Οἱ τόνοι· ἡ τέχνη, ἡ λογοτεχνία, ἡ προσευχή !

Οἱ τόνοι· ἡ τέχνη, ἡ λογοτεχνία, ἡ προσευχή

 

(Διαβάζεται μόνο με πολυτονικό !)

Τὴν σημασία τῶν τόνων θὰ τὴν νοιώσης ὅταν μετὰ ἀπὸ χρόνια μονοτονικῶν ἀναγνωσμάτων ξάφνου ἕνα κείμενο σοὺ πέσει στὰ χέρια μὲ τὶς λέξεις του ὁλόκληρες - μὲ τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα.

Πῶς ἀποκτήσανε οἱ λέξεις τόση δύναμη ;! αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ θὰ πῆς . Καὶ πρῶτα οἱ μονοσύλλαβες ποὺ στὸ μονοτονικὸ μένουνε ἄτονες – σημάδια παρὰ λέξεις . Ὅταν ξάφνου δεῖς τὰ ἄρθρα τονισμένα , τὸ μάτι καὶ ὁ νοῦς στέκονται – ἡ μονοσύλλαβη λέξι ἔχει μὲ τὸν τόνο της βάρος – γίνεται λέξι ξανὰ .

Εἶμαι – δυστυχῶς – φανατικὸς ἀναγνώστης – βιβλιοπόντικας . Σᾶς βεβαιῶ – ἡ ἑλληνικὴ τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων διαβάζεται διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν μονοτονικὴ ἀδελφή της . Εἶναι πιὸ ἀργὴ , παρατακτικότερη , παράγει διαφορετικοὺς ρυθμοὺς καὶ καλεῖ ἄλλες εἰκόνες .

Ὅταν διαβάζουμε ἕνα κείμενο , ἡ σύνταξη τῆς γλώσσας , τὸ ὕφος τῆς γραφῆς - καλοῦνε μέσα μας ἕνα ἄλλο συντακτικὸ , ἐντελῶς προσωπικὸ καὶ ταυτοχρόνως δημόσιο καὶ κοινὸ .

Ἡ ἀλλοίωσι τῆς μορφῆς - τὸ κουτσούρεμά της γλώσσας - ἄφησε μέσα μας μία ἀναπηρία . Ἡ ἑλληνικὴ χωρὶς τοὺς τόνους της δὲν εἶναι πιὰ ἡ μητρική μας γλώσσα , ἡ γλώσσα τῆς σκέψης μας – εἶναι μιὰ γλώσσα ξένη .

Καὶ κάτι ἀκόμα . Ἐκεῖ ποὺ τὰ ἐπιχειρήματα τελειώνουν , ἐκεῖ ποὺ ἡ γλώσσα μένει μόνο σὰν ἕνα ἀποτύπωμα πάνω στὴν ἀνθρώπινη συνείδησι , ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ τέχνη , ἡ λογοτεχνία , ἡ προσευχὴ - ἐκεῖ συναντώμεθα καλύτερα καὶ βαθύτερα – πιὸ ἀληθινὰ ἂπ᾿ ὅ,τι στὴν καθημερινὴ χειρονομία τῆς ἐπικοινωνίας καὶ τῆς ἀνταλλαγῆς πληροφοριῶν . Ἂν πίστευα στὸν Γιοὺγκ θὰ ἔλεγα πὼς ἡ γλώσσα - ἡ μορφή της – ἐπικοινωνεῖ ἀπευθείας μὲ τὸ συλλογικό μας ἀσυνείδητο καὶ τὸ διαμορφώνει .

http://helleniclanguage.googlepages.com/

Αρθρο του Ανδρέα Φαρμάκη 17 Οκτ. 2006

---