Η Αγνωστη... Απο τον μοναδικό Μπαρμπα-Γιάννη Σκαρίμπα !

Η ΑΓΝΩΣΤΗ 

Κι ήταν ωραία ως πέρασε άκρη του δρόμου εκεί,

 μ’ άγνωστο πάτημα ποδιού και τρυφερό μυστήριο, 

στο πεζοδρόμι κρούοντας ωραία ερημική, 

των τακουνιών της το γοργό κι ερωτικό εμβατήριο. 

Στάθκα στητός, τη μουσική γροικώντας του αλαφρού

 κυματισμού των ρούχων της – κι εντός μου ό,τι είχε σπάσει

 κι ήταν τραχύ, στης φούστας της το ευγενικό φρου-φρου,

 χρυσός να γίνετ’ ένιωθα καρπός πόχει ωριμάσει! 

Έφυγε αυτή… Ποιος ξέρει πού –σε ποια σιγή ερημιάς

– νοσταλγική το βήμα της τ’ άγνωστο πάει να δώσει,

 κι αυτή –το νιώθω ναι– που αν ήθελε, με μιας,

 τον βάρβαρό μου εαυτό γλυκά θάχε ημερώσει.

 Τώρα; Τώρα στους πρώτους μου έμεινα εδώ οδυρμούς, 

Πάνας του δρόμου ερωτικός –η φύση ως μ’ έχει κάμει-

κι είμαι λες, σαν –ποιος ξέρει ποιους– να ξέχασα δρυμούς

 κειο το λιανό –με τρεις οπές– που σφύραγα καλάμι…