Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το σκοτεινό τρυγόνι
Τον γνωρίζουμε για τα ηθογραφικά διηγήματά του. Θεωρείται, μαζί με τον Βιζυηνό, εισηγητής της ρεαλιστικής ηθογραφίας. Έγραψε, όμως, και λυρικά ποιήματα που συγκινούν για τον πόνο που εκφράζουν. Ένα ποίημα όχι για τη μητέρα, αλλά προς τη μητέρα από τον γλυκύτατο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Νικόλαος Γύζης (1842-1901), Μητέρα και μωρό.
Μάνα μου,
εγώ είμαι τ’ άμοιρο
το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος
βροχή που το πληγώνει..
Το δόλιο
όπου κι αν στραφεί
απ’ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί
κλωνάρι να πλαγιάσει..
Εγώ βαρκούλα μοναχή
βαρκούλα αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό
σε θάλασσα αφρισμένη..
Παλεύω με τα κύματα
χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα
πλην την ευχή σου μόνη..
Νικόλαος Γύζης (1842-1901), κούκου.
3 σχόλια:
“Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου” – Οδυσσέας Ελύτης
...το μεγαλείο της μάνας...συγκινεί με υπερβατική υπόσταση! καλό ξημέρωμα,φιλιά, τα λέμε!
..Έτσι απλά επαναλαμβάνω τα λόγια σας :
“Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου”
...Το μεγαλείο της μάνας...συγκινεί με υπερβατική υπόσταση!
Φίλε "Άγνωστε" σε ευχαριστώ που είχες την καλοσύνη να με επισκεφτείς και να σχολιάσεις..
και σένα Βασιλική μου σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου ,που πάντα το περιμένω ...
Καλό ξημέρωμα και στους δυο σας !!!
Δημοσίευση σχολίου