Ο Αγιος Γεώργιος

  Γράφει ο Ιωάννης Ντινόπουλος

Λαογραφία

...Τη βρύση της πόλης τη φύλαγε ο Δράκος και από καιρού εις καιρόν έπρεπε κάποιος να θυσιασθεί προκειμένου οι κάτοικοι να μπορούν να πιάνουν νερό. Βαρύς ο φόρος για την πόλη και την περιοχή , γιατί ο Δράκος ήθελε νέους ανθρώπους ...και η προσπάθεια του στρατού και των αρχών να απαλλάξουν την πόλη τους από το βαρύ τίμημα αίματος , απόβαινε κάθε φορά άκαρπη..

 

Αυτή τη φορά ο κλήρος έπεσε στη βασιλοπούλα , στη μοναχοκόρη του βασιλιά...

Νεοελληνικές αλχημείες εκεί δε χωρούσαν...οι κάτοικοι ήσαν όλοι ίσοι...τι κι αν ήταν η κόρη του βασιλιά ; ! δεν εξαιρέθηκε από την κλήρωση ! Ντύθηκε , λοιπόν, το πριγκηπικό της φόρεμα και αφού αποχαιρέτησε τους γονείς της οδηγήθηκε στη βρύση , περιμένοντας στωικά τη συνάντησή της με το θάνατο....

Ξαφνικά ακούστηκε ποδοβολητό αλόγου που την έκανε να ανατριχιάσει...Δεν ήξερε και πως θα παρουσιαζόταν ο Δράκος ! Αντί όμως του θηρίου βλέπει να καταφθάνει στη βρύση ένας όμορφος νέος καβάλα σε ένα λευκό άλογο. Έμοιαζε με γυμνασμένο νεαρό αξιωματικό και ο τρόπος που τη χαιρέτησε την έκανε να βεβαιωθεί ότι πρόκειται για άτομο με αρχές !

Πριν προλάβει όμως να ξεπεζέψει ο νέος (να κατέβει από το άλογό του), ακούστηκε το μούγκρισμα του Δράκου που έκανε το αίμα της βασιλοπούλας να παγώσει στις φλέβες της..

Ο νεαρός αξιωματικός έσυρε το ακόντιό του και πήρε θέση μάχης...που ακολούθησε λυσσαλέα !

Ο Δράκος τραυματισμένος γινότανε όλο και πιο επικίνδυνος και ο νεαρός αξιωματικός, με σύμμαχο του το εκπαιδευμένο του άλογο, του κατάφερνε καίρια χτυπήματα μέχρι που -ποιος ξέρει μετά από πόση ώρα- ο Δράκος άφησε ένα μακρόσυρτο μουγκρητό και σωριάστηκε κάτω νεκρός..

Η βασιλοπούλα έτρεξε τότε και έπεσε στην αγκαλιά του σωτήρα της κλαίγοντας και ευγνωμονώντας τον !

Ο αξιωματικός της είπε να ηρεμήσει και να γυρίσει στο παλάτι, χωρίς να αναφέρει λεπτομέρειες για το τι ακριβώς έγινε και τι είδε !

Της ζήτησε επίσης, με πολλή διακριτικότητα , να σηκώσει λίγο το φόρεμά της και αφού ακούμπησε πρώτα την παλάμη του με ενωμένα δάχτυλα πάνω στο αίμα του τέρατος, την άφησε να αποτυπωθεί, ως σφραγίδα, πάνω στον καλλίγραμμο μηρό της βασιλοπούλας. Την παρακάλεσε να περιμένει λίγο να στεγνώσει το αίμα και να μην το πλύνει ή το δείξει σε κανέναν , μέχρι να ξανασυναντηθούνε !

Αμέσως μετά, ο άγνωστος νεαρός ιππέας άνοιξε με τα δυο του χέρια το στόμα του θηρίου, έκοψε με το ξίφος του ένα κομμάτι από τη γλώσσα του και με μια θεαματική κίνηση πήδηξε στη ράχη του αλόγου του και χάθηκε καλπάζοντας μέσα στο δάσος...

......................................
 

Η έκπληξη στο παλάτι, μόλις είδαν τη βασιλοπούλα, δεν περιγράφεται...Τους το είχε ήδη αναγγείλει κάποιος αυλικός που την είδε να έρχεται, λέγοντας πως -τάχα-αυτός την έσωσε..

Πως αυτός σκότωσε το δράκο και πως δικαιούται να γίνει ο άντρας της και να αναλάβει και τη βασιλεία της πόλης . Αυτά ήσαν μια υπόσχεση- ευχή του βασιλιά, λίγο πριν φύγει η κόρη του, ότι : "όποιος καταφέρει να σώσει την κόρη μου από το δράκο, θα τον κάνω γαμπρό μου και θα του δώσω το βασίλειό μου"

Η βασιλοπούλα όμως επέμενε ότι ο αυλικός αυτός δεν έχει καμμιά σχέση με τη σωτηρία της.

(Πόσο εύκολα κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν δάφνινα στεφάνια που είναι φτιαγμένα για κεφάλια άλλων και που δεν....ταιριάζουν στο δικό τους !)

Ο βασιλιάς για να γιορτάσει τη σωτηρία της κόρης του αλλά και του τόπου του από το τέρας, διέταξε τους ντελάληδές του να αναγγείλουν ότι θα κάνει μεγάλη γιορτή και τους θέλει όλους -υποχρεωτικά- παρόντες. Έτσι ήλπιζε ότι θα εμφανιστεί και ο πραγματικός σωτήρας της κόρης του, γιατί και αυτός δεν πίστευε στα λόγια του αυλικού του, που όσο καθυστερούσε να εμφανιστεί ο πραγματικός "ιππότης", τόσο ενίσχυε την ψευτο-θέση του...

Εν τω μεταξύ ο νεαρός αξιωματικός έχει καταφύγει σ' ένα εξοχικό καλυβάκι που έμενε μια γριούλα από την οποία ζήτησε να φιλοξενηθεί για λίγες μέρες και να μην τον " μαρτυρήσει". Στην ουσία της ζήτησε να τον κρύψει.. και όταν μάθανε για την πρόσκληση του βασιλιά της είπε να πάει και να του φέρει και αυτού κάτι από τα "καλούδια" του παλατιού να φάει...

Η γριούλα ,λοιπόν, τρώγοντας στο μεγάλο τραπέζι που στήθηκε, έριχνε και στην ποδιά της διάφορα φαγώσιμα και όταν έπεσε στην αντίληψη των φρουρών, δικαιολογήθηκε ότι έχει μια γατούλα στο καλυβάκι της και ότι ήθελε να της πάει κάτι να φάει...

Οι φρουροί δεν την πίστεψαν και ερευνώντας το σπιτάκι της βρήκαν τον αξιωματικό και τον οδήγησαν στο βασιλιά...

Βλέποντάς τον η κόρη του, τρέχει να τον αγκαλιάσει, λέγοντας στον πατέρα της ότι αυτός είναι...αυτός είναι ! !

Ο ψευτο-σωτήρας να επιμένει...(κοίτα θράσος !)
-Όχι , εγώ την έσωσα, ας μας αποδείξει αυτός ότι λέω ψέματα...

...Και τότε, παρουσών των αρχών, ο Άγιος Γεώργιος-γιατί για αυτόν μιλάμε-ζήτησε από τη βασιλοπούλα να σηκώσει το φόρεμά της και να δείξει τη σφραγίδα αίματος που είχε στο πόδι της και αν ταιριάζει με το χέρι του ψευδο-σωτήρα...

...και βγάζοντας από τη θήκη της σέλας του αλόγου του το κομμάτι της γλώσσας του τέρατος , ζήτησε να βεβαιωθούν ότι είναι αυτό που λείπει από το στόμα του Δράκου....

Μετά απ' αυτά ο βασιλιάς γονάτισε μπροστά του και του είπε:

"Πες μου πως σε λένε παλληκάρι μου και τι να σου χαρίσω;"

Και ο Άγιος Γεώργιος απήντησε:

"Γεώργιο με λένε απ' την Καπαδοκία,

θέλεις να κάνεις χάρισμα, κάμε μια εκκλησία

και βάλε και ζωγράφισε Χριστό και Παναγία

και στη δεξιά τους την μεριά βάλε ' ναν καβαλάρη

πάνω σε τσίλικο άλογο, μ' ένα χρυσό κοντάρι..!"

Από τα παιδικά μου χρόνια , όπως περίπου το άκουγα από τη Μητέρα μου και τη θεία μου τη Μαριγώ !

Ι.Β. Ντινόπουλος