..............
Με του τσιγάρου τον καπνό
πλέκοντας τη μορφή σου,
.. πίνω, γλυκαίνω τον καημό...
.. πίνω, γλυκαίνω τον καημό...
νταλκάς....η θύμησή σου....
..................
Μα, σαν αέρας φύσηξε, μούρθ' ο καπνός στα μάτια
που τα 'κλεισα για μια στιγμή, κι οταν ανοίξαν πάλι..
ειχες σκορπίσει... ειχες χαθεί... ειχες γενεί κομμάτια..
κι αφησες πίκρα απ΄τον καημό κι απ΄το κρασί τη ζάλη...
(Μέρος ποιήματός μου με κατοχυρωμένα δικαιώματα)
Ι.Β.Ντινόπουλος
4 σχόλια:
Καταπληκτική φωτογραφία!!!
Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ή !!!
Κι από το ποίημά σου, μόνο αυτά τα ψιχία δίνεις; Κι εγώ πεινάω!!
:-(
Υπέροχο το ιστολόγιό σου!
Αλλά εκείνο το βιντεάκι παραπλεύρως με τον τίτλο: "και τώρα τι έχεις να πεις παληκάρι μου" μας τσάκισε!
Δεν τολμούσαμε να ξεμυτίσουμε από το γραφείο, μη δει κανείς τα δάκρυα στα μάτια μας!!!
Συνέχισε να μας δίνεις όλα αυτά τα πολύτιμα μαθήματα ήθους και ανθρωπιάς! Σε ευχαριστούμε.
Μελίτη μου, σ' ευχαριστώ για αλλη μια φορά για τα καλά σου λόγια !
Το ποίημα μου ειναι στη διάθεσή σου ολόκληρο, απλά εδώ εβαλα ο΄τι ταιριαζε περισσότερο με τη φωτογραφία, την οποία βρήκα πολύ αργότερα απο τοτε που εγραψα το ποίημα, και κάπως ετσι την ειχα φανταστεί...
Μαρίνα μου γλυκειά !
Δεν ξέρω ποιός πρέπει να ευχαριστήσει ποιόν !
Μάλλον εγω πρέπει να σε ευχαριστήσω και για τα καλά σου λόγια και για την ευαισθησία σου...
..Καταντήσαμε Homo cyborg (κυβερνοοργανισμοί) χωρίς ψυχικό ανάγλυφο, χωρίς συναίσθημα δηλαδή, και οταν το συναντάμε, ξαφνιαζόμαστε...
Δεν ειναι σαν να επιχειρηματολογούμε για το αυτονόητο ;
Δημοσίευση σχολίου