Η Διακότρουπα στην ορεινή Ηλεία !

Φωτογραφία Χρήστος Γιαννόπουλος

Τον Σεπτέμβριο του 1936 δημοσιεύεται άρθρο του Ι. Σαρρή στο περιοδικό «Το Βουνό» σχετικό με την εξερεύνηση του βαράθρου Δρακότρυπα Ερυμάνθου. Η εξερεύνηση αυτή έγινε με συνεργασία της Σ.Ο (Σπηλαιολογική Ομάδα) του Ε.Ο.Σ Αθηνών και του τμήματος Ε.Ο.Σ Πατρών. Η αποστολή αυτή ήταν και το έναυσμα για την ίδρυση της Σ.Ο. Πατρών.

Το βάραθρο βρίσκεται σε υψόμετρο 730μ κοντά στο χωριό Βερβινή (Κρυόβρυση) στη θέση Καρυές (Χάνι), νότια του Ερυμάνθου. Οι ιστορίες για αυτό ήταν τρομερές, πολλές φορές το λέγανε και Διακότρουπα. Μια παπαδιά  εξαφανίστηκε μέσα, και στο βάθος του έρεε ένας αόρατος ποταμός, πολλές φορές οι χωρικοί είχαν κάνει αυλάκι που διοχέτευε νερά στο στόμιο του βαράθρου με σκοπό να το γεμίσουν χωρίς αποτέλεσμα. Όλα αυτά ήσαν γνωστά στον πρόεδρο του τμήματος Πατρών ο οποίος οργάνωσε την αποστολή με την συνεργασία της Σ.Ο του Ε.Ο.Σ Αθηνών. Η αποστολή έγινε τις 15 και 16 του Αυγούστου το 1936.

Η ομάδα ξεκίνησε από την Πάτρα με αυτοκίνητο. Από το χωριό Ερυμάνθεια και μετά από τρίωρη πεζοπορία έφτασε στο χωριό Προστοβίτσα, και από εκεί με πεζοπορία δύο περίπου ωρών έφτασε στην περιβόητη Δρακότρυπα. Την νύχτα της πρώτης ημέρας η ομάδα έμεινε έξω από το σπήλαιο. Οι κάτοικοι του χωριού μαθαίνοντας την είδηση, έφτασαν το επόμενο πρωί «συν γυναιξί και τέκνοις» με επικεφαλής τους τον πρόεδρο της κοινότητας.

Το συνολικό βάθος του σπηλαίου ήταν 64μ , και αυτό ήταν ένα πρόβλημα αφού είχαν μαζί τους μόνο 40μ σκάλα. Το έλυσαν ενώνοντας σκοινί με διαδοχικές θηλιές στο πρώτο μέρος του βαράθρου όπου η κλίση ήταν μικρή. Στο σκοινί με τις θηλιές ένωσαν τη σκάλα η οποία έφτασε μέχρι τον πάτο. Στον πάτο του βαράθρου κατέβηκαν δύο μέλη από την Πάτρα και ένας από την Αθήνα. Ο πυθμένας είναι λασπώδης και γεμάτος από πέτρες που έριχναν οι χωρικοί, στο χαμηλότερο σημείο του το έδαφος ήταν πολύ μαλακό και υποχωρούσε από το βάρος. Σε αυτό το σημείο υπήρχε και σταγονορροή, η οποία, ενισχυμένη από την αντήχηση, δημιουργούσε την εντύπωση του υπόγειου ποταμού σε αυτούς που βρίσκονταν στην είσοδο. Τα αποτελέσματα αυτά ικανοποίησαν την περιέργεια των χωρικών αλλά και τους δυσαρέστησαν, αφού δεν ανταποκρίνονταν στις φανταστικές δοξασίες. Ο πρόεδρος του χωριού αποχαιρετώντας τους, σε μικρό λόγο που έβγαλε, μεταξύ των ευχαριστιών του, είπε: «κρίμα μόνο που έλεγαν οι παππούδες μας ότι απόλυσαν 120 οργιές σκοινί και δεν ήβραν τον πάτο»

Τελειώνοντας το άρθρο ο Σαρρής προσθέτει και κάτι που του είπε ένας φίλος, που έμαθε για την εξερεύνηση αυτή. «Με τας προσπαθείας σας ταύτας καταστρέφετε τας σεβαστάς λαϊκάς παραδόσεις, χωρίς να προσφέρετε τίποτε εις την επιστήμην» .

Πόσο δίκιο ειχε !

Από τον Θωμά Θεοδοσιάδη - Μέλος ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.

Σημείωση δική μου:
Η παράδοση μιλάει για ομορφη παπαδοπούλα " Σαν αστράψει και βροντήξει παπαδοπούλα θε να λείψει...(Ν.Πολίτης)

Δεν διοχέτευαν νερό με αυλάκι μέσα στη Διακότρουπα, επεφτε το μισό ποτάμι-στις μεγάλες του κατεβασιές και υπερχειλίσεις- και χανότανε !
Ι.Β.Ν.