Ο ρομαντικός καβαλάρης .......Ι.Ντινόπουλος

...Ειχε αρχίσει να σουρουπώνει, οταν ο ξένος  μπήκε καβάλα στο αλογό του σ΄ενα κεφαλοχώρι της περιοχής μου.

Εδεσε το αλογό του σε ενα δέντρο δίπλα στο δρόμο , κατέβασε μια δερμάτινη τσάντα σαν την ταχυδρομική και κοίταξε τα δυό πρώτα σπίτια που ορθώνονταν μπροστά του, δεξιά και αριστερά απο το δρόμο...

Στο λίγο φως του λυκόφωτος που ειχε απομείνει πρόσεξε οτι το ενα ειχε πολλά λουλούδια στο μπαλκόνι του και αρα σκέφτηκε οτι οι ανθρωποί του θα ειναι περισσότερο ευγενείς...

Ανέβηκε τα σκαλιά του , λοιπόν, και χτύπησε το μπρούτζινο ρόπτρο δυό-τρεις φορές...Τόκ, τόκ, τόκ...

....Η πότρα ανοιξε και μπροστά του εμφανίστηκε μια νέα και πανέμορφη γυναίκα...

Για λίγα δευτερόλεπτα δεν μίλησε κανείς...Ισως και ο νέος να αρεσε τόσο πολύ στην ωραία γυναίκα , οσο αρεσε και αυτή σε αυτόν...

Τη σιωπή εσπασε αυτός, που κοιτώντας την στα μάτια της ειπε:

- Αν ειστε μόνη, οι αρχές μου μου επιβάλλουν να φύγω..Αν ομως μένει κι αλλος στο σπίτι σας, τότε θα σας παρακαλούσα να με φιλοξενήσετε....Ειμαι ξένος, ψυχολόγος ερευνητής και ...

-Περάστε, του ειπε η νέα και ομορφη γυναίκα, δεν μένω μόνη μου, τα υπόλοιπα μου τα λέτε μέσα..

Μπήκε διστακτικός και κοιτούσε να δεί και κάποιον αλλον...

-Μένω με τον σύζυγό μου, του απήντησε εκείνη βλέποντας την αμηχανία του, ο οποίος ηταν κουρασμένος και εχει ξαπλώσει...

Η εγκληματικότητα  ηταν αγνωστη τότε και ο κόσμος ανοιγε πολύ ευκολα τα σπίτια του...

Ενώ σήμερα που γίναμε πολιτισμένοι ..τα πράγματα εχουν αλλάξει πολύ... 

..Σε λίγο ειχε εξοικειωθεί κάπως ο ξένος και μιλούσε με την κυρία...

.. η οποία ομως πάνω στα ελάχιστα και διαφανή ρούχα που φορούσε, εβαλε μια ρόμπα την οποία ή ξέχασε ή δε θέλησε να κουμπώσει...Καλλίτερα να μην τη φορούσε καθόλου...γιατί ουτε τα καλλίγραμμα πόδια της , ουτε το καταπληκτικό σε αναλογία και στητό της στήθος  εκρυψε..Απεναντίας !

Χωρίς να την αδικώ, νομίζω οτι προκαλούσε τον ξένο και απολάμβανε τη λαγνεία με την οποία την κοιτούσε...

Στο μεταξύ τον ειχε ρωτήσει να του ετοιμάσει φαγητό και χωρίς να παρεξηγήσω και αυτόν , ναι θα της ελεγε , εστω και αν ειχε φάει πρίν απο λίγο...οπως και της ειπε...

Το να σε περιποιείται μια νέα και ομορφη γυναίκα ειναι απόλαυση μοναδική !

(Θα 'λεγα οτι και το αντίθετο-το να περιποιείται δηλαδή ενας αντρας μια νέα και ομορφη γυναίκα) ειναι ακόμη πιο ομορφο !)

Η κυρία αρχισε να πηγαινοέρχεται στην κουζίνα , στρώνοντας το τραπέζι του ξένου, με τη ρόμπα πάντα ανοιχτή...

Κανα δυο φορές ,μάλιστα , αφήνοντας πράγματα πάνω στο τραπέζι ακούμπησε το στήθος της-εντελώς τυχαία ! -στον ωμο του ξένου και τον εκανε να ανατριχιάσει...

Αφού του εστρωσε το τραπέζι, κάθησε δίπλα του ακουμπώντας τα πόδια της στην καρέκλα του και αρχισε να τον ρωτάει διάφορα πράγματα για την επιστήμη του , για την ερευνα που κάνει κλπ, χωρίς να κουμπώσει ...την ευλογημένη τη ρόμπα...

Μάλιστα οπως ειχε καθήσει δίπλα του, εκεινο που φορούσε σα γιαλιστερό μισοφόρι ειχε ανεβει τόσο ψηλά , που του ανθρώπου δεν του πήγαινε μπουκιά κάτω...

Το αρωμά της τον μέθυσε πολύ πιο πολύ απο το λίγο κρασί που ηπιε....

...απλωσε το χέρι του και... ο,τι βρέξει ας κατεβάσει σκέφτηκε...και κατά τον αείμνηστο Παπαγιαννόπουλο τη "χούφτωσε" για τα καλά...

Τράβηξε το χέρι του μόνον οταν η κυρία εβγαλε μια δυνατή κραυγή (στριγγλιά)...

Ο ξένος μαζεύτηκε και περίμενε τον ...κεραυνό που θα ακολουθούσε...

Πετάχτηκε  πάνω ο σύζυγός της που κοιμότανε, αυτή εκλεισε τη ρόμπα μέχρι επάνω ως σεμνή κυρία (!!!!)

και...

-Τι συμβαίνει ρε γυναίκα; μου εκοψες το αιμα με τη φωνή σου, ποιός ειναι ο κύριος;

...Ενα -ενα,  αντρα μου, του ειπε εκείνη, να συνέλθω γιατί φοβήθηκα τόσο πολύ !

Ο κύριος ειναι επιστήμονας και ειναι φιλοξενούμενός μας, αλλά βάζοντάς του ψάρι να φάει πνίγηκε με ενα κοκκαλάκι και τρόμαξα τόσο πολύ.... Σου ζητώ συγγνώμη που σε αναστάτωσα ...

Οι δυό αντρες συστηθήκανε (αφού του ξένου ηρθε η καρδιά  στη θέση της) και καθήσανε μέχρι αργά συζητώντας εγκάρδια...

Εκεί ο ξένος του ειπε πως αντικείμενό του ειναι η  ψυχολογία και οτι κάνει μια ερευνα, κάτι σα "χαρτογράφηση της ψυχής των γυναικών" ας πούμε , καταγράφοντας τις διακυμάνσεις της συμπεριφοράς τους...και εκανε τον οικοδεσπότη να γελάσει...

-Εδώ αγαπητέ ,του ειπε, ειναι αδύνατον να "χαρτογραφήσουμε" ο καθένας την ψυχή της γυναίκας του και εσυ νομίζεις οτι μπορείς να το κάνεις για πολλές γυναίκες;  που πάς ρε φίλε, που πάς ; δεν μου μοιάζεις για αφελής !...

Η κυρία αφου εστρωσε  το κρεβάτι του ξένου , παρακολούθησε για λίγο τη συζήτησή τους και ...απεσύρθη διακριτικά....

Φώτισε ο Θεός την ημέρα, που λένε και στο χωριό μου, και ο ξένος , που αμφιβάλλω αν εκλεισε μάτι ολη τη νύχτα, χαιρέτησε , υποκλήθηκε ευγενικά στην κυρία και εφυγε απο το σπίτι που φιλοξενήθηκε...φορτωμένος με σκέψεις...

χωρίς να ξέρει πιο δρόμο να ακολουθήσει...

Πήρε ενα δρόμο στη τύχη που περνούσε απο ποτάμι...

Εκεί ο ξένος ξεπέζεψε απο το αλογό του, κοίταξε για λίγο την κοίτη του ποταμού και αρχισε μια -μια τις σελίδες της μελέτης του να τις πετά στο ποτάμι..

..και ειχε πολλές σελίδες, πάρα πολλές...πολύ καιρό τώρα εκανε την ερυνά του... η χθεσινή θα ηταν η τελευταία του καταγραφή...

Ομως αυτή η γυναίκα αλλαξε ψυχολογία τρείς τέσσερις φορές μέσα σε λίγα λεπτά ! Και ηταν και τόσο ομορφη,  να ειναι πάντα καλά.... !

Τον προκάλεσε απροκάλυπτα, απήλαυσε τη λαγνεία του, τον κάρφωσε -οταν η ιδια τον οδήγησε σε αποκλίνουσα συμπεριφορά - τον κάλυψε με πολύ ψύχραιμο και αριστουργηματικό τρόπο και του ξανάκλεισε το μάτι με νόημα λίγο πριν πάει για υπνο , "σκαζοντάς" του και ενα γλυκύτατο χαμόγελο !

Πόσο δίκιο, λοιπόν, ειχε ο αντρας της οταν του ελεγε, χωρίς να ξέρει τι ειχε προηγηθεί:

-Που πάς ρε φίλε, που πάς;...

Σημείωση: 
Τυχαίο περιστατικό ως "συγγενής παράστασις" μου ανέσυρε στη μνήμη αυτο το παραμύθι απο τα παιδικά μου χρόνια...

Αν κάποιοι απο σας, κύριοι, συναντήσατε ασύμμετρες διακυμάνσεις στη συμπεριφορά γυναικών, θα ειναι τελείως συμπτωματικό....

Και εσείς κυρίες μου, μη με "πυροβολείτε" ενα παραμύθι εγραψα, ενα παραμύθι...

Ι.Ντινόπουλος