Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
ΑΠΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1897-1933
Σημείωση δική μου !
Κάθε συσχετισμός με επίκαιρες καταστάσεις είναι, αν μη τι άλλο, αυθαίρετος !
Ι.Β.Ν.
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Γιάννη μου!
Καταιγιστικός ο λόγος του Καβάφη...πόσο θλιβερό είναι όταν δεν ''ακούμε''ή δε νιώθουμε τον ''ήχο''
των κτιστών για τις ''φυλακές'' της ζωής μας...προβληματίζει γόνιμα και διδάσκει!
καλή συνέχεια και καλό ξημέρωμα!!!
Δημοσίευση σχολίου