...Κι άπλωνε πέρα η θάλασσα γελούμενη, καλή
κι ώρες μονάχος γύριζα στης προκυμαίας την άκρη.
Σε πρόσμενα, κι ας ήξερα, πως δε θα ξαναρθείς
και βούρκωναν τα μάτια μου κυττάζοντας τα μάκρη...
...Κι έφτασε η νύχτα κι άκουγα το πέλαο να μιλεί...
κι η πλάση όλη ανάδινε τραγούδια ευτυχισμένα...
κ' ίσκιοι χωρεύαν γύρω μου σε μια χαρά απαλή
και μες τους ίσκιους έβλεπα...ίσκιον ωραίο...εσένα !!!.....
.....................................................................................................
1 σχόλιο:
Θα είναι υπερβολή να πω πόσο με συναρπάζουν αυτοί οι στίχοι; Είναι από τα λίγα εξαίσια ποιήματα που έχω διαβάσει και που έχουν κερδίσει τόσο την προσοχή μου. Τόσο ώστε να το απομνημονεύσω για να το απαγγέλω από μνήμης...
Σ' ευχαριστούμε για τα ωραία δώρα της σελίδας σου!!!
Δημοσίευση σχολίου