ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

7 Δεκεμβρίου 2015

Ο Χριστούλης του Ξενόπουλου- H Φάτνη της Βηθλεέμ φεγγοβολεί στην παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα...

Η Φάτνη της Βηθλεέμ φεγγοβολεί στην παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα.
Το μαγικό άστρο, που καθωδήγησε τους Μάγους, λάμπει σταματημένο εκεί από πάνω της. Στις ακτίνές του, που από τα ουράνια φθάνουν ως τη γη σαν τόσες φωτεινές σκάλες, ανεβοκατεβαίνουν Άγγελοι.
Μέσα οι τρεις Μάγοι γονατιστοί προσφέρουν τα δώρά τους σ’ ένα νεογέννητο παιδί, που το κρατεί η μητέρα του στην αγκαλιά της, ενώ οι βοσκοί των αλόγων από πέρα ενώνουν τα τραγούδια τους με τους ύμνους των Αγγέλων.
Ενα βρέφος. Αλλά τι είναι το βρέφος αυτό, που γίνονται τόσα θαύματα και στο κεφαλάκι του αστράπτει ένας φωτοστέφανος;
Είναι ο Θεός, που είχε πάρει τη μορφή ενός βρέφους. Είναι ο Χριστούλης, που σε λίγο θα γίνη Χριστός και, αφού πεθάνη μαρτυρικά για τη σωτηρία των ανθρώπων, θ’ αναστηθή, θ’ αναληφθή, θ’ ανέβη πάλι στον ουρανό, απ’ όπου κατέβηκε, για να μείνη στη γη τριαντατρία μόνο χρόνια, και θα καθίση για πάντα στα δεξιά του Πατέρα του.
Δεν σημαίνει λοιπόν τίποτε, αν σήμερα μας παρουσιάζεται σαν ένα νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του. Το βρέφος αυτό είναι ο Θεός μας, κι αν γοτατίσωμε κι εμείς μπροστά του και προσευχηθούμε, θα μας ακούση ο Χριστούλης σαν να 'ταν κιόλας ο μεγάλος Χριστός...
Ας μπούμε λοιπόν στη λαμπρή Φάτνη, που βλέπομε με τη φαντασία μας, όπως την είδαμε τόσες φορές σε άγιες εικόνες η στα παιδιάτικα όνειρά μας. Ας γονατίσωμε μπροστά του κι ας τον προσκυνήσωμε. Δεν πειράζει, αν δεν έχωμε να του προσφέρωμε, σαν τους Μάγους, «χρυσόν, λίβανον και σμύρναν». Τα δικά μας δώρα, το ίδιο ευπρόσδεκτα από ένα Θεό, είναι η πίστι μας, η αγάπη μας, η λατρεία μας. Έπειτα ας προσευχηθούμε, ας του ζητήσωμε να μας δώση, ο,τι ποθούμε περισσότερο.
Αλλά τι νάναι αυτό το ποθητό;
Μας το λένε οι ῎Αγγελοι με τον ύμνο τους :
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ναί, αυτό θα ζητήσωμε και μείς από τον νεογέννητο Χριστούλη: να ξαναφέρη στη γη την ειρήνη,που τόσο καιρό τώρα λείπει μακριά. Καί θα τον παρακαλέσωμε τόσο θερμά, ώστε να μας εισακούση.

Γρηγόριος Ξενόπουλος
«Η Διάπλασις των Παίδων» 
Πηγή: Αναγνωστικό Ε´ Δημοτικού 1957


Δεν υπάρχουν σχόλια: