Μην πατάτε τις πυγολαμπίδες....

Η κωλοφωτιά μια νύχτα ερπουσα μες το λειβάδι,

εχυνε το καλοκαίρι φως ολίγον στο σκοτάδι.

Πρός τον ουρανόν με τ' αστρα υπερήφανα κοιττάζει

κι απευθυνόμενη σ' αυτά, με στόμφο ανακράζει !

Χαίρετε !, ω αδελφοί μου !, τρέχοντες υπέρ την κτίσιν

με εσάς ιδέτε εχω την ιδίαν και εγώ φύσιν,

επειδή γεννώ εντός μου,

φώς διηνεκώς και χύνω εις την εκτασιν του κόσμου !

Ελα ! Στ' ουρανού τα υψη ετοιμάσατέ μου θέσι

για να λάμπω "νέον αστρον" μετά σας κι εγώ στη μέση !

Κι ενώ ελεγε δε ταύτα ενας χωρικός τυχαίως

οστις απ' εκεί επέρνα, δίχως να ιδή βεβαίως...

το αδύνατόν της φέγγος, απροσέκτως την πατάει...

και δια παντός το φώς της ουτω σβέστηκε και πάει..

το οποίον να συγκρίνη ειχεν την ανοησίαν

πρός την θαυμαστήν των αστρων λάμψιν και την αιωνίαν !

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:

Πόσοι και εις τον καιρόν μας των χαρτιών μελανωταί

να μας πείσουν θεν πως ειναι συγγραφείς και ποιηταί...

Οτι στους λαούς αόκνως μεταδίδουσι τα φώτα,

ενώ εχουν χροίαν φώτων υπέρ πάντας...αυτοί πρώτα ! ! !

Σημείωση δική μου: Εμού μή εξαιρουμένου, γι' αυτό σας λέω :

"Μην πατάτε τις πυγολαμπίδες"

1/ Γιατί ολοι νομίζουμε οτι ειμαστε κάτι..

2/ Αν ολες οι πυγολαμπίδες συντονιστούν και αναβοσβήνουν ταυτόχρονα, θα φωτισθεί ολο το λειβάδι...

3/Να μην ξεχνάμε οτι η αλαζονεία τιμωρείται..

και 4/ Ολοι εχουμε δικαίωμα στο ονειρο-οποιο κι αν ειναι αυτό- φτάνει να μην ρίχνουμε σκιά στο όνειρο του διπλανού μας ! ! !

Και βέβαια το ποίημα ειναι απο την Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρτών!