ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ !

21 Δεκεμβρίου 2011

Αξέχαστα Χριστούγεννα...
















Αξέχαστα Χριστούγεννα

«Και του χρόνου με τη νίκη...
...Αλησμόνητη θα μας μείνη , σ' όλη  μας ίσως την ζωή, η ψυχική μας ανάταση κατά τα Χριστούγεννα. Καθισμένοι σκυφτοί μέσα σ' έναν αχυρώνα σκοτεινό, ενώ έξω το σκοτάδι με την χιονοθύελλα αγριεύουν περισσότερο την νύχτα - μια σκέψη κυριαρχεί στις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μας. «Αχ! νάχαμε ένα Ευαγγέλιο, μια Συνέκδημο σήμερα». Ξάφνου ένας συνάδελφος μπαίνει με μια "Νεολαία" στα χέρια πού στο εξώφυλλο της έχει την εικόνα της Θεομήτορος. Για πότε δημιουργήθηκε το εικόνισμα του αχυρώνα μας σε μια γωνιά του !
Μπροστά στην εικόνα ένα καντήλι - από άδειο κουτί κονσέρβας - με λίγο λάδι και με φιτίλι από βαμπάκι ατομικού επιδέσμου, σκορπά το απλό φως του στο σκοτεινό αχυρώνα μας και ημερεύει το περιβάλλον του. Γαλήνεψε και η ψυχή μας και μια βαθειά ικανοποίησις ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μας πού είναι πάντα στραμμένο προς το εικόνισμα για την επιτυχία μας - η ψυχή βρήκε στην κατάλληλη στιγμή εκείνα πού ποθούσε - την θρησκευτική ανάταση από το σύμβολο. Με μιας άρχισαν τα χείλη μας να ψάλλουν τους γνωστούς μας θρησκευτικούς ύμνους γύρω στην Γέννηση του Σωτήρος και μείναμε σύμφωνοι όλοι να σηκωθούμε να τους ξαναψάλλουμε κατά τις 3 μετά τα μεσάνυχτα.
«Αι! παιδιά, ώρα είναι!», ακούστηκε μέσα στον ύπνο μας μια φωνή, πού μας έκανε να πεταχτούμε αμέσως επάνω. Ρίχνομε στην πλάτη την χλαίνη και αμέσως μπροστά στο εικόνισμα - το ωραιότερο του κόσμου - κάτω από το φως του καντηλιού αφήναμε τις ψυχές μας να ψάλλουν την Γέννηση του Χριστού.
Ουδέποτε στη ζωή μας νοιώσαμε τέτοια θρησκευτική κατάνυξη, όση εκείνη τη βραδυά μέσα στον αχυρώνα, τέτοια ψυχική αγαλλίαση. - Το «δόξα εν υψίστοις...», το «επεσκεψάτο ημάς...», έβγαιναν από ψυχές πού διψούσαν από τέτοιες στιγμές ιερές. Με μια χειραψία και με μια ευχή στα χείλη «και του χρόνου με τη νίκη, παιδιά, στα σπίτια μας», τελειώσαμε την προσευχή μας. Βωβοί μέσα στην κουβέρτα ενώ κυλούσε από τα μάτια ένα δάκρυ αναμνήσεων ορκιζόμαστε ακόμη μια φορά να θυσιαστούμε για την πίστη του Χριστού και για την τιμή της Πατρίδας μας. «Τι ωραία πού ήταν η χθεσινή βραδυά. Αξέχαστη θα μας μείνη», ήταν τα πρωινά λόγια πού ανταλλάζαμε. Αλήθεια, αξέχαστα θα μείνουν τα Χριστούγεννα του 1940».

Εφ. Εκκλησία, Αρ. 3, 1941 

Γραπτή μαρτυρία από το βιβλίο «Στην Εποποιία του 1940 – 41 με πίστη»,
της Μερόπης Ν. Σπυροπούλου,
Εκδόσεις Αρχονταρίκι, σειρά διδαχή, Αθήνα 2009
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΕΛΕΚΑΣ
Υπαξιωματικός Τ.Τ 724
Αναφέρεται στον Τόμο των Κώστα Ν. Χατζηπατέρα - Μαρίας Φαφαλιού
«ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ 40-41», 4η Έκδοση, ΚΕΔΡΟΣ 2005.
http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5016&catid=261&Itemid=340


Σημείωση δική μου: Ψάχνοντας βρήκα τα περιοδικά εκείνης της εποχής. Ενα απο αυτά τα δύο εξώφυλλα ηταν το εικόνισμα εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ !
Ι.Β.Ν.

2 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Ιωάννης είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Σκρουτζάκο !
Σε ευχαριστώ θερμά !
Επέστρεψα-μετα απο καιρό- πρίν απο λίγες μέρες και σκεφτόμουν να περάσω να σε ευχαριστήσω και να σου ευχηθώ. Με πρόλαβες. !
Σου ευχομαι εγκάρδια καλές γιορτές με Υγεία και Αγάπη !

Καλή σου νύχτα !