Τρελός;
Είμαι -το ξέρω- λογικός. Ω δεν μιλάω.
Σαν λάμψει η μέρα σβω το φως μου.
Αν ιδώ ένα φύλλο πούπεσε – εντός μου
λεω: είδα ένα φύλλο πούπεσε και… πάω.
Τόσο πολύ! Προσέχω. Τα’ όντι
δεν έχω αντίρρηση καμιά. Χαρά μου
νάναι τα δυο διπλό σε ένα . νοερά μου:
Πως είναι στόγγυλοι – επιμένω- οι οριζόντοι
Τρελός εγώ; Αστείο! Και στίχους
φτιάχνω, και πάω πατώντας, ούτε λόγος
οτι όπως στρίβει ο δρόμος, αναλόγως
στρίβω να μη σκουντάψω πια στους τοίχους
Λοιπόν δεν είμαι. Ωραία. Το ψέμα
μισώ. Τώρα εννοώ γιατί η καρδιά μου
έκανε τίκι- τακ για κείνηνα – στοχιά μου:
Για να κυκλοφοράει μου το αίμα!
Πέθανε: πως την έλεγαν ξεχνάω…
- χάθηκε μαζί της η χαρά, το φως μου-
και είμαι τόσο λογικός που εντός μου
λέω: είδα ένα φύλλο πούπεσε –και πάω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου