Το κούτσουρο των Χριστουγέννων !

 Το κούτσουρο των Χριστουγέννων !

Οι Χριστιανοί του μεσαίωνος σαν γύριζαν τη νύχτα των Χριστουγέννων από την εκκλησία το έριχναν στην ευθυμία και τη διασκέδαση. 

Εύρισκαν να καίει στο τζάκι "το μεγάλο κούτσουρο" που είχαν ανάψει από βραδύς. Το κούτσουρο αυτό , την εποχή εκείνη,ήταν ένα είδος φόρου, που πλήρωναν οι υποτελείς στους άρχοντες. Την παραμονή, δηλαδή των Χριστουγέννων, πήγαιναν στον άρχοντα του τόπου ξύλα, όπως πήγαιναν το Πάσχα αρνιά και πανέρια με αυγά, όπως επήγαιναν την Ανάληψι σιτάρι και των Αγίων Πάντων κρασί ή λάδι. 

Και δεν ήταν μικρός αυτός ο φόρος των ξύλων, αν λάβη κανείς υπ΄όψιν , τα πελώρια αρχαία τζάκια.*

Το δε κούτσουρο αυτό , ήταν ολόκληρος κορμός μεγάλου δένδρου.

Και όχι μοναχά τα αρχοντόσπιτα, αλλά και κάθε σπίτι έδιδε ιδιαιτέρα προσοχή στο τζάκι και στο μεγάλο κούτσουρο τη βραδυά των Χριστουγέννων.

Η πόρτα δε των σπιτιών έμενε ολάνυχτη,τη βραδυά εκείνη, για τους φτωχούς, τους προσκυνητάς και τους οδοιπόρους, που πήγαιναν να ζητήσουν άσυλο. Όλοι είχαν το δικαίωμα να ζεσταθούν,απο το μεγάλο κούτσουρο, τη νυχτιά των Χριστουγέννων.

Και μαζεμένη απο βραδύς, όλη η οικογένεια εκεί, περίμενε τη λειτουργία του μεσονυκτίου με παραμύθια και με διάφορες ιστορίες της ημέρας.

Μετά την εκκλησία γινότανε το μεγάλο τραπέζι, εις το οποίον προσετίθετο η πατροπαράδοτη χορταρόσουπα, η βρασμένη εις την χύτρα που την έχωναν μέσα στη στάχτη πρίν φύγουν για την εκκλησία.

Έπειτα ερχόταν η παραγεμιστή η χήνα ή ο ινδιάνος και τέλος τα γλυκίσματα όπως τα συνειθίζαν σε κάθε επαρχία !

Σημείωση δική μου

*(Ίσως από εκεί να βγήκε το: "Είναι από μεγάλο τζάκι !")

Το κείμενο δακτυλογραφήθηκε από εμένα και είναι από το περιοδικό "Μπουκέτο"του Δεκεμβρίου του 1927 και από την βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών !

Ι.Β.Ν.