Δηλωτή. Παιχνίδι της τράπουλας.
Η Δηλωτή είναι το πιο παραδοσιακό παιχνίδι τράπουλας στα καφενεία των χωριών μας. Είναι ένα καθαρά τεχνικό παιχνίδι, συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας που παίζεται συνήθως με τέσσερεις παίκτες, ζευγάρια. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παράδοσής μας και είναι υποχρέωσή μας, η νέα γενιά να διατηρήσει τις συνήθειές μας και στην ψυχαγωγία.
ΔΗΛΩΤΗ :
Άτομα: 2 ή 4
Τράπουλες: Μία των 52 φύλλων.
Σκοπός: Να φτάσουμε τους 61 πόντους πριν από τον αντίπαλό μας, οπότε κερδίζουμε την παρτίδα.
Είδος παιχνιδιού: Τεχνικό. Παίζεται κυρίως για διασκέδαση, αλλά ακόμα και με χρήματα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Αν στο τραπέζι υπάρχει κάποιο 2 και εμείς κρατάμε πάνω μας 5 και 7, μπορούμε να βάλουμε το 5 πάνω στο 2 και να το δηλώσουμε 7. Τώρα πια ο επόμενος παίκτης (ή ο συμπαίκτης μας, αν ο πρώτος αντίπαλός μας δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάρει το δηλωμένο χαρτί) μπορεί να παίξει ως εξής:
α) Να πάρει τα δημωμένα μόνο με 7.
β) Να προσθέσει πάνω τους ένα ακόμα φύλλο (π.χ. 1,2 ή 3) και να δηλώσει αντίστοιχα 8,9 ή 10, τα οποία βέβαια πρέπει να υπάρχουν στα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του.
γ) Να δηλώσει κάποιο άλλο χαρτί.
δ) Να πάρει κάποιο από τα υπόλοιπα φύλλα του τραπεζιού.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
1. Οι φιγούρες δεν μπορούν να δηλωθούν.
2. Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και με άλλο χαρτί πριν πάρει τα δηλωμένα του.
Με τον ίδιο τρόπο ενεργεί ο συμπαίκτης μας και ο δεύτερος αντίπαλος όταν έρθει η σειρά τους να παίξουν.
Μπορούμε επίσης να δηλώσουμε περισσότερα από ένα φύλλο, χρησιμοποιώντας δύο ή τρία από αυτά που υπάρχουν στο τραπέζι. Αν δηλαδή υπάρχει 3 και 4, ενώ εμείς κρατάμε 2 και 9, βάζουμε το 2 πάνω στο 3 και το 4, δηλώνοντας 9.
Ακόμα καλύτερη είναι η περίπτωση που θα μπορέσουμε να δηλώσουμε δύο ή περισσότερα όμοια φύλλα. Αν π.χ. στο τραπέζι υπάρχει Ντάμα, 4,7 και 9, ενώ εμείς έχουμε στα χαρτιά μας ένα 3 και ένα 7, βάζουμε το 3 πάνω στο 4 και ύστερα το 7 του τραπεζιού πάνω στα δύο προηγούμενα, δηλώνοντας «επτάρια». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε την αύξηση των δηλωμένων μας (βλέπε περίπτωση β παραπάνω), αφού δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο σε διπλά ή τριπλά δηλωμένα φύλλα. Μόνος κίνδυνος είναι πλέον να έχει κάποιος αντίπαλος ένα 7 στα χαρτιά του, οπότε μπορεί να πάρει τα δηλωμένα μας. Σημειώνουμε ότι, όταν ξαναφτάσει η σειρά μας να παίξουμε, πρέπει υποχρεωτικά να πάρουμε τα δηλωμένα μας, εκτός εάν:
στ) μπορούμε (και θέλουμε) να πάρουμε κάποιο άλλο φύλλο, απλό ή δηλωμένο από άλλους.
ζ) προτιμήσουμε να βάλουμε πάνω στα δηλωμένα μας ένα ακόμα όμοιο φύλλο.
Συγκεκριμένα, αν είχαμε πάνω μας δύο 7 στιγμή που δηλώσαμε 5+2=7, μπορούμε να βάλουμε το ένα από τα δύο πάνω στα δηλωμένα και να περιμένουμε να έρθει πάλι η σειρά μας για να πάρουμε όλα μαζί με το τελευταίο 7 που κρατάμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να αυξήσει τα δηλωμένα του προσθέτοντας, π.χ., άλλο ένα 2 στο 5 + 2 ώστε να δηλώσει πλέον 9. Αντίθετα, όπως είπαμε παραπάνω, επιτρέπεται να βάλει όσα 7 (ή συνδυασμούς του 7) μπορεί πάνω στο αρχικό 5 + 2 δηλώνοντας όλο και περισσότερα «εφτάρια».
Ένας ακόμα τρόπος δηλώματος είναι το «σόι».
Συγκεκριμένα, δηλώνουμε «σόι» βάζοντας ένα 3 πάνω σε κάποιο 3 του τραπεζιού (ή 6 στο 6, ή 8 στο 8, κλπ), εφόσον όμως έχουμε τουλάχιστον ένα ακόμα 3 (ή 6 ή 8, κλπ) στα χέρια μας. Το «σόι» δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο, όπως γίνεται με τα υπόλοιπα δηλωμένα. «Σόι» δεν μπορεί να γίνει με τις φιγούρες.
Στην αρχή του παιχνιδιού δεν παίρνουμε από το τραπέζι και δεν δηλώνουμε μεγάλα φύλλα (10,9 ή 8). Τα κρατάμε πάνω μας μέχρι να δηλώσει κάποιος αντίπαλός μας, οπότε τα παίρνουμε με τα δικά μας και του χαλάμε τα σχέδια.
Εφόσον μοιράζουμε χαρτιά, κρατάμε τελευταίο φύλλο μας τουλάχιστον μια φιγούρα σαν «στερνή», γιατί με αυτή θα πάρουμε την αντίστοιχη φιγούρα των αντιπάλων (ή και του συμπαίκτη μας) στο τέλος της δεύτερης «χαρτωσιάς» κάθε παιχνιδιού και μαζί της όσα φύλλα έχουν απομείνει στο τραπέζι.
Αν όμως δεν μοιράσουμε χαρτιά (και κυρίως όταν παίζουμε πρώτοι ή δεύτεροι) πρέπει να φροντίζουμε να απαλλαγούμε γρήγορα από τις φιγούρες που κρατάμε στη δεύτερη «χαρτωσιά», επειδή διαφορετικά –αν κάποια μείνει πάνω μας μέχρι το τέλος- κινδυνεύουμε Ξερή στους αντιπάλους μας.
Ξερή γίνεται μόνο όταν υπάρχει είτε ένα φύλλο στο τραπέζι είτε περισσότερα των οποίων όμως το άθροισμα δεν περνάει το 10. τότε, αν εκείνος που πρόκειται να παίξει έχει στα χαρτιά του το αντίστοιχο φύλλο, παίρνει αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι, τα βάζει μαζί με τα κερδισμένα που έχει μέχρι εκείνη τη στιγμή και τοποθετεί επίσης το δικό του χαρτί με την όψη προς τα πάνω στα κερδισμένα φύλλα του. Αυτό το χαρτί λέγεται Ξερή και ισοδυναμεί με 10 ολόκληρους πόντους.
Σε κάθε παιχνίδι μπορούν να γίνουν πολλές Ξερές, που καθεμιά τους παίρνει από 10 πόντους. Επομένως, στόχος μας δεν πρέπει απλά να είναι η συγκέντρωση πόντων, αλλά ο εξαναγκασμός του αντιπάλου μας να δώσει Ξερή.
Γίνεται συμφωνία αν μετράει ή όχι η Ξερή που μπορεί να προκύψει από τον συνδυασμό των πρώτων τεσσάρων φύλλων που πέφτουν αρχικά στο τραπέζι (π.χ. 6, 6, 4 και 4 που δημιουργούν δύο 10, ή 2, 2 , Α και 3 που συνολικά δίνουν 8, ή 5, 3, Α και 9 που φτιάχνουν δύο 9, κ.λ.π.). Συνήθως συμφωνείται να μη γίνεται Ξερή σε αυτή την περίπτωση, αν όμως μπορέσει να πάρει όλα αυτά τα φύλλα ο παίκτης που παίζει πρώτος, τότε ο συμπαίκτης του έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει Ξερή με το φύλλο που θα ρίξει ο αντίπαλός του.
Όταν, από λανθασμένο παίξιμο, μείνει με λιγότερα ή περισσότερα φύλλα στα χέρια του από τους υπόλοιπους παίκτες.
Όταν επιχειρήσει να συνεννοηθεί με νοήματα προς τον συμπαίκτη του.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ 2 ΑΤΟΜΑ
Εδώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο δήλωμα, προπάντων όταν στο τραπέζι υπάρχουν λιγότερα από 3 φύλλα.
Αν υπάρχουν τρία και δηλώσουμε το ένα από αυτά, ο αντίπαλός μας μπορεί να κάνει Ξερή αν έχει στα χέρια του τα δύο φύλλα που έμειναν αδήλωτα. Π.χ. στο τραπέζι υπάρχει το 5, το 5 και ο Βαλές. Εμείς δηλώνουμε 5 + 1 = 6. Αν ο αντίπαλός μας έχει πάνω του το 4 και τον Βαλέ, θα κάνει Ξερή.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ 4 ΑΤΟΜΑ
Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα εξής σημεία:
Να αντιληφθούμε αν ο συμπαίκτης μας προσπαθεί να «περάσει» κάποιον Άσο, το 2 Σπαθί ή το 10 Καρό (που είναι πόντοι) και να τον βοηθήσουμε κατάλληλα, εμποδίζοντας τους αντιπάλους μας να τα πάρουν εκείνοι ή ρίχνοντας κάτω κάποιο χαρτί που θα τον διευκολύνει.
Να δηλώνουμε πάντα (εφόσον, φυσικά, μπορούμε) όταν στο τραπέζι υπάρχουν δύο φύλλα, ένα από τα οποία είναι 10 ή φιγούρα.
Να προσπαθούμε να πάρουμε ένα φύλλο από το τραπέζι όταν εκεί υπάρχουν τρία χαρτιά.
Να μη δηλώνουμε (παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη) αν υπάρχουν τρία φύλλα στο τραπέζι ή δύο, που όμως είναι μικρά («λιμά»).
Να προτιμάμε να χάσουμε κάποιον πόντο (Άσο, 2 Σπαθί ή και 10 Καρό) για να μην διακινδυνέψουμε να δεχτούμε Ξερή.
Εκείνος όμως, σωστά σκεπτόμενος, παίρνει το 7 επειδή ο Δ παίκτης δεν μπορεί να πάρει το 10 και να αφήσει το 9 μόνο του πάνω στο τραπέζι. Ο Δ παίκτης, που έχει 10 στα χαρτιά του αλλά επίσης σκέπτεται σωστά, βάζει στο τραπέζι άλλο ένα 9 για να εμποδίσει τον Α να πάρει το 10 Καρό. Ο τελευταίος, που ξέρει ότι ο Α δεν έχει 10, πρέπει να πάρει μόνο το ένα 9 για να δώσει την ευκαιρία στον συμπαίκτη του Γ να πάρει και το 10 Καρό.
Εκεί όμως κάνει το λάθος: για να κερδίσει ένα φύλλο παραπάνω, παίρνει και τα δύο 9, αφήνοντας μόνο του το 10. Ο Β παίκτης ρίχνει κάτω το 7 που είχε δηλώσει προηγουμένως και ο Γ βρίσκεται σε αδυναμία να πάρει το 10 επειδή, αν το κάνει, κινδυνεύει με Ξερή. Ρίχνει λοιπόν κάτω ένα άλλο φύλλο και ο Δ καταφέρνει έτσι να πάρει τελικά το 10 Καρό και να εξασφαλίσει δύο πόντους.
Οι κανόνες της Δηλωτής μέσα από τις σελίδες του βιβλίου τσέπης με τίτλο " Το αλφαβητάρι του χαρτοπαίκτη" του Γιώργου Κουσουνέλου, εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ. Η Δηλωτή είναι συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας και παίζεται από 2 ή 4 παίκτες. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι παίζουν ένας εναντίον ενός, ενώ στη δεύτερη σχηματίζουν ζευγάρια που κάθονται αντικριστά.
Άτομα: 2 ή 4
Τράπουλες: Μία των 52 φύλλων.
Σκοπός: Να φτάσουμε τους 61 πόντους πριν από τον αντίπαλό μας, οπότε κερδίζουμε την παρτίδα.
Είδος παιχνιδιού: Τεχνικό. Παίζεται κυρίως για διασκέδαση, αλλά ακόμα και με χρήματα.
Πόντοι: Από έναν κάθε Άσσος, δύο το 10 Καρό, ένας το 2 Σπαθί και 4 όταν έχουμε μαζέψει από 27 φύλλα και πάνω (σύνολα 11 πόντοι). Αν οι αντίπαλοι έχουν από 26 φύλλα καθένας, τότε οι πόντοι είναι συνολικά 7, αφού δεν υπολογίζονται οι 4 των «κομμένων» φύλλων. Ακόμα, κάθε «Ξερή» ισοδυναμεί με 10 πόντους.
ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ:
Η Δηλωτή είναι συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας και παίζεται από 2 ή 4 παίκτες. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι παίζουν ένας εναντίον ενός, ενώ στη δεύτερη σχηματίζουν ζευγάρια που κάθονται αντικριστά. Ο παίκτης που μοιράζει (ντίλερ) δίνει έξι φύλλα σε αυτόν που κάθεται δεξιά του, έξι στον συμπαίκτη του, έξι στον αντίπαλο που βρίσκεται αριστερά του, έξι στον εαυτό του και τέλος, τοποθετεί άλλα τέσσερα απλωμένα στο τραπέζι. (όπως δηλαδή γίνεται στην Κολτσίνα).
Βασικό χαρακτηριστικό της Δηλωτής είναι ότι μπορούμε να κάνουμε συνδυασμούς φύλλων, «δηλώνοντας» κάποιο (ή κάποια ) από αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι με την τοποθέτηση πάνω του(ς) ενός από τα δικά μας φύλλα.
Αν στο τραπέζι υπάρχει κάποιο 2 και εμείς κρατάμε πάνω μας 5 και 7, μπορούμε να βάλουμε το 5 πάνω στο 2 και να το δηλώσουμε 7. Τώρα πια ο επόμενος παίκτης (ή ο συμπαίκτης μας, αν ο πρώτος αντίπαλός μας δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάρει το δηλωμένο χαρτί) μπορεί να παίξει ως εξής:
α) Να πάρει τα δημωμένα μόνο με 7.
β) Να προσθέσει πάνω τους ένα ακόμα φύλλο (π.χ. 1,2 ή 3) και να δηλώσει αντίστοιχα 8,9 ή 10, τα οποία βέβαια πρέπει να υπάρχουν στα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του.
γ) Να δηλώσει κάποιο άλλο χαρτί.
δ) Να πάρει κάποιο από τα υπόλοιπα φύλλα του τραπεζιού.
ε) Να βάλει στο τραπέζι ένα από τα χαρτιά του, εφόσον δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο.
1. Οι φιγούρες δεν μπορούν να δηλωθούν.
2. Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και με άλλο χαρτί πριν πάρει τα δηλωμένα του.
Με τον ίδιο τρόπο ενεργεί ο συμπαίκτης μας και ο δεύτερος αντίπαλος όταν έρθει η σειρά τους να παίξουν.
Μπορούμε επίσης να δηλώσουμε περισσότερα από ένα φύλλο, χρησιμοποιώντας δύο ή τρία από αυτά που υπάρχουν στο τραπέζι. Αν δηλαδή υπάρχει 3 και 4, ενώ εμείς κρατάμε 2 και 9, βάζουμε το 2 πάνω στο 3 και το 4, δηλώνοντας 9.
Ακόμα καλύτερη είναι η περίπτωση που θα μπορέσουμε να δηλώσουμε δύο ή περισσότερα όμοια φύλλα. Αν π.χ. στο τραπέζι υπάρχει Ντάμα, 4,7 και 9, ενώ εμείς έχουμε στα χαρτιά μας ένα 3 και ένα 7, βάζουμε το 3 πάνω στο 4 και ύστερα το 7 του τραπεζιού πάνω στα δύο προηγούμενα, δηλώνοντας «επτάρια». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε την αύξηση των δηλωμένων μας (βλέπε περίπτωση β παραπάνω), αφού δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο σε διπλά ή τριπλά δηλωμένα φύλλα. Μόνος κίνδυνος είναι πλέον να έχει κάποιος αντίπαλος ένα 7 στα χαρτιά του, οπότε μπορεί να πάρει τα δηλωμένα μας. Σημειώνουμε ότι, όταν ξαναφτάσει η σειρά μας να παίξουμε, πρέπει υποχρεωτικά να πάρουμε τα δηλωμένα μας, εκτός εάν:
στ) μπορούμε (και θέλουμε) να πάρουμε κάποιο άλλο φύλλο, απλό ή δηλωμένο από άλλους.
ζ) προτιμήσουμε να βάλουμε πάνω στα δηλωμένα μας ένα ακόμα όμοιο φύλλο.
Συγκεκριμένα, αν είχαμε πάνω μας δύο 7 στιγμή που δηλώσαμε 5+2=7, μπορούμε να βάλουμε το ένα από τα δύο πάνω στα δηλωμένα και να περιμένουμε να έρθει πάλι η σειρά μας για να πάρουμε όλα μαζί με το τελευταίο 7 που κρατάμε.
Μπορούμε επίσης να κάνουμε συνδυασμό κάποιου άλλου φύλλου που βρίσκεται στο τραπέζι (π.χ. του 4) με ένα 3 που έχουμε πάνω μας. Έτσι φτιάχνουμε άλλο ένα δηλωμένο «εφτάρι», το οποίο τοποθετούμε πάνω στο 5 + 2 που είχαμε δηλώσει προηγουμένως και μετά περιμένουμε να έρθει πάλι η σειρά μας για να τα πάρουμε όλα μαζί με το 7 που κρατάμε.
Ο παίκτης που έχει δηλώσει, δεν μπορεί να αυξήσει τα δηλωμένα του προσθέτοντας, π.χ., άλλο ένα 2 στο 5 + 2 ώστε να δηλώσει πλέον 9. Αντίθετα, όπως είπαμε παραπάνω, επιτρέπεται να βάλει όσα 7 (ή συνδυασμούς του 7) μπορεί πάνω στο αρχικό 5 + 2 δηλώνοντας όλο και περισσότερα «εφτάρια».
Ένας ακόμα τρόπος δηλώματος είναι το «σόι».
Συγκεκριμένα, δηλώνουμε «σόι» βάζοντας ένα 3 πάνω σε κάποιο 3 του τραπεζιού (ή 6 στο 6, ή 8 στο 8, κλπ), εφόσον όμως έχουμε τουλάχιστον ένα ακόμα 3 (ή 6 ή 8, κλπ) στα χέρια μας. Το «σόι» δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο, όπως γίνεται με τα υπόλοιπα δηλωμένα. «Σόι» δεν μπορεί να γίνει με τις φιγούρες.
Τέλος, οι φιγούρες (Ρήγας, Ντάμα, και Βαλές) που βρίσκονται στο τραπέζι παίρνονται υποχρεωτικά από τους παίκτες που κρατάνε ένα από αυτά τα φύλλα (δηλαδή Ρήγα με Ρήγα, Ντάμα με Ντάμα και Βαλέ με Βαλέ), εφόσον δεν έχουν άλλο χαρτί στα χέρια τους. Αν υπάρχουν δύο όμοιες φιγούρες στο τραπέζι (π.χ. δύο Βαλέδες) μπορούμε να πάρουμε μόνο τη μία. Αντίθετα, παίρνονται υποχρεωτικά οι τρεις όμοιες φιγούρες που μπορεί να βρεθούν στο τραπέζι με το ξεκίνημα του παιχνιδιού.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ
Πολλές φορές είναι σωστότερο να δηλώσουμε μόνο ένα φύλλο, π.χ. 7 + 1 = 8, ενώ ήδη υπάρχει και κάποιο 8 στο τραπέζι (δεν πρέπει δηλαδή να τα βάλουμε όλα μαζί δηλώνοντας «οκτάρια») ώστε να αποφύγουμε πιθανή «Ξερή» σε βάρος μας. (Τι είναι Ξερή θα εξηγήσουμε λίγο πιο κάτω). Εδώ όμως υπάρχει πιθανότητα να αυξήσει τα δηλωμένα φύλλα κάποιος από τους αντιπάλους μας, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με πολλά δηλωμένα μαζί.
Αποφεύγουμε να αφήσουμε το 2 Σπαθί ή οποιονδήποτε Άσο στο τραπέζι, επειδή κάθε ένα από αυτά τα φύλλα είναι και ένας πόντος. Το ίδιο φροντίζουμε να κάνουμε και με οποιοδήποτε 2, ώστε να μην το πάρουν οι αντίπαλοί μας με το 2 Σπαθί. Επιδιώκουμε πάντα να δηλώνουμε τα παραπάνω φύλλα και μάλιστα με όσο πιο «σίγουρο» τρόπο είναι δυνατόν για να κερδίσουμε εμείς τους σχετικούς πόντους.Στην αρχή του παιχνιδιού δεν παίρνουμε από το τραπέζι και δεν δηλώνουμε μεγάλα φύλλα (10,9 ή 8). Τα κρατάμε πάνω μας μέχρι να δηλώσει κάποιος αντίπαλός μας, οπότε τα παίρνουμε με τα δικά μας και του χαλάμε τα σχέδια.
Εφόσον μοιράζουμε χαρτιά, κρατάμε τελευταίο φύλλο μας τουλάχιστον μια φιγούρα σαν «στερνή», γιατί με αυτή θα πάρουμε την αντίστοιχη φιγούρα των αντιπάλων (ή και του συμπαίκτη μας) στο τέλος της δεύτερης «χαρτωσιάς» κάθε παιχνιδιού και μαζί της όσα φύλλα έχουν απομείνει στο τραπέζι.
Αν όμως δεν μοιράσουμε χαρτιά (και κυρίως όταν παίζουμε πρώτοι ή δεύτεροι) πρέπει να φροντίζουμε να απαλλαγούμε γρήγορα από τις φιγούρες που κρατάμε στη δεύτερη «χαρτωσιά», επειδή διαφορετικά –αν κάποια μείνει πάνω μας μέχρι το τέλος- κινδυνεύουμε Ξερή στους αντιπάλους μας.
Απαραίτητο είναι να θυμόμαστε πάση θυσία πόσα 10,9, Άσοι και φιγούρες έχουν παιχτεί ανά πάσα στιγμή, έτσι ώστε να κανονίζουμε το παιχνίδι μας όσο καλύτερα γίνεται. Φυσικά, όσα περισσότερα θυμόμαστε και από τα υπόλοιπα χαρτιά, τόσο το καλύτερο, αφού έτσι μπορούμε να παίζουμε με μεγαλύτερη σιγουριά.
ΠΟΝΤΟΙ
Οι πόντοι της Δηλωτής είναι συνολικά 11 και μετριούνται όπως στην Ξερή: από έναν κάθε Άσος, δύο το 10 Καρό (που λέγεται 10 καλό), έναν το 2 Σπαθί (που λέγεται 2 καλό) και 4 εφόσον τα φύλλα που έχουμε συγκεντρώσει είναι 27 ή περισσότερα. Αν οι αντίπαλοι μαζέψουν από 26 φύλλα, οι πόντοι είναι συνολικά 7, αφού δεν υπολογίζονται οι 4 των «κομμένων» φύλλων.
Κάθε φορά που τελειώνει το μοίρασμα της τράπουλας σημειώνουμε χωριστά τους πόντους των αντιπάλων και βαδίζουμε με διαδοχικές προσθέσεις προς το 61. όποιος φτάσει πρώτος σε αυτό το σύνολο, είναι ο νικητής του αγώνα. Αν περάσουν και οι δύο τους 61 πόντους, νικητής είναι αυτός που έχει συγκεντρώσει περισσότερους (π.χ. 65 έναντι 62). Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως οι αντίπαλοι συμφωνούν να τελειώσει το παιχνίδι στους 101 πόντους.Ξερή γίνεται μόνο όταν υπάρχει είτε ένα φύλλο στο τραπέζι είτε περισσότερα των οποίων όμως το άθροισμα δεν περνάει το 10. τότε, αν εκείνος που πρόκειται να παίξει έχει στα χαρτιά του το αντίστοιχο φύλλο, παίρνει αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι, τα βάζει μαζί με τα κερδισμένα που έχει μέχρι εκείνη τη στιγμή και τοποθετεί επίσης το δικό του χαρτί με την όψη προς τα πάνω στα κερδισμένα φύλλα του. Αυτό το χαρτί λέγεται Ξερή και ισοδυναμεί με 10 ολόκληρους πόντους.
Σε κάθε παιχνίδι μπορούν να γίνουν πολλές Ξερές, που καθεμιά τους παίρνει από 10 πόντους. Επομένως, στόχος μας δεν πρέπει απλά να είναι η συγκέντρωση πόντων, αλλά ο εξαναγκασμός του αντιπάλου μας να δώσει Ξερή.
Γίνεται συμφωνία αν μετράει ή όχι η Ξερή που μπορεί να προκύψει από τον συνδυασμό των πρώτων τεσσάρων φύλλων που πέφτουν αρχικά στο τραπέζι (π.χ. 6, 6, 4 και 4 που δημιουργούν δύο 10, ή 2, 2 , Α και 3 που συνολικά δίνουν 8, ή 5, 3, Α και 9 που φτιάχνουν δύο 9, κ.λ.π.). Συνήθως συμφωνείται να μη γίνεται Ξερή σε αυτή την περίπτωση, αν όμως μπορέσει να πάρει όλα αυτά τα φύλλα ο παίκτης που παίζει πρώτος, τότε ο συμπαίκτης του έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει Ξερή με το φύλλο που θα ρίξει ο αντίπαλός του.
Αντίθετα, όσα χαρτιά μείνουν στο τραπέζι στο τέλος του παιχνιδιού για τον παίκτη που μοιράζει, γίνονται Ξερή (εφόσον υπάρχει ο κατάλληλος συνδυασμός).
ΛΑΘΗ
Ο παίκτης που θα διαπράξει λάθος κρίσιμο για τη συνέχεια του παιχνιδιού μηδενίζεται και ο αντίπαλός του κερδίζει 11 πόντους. Τέτοια λάθη είναι:
Όταν δηλώσει χωρίς να έχει το αντίστοιχο χαρτί πάνω του.Όταν, από λανθασμένο παίξιμο, μείνει με λιγότερα ή περισσότερα φύλλα στα χέρια του από τους υπόλοιπους παίκτες.
Όταν επιχειρήσει να συνεννοηθεί με νοήματα προς τον συμπαίκτη του.
Όταν προσπαθήσει να εξαπατήσει με οποιοδήποτε τρόπο τους υπόλοιπους παίκτες.
Εδώ απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο δήλωμα, προπάντων όταν στο τραπέζι υπάρχουν λιγότερα από 3 φύλλα.
Αν υπάρχουν τρία και δηλώσουμε το ένα από αυτά, ο αντίπαλός μας μπορεί να κάνει Ξερή αν έχει στα χέρια του τα δύο φύλλα που έμειναν αδήλωτα. Π.χ. στο τραπέζι υπάρχει το 5, το 5 και ο Βαλές. Εμείς δηλώνουμε 5 + 1 = 6. Αν ο αντίπαλός μας έχει πάνω του το 4 και τον Βαλέ, θα κάνει Ξερή.
Αν υπάρχουν δύο φύλλα και δηλώσουμε το ένα, θα δεχτούμε Ξερή εφόσον ο αντίπαλός μας δηλώσει το δεύτερο φύλλο. Εξασφάλιση υπάρχει (αν και όχι 100%) όταν δηλώσουμε έχοντας πάνω μας δύο όμοια χαρτιά. Αν όμως ο αντίπαλός μας δηλώσει το δεύτερο φύλλο έχοντας κι εκείνος δύο όμοια χαρτιά πάνω του, τότε θα κάνει σίγουρα Ξερή.
Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα εξής σημεία:
Να αντιληφθούμε αν ο συμπαίκτης μας προσπαθεί να «περάσει» κάποιον Άσο, το 2 Σπαθί ή το 10 Καρό (που είναι πόντοι) και να τον βοηθήσουμε κατάλληλα, εμποδίζοντας τους αντιπάλους μας να τα πάρουν εκείνοι ή ρίχνοντας κάτω κάποιο χαρτί που θα τον διευκολύνει.
Να δηλώνουμε πάντα (εφόσον, φυσικά, μπορούμε) όταν στο τραπέζι υπάρχουν δύο φύλλα, ένα από τα οποία είναι 10 ή φιγούρα.
Να προσπαθούμε να πάρουμε ένα φύλλο από το τραπέζι όταν εκεί υπάρχουν τρία χαρτιά.
Να μη δηλώνουμε (παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη) αν υπάρχουν τρία φύλλα στο τραπέζι ή δύο, που όμως είναι μικρά («λιμά»).
Να προτιμάμε να χάσουμε κάποιον πόντο (Άσο, 2 Σπαθί ή και 10 Καρό) για να μην διακινδυνέψουμε να δεχτούμε Ξερή.
Να βάζουμε στο τραπέζι το φύλλο που έχει δηλώσει ο συμπαίκτης μας (εφ’ όσον το έχουμε), όταν υπάρχει κίνδυνος να δεχτούμε Ξερή.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
Παραθέτουμε στη συνέχεια δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις σωστού και λανθασμένου παιξίματος από πραγματικά παιχνίδια.
1η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΣΩΣΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ)
Ο παίκτης που μοιράζει παίρνει στη δεύτερη «χαρτωσιά» δύο Άσους, δύο 9, ένα 10 και ένα 3. (Δεν έχει δηλαδή κάποια φιγούρα για «στερνή»).
Θυμάται όμως ότι τα πέντε πρώτα φύλλα του είναι τα τελευταία. Φροντίζει λοιπόν να απαλλαγεί από το 3 και στη συνέχεια βάζει διαδοχικά τα δύο 9 στο τραπέζι, παρά το γεγονός ότι τον αγριοκοιτάζει ο συμπαίκτης του, που δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Ύστερα δηλώνει δύο διαδοχικά Δεκάρια με τους Άσους (9 + 1 την πρώτη φορά και 9 + 1 τη δεύτερη). Έτσι, όταν έρχεται η σειρά του να παίξει τελευταίος, παίρνει τους δύο πόντους από τους Άσους μαζί με όσα άλλα φύλλα έχουν απομείνει στο τραπέζι, χρησιμοποιώντας το 10 του σαν «στερνή».
2η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΠΑΙΞΙΜΟ)
Ο Α παίκτης, που μοιράζει, ρίχνει τα εξής τέσσερα αρχικά φύλλα στο τραπέζι: Άσος, 2 και 10 Καρό.
Ο Β παίκτης δεν έχει Άσο ή 10 και, φυσικά, δεν μπορεί να πάρει το 2 επειδή θα αφήσει κάτω συνδυασμό για Ξερή. Κάνει λοιπόν το μόνο που του απομείνει: βάζει ένα 4 πάνω στον Άσο και το 2 δηλώνοντας 7. Ο Γ παίκτης (συμπαίκτης του Α) έχει πάνω του και 7 και 10. προτιμότερο λοιπόν είναι να πάρει το 10 Καρό που δίνει δύο πόντους.Εκείνος όμως, σωστά σκεπτόμενος, παίρνει το 7 επειδή ο Δ παίκτης δεν μπορεί να πάρει το 10 και να αφήσει το 9 μόνο του πάνω στο τραπέζι. Ο Δ παίκτης, που έχει 10 στα χαρτιά του αλλά επίσης σκέπτεται σωστά, βάζει στο τραπέζι άλλο ένα 9 για να εμποδίσει τον Α να πάρει το 10 Καρό. Ο τελευταίος, που ξέρει ότι ο Α δεν έχει 10, πρέπει να πάρει μόνο το ένα 9 για να δώσει την ευκαιρία στον συμπαίκτη του Γ να πάρει και το 10 Καρό.
Εκεί όμως κάνει το λάθος: για να κερδίσει ένα φύλλο παραπάνω, παίρνει και τα δύο 9, αφήνοντας μόνο του το 10. Ο Β παίκτης ρίχνει κάτω το 7 που είχε δηλώσει προηγουμένως και ο Γ βρίσκεται σε αδυναμία να πάρει το 10 επειδή, αν το κάνει, κινδυνεύει με Ξερή. Ρίχνει λοιπόν κάτω ένα άλλο φύλλο και ο Δ καταφέρνει έτσι να πάρει τελικά το 10 Καρό και να εξασφαλίσει δύο πόντους.
Το χαρτί χρειάζεται μυαλό και ο Α παίκτης δεν το είχε! (όχι το χαρτί – το μυαλό!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου