ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

30 Μαρτίου 2009

Ρουτίνα, Υπερεμπιστοσύνη και Απροσεξία=Συνιστώσες Υψηλού Κινδύνου !



20/03/2007

(Απόδοση από το Aviation Safety Vortex 3/2000 )


Το Ελικόπτερο BELL 407, απογειώθηκε από τη βάση του, το πρωϊ του ατυχήματος και πέταξε σε μια περιοχή, 100 ναυτικά μίλια μακρυά, για να τοποθετήσει, σε καλώδια υψηλής τάσης, μπάλες αποφυγής σύγκρουσης. Για τη δουλειά αυτή, χρησιμοποιούσε ένα εξάρτημα που είχε προσαρμοσθεί, στη κοιλιά του Ελικοπτέρου. Ο χειριστής θα έπρεπε να πετά με πολύ μικρή ταχύτητα, πάνω από τα καλώδια, για να τοποθετηθούν οι μπάλες, τις οποίες είχε προτοποθετήσει στο έδαφος άλλο προσωπικό με ένα φορτηγό. Πάνω στο Ελικόπτερο εκτός από τον κυβερνήτη, ήταν δύο μηχανικοί και δύο τεχνίτες.

Η πτήση μέχρι το σημείο εργασίας πήγε καλά και ο κυβερνήτης προσγείωσε το Ε/Π στο ελικοδρόμιο, που είχε έκταση 16 τμ και η επιφάνειά του ήταν από τσιμέντο. Το φορτηγό που είχε τις μπάλες και τα άλλα υλικά τοποθέτησής τους, στάθμευσε μπροστά και αριστερά από το Ε/Π και εκτός του ελικοδρομίου. Ο κυβερνήτης, όσες φορές προσγείωνε το Ε/Π. έφερνε τη μανέτα στο idle αλλά δεν κρατούσε τον κινητήρα του Ε/Π. Ασφάλιζε τα χειριστήρια, αλλά με τη μισή διαδρομή των ασφαλειών. Το Ε/Π είχε force trim, το οποίο όμως δεν λειτουργούσε.
Αφού έγιναν αρκετές διαδρομές από το ελικοδρόμιο προς τα καλώδια υψηλής τάσης και τοποθετήθηκαν αρκετές μπάλες σήμανσης, ο κυβερνήτης, είπε σε έναν μηχανοσυνθέτη, στην επόμενη προσγείωση να αφαιρέσει την δεξιά μπροστινή πόρτα του Ε/Π και επειδή ο μηχανοσυνθετης δεν ήξερε πως να την αφαιρέσει, του έδειξε την διαδικασία, και μετά κατευθύνθηκε προς το φορτηγό.
Ο μηχανοσυνθέτης αφαίρεσε τη πόρτα και καθώς ο κυβερνήτης, επέστρεφε από το φορτηγό για να ανέβει στο Ε/Π, κτύπησε το κεφάλι του στο ακροπτερύγιο του κυρίου στροφείου και σωριάστηκε κάτω νεκρός.
Ένας από τους μηχανοσυνθέτες, μετά το ατύχημα, σβήνοντας τον κινητήρα παρατήρησε ότι το χειριστήριο πορείας ήταν στην μπροστά αριστερή θέση.

ΑΝΑΛΥΣΗ :


Κατά την αναπαράσταση του ατυχήματος διαπιστώθηκε ότι, ήταν πολύ εύκολο να μετακινηθεί το χειριστήριο πορείας, στην εμπρός και αριστερή θέση, από τον ώμο του ατόμου που έβγαλε την μπροστά δεξιά πόρτα του Ε/Π, ειδικά όταν τα υδραυλικά ήταν ΟΝ και τα χειριστήρια δεν είχαν ασφαλισθεί πλήρως. Βέβαια εύκολα συμπεραίνεται επίσης ότι με την τοποθέτηση εμπρός και αριστερά του χειριστηρίου πορείας, ο δίσκος του κυρίου στροφείου, χαμηλώνει και η απόσταση των ακροπτερυγίων από το έδαφος μκραίνει….
Οπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι ο κυβερνήτης, έχοντας κάνει πάμπολες φορές τη διαδρομή φορτηγό-Ε/Π-φορτηγό, χωρίς να έχει πρόβλημα με το κύριο στροφείο, δεν ήταν σε θέση να καταλάβει ότι ο δίσκος περιστροφής, είχε χαμηλώσει….. 
 
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ :

 
Κάνουμε πολλά και επαναλαμβανόμενα πράγματα, καθημερινά, σε σημείο να καταντούν ρουτίνα και όσο περισσότερες φορές τα κάνουμε, χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα ή ατύχημα, τόσο περισσότερο ”βουτάμε” μέσα στη ρουτίνα, έχοντας μια ψεύτικη, στην ουσία, αίσθηση υπερεμπιστοσύνης, στον εαυτό μας ή στο μέσο.
Η υπερεμπιστοσύνη αυτή, μας οδηγεί στην απροσεξία, όπως αυτή του κυβερνητη του ατυχήματος που αναλύουμε.
Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή και εγρήγορση,
γιατί και η ρουτίνα αλλά και η απροσεξία σκοτώνουν.


Αεροπορία Στρατού

Το αρθρο αυτό ειναι απο τη σελίδα των πιλότων ελικοπτέρων, το οποίο αναδημοσιεύω με πολύ σεβασμό και θαυμασμό στη δουλειά τους. Εχει ομως και γενική εφαρμογή ως κίνδυνος με συνιστώσες τη ρουτίνα, την απροσεξία , (την υπερτιμολόγηση δυνατοτήτων κάποιες φορές ) και την υπερεμπιστοσύνη !
Προσοχή λοιπόν ! Γιατί ο κίνδυνος ειναι, ανα πάσα στιγμή, ante portas !
Ι.Β.Ν.

28 Μαρτίου 2009

Σατανικό σχέδιο....δοκιμασμένο ! ! !

(Απήγανος ...και κατά του διαβόλου)


Οι άγγελοι του διαβόλου δεν καταφέρνουν να πείσουν τον κάτοικο μιάς πόλης ,που ζεί λίγο έξω από αυτήν, ώστε να γίνει «δικός τους». Χρησιμοποιούν κάθε τέχνασμα και κάθε πονηριά, όμως ο άνθρωπος αυτός αντιστέκεται...

Πάνε στο διάβολο απελπισμένοι και του λένε: διάβολε αρχηγέ μας, τόσο καιρό που προσπαθούμε με αυτόν, θα είχαμε φέρει 1000 ακόμα ατομα στο βασίλειό σου. Χαμογέλασε αυτός πονηρά και τους είπε: συνεχίστε τις προσπάθειες, θέμα χρόνου είναι να πέσει και αυτός στα χέρια μας, όπως έχουν πέσει και δυνατότεροι από αυτόν.
Πάνε πάλι έξω από την πόλη οι άγγελοι του διαβόλου. Και αρχίζουν να του τάζουν τα πάντα: χρήματα, δόξα, αγαθά, υγεία, γυναίκες, πιλάφια και ότι άλλο μπορούν να σκεφτούν. Όμως τίποτα, οι κόποι τους δεν καρποφορούν. Και γυρίζουν στη κόλαση πάλι άπρακτοι και λυπημένοι πολύ: «πάλι αποτύχαμε διάβολε αρχηγέ μας».
Χαμογελά ο διάβολος και τους λέει: θα πάτε στους κατοίκους της πόλης και θα τους πείτε να επισκεφτούν όλοι τους τον πεισματάρη αυτόν και να του πούν πόσο σπουδαίος και μεγάλος άνδρας είναι. Πόσο σπουδαία και ενάρετη είναι η ζωή του και πόσο πολύ τον θαυμάζουν όλοι τους...
Πάλι στη πόλη οι απεσταλμένοι του διαβόλου και εύκολα πείθουν τους κατοίκους της πόλης να πάνε και να εκφράσουν όλα τα κομπλιμέντα και τα μεγάλα λόγια στον δυνατό εκείνο άνθρωπο. Και ξεκινάνε αυτοί μαζικά και τον βρίσκουν να κάθεται ήσυχα στη βεράντα του σπιτιού του: "Φίλε μας και συμπολίτη μας ήλθαμε να σου πούμε πόσο σπουδαίος είσαι και πόσο άξιος , που καταφέρνεις και αντιστέκεσαι στις διαβολικές ορέξεις του ακόλαστου. Σε ζηλεύουμε και σε θαυμάζουμε."
Τους άκουσε ο ταπεινός άνθρωπος και... διαπίστωσε πόσο διαφορετικός είναι από όλους αυτούς που είχε μπροστά του... Πόσο πιο δυνατός..., πόσο πιο σπουδαίος..., πόσο πιο ξεχωριστός..., πόσο πιο έξυπνος....πόσο...πόσο...κλπ.
Σε μια γωνιά μισο - κρυμμένος ο διάβολος, χαμογελούσε……… ένας ακόμη ειχε γίνει ηδη δικός του !!!........

Απο τη σελίδα του Γείτονά μου: artozinos.blogspot.com
Με την ευγενή καλοσύνη του να αναδημοσιεύω απο τη σελίδα του ο,τι θέλω..
Τον ευχαριστώ πολύ !

Σημείωση δική μου:
Απο τον Πολύβιο Δημητρακόπουλο: Οταν ο διάβολος θέλει να οδηγήσει κάποιον στη καταστροφή, δεν τον ωθεί πρός αυτήν, τον ε λ κ ύ ε ι !!!!
Ι.Β.Ν.

26 Μαρτίου 2009

Κι απο μένα...στην Υγειά της....


...Ανέβηκες κανα λόφο; ειναι η συχνή ερώτηση ενός Ελληνα φίλου μου απο τη Σουηδία, κάθε φορά που επικοινωνούμε !

Η σκέψη ηταν δική μου και την υιοθέτησε, οταν μιλώντας για βιβλία και για απόκτηση γνώσης, του ελεγα οτι καθε βιβλίο που διαβάζει κάποιος, ειναι ενας λόφος που τον ανεβαίνει και που του μεγαλώνει τον ορίζοντα, ενω ταυτόχρονα τον προβληματίζει γιατί βλέπει οτι ειναι πολύ περισσότερα εκείνα που δεν γνωρίζει και που πολλαπλασιάζονται κάθε φορά που ανεβαίνει λίγο ακόμη...! Οσο προστίθεται γνώση,τόσο αναγνωρίζεται το μέγεθος της... ελειψής της !

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βάτραχος και το πηγάδι του !

Μια φορά και ένα καιρό ζούσε σε ένα πηγάδι ένας βάτραχος, που ήταν ευτυχισμένος σε αυτόν τον περιορισμένο χώρο , μέχρι που μια μέρα έπεσε στο πηγάδι κι ένας αλλος βάτραχος που ζούσε για πολύ καιρό δίπλα σε ένα μεγάλο ποτάμι...
Όταν βρέθηκαν μαζί στο πηγάδι ο βάτραχος του ποταμού ρώτησε :
_Καλά, εδώ μέσα ζεις;

_Ναι, του απάντησε ο βάτραχος του πηγαδιού ! Γιατί;
Ω! Eγώ έζησα κοντά σε ένα μεγάλο ποτάμι, και είχα πολύ χώρο για να πηγαίνω από δω και από κει, γνώρισα πολλά πράγματα και πολλά άλλα πλάσματα !
_Πιο μεγάλο από το πηγάδι μου , δεν θα είσαι στα καλά σου ! Δεν υπάρχει περίπτωση !Θα είσαι τρελός! Άκου 'κεί, αλλα πλάσματα...! Δεν καταλαβαίνεις ότι μόνο εμείς είμαστε !!


Αυτή η μικρή ιστορία θυμίσει τους ανθρώπους με πολύ στενό μυαλό( και ελάχιστη γνώση) που φαντάζονται ότι δεν υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από το πηγάδι τους, και που δεν ξέρουν, και δεν θέλουν να γνωρίσουν ότι υπάρχει εκτός από το πηγάδι τους, κάτι άλλο ! και ετσι ζούν ευτυχείς στο χώρο τους ....


Ο ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΙΧΙΟ ΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΥΣ !

Γνωστός και ο χρησμός για το ποιός ηταν ο ευτυχέστερος ανθρωπος του τότε γνωστού κόσμου !

Σύμφωνα , λοιπόν, με τον περίφημο χρησμό του Μαντείου των Δελφών, "ο ευτυχέστερος, ολων των ανθρώπων, ηταν ο εκ Ψωφίδος Αγλαός".
Ο Αγλαός ηταν ενας τσοπάνης απο τα Τριπόταμα (την Αρχαία Ψωφίδα) και το μόνο πράγμα που γνώριζε ηταν τα πρόβατά του και το δρομολόγιο απο το καλυβάκι του στη στάνη και απο τη στάνη στο καλύβι του ! Τι τα ηθελε τα αλλα !!
Και βέβαια θυμίστε μου, νομίζω το γράφει ο Παπαδιαμάντης στα "Ρόδινα ακρογιάλια (αν οχι, διορθώστε με παρακαλώ) , οτι "την ηώ και το λυκαυγές τ΄απολαμβάνουν ζώα ημερα και αγρια και κανας τσοπάνης σφυρίζων άφροντις μα τόσον ευτυχής που ουτε ο ιδιος το ειχε φανταστεί !!"


Ευτυχία, λοιπόν, ή ευδαιμονία ή ολβία κατάσταση (δεν θα αναλύσουμε τώρα τη διαφορά μεταξύ τους) βρίσκεται ή ελλοχεύει ή συναντιέται ή εχει ως "βιότοπο" την αγνοια και την αγραμματοσύνη ή τη γνώση ; (Ποιός μπορεί ν' απαντήσει με βεβαιότητα και επιχειρήματα ; Και βέβαια μην μου πήτε για τον Μαρξ, το τσιμπιδάκι και την πρίζα !)
Ακολουθεί ενα καταπληκτικό αρθρο απο το εξ ισου καταπληκτικό ιστολόγιο
Οιστρος,που δικαιώνει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου και που αξίζει να το διαβάσετε !


"Στην υγειά της πόρνης της άγνοιας!! 


Οι φίλοι του τον έλεγαν "φιλόσοφο". Και ήσαν πολλοί. Μου πήρε καιρό να μάθω ότι το όνομά του ήταν Κώστας. Κανείς δεν τον φώναζε έτσι πια. Καθόταν σιωπηλός μπροστά στις πολύβουες παρέες. Έπινε κι άκουγε. Μιλούσε μόνο όταν γούσταρε πραγματικά να πει κάτι. Για αρκετό καιρό τον θεωρούσα "υπερτιμημένο". Μέχρι που καναδυό περιστατικά με έκαναν κι άλλαξα γνώμη. Η παρέα γύρω ετερόκλητη. Κι όλο και πλήθαινε. Ένας δικηγόρος, μία μακιγιέρ, ένας επιχειρηματίας, μία διαφημίστρια, ένας πανεπιστημιακός, μία "οικοκυρά", ένας αγρότης, δύο φοιτήτριες, ο φίλος της μίας φαντάρος, ένα ζευγάρι εφοριακών και ένας μεγαλομπακάλης (ιδιοκτήτης σούπερ μάρκετ συστηνόταν) μετά της συμβίας του. Τιτίβιζαν ξέγνοιαστα για τα τρέχοντα και τις διακοπές που τελείωσαν. 

Μετά ήρθαν τα μεζεδάκια. Η κουβέντα αραίωσε. Η παρέα υποκλίθηκε στις γεύσεις και το κρασί προς στιγμήν, για να ξαναπιάσει την επικαιρότητα μετά με χορτάτη ... διάθεση. Από το Μουντομπάσκετ μέχρι τον πόλεμο στο Λίβανο και τον Γκίντερ Γκράς. Θριαμβολογίες, αναλύσεις, αφορισμοί, διαφωνίες και πάλι απ' την αρχή. Κι ο φιλόσοφος αμέτοχος. Η φοιτήτρια της κοινωνιολογίας (πολέμιος του Γκράς μετά τις αποκαλύψεις, υπέρμαχος της Χεζμπολάχ ενάντια στα κατεστημένα και λάτρης της εθνικής μπάσκετ που -κατά δήλωσή της- πρωτοείδε χθες) αποφάσισε με τον αυθορμητισμό της ηλικίας της να τον βάλει στην κουβέντα.

-Κι εσείς -που σας λένε και φιλόσοφο- τι λέτε για όλα αυτα? τον ρώτησε όλο νάζι. Ξαφνικά σταμάτησαν όλοι την κουβέντα και κρεμάστηκαν στα χείλη του. Εκείνος -σαν μέγας θεατρίνος που βγαίνει στη σκηνή- δεν βιάστηκε. Άρχισε να μετατοπίζει αργά τα πιάτα από τον χώρο που βρισκόταν μπροστά του. Μετά έβγαλε τελετουργικά ένα στυλό από την τσέπη του. Κι αφού βεβαιώθηκε με μία ματιά ότι είχε την προσοχή όλων, είπε:


- Έχω μία θεωρία. Την αποκαλώ θεωρία της γνώσης και της άγνοιας. Έφερε το στυλό και έφτιαξε μία κουκίδα στο χάρτινο τραπεζομάντηλο μπροστά του. - Έστω ότι εδώ έχουμε έναν άνθρωπο ανόητο. Αμόρφωτο. Αδαή. Αγνοεί τα πάντα. Οι γνώσεις του δεν έχουν κύκλο. Είναι απλά μία αυτοτελής κουκίδα. Μικρή κι ασήμαντη. Ξαναπήρε το στυλό και ζωγράφισε γύρω από την κουκίδα έναν μικρό κύκλο. Η κουκίδα έμενε στο επίκεντρο. - Εδώ είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ξέρει περισσότερα. Όχι πολλά όμως. Η γνώση του έχει ένα μικρό κύκλο. Φανταστείτε αυτόν τον κύκλο να έχει επίκεντρο την κουκίδα του προηγούμενου αλλά να βρίσκεται λίγο πιο ψηλά. Ας πούμε με καλύτερη θέα. Καταλαμβάνει κάποιο χώρο, λοιπόν, ο κύκλος του. Ο ίδιος συνειδητοποιεί ταυτόχρονα ότι η άγνοια του μπορεί να είναι μεγαλύτερη της γνώσης. Γιατί είναι πιο ψηλά και βλέπει καλύτερα. Το στυλό συνέχισε να φτιάχνει ομόκεντρους κύκλους γύρω από την κουκίδα. Όλο και πιο μεγάλους. - Κι αυτοί είναι άλλοι άνθρωποι. Με γνώσεις όλο και περισσότερες. Κύκλους μεγαλύτερους. Και έστω κάθε φορά κι ένα επίπεδο ψηλότερους. Όσο αυξάνονται και ανεβαίνουν οι κύκλοι τόσο οι κάτοχοι -καθώς στέκονται στο επίκεντρο τους- συνειδητοποιούν πόσος χώρος μένει ακόμη κενός έξω από το κυκλάκι τους. Πόσο χαώδης είναι η γνώση που αγνοούν (έδειξε με μία κίνηση το υπόλοιπο λευκό και άγραφο τραπεζομάντηλο).


Ας πάμε για παράδειγμα, στον μεγαλύτερο κύκλο μας. Τον εξυπνότερο και πιο μορφωμένο της υπόθεσης. Η περιφέρεια στον κύκλο των γνώσεων του αυξημένη. Και φυσικά το δικό του επίκεντρο είναι στην κορυφή. Αλλά ο ίδιος από εκεί έχει μία τρομακτική θέα του "ωκεανού" των γνώσεων που αγνοεί. Κι αυτό τον κάνει πιο συνεσταλμένο. Ας γυρίσουμε τώρα στον αρχικό μας ήρωα. Τον παντελώς ανόητο και αμαθή. Ο δικός του κύκλος ένα κενό σύνολο. Μία απλή κουκίδα βουλιαγμένη στο πιο χαμηλό επίπεδο. Με θέα κοντόφθαλμη. Δεν ξέρει τίποτα. Και πανευτυχής καθώς είναι στην άγνοιά του, δικαιούται να ομιλεί για τα πάντα. Μετά σήκωσε τελετουργικά το ποτήρι. Γέλασε δυνατά και είπε: 

 
- Στην υγειά της πόρνης της άγνοιας...."

 
(Τον φιλόσοφο και την συγγραφέα του αρθρου δεν τους γνώρισα ποτέ και το αρθρο του οιστρου το διάβασα πολλά χρόνια αργότερα απο τότε που ειχα-και που συνεχίζω να εχω - τους προβληματισμούς μου" περί γνώσεως η αγνοίας"! ! Μάλον γέρνω υπέρ της δεύτερης , γι' αυτό και ...σηκώνω και εγώ το ποτήρι μου στην "Υγειά της Πόρνης της Αγνοιας"....) Εσείς τι λέτε ; ! ! !
Ι.Β.Ν.

25 Μαρτίου 2009

Του Ευαγγελισμού !


Ποια η ερμηνεία της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου;

 

Περιγραφή της εικόνας Α) Ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Είναι ο «πρωτοστάτης άγγελος», ο αγγελιοφόρος του Θεού, που έφερε στην αγνή κόρη της Ναζαρέτ το χαρμόσυνο μήνυμα. Η στάση του σώματός του εκφράζει τη χαρά που έφερε το άγγελμά του. Παρόλο που ο αρχάγγελος βρίσκεται στο έδαφος, παρουσιάζεται με ορμή κίνησης, όπως άλλωστε μαρτυρεί το άνοιγμα των ποδιών του. Στον Ευαγγελισμό της Μονής Δαφνίου η στάση του αγγέλου δίνει με αριστουργηματικό τρόπο την εντύπωση πως η πτήση του δεν έχει τελειώσει, καθώς μιλάει στη Θεοτόκο. Ο Γαβριήλ με το αριστερό του χέρι κρατεί σκήπτρο, που συμβολίζει τον αγγελιοφόρο και όχι κρίνο, όπως μάς έχει συνηθίσει η δυτική ζωγραφική. Το δεξί του χέρι απλώνεται με βίαιη κίνηση προς τη Θεοτόκο σε σχήμα ομιλίας. Βόα σ’ αυτήν κατά το γνωστό τροπάριο «ποιον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι. Διο, ως προσετάγην (=διατάχτηκα), βοώ σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη».
Β) Η Θεοτόκος. Η Μητέρα του Θεού είναι η «κεχαριτωμένη», η ευλογημένη μεταξύ των γυναικών. Η βυζαντινή εικόνα του Ευαγγελισμού την παρουσιάζει άλλοτε να κάθεται στο θρόνο της και άλλοτε όρθια. Στην περίπτωση που η Θεοτόκος εικονίζεται καθισμένη, η εικόνα υπογραμμίζει την υπεροχή της απέναντι στον αρχάγγελο. Στην Εκκλησία μας υμνούμε, ως γνωστό, τη Θεοτόκο ως «την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ» (των αγγελικών δηλαδή ταγμάτων). Εδώ ο αγιογράφος είναι και συνεπής στο απόκρυφο κείμενο. Το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου γράφει πως η Παναγία «πήρε την πορφύρα, κάθησε στο θρόνο της και την έγνεθε. Και κείνη τη στιγμή στάθηκε μπροστά της ένας Άγγελος». Σ’ άλλες εικόνες η Θεοτόκος είναι όρθια. Με τη στάση αυτή ακούει, κατά κάποιο τρόπο, καλύτερα το θείο μήνυμα. Στην περίπτωση της Θεοτόκου αξίζει να μελετηθούν κυρίως τα αισθήματά της και οι σκέψεις της, ο ψυχικός της γενικά κόσμος την ώρα του Ευαγγελισμού.


Η εμφάνιση, πρώτα, του αρχαγγέλου και ο χαιρετισμός του, τάραξον τη Θεοτόκο. Το αδράχτι με το νήμα που σύμφωνα με την παράδοση (Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου) κρατούσε στο χέρι της, έπεσε από το φόβο της. Βυθίστηκε σε σκέψεις. Σκεπτόταν τη σημασία του αγγελικού χαιρετισμού. Δεν αμφιβάλλει, δεν απιστεί στη διαβεβαίωση του αρχαγγέλου ότι θα γίνει Μητέρα του Θεού, μόνο με φρόνηση ρωτάει «Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Εδώ η Θεοτόκος διαφέρει από την Εύα. Εκείνη παρασύρθηκε από τον εγωισμό της και δέχτηκε ανεξέταστα όσα ο σατανάς της πρότεινε.
Η Θεοτόκος, αντίθετα, στολισμένη με ταπεινοφροσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού, ζητάει να μάθει με πιο τρόπο θα πραγματοποιηθούν τα λόγια του αγγελιοφόρου του Θεού
. Όταν όμως ο αρχάγγελος τη διαβεβαίωσε πως όλα θα γίνονταν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη δύναμη του Θεού (το μαρτυρούν το τμήμα του κύκλου και οι ακτίνες που εκπέμπονται από αυτό στο πάνω μέρος της εικόνας), εκείνη ολόψυχα και ανεπιφύλακτα συγκατατέθηκε, «ίδου η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Στο δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού της εορτής, η Εκκλησία μας δίκαια ψάλλει «Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι, παρθενική γαστήρ τον Υιόν υποδέχεται Πνεύμα Άγιον καταπέμπεται, Πατήρ άνωθεν ειδοκεί και το συνάλλαγμα (=συμφωνία) κατά κοινήν πραγματεύεται βούληση, την επιθυμία, τη συμφωνία μεταξύ του Θεού και της Παρθένου, Πλάστη και πλάσματος, γιατί «η σάρκωσις του Λόγου ήτο έργον όχι μόνον του Πατρός και της Δυνάμεώς Του και του Πνεύματος... αλλά και της θελήσεως και της πίστεως της Παρθένου» (άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, «Η Θεομήτωρ», σ. 134). Η αμηχανία και η φρόνηση της Θεοτόκου, που με υπέροχους διαλόγους παρουσιάζουν τα τροπάρια της εορτής του Ευαγγελισμού, εκφράζονται σ’ άλλες εικόνες με την ανοιχτή παλάμη του δεξιού της χεριού. Η χειρονομία αυτή της απορίας είναι σαν να λέει «Γάμου υπάρχω αμύητος, πως ουν παίδα τέξομαι;» (β’ στιχηρό του εσπερινού).


Άλλες εικόνες του Ευαγγελισμού μάς τονίζουν τη συγκατάθεση της Θεοτόκου στα λόγια του αρχαγγέλου. Η Μητέρα του Θεού εικονίζεται με σκυμμένο το κεφάλι (όπως στην εικόνα μας) έχοντας το δεξί της χέρι πάνω στο στήθος της, ή να βγαίνει από το μαφόριό της. αυτά μάς θυμίζουν το «ιδού η δούλη Κυρίου...». Στην εικόνα μας ο αγιογράφος συνδυάζει στη στάση της Θεοτόκου την αμηχανία με τη συγκατάθεση. Παρουσιάζει τη Θεοτόκο με σκυμμένο το κεφάλι και βυθισμένη στις σκέψεις της. Ο πιστός, καθώς ατενίζει και μελετά και προσκυνεί την εικόνα του Ευαγγελισμού, γεμάτος από χαρά και ευγνωμοσύνη σιγοψάλλει «Άξιον εστίν, ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών».
Από το βιβλίο «Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων»
(α’ τόμος) Χρήστου Γκότση Εκδ. Αποστολική Διακονία

αναδημοσίευση από:

23 Μαρτίου 2009

Σας ευχαριστούμε πολύ ! ! !

ΣΕ ΕΣΑΣ, ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΚΟΜΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΧΡΩΣΤΑΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ .
ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ "ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ" ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ , ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΤΑΠΕΙΝΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ! ! !


ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΕΝΑ ΜΑΘΗΤΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '21 ΛΕΓΟΝΤΑΣ "ΑΜΕΣ ΔΕ ΓΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ"
Ι.Β.Ν.

21 Μαρτίου 2009

Αγάπες και ...πομφόλυγες....


Μικρό παιδί στο στόμα του κρατεί
του ερωτα μικρό καλάμι,
φυσά με την καρδιά του ολη και ζητεί
μια αγάπη, σαπουνόφουσκα..να κάμη.

Κι εκείνη -κούκλα- στου ανέμου την ορμή
πετά ψηλά , που να μην πιάνεται
και βλέπει το φτωχό για μια στιγμή
τη φούσκα -αγάπη του- να χάνεται..

Μ΄ ανάλαφρη - σαν ολες- πίσω στρέφει. Με χαρά
τη μάγισσα -αγάπη του- κυτάζει να σιμώνη,
στα δάχτυλά του να την πιάσει λαχταρά
και τα χεράκια του -μα σαν παιδί σου λέω...- απλώνει!

Κυλάει εδώ κι εκεί η αγάπη του η...παρδαλή
περήφανη -σα νιά- δεν τη χωράει ολη η πλάσις.
Φτωχό μου ! μην την κυνηγάς, ειναι τρελή
και πρόσεχε ! μην την αγγίξεις...θα την χάσεις....

Διασκευή δική μου απο ενα πολύ παλιό ποίημα !

Σημείωση δική μου:
Πόσες ομως φορές, κύριοι, στα μάτια της μιάς η στο διάφανο θόλο της αλλης, δεν ειδαμε τον κόσμον ολον και μάλιστα στην....πιό ομορφη εκδοσή του ;
Και πόσες φορές- κατά τον αείμνηστο Βλάχο, δεν "ηυτυχήσαμεν πλανηθέντες;"
επενδύοντας σε κάτι τόσο πρόσκαιρο και επισφαλές, ολο το αρωμα της ψυχής μας, φτιάχνοντας και κυνηγώντας πολύχρωμες ...πομφόλυγες ; ! !
Ι.Β.Ν.

20 Μαρτίου 2009

Τσίπιανα Ηλείας- 30ή Κοινοτική πράξις του 1954

(Η φωτογραφία ειναι απο τη σελίδα του Κ.Παπαντωνόπουλου Antroni.gr)


(Θαυμάστε Ελληνικά ! ! !)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΤΣΙΠΙΑΝΩΝ
Αρ.πρωτ...............47


Πραξις 30ή
Το κοινοτικόν συμβούλιον Τσιπιάνων αποτελούμενον εκ του προέδρου αυτού Ηρώδη Παπαρόδη και των μελών 1/ Σπ. Σπυροπούλου 2/ Κορμπάκη Νικολάου 3/ Χρυσάνθου Μπονζολή του Μελ...., Αθαν. Γρίβα απουσιάζοντος, συνελθόν εις συνεδρίασιν σήμερον την 27ην του μηνός Μαρτίου του ετους 1954 ημέραν Κυριακήν και ωραν 4ην μμ ,τή προσκλήσει του προέδρου αυτού νομίμως και εμπροθέσμως επιδοθείσης εις απαντα τα μέλη αυτού και ευρεθέν εν απαρτία, νομίμως επελήφθη της συζητήσεως του εν τη προσκλήσει αναγραφομένου θέματος, ητοι περί εκδόσεως αγρονομικής διατάξεως κανονιστικής καλλιέργειας.

Υπαρχούσης απαρτίας, ο πρόεδρος λαβών τον λόγον επρότεινεν εις το συμβούλιον οπως ούτος προβή εις την εκδοσιν αγρονομικής διατάξεως, δι' ής συμφώνως προς τας ανέκαθεν τοπικάς συνθήκας και το επικρατούν εθιμον εν τη περιοχή, η καλλιέργεια ενεργείται κατά κτηματικάς θέσεις εις τρόπον ώστε αι εν αγραναπαύσει απερίφρακται συνεχείς εκτάσεις να ειναι συγκεντρωμέναι εις τρόπον ωστε να διατίθενται δια τη κτηνοτροφίαν αφ΄ενός και αφ΄ετέρου οπως αι δια δημητριακών καλλιεργούμεναι εκτάσεις, αποκομιζομένων των προϊόντων, υποχρεωτικώς διατίθενται εντός (20) είκοσι ημερών απο του θερισμού, δια την βοσκήν των ζώων των κατοίκων της περιοχής.
Το συμβούλιον ακούσαν την ανωτέρω εισήγησιν του προέδρου, σκεφθέν κατά νόμον, ιδών τας διατάξεις του αρθρου 9 παρ. 4, εδάφ. Γ΄του Α.Ν. 1910/37 περί κώδικος αγροτικής ασχολήσεως, ομοφώνως αποφαίνεται :


Αρθρον 1ον
Ορίζει οπως η καλλιέργεια των κτημάτων της περιοχής ενεργείται κατά κτηματικάς θέσεις , αρχής γενομένης απο της τρεχούσης περιόδου των οψίμων καρπών, καθορίζει δε πρός καλλιέργειαν των οψίμων κατά την εφετεινήν περίοδον τας κτηματικάς θέσεις : Ολόκληρος η περιοχή Βινίκου απο της θέσεως Ζωίτσα ενθα τα ορια Κρυόβρυσης-Τσιπιάνων μέχρι και της θέσεως Οξυβούνιον και η περιοχή του συνοικισμού Κερέσοβας του ορίου των οψίμων χωριζομένου δια του εκείθεν διερχομένου παραποτάμου του Πηνειού, ολόκληρος η εκείθεν περιοχή του παραποτάμου, ολόκληρος η περιοχή Γερακάρι μέχρι των ορίων των κοινοτήτων Ανδρωνίου, Κερτίζης, Πανοπούλου Χάνια και η περιοχή η λεγομένη Πλαγιές, Κοκλώνη Βρύση, Οξυβούνιον και η περιοχή του Λουτρού. Ολόκληρος η συνεχομένη αυτή περιοχή θα καλλιεργηθή εφέτος δι΄οψίμων, κατά δε την εναρξιν του γεωργικού ετους 1954-1955 θα καλλιεργηθή δια πρωίμων δημητριακών ως και ανα πάν δεύτερον ετος.

Ορίζει πρώϊμον καλλιέργειαν δημητριακών δια την καλλιεργητικήν περίοδον 1953-1954 ολόκληρον την συνεχομένην περιοχήν ως ακολούθως: Αι θέσεις "Εννιά κορίτσια"(;) μέχρι θέσεως Λιθαράκια ενθα και το οριον της οψίμου καλλιεργείας. Θέσεις Βάτα, ................., Νερουλή, Σταυροποιό, εντεύθεν του ποταμού συμπεριλαμβανομένης της θέσεως Κλουμπεριάρη, Αρμακιανός και (εν) συνεχεία μέχρι θέσεων Παλιοφυτιά, Πάτημα Αυλακιού και ανα πάν δεύτερον ετος η ανω περιοχή θα καλλιεργείται δια πρωίμων. Η ανω περιοχή θα καλλιεργηθή κατά το αρξάμενον γεωργικόν ετος 1954-1955 δι΄οψίμων ως και ανα πάν ετος η ανω περιοχή θα καλλιεργείται δια πρωίμων εις τρόπον ωστε αι εν αγραναπαύσει ευρισκόμεναι συνεχείς εκτάσεις, απερίφρακται εκτάσεις, διατίθενται δια τας ανάγκας της κτηνοτροφίας και δια τα μετάπειτα, θα καλλιεργείται εναλλάξ και απαγορεύει (την καλλιέργειαν) των πρωίμων εις τας θέσεις τας προοριζομένας δια την καλλιέργειαν των οψίμων και τανάπαλιν.

Αρθρο 2ον
Ορίζει οπως αι εκ των δημητριακών καλλιεργούμεναι εκτάσεις αποκομιζομένων των προϊόντων υποχρεωτικώς και εντός προθεσμίας (20) είκοσι ημερών απο τον θερισμόν, διατίθενται δια την τροφήν των ζώων των κατοίκων της περιοχής κατά το επικρατούν εθιμον εν τη περιοχή.

Μη υπάρχοντος ετέρου θέματος η συνεδρίασις λύεται εφ΄ώ συνετάγη η παρούσα και υπογράφεται ως επεται.



Ο Πρόεδρος
Η.Παπαρόδης

Τα μέλη
Χ. Μπονζολής

Ν. Κορμπάκης
Σ. Σπυρόπουλος


Ακριβές αντίγραφον
Τσίπιανα τη 18-4-58
Ο πρόεδρος Σ.Σπυρόπουλος


Σημείωσις δική μου:
Το αντίγραφο ειναι γραμμένο και αυτό στο χέρι και αυτό εχω στο προσωπικό μου αρχείο.
Δεν μπορώ να μην εκφράσω τον θαυμασμό μου στον τρόπο που χειρίζονταν αυτοί οι ανθρωποι το λόγο, αγρότες και κτηνοτρόφοι ενός ορεινού χωριού τη δεκαετία του '50
Ως γόνος της ιδιας περιοχής, και ως "θιασώτης της παλιάς σχολής," που ειχα την τύχη να διδαχθώ καθαρεύουσα, αισθάνομαι υπερήφανος ! !
Ι.Β.Ν.

19 Μαρτίου 2009

Tα Τσίπιανα Ηλείας....στην μακρινή Αυστραλία...



TO ΠΡΩΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
ΠΆΝΩ ΑΠΟ 3.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΟΡΕΨΑΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ!!!!!!

Σύδνεϋ 26 Ιανουαρίου 2009
Η Πελοποννησιακή Συνομοσπονδία διοργάνωσε με επιτυχία το πρώτο φεστιβάλ προβολής Πελοποννησιακής Ιστορίας, Πολιτισμού και Προϊόντων το οποίο περιλάμβανε και το διήμερο Πανηγύρι το Σαββατοκύριακο 24 έως τις 25 Ιανουαρίου 2009. Πάνω από 3.000 άνθρωποι, κάθε ηλικίας από μωρά στα καροτσάκια μέχρι γέροντες με μαγκούρες, παρευρέθηκαν στο διήμερο πανηγύρι και συμμετείχαν σε έναν εορτασμό της Πελοποννησιακής μουσικής κληρονομιάς.

Αυτοί που παρευρέθηκαν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια εξαιρετική δημοτική μουσική πανδαισία από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες από Ελλάδα
Γιώτα Κόκκορη, Γιώργο Βελισσάρη στο τραγούδι και Κώστα Κόκκορη στο κλαρίνο. Το τρίο μαζί με την τοπική ορχήστρα που τους συνόδευε, προσέφεραν ένα μαραθώνιο δημοτικής μουσικής για πάνω από έξι (6) ώρες χωρίς διάλειμμα. Αυτό που ήταν επίσης σημαντικό ήταν ότι ο κόσμος ακατάπαυστα χόρευε ουσιαστικά μέχρι να πέσουν από τα πόδια τους πάνω στην τεράστια πίστα των 600ων τετραγωνικών μέτρων.

Οι άνθρωποι στη σκεπασμένη εξέδρα των 3.000 καθισμάτων που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να χορέψουν δεν κινήθηκαν από την θέση με την πλεονεκτική θέα μέχρι τη δύση του ηλίου και την ώρα που έπρεπε να κλείσουν οι πόρτες.


Το πανηγύρι είχε κάτι για όλους. Τα παιδιά διασκέδασαν πηδώντας και χορεύοντας στην παιδική χαρά. Για τους μεγάλους αρκετό φαγοπότι αφού καταναλώθηκαν περισσότερα από 12 αρνιά στη σούβλα και μερικές χιλιάδες σουβλάκια, γύρο και αραποσίτια. Τα δε περίπτερα με τα ποτά δούλεψαν χωρίς διακοπή από το πρωι ως το βράδυ.!!


Ο Πρόεδρος της Πελοποννησιακής Συνομοσπονδίας, Ανδρέας Καλαβρυτινός μας δήλωσε ότι υπάρχουν δύο εικόνες που θα του μείνουν αξέχαστες. «Η πρώτη» μας εξήγησε «είναι όταν στεκόμουν στην εξέδρα επισήμων και παρακολουθούσα ένα Ελληνικό Πανηγύρι σε γήπεδο ποδοσφαίρου, αρνιά στη σούβλα, σουβλάκια και ελληνική μουσική και ελληνικό χορό με εκατοντάδες άτομα!! Αισθάνθηκα τόσο υπερήφανος που είμαι Αυστραλός πολίτης όπου επιτρέπεται ο πολυπολιτισμός ώστε να μπορούμε να γιορτάσουμε τα Ελληνικά ήθη και έθιμά μας με αυτόν τον τρόπο» είπε.


«Η δεύτερη εικόνα» συνέχισε «ήταν προς το τέλος του πανηγυριού. Ο ήλιος είχε πέσει, το σκοτάδι είχε αρχίσει να καλύπτει τα πάντα - και περίπου 300 άνθρωποι χόρευαν ακόμα. Η μουσική σταμάτησε και ο Γιώργος Βελισσάρης πρότεινε σε όλους να καθίσουν στο πάτωμα. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων του Βελισσάρη και του Ζεύγους Κόκκορη κάθισαν. Αυτό που ακολούθησε δεν θα ξεχαστεί ποτέ από εκείνους που ήταν παρόντες – για τα επόμενα 30 λεπτά ο Γιώργος Βελισσάρης και η Γιώτα Κόκκορη τραγούδησαν παραδοσιακά κλέφτικα τραγούδια και ακολούθησε σόλο κλαρίνο από το Κώστα Κόκκορη».


«Τα φώτα ήταν λιγοστά και η μουσική σκέτο νανούρισμα. Όλοι άκουγαν και σιγοτραγουδούσαν και κάπου-κάπου στο ημίφως διέκρινες κάποια δάκρυα στα μάγουλα διότι η φαντασία των ανθρώπων αυτών τους πήγε σε χρόνους και τόπους που οι κλέφτες έκαναν σύναξη στα βουνά και με συντροφιά τα αστέρια τραγουδούσαν τα ίδια τραγούδια» συνέχισε ο κ Καλαβρυτινός.


Αν και είχαμε πολλά θετικά στο διήμερο Πανηγύρι, αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν και πολλές πρωτιές. Ήταν η πρώτη φορά που η Συνομοσπονδία προγραμμάτισε και διοργανώσει ένα Πανηγύρι όπως αυτό και η πρώτη φορά που περίπου 30 οργανισμοί εργάστηκαν από κοινού για να φέρουν σε πέρας αυτό το πανηγύρι στην Αυστραλία.


«Και οι δύο αυτές πρωτιές μπορεί να φανούν ακατόρθωτες αλλά ξεπεράστηκαν και μάλιστα με επιτυχία», είπε ο Πρόεδρος. Δεν πήγαν όλα όπως είχαν προγραμματιστεί, ή όπως ήταν αναμενόμενο αλλά αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ολόκληρη η οργάνωση και εκτέλεση ήταν πρωτοβουλία και εργασία εθελοντών χωρίς κανένα μισθωτό πρόσωπο, το Πανηγύρι πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία!!


«Υπάρχουν πολλά μαθήματα για μας» είπε ο κ. Καλαβρυτινός. «Κατά τη διάρκεια των ερχόμενων ημερών θα καθίσουμε, θα αναλύσουμε και θα συζητήσουμε όλες τις πτυχές όχι μόνο του Πανηγυριού, αλλά και όλων των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ. Θα ακούσουμε τα σχόλια θετικά και αρνητικά, ούτως ώστε να μαθαίνουμε και από τα λάθη μας» ολοκλήρωσε.


Το συντριπτικό αίσθημα της πλειοψηφίας που παρευρέθηκε ήταν ότι αυτό το Φεστιβάλ δεν πρέπει να είναι το τελευταίο, αλλά το πρώτο.

Designed by Orama Communications.
 
Σημείωση δική μου:
Ο Γιώργος Βελησσάρης και η Γιώτα Κόκκορη ειναι αδέρφια και κατάγονται απο τα Τσίπιανα, του Δήμου Λασιώνος Ηλείας και ο Κώστας Κόκκορης -σύζυγος της Γιώτας- απο τους Αραχαμίτες Αρκαδίας.
Μπράβο παιδιά ! Μπράβο πατριώτες ! Συγχαρητήρια !

Ι.Β.Ν.

12 Μαρτίου 2009

Στη Γυναίκα.....



..Σε ειδα Δούλα και Κυρά,
Σουλτάνα και Τσιγγάνα.
Σ' ειδα Κορίτσι ομορφο
και κουρασμένη Μάννα.

Και σε ξανάδα να πουλάς
στο δρόμο το κορμί σου,
σε μοναστήρι Μοναχή,
να λές την προσευχή σου...

Και φάνηκες στα μάτια μου
Ιδια παντού. Για μένα
την αμαρτία Εσυ γεννάς,
...μιας αμαρτίας γέννα,

..κι εμείς συρτοί στης σάρκας σου
το δυνατό μαγνήτη,
εξω... απ΄το παλάτι σου
...και απ΄το φτωχό σου σπίτι....
(Κ.Ι.Φριλίγγος Σμύρνη 1911, απο το Ημερολόγιο του Σκόκου)
Σημείωση δική μου:
Προσκυνώ τη χάρη σου , Γυναίκα εσύ , μ' ολες τις μορφές που παίρνεις στη ζωή μας....και τη γεμίζεις ! Στην απεραντοσύνη της ψυχής σου, κλίνω ευλαβώς το γόνυ...
Ι.Β.Ν.

10 Μαρτίου 2009

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι -Δ.Σολωμός

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπειρί, κ' η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα, και κλαίει:
Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γω στο χέρι;
Οπού συ μούγινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει."
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε
κι οσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε.
Και μες τη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
Κι' ολόλευκο εσύσμιξε με τ' ουρανού τα κάλλη.
Και μες της λίμνης τα νερά, οπ' έφθασε μ' ασπούδα
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο
Το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κ' εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι' όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.

9 Μαρτίου 2009

Το Χάνι της Γραβιάς- Γ.Χ.Ζαλοκώστα


Απο κρότον οργάνων βοϊζει
της Γραβιάς το βουνό αντικρύ,
λάμπουν οπλα χρυσά και λερή
φουστανέλλα μαυρίζει.
 
Προς το Χάνι χορός καταβαίνει
απ΄οδόν ελικώδη λοξήν
και φλογέρα με ηχον οξύν
χορού ασμα σημαίνει.
 
Ο Οσυσσεύς ο ταχύπους ηγείται
του μαχίμου εκείνου χορού
και εγκύμων σκοπού τολμηρού
προς το Χάνι κινείται.
 
Εκεί δε τον χορόν διαλύει
κλεί την μάνδραν και ουτω λαλεί:
Η Πατρίς μας εδώ μας καλεί
στρατιώται ανδρείοι.
 
Μετ΄ολίγον εδώ καταφθάνει
στρατειά μυριάδων εχθρών
ειναι στάδιον δόξης λαμπρόν
το μικρόν τούτο Χάνι.
 
Εις το μέγα στενόν θα ξυπνήσουν
οι Αρχαίοι της Σπάρτης νεκροί
και τον τόπον αυτόν φοβεροί
τουρκομάχοι θα σείσουν.
 
Κ' η σκιά του Διάκου παρέκει
του εις την σούβλαν ψηθέντος σκληρά
με μεγάλην θ'ακούση χαρά
να βροντά το τουφέκι.

Εκεί κάτω κυττάξετε, διέβει
το ποτάμι απίστων πληθύς
και ακούγεται γδούπος βαθύς
και ο τόπος σαλεύει.
 
Πιστολίων ακούονται κτύποι
και βαρβάρων φωναί συνεχείς
και τινάσσουν την χαίτην ταχείς
και αφρόεντες ιπποι.
 
Προ των αλλων ξιφήρης προβαίνει
εις δερβίσης τον ιππον κεντών.
Ο υιός του Ανδρούτσου αυτόν
ερωτά: που πηγαίνει;
 
Αποκρίνετ' εκείνος: Να σφάξω
οπου βρώ του προφήτου εχθρούς
και πατών τους απίστους νεκρούς
το Αλλάχ ν' ανακράξω.
 
Αλλ' εδώ, ω υιέ του προφήτου,
μιναρέν δεν θα βρής υψηλόν
αλλά μόνον τουφέκι καλόν
και ιδού η φωνή του  (Μπάμμμμ ! ! !)

 Και ηνία και σπάθην αφήνει
ο δερβίσης στο στέρνο πληγείς
και με κρότον πεσών καταγής
ρείθρον αίματος χύνει.
 
Του θανάτου ιδρώς περιβρέχει
το χλωμόν μετωπόν του ευθύς
και ο ιππος αυτού πτοηθείς
κούφος κι ευκαιρος τρέχει....

Το ποίημα αυτό το απήγγειλα μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Κακοταρίου την 25η Μαρτίου, το πάλαι ποτέ , με Δάσκαλό μου (ναι με κεφαλαίο Δ) τον κύριο Στασινό Πεντέα.
Το θυμάμαι λοιπόν απο τότε, αλλά το βρήκα γραμμένο και σε μαθητικό τετράδιο συγγενούς μου ...απο το 1937 ( και το φυλάω στο προσωπικό μου αρχείο).
Το αφιερώνω στην κόρη μου Μαρία !
Ι.Β.Ν.