Της μάνας η καρδιά......

Είναι ένα ποίημα, του Jean Richepin που πέρασε στη λαογραφία μας σα μύθος.

Είπε στον ερωμένο της ή μάγισσα:

“Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου,
πήγαινε φέρε την καρδιά τής μάνας σου
και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου”.

Κι ο γιος από τον έρωτα παράφορος,

απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος,
το πρόσταγμα τής λατρευτής του παίρνοντας,
στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.

Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι
αλύπητα στα σπλάγχνα πού τον είχαν αναθρέψει
και ξεριζώνει την καρδιά τής μάνας του
και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.

Μα απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.
Και ή καρδιά τής μάνας ξεσχισμένη

στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.

Και μέσα εκεί,στη λάσπη κυλισμένη,
στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:
- Μη χτύπησες παιδί μου πουθενά;

Κάπου αργότερα έγινε τραγούδι απ’ τη φωνή του αγαπημένου μου Παντελή Θαλασσινού
και πάει κάπως έτσι…

Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά
ζήτα μου οτιδήποτε τής λέει τρυφερά.

Αν μ’ αγαπάς τού είπε, με νάζι και καημό

την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.

Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν’ αφήσω.

Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ’ τον πόνο.

Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.! ! !

Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της
να η καρδιά που γύρευες και την αφήνει εμπρός της .
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει
μήπως θα ‘ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη

πηγή: (Magica)

..................................................................

Ένα παιδί μοναχοπαίδι αγόρι,

αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

"Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, τα παιδιά,

μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου

της μάνας σου να φέρεις την καρδιά

να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου".

Τρέχει ο νιος τη μάνα του σκοτώνει

και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει,

και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει

και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει

και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.

Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:

- "Εχτύπησες αγόρι μου;" ...και κλαίει........

Ζαν Ρισπέν.

(Εβαλα αυτή τη φωτογραφία για της Μάνας την καρδιά, γιατί τη θεωρώ "μέγεθος" του Σύμπαντος Κόσμου...)

(Ι.Β.Ν.)