Το Χάνι της Γραβιάς- Γ.Χ.Ζαλοκώστα

Απο κρότον οργάνων βοϊζει

της Γραβιάς το βουνό αντικρύ,

λάμπουν οπλα χρυσά και λερή

φουστανέλλα μαυρίζει.

 

Προς το Χάνι χορός καταβαίνει

απ΄οδόν ελικώδη λοξήν

και φλογέρα με ηχον οξύν

χορού ασμα σημαίνει.

 

Ο Οσυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
του μαχίμου εκείνου χορού

και εγκύμων σκοπού τολμηρού

προς το Χάνι κινείται.

 

Εκεί δε τον χορόν διαλύει

κλεί την μάνδραν και ουτω λαλεί:

Η Πατρίς μας εδώ μας καλεί

στρατιώται ανδρείοι.

 

Μετ΄ολίγον εδώ καταφθάνει

στρατειά μυριάδων εχθρών

ειναι στάδιον δόξης λαμπρόν

το μικρόν τούτο Χάνι.

 

Εις το μέγα στενόν θα ξυπνήσουν

οι Αρχαίοι της Σπάρτης νεκροί

και τον τόπον αυτόν φοβεροί

τουρκομάχοι θα σείσουν.

 

Κ' η σκιά του Διάκου παρέκει

του εις την σούβλαν ψηθέντος σκληρά

με μεγάλην θ'ακούση χαρά

να βροντά το τουφέκι.

Εκεί κάτω κυττάξετε, διέβει

το ποτάμι απίστων πληθύς

και ακούγεται γδούπος βαθύς

και ο τόπος σαλεύει.

 

Πιστολίων ακούονται κτύποι

και βαρβάρων φωναί συνεχείς

και τινάσσουν την χαίτην ταχείς

και αφρόεντες ιπποι.

 

Προ των αλλων ξιφήρης προβαίνει

εις δερβίσης τον ιππον κεντών.

Ο υιός του Ανδρούτσου αυτόν

ερωτά: που πηγαίνει;

 

Αποκρίνετ' εκείνος: Να σφάξω

οπου βρώ του προφήτου εχθρούς

και πατών τους απίστους νεκρούς

το Αλλάχ ν' ανακράξω.

 

Αλλ' εδώ, ω υιέ του προφήτου,

μιναρέν δεν θα βρής υψηλόν

αλλά μόνον τουφέκι καλόν

και ιδού η φωνή του  (Μπάμμμμ ! ! !)

 Και ηνία και σπάθην αφήνει

ο δερβίσης στο στέρνο πληγείς

και με κρότον πεσών καταγής

ρείθρον αίματος χύνει.

 

Του θανάτου ιδρώς περιβρέχει

το χλωμόν μετωπόν του ευθύς

και ο ιππος αυτού πτοηθείς

κούφος κι ευκαιρος τρέχει....

Το ποίημα αυτό το απήγγειλα μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Κακοταρίου την 25η Μαρτίου, το πάλαι ποτέ , με Δάσκαλό μου (ναι με κεφαλαίο Δ) τον κύριο Στασινό Πεντέα.

Το θυμάμαι λοιπόν απο τότε, αλλά το βρήκα γραμμένο και σε μαθητικό τετράδιο συγγενούς μου ...απο το 1937 ( και το φυλάω στο προσωπικό μου αρχείο).

Το αφιερώνω στην κόρη μου Μαρία !

Ι.Β.Ν.