Ο τρελός του μπαρμπα-Γιάννη του Σκαρίμπα ! !

Τρελός;

Είμαι -το ξέρω- λογικός. Ω δεν μιλάω.

Σαν λάμψει η μέρα σβω το φως μου.

Αν ιδώ ένα φύλλο πούπεσε – εντός μου

λεω: είδα ένα φύλλο πούπεσε και… πάω.

Τόσο πολύ! Προσέχω. Τα’ όντι

δεν έχω αντίρρηση καμιά. Χαρά μου

νάναι τα δυο διπλό σε ένα . νοερά μου:

Πως είναι στόγγυλοι – επιμένω- οι οριζόντοι

Τρελός εγώ; Αστείο! Και στίχους

φτιάχνω, και πάω πατώντας, ούτε λόγος

οτι όπως στρίβει ο δρόμος, αναλόγως

στρίβω να μη σκουντάψω πια στους τοίχους

Λοιπόν δεν είμαι. Ωραία. Το ψέμα

μισώ. Τώρα εννοώ γιατί η καρδιά μου

έκανε τίκι- τακ για κείνηνα – στοχιά μου:

Για να κυκλοφοράει μου το αίμα!

Πέθανε: πως την έλεγαν ξεχνάω…

- χάθηκε μαζί της η χαρά, το φως μου-

και είμαι τόσο λογικός που εντός μου

λέω: είδα ένα φύλλο πούπεσε –και πάω…