Την ώρα που...
Την ώρα που πλανιέται απάνω στην ψυχή μας
ο πόθος κάποιου ονείρου
και είμαστε σαν σε φυλακή μόνοι στη σιωπή μας
και στη σιωπή του απείρου....
Την ώρα που ο ανασασμός ηχεί βαρειά εντός μας
και φλύαρες οι έννοιες
τριγύρω αραδιάζονται και κλείνουνε το φώς μας
σαν θύρες σιδερένιες ....
Την ώρα που περίδειλα τα λόγια τρεμοσβύνουν
όπως ο αποσπερείτης
και ράθυμα τα γήινα τη σκέψη μας αφήνουν
...εγώ μιλώ μαζί Της ! ! !....
ΚΡΑΤΗΣ ΔΑΝΗΛΟΣ
Σημείωση δική μου :
Πόσοι και πόσες φορές δεν εχουμε μιλήσει- ο καθένας μας -μαζί της ! ! ! !
Ι.Β.Ν.
%CE%B1.jpg)
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Γιάννη μου!!! απο αυτήν την όμορφη σύνθεση εστιάζω στη ''σιωπή του απείρου'',στις ''φλύαρες έννοιες''και στη ''ραθυμία των γήινων''...είναι συνθήκες που υφαίνουν το νοητικό και συναισθηματικό μας πλούτο...κατά μια δική μου αίσθηση!!! καλή συνέχεια! φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου