Η συγκομιδή του ελαιοκάρπου
Γράφει ο Παναγιώτης Στάϊκος
Το μάζεμα της ελιάς ή η συγκομιδή του ελαιοκάρπου προς παραγωγήν ελαιολάδου όπως έλεγαν και οι καθαρευουσιάνοι, για πολλούς ανθρώπους δεν είναι απλά μια δύσκολη δουλειά, γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολη, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια γιορτή, που γίνεται στο τέλος του Φθινοπώρου και στις αρχές του Χειμώνα και οι Γεωργοί εκτός από την δυσκολία του μαζέματος της ελιάς έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ξαφνικές μπόρες της εποχής, που σε μουσκεύουν και κάνουν το έδαφος και τα λιόπανα να γλιστρούν.
Πριν από τέσσερες ημέρες βρέθηκα στα πατρικά κτήματα για το μάζεμα του ελαιοκάρπου και απόλαυσα αυτή την γιορτή, παρά τα τερτίπια του καιρού, και ήρθαν στο μυαλό θύμησες από τα παιδικά χρόνια, όταν κοντά στους γονείς μας πιο πολύ παίζαμε και λιγότερο βοηθούσαμε, περιμένοντας την ώρα, που στο πρωτόγονο λιοτρίβι με τις μυλόπετρες και τσαντίλες (στρογγυλά από χονδρό σπάγκο ταπέτα, όπου έβαζαν επάνω τον πολτοποιημένο ελαιόκαρπο), τον οποίο πίεζαν με έναν χειροκίνητο κοχλία, ρίχνοντας ταυτόχρονα καυτό νερό, το οποίο έβραζαν σε καζάνι που από κάτω έκαιγαν ξύλα, όπου στην συνέχεια κατέληγε το λάδι μαζί με το νερό σε μια δεξαμενή, στην οποία το λάδι, ως ελαφρύτερο του νερού επέπλεε και το συνέλεγε με ένα τσίγκινο σκεύος ο καραβοκύρης (έτσι έλεγαν τον υπεύθυνο του λιοτριβιού), για να το βάλει στα δοχεία, τα οποία έλεγαν λίμπες. Εμείς πριν βάλει το λάδι στις λίμπες είχαμε πυρώσει τις φέτες από το ζυμωτό ψωμί και περιμέναμε να μας τις βρέξει με το νιό λάδι για να το απολαύσουμε.
Πραγματικά γλυκό ψωμί, δύσκολων αλλά ευτυχισμένων χρόνων.
Σήμερα τα πάντα είναι σύγχρονα. Τις δέμπλες- λούρους, αντικατέστησαν οι αλουμινένιες ράβδοι που στην άκρη τους έχουν πλαστικά άκρα, για να είναι ελαφρότερες , να έχουν καλύτερη απόδοση και να τραυματίζουν λιγότερο τα δένδρα, τα βενζινοκίνητα μηχανάκια τα οποία μαδούν τις γεμάτες με καρπό κλάρες, οι οποίες έχουν κλαδευτεί, αντικατέστησαν τα μικρά ραβδάκια με τα οποία τις χτυπούσαν οι εργάτες, τα άλογα για την μεταφορά των σακιών αντικατέστησαν τα τρακτέρ και τα αγροτικά αυτοκίνητα. Ο καρπός δεν χρειάζεται λίχνισμα, όπως τότε, αφού στα σύγχρονα πλέον ελαιοτριβεία, οι παλέτες με τα σακιά μεταφέρονται με τα Κλαρκ πάνω από μία χοάνη, όπου ένας εργάτης απλά κόβει τους σπάγκους με τους οποίους είναι δεμένα τα σακιά και στην συνέχεια τα πάντα γίνονται με αυτοματισμούς, από τον διαχωρισμό των φύλλων από τον ελαιόκαρπο και το πλύσιμό του, μέχρι τον φυγοκεντρικό διαχωριστήρα, από όπου ρέει το νιό λάδι, το καμάρι του παραγωγού, το οποίο για να έχει πλούσια και φίνα γεύση και χαμηλή οξύτητα έχει άπειρα μυστικά.
Αυτή την γιορτή την απήλαυσα αυτές τις ημέρες, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, μακριά από τις μεγάλες ευθύνες και το άγχος της Ιατρικής και τις ίντριγκες και τους φθόνους της Πολιτικής, με την ευχή και του χρόνου.
Αστακός 8/12/2014
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΪΚΟΣ
Σημείωση δική μου:
Όπως ακριβώς το είπες γιατρέ μου, πραγματικά γλυκό ψωμί, δύσκολων αλλά ευτυχισμένων χρόνων. !
Σε γνωρίζω χρόνια γιατρέ, από τότε που ήρθα στον όμορφο Αστακό για πρώτη φορά ως γαμπρός Αστακιώτης και σε θαυμάζω γιατί είσαι το ίδιο επιτυχημένος και ως γιατρός και ως πολιτικός και ως αγρότης. Αλλά πάνω από όλα γιατί είσαι υπέροχος ως άνθρωπος..
Για αυτό και καταθέτω την εκτίμησή μου, γιατρέ !
Ντινόπουλος Ιωάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου