Προτίμησις....Αχιλλεύς Παράσχος !

"Δεν θέλω κόρην άπειρον του έρωτος, δεν θέλω!
Δεν θέλω αθωότητα δειλήν, ερυθριώσαν.
Είν' εύκολον εις άπειρον καρδίαν ν' ανατέλλω,
Λατρεύουσαν το άδηλον, το άγνωστον ερώσαν.

Ποτέ γενναίος μαχητής αόπλους δεν φονεύει.
Ψυχραίνει νίκη εύκολος την ευγενή ανδρείαν.
Ζητεί αγρίαν συμπλοκήν, ζητεί να κινδυνεύει,
Και ισχυρού πολεμιστού να σχίζει την καρδίαν.

Κ' εγώ εδέχθην φίλημα από ψυχήν παρθένον,
Κ' ήκουσα στόνον συμπαθή νεάνιδος αγίας.
Αλλά το φίλημα με πυρ δεν ήτο μεμιγμένον,
Ουδ' ήτο στόνος έρωτος ο στόνος της δειλίας.

Τοιούτος έρως παίγνιον αγάπης θεωρείται.
Καλείται περιέργεια, ανυπομονησία...
Καλείται ό,τι θέλετε, αλλ' έρως δεν καλείται.-
Η προανάκρουσις ποτέ δεν είναι αρμονία.

Ε, όσοι το ερύθημα ποθούν το τετριμμένον,
Εις το γυμνάσιον αυτό του έρωτος του στέλλω.
Ας λάβουν άλλοι φίλημα από αγνήν παρθένον.
Εμέ, τοιούτον φίλημα κουράζει: -δεν το θέλω!

Θέλω ψυχήν ημιθανή, ψυχήν καταβληθείσαν,
Το παν ιδούσαν και ουδέν μη έχουσαν να μάθη.
Καρδίαν αμαρτήσασαν, καρδίαν τεφρωθείσαν,
Γνωρίζουσαν τί έπαθεν, και... θέλουσαν να πάθη!

Θέλω καρδίαν ζήσασαν ταχύτερον, πεσούσαν
Να την εγείρω, κ' εις νεκράν ψυχήν να εμφυσήσω,
Καρδίαν φθινοπωρινήν, ζωήν φυλλορροούσαν,
Και πεπτωκότα άγγελον ποθώ να ελεήσω.

Τοιούτος είμαι, προτιμώ την νύκτα της ημέρας,
Το πίπτον φύλλον και ουχί ναρκίσσους μυροβόλους,
Από το άστρον της αυγής, τους δύοντας αστέρας,
τον πεπτωκότα προτιμώ από τους ορθίους όλους!