Μια φανταστική ιστορία ενός ανθρώπου που μελέτησε τον Νόμο της Έλξης
του Αχιλλέα Γεωργίου
H φυλή των Justice ζούσε κάπου στη Νότια Ευρώπη…
Τα μέλη της φυλής αυτής μελετούσαν όλους τους πολιτισμούς και κατέγραφαν τα καλύτερα στοιχεία τους, με σκοπό να δημιουργήσουν έναν καινούριο πολιτισμό όπου όλα θα λειτουργούσαν αρμονικά.
Στη φυλή των Justice υπήρχε και ένας άνθρωπος που έψαχνε τα πράγματα πολύ περισσότερο. Ζούσε τη ζωή του βασισμένος στη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Ήθελε να υπάρχουν νόμοι και κανόνες που θα εξασφάλιζαν ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους.
Πολλές φορές απομακρυνόταν από το χωριό και πήγαινε στη θάλασσα.
Γι’ αυτόν τον λόγο, τα υπόλοιπα μέλη της φυλής του είχαν δώσει το παρατσούκλι «δραπέτης».
Μια μέρα, στην καθημερινή τους σύναξη, τα μέλη της φυλής άρχισαν να μελετούν τον τρόπο που λειτουργούσαν οι πολιτισμοί της Αμερικής και της Ινδίας με πυξίδα τους τον«Νόμο της έλξης», όπως τον αποκαλούσαν.
Ο Αρχηγός της φυλής είπε:
«Αυτό είναι ένα κομμάτι που χρειάζεται να υιοθετήσουμε στον πολιτισμό μας. Έχουμε δει ότι δουλεύει πολύ καλά σε αυτούς τους λαούς. Ό,τι σκεφτόμαστε γίνεται. Το σύμπαν συνωμοτεί για να κατακτήσουμε οποιονδήποτε στόχο. Άρα στη φυλή μας πρέπει να έχουμε σαν κανόνα όλοι να σκέφτονται αυτό που θέλουν να πετύχουν».
Ο Δραπέτης δεν μπορούσε να το δεχτεί.
Πολλοί άνθρωποι που επισκέπτονταν τη φυλή τους τους έλεγαν ότι παρόλο που αφιέρωναν χρόνο και πολλή σκέψη στον στόχο τους, αυτός δεν εκπληρωνόταν.
Ο Δραπέτης ζητούσε απεγνωσμένα από τους υπόλοιπους κάτοικους μια σαφή απάντηση.
Αυτοί απαντούσαν: «Κάτι δεν κάνουν καλά».
Όμως δεν τον ικανοποιούσε καθόλου αυτή η εξήγηση.
Ήθελε να ψάξει κι άλλο.
Ήθελε να βρει τι ήταν αυτό που δεν λειτουργούσε σωστά.
Το απόγευμα δραπέτευσε για άλλη μια φορά.
Έφτασε στον βράχο όπου συνήθιζε να κάθεται ατενίζοντας τη θάλασσα και να συλλογίζεται.
Μονολογούσε για αρκετή ώρα:
«Κάποτε μας έμαθαν ότι το μυστικό ήταν η θετική σκέψη και η εστίαση στον στόχο.
Αυτό που βλέπω τόσο καιρό είναι ότι πολλοί άνθρωποι, ακόμα κι εγώ ο ίδιος, παρότι ζητάμε κάτι έντονα από το σύμπαν, αυτό δεν μας το δίνει.
Κάνουμε υπομονή, κάνουμε πράξεις για να το πετύχουμε αλλά και πάλι τίποτα.
Κάποιες φορές πετυχαίνουμε πολύ λίγα πράγματα.
Άλλες φόρες όμως όχι. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το μυστικό έτσι ώστε να πετυχαίνουμε όλα όσα θέλουμε».
Μετά από πάρα πολλή σκέψη και μελέτη, καταγράφοντας τα αποτελέσματα των ανθρώπων που είχε γνωρίσει αλλά και τα δικά του, ανακάλυψε ότι το μυστικό ήταν ακόμα πιο βαθύ από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Πετάχτηκε από τη θέση του φωνάζοντας:
«Το βρήκα!» θυμίζοντας λίγο τον Αρχιμήδη τη στιγμή που ανακάλυψε την άνωση.
«Όταν οι στόχοι μου αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο το δικό μου όφελος, τότε το σύμπαν δυσκολευόταν. Δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει όλους τους ανθρώπους. Δεν ήξερε ποιον να βοηθήσει πρώτο. Ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του και δεν ήξερε πώς να εκπληρώσει την επιθυμία όλων. Δεν του έφτανε ο χρόνος, δεν του έφταναν τα υλικά.
Αν όμως θέσω στόχους που μέσα από αυτούς θα κερδίζουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι εκτός από εμένα;»
Και ξαφνικά, με αυτή την ερώτηση, ο Δραπέτης έλυσε το μυστικό που κρυβόταν πίσω από τον Νόμο της έλξης.
Ο Δραπέτης ξεκίνησε να βάζει στόχους όπου μέσα από αυτούς κέρδιζαν πολλοί άνθρωποι.
Σε κάθε καινούριο στόχο που έβαζε, όσο εμπεριείχε περισσότερους ανθρώπους που κέρδιζαν μέσα από αυτόν, τόσο πιο εύκολα ήταν τα πράγματα.
Και τότε ξαφνικά το σύμπαν ξεχείλισε όλη του τη χάρη.
Οι στόχοι του ξεκίνησαν ο ένας μετά τον άλλο να επιτυγχάνονται με μεγάλη ταχύτητα.
Δεν έβαζε ούτε καν ημερομηνία για να ορίσει το διάστημα εντός του οποίου θα πετύχαινε τον στόχο του.
Δεν είχε καμία αξία η ημερομηνία πλέον.
Ήταν τόσο συναρπαστικό αυτό που συνέβαινε κι έτσι απολάμβανε όλη την πορεία.
Όσο περισσότερους ανθρώπους εμπεριείχε ο στόχος του τόσο πιο γρήγορα γινόταν πραγματικότητα.
.JPG)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου