,
Και με τις ιστορίες οι πολιτείες
και στόματα χρυσά και οι Κυβερνήτες
κι᾿ οι Ηράκλειτοι του Λόγου και της Τέχνης
παντού κι᾿ οι Αισχύλοι,
Ανήμποροι όπως κι᾿ αν σταθούν μπροστά σου,
και σε μιάς τρίχας ήσκιο να θολώσουν
την ξεκομμένη απ᾿ του Κυρίου την όψη
φεγγοβολιά σου.
Μισολόγγγι. Χαρά της ιστορίας,
Γη επαγγελμένη. Πάνε εκατό χρόνια,
Κι᾿ ας πάνε. Η θύμηση άχρονη μπροστά σου
Θα γονατίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου