Τρεις σοφοί, τρεις βασιλιάδες...!

Τρεις σοφοί, τρεις βασιλιάδες

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είχε επιτέλους στολιστεί. Ο Σπύρος και η Κατερίνα θαύμασαν το έργο τους. Κόκκινες και κίτρινες μπάλες, αγγελάκια, κορδέλες, ψεύτικα ζαχαρωτά διακοσμούσαν το κάπως παραφορτωμένο έλατο. Στη βάση του η φάτνη με την Παναγία και τον μικρό Χριστό ήταν στημένη και μετά από δυο βδομάδες θα έμπαιναν και τα δώρα των παιδιών.

«Μήπως ξεχάσατε κάτι;», ρώτησε ο μπαμπάς που τους παρακολουθούσε από τον καναπέ του σαλονιού. «Σαν τι δηλαδή;», ρώτησαν και τα παιδιά. Και ο μπαμπάς αποκρίθηκε: «Μα το αστέρι φυσικά, το αστέρι που βάζουμε στην κορφή του δέντρου!» Έψαξε καλά τα κουτιά με τα στολίδια και τελικά το βρήκε. Το έδωσε στην Κατερίνα και τη σήκωσε ψηλά, ώστε να φτάσει και να το στηρίξει στη φουντωτή κορφούλα του έλατου. «Ε ναι, πώς το ξεχάσαμε; Χωρίς το αστέρι οι μάγοι δεν θα έβρισκαν ποτέ τη φάτνη στη Βηθλεέμ, για να δώσουν τα δώρα τους στον νεογέννητο Χριστό», σκέφτηκε φωναχτά ο Σπύρος, κοιτάζοντας το αστέρι.

«Ακριβώς. Το αστέρι τους έδειξε τον δρόμο και τους οδήγησε μέχρι τη Βηθλεέμ, όπου και προσκύνησαν το Θείο Βρέφος. Όπως λέει και το τροπάριο που θα ακούσετε σε λίγες βδομάδες: «…καί ἀστήρ σε ὑπέδειξεν, ἐν Σπηλαίῳ χωρούμενον τόν ἀχώρητον. Μάγους ὁδηγήσας εἰς προσκύνησίν σου.»

«Εγώ πάντως διαφωνώ», διέκοψε η Κατερίνα. «Κοτζάμ μάγοι δεν θα μπορούσαν να βρουν τη φάτνη χωρίς το αστέρι;». Ο μπαμπάς χαμογέλασε και απάντησε: «Δεν ήταν μάγοι με αυτή την έννοια. Δεν έκαναν δηλαδή μαγικά κόλπα, ούτε έλεγαν ξόρκια κουνώντας μαγικά ραβδιά. Ήταν επιστήμονες από την Περσία, σοφοί και αναγνωρισμένοι. Ασχολούνταν με την αστρονομία και την αστρολογία. Όταν παρατήρησαν όμως την εμφάνιση αυτού του αστεριού, έμειναν έκπληκτοι, επειδή μια πολύ παλιά προφητεία έλεγε ότι η εμφάνισή του θα σημάνει τη γέννηση του Βασιλέα των Βασιλέων. Έτσι λοιπόν το ακολούθησαν, βρήκαν τον Χριστό και Του παρέδωσαν τα δώρα τους: χρυσό, λιβάνι και σμύρνα.»

 

«Αυτό πάλι;» ρώτησε ο Σπύρος αυτή τη φορά: «Γιατί έδωσαν στο Χριστό και την Παναγία αυτά τα συγκεκριμένα δώρα – χρυσό, λιβάνι και σμύρνα; Κουβαλούσαν δηλαδή σε όλο το δρόμο αυτά τα πράγματα; Και τι είναι τα σμύρνα;»

Ο μπαμπάς απάντησε: «Είναι η σμύρνα, όχι τα σμύρνα. Το κάθε δώρο από αυτά συμβολίζει κάτι. Ο χρυσός ήταν ένα δώρο που προσφέρονταν σε βασιλείς. Έτσι οι μάγοι έδειξαν ότι τιμούσαν έναν βασιλιά. Το λιβάνι ήταν ένα πολύτιμο υλικό που χρησιμοποιούνταν στις θρησκευτικές τελετές. Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται (ως θυμίαμα) στη θεία λειτουργία. Με το δώρο αυτό οι μάγοι έδειξαν τη θεϊκή φύση του Χριστού. Τέλος η σμύρνα είναι μια ουσία που χρησιμοποιούνταν στην ιατρική αλλά και κατά τη διάρκεια της ταφής των νεκρών. Αυτό το δώρο συμβόλιζε τη θυσία που θα έκανε αργότερα ο Χριστός για τους ανθρώπους με τη Σταύρωσή του. Η επιλογή αυτών των δώρων, λοιπόν, δεν ήταν καθόλου τυχαία.»

Ο Σπύρος και η Κατερίνα κοίταξαν ξανά το δέντρο και το αστέρι. Η Κατερίνα χασμουρήθηκε και ο Σπύρος τεντώθηκε. «Άντε, ώρα για ύπνο τώρα», είπε ο μπαμπάς. «Σας κούρασα και εγώ με τις ιστορίες μου και τώρα κουτουλάτε από τη νύστα».

Τα αδέρφια κατευθύνθηκαν προς το δωμάτιό τους. Ξάπλωσαν στα κρεβατάκια τους και καληνύχτισαν τον πατέρα τους. Αλλά πριν αυτός προλάβει να κλείσει το φως ακούστηκε η φωνή του Σπύρου: 

«Μπαμπά δεν μας είπες τα ονόματα των μάγων… Ή μας τα είπες και δεν θυμάμαι εγώ καλά γιατί νύσταζα;» «Όχι, δεν σας τα είπα. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα ξέρουμε… κάποιες ιστορίες και παραδόσεις όμως αναφέρουν ότι τον έναν τον έλεγαν Βαλτάσαρ, το άλλον Γκασπάρ και τον τρίτο Μελχιόρ. Καληνύχτα, παιδιά μου», είπε ο μπαμπάς κι έσβησε το φως. «Καληνύχτα μπαμπά», είπαν τα δυο αδέρφια κι έκλεισαν τα μάτια τους. Στα πρόσωπά τους ήταν ζωγραφισμένο ένα γαλήνιο χαμόγελο. Ήξεραν ότι εκείνη τη νύχτα τα όνειρά τους θα τα φώτιζε ένα αστέρι λαμπερό.

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

http://www.pemptousia.gr/2015/12/tris-sofi-tris-vasiliades/