Μια φορά κι εναν καιρό, ηταν μια πριγκήπισσα.. ΛΑΝΓΚΦΟΡΝΤ ΡΗΝΤ

Η γαλάζια φρυγανιά

Μια φορά κι εναν καιρό, ηταν μια πριγκήπισσα, που ηθελε, σώνει και καλά, να φάη μιά....γαλάζια φρυγανιά με βούτυρο ! Αλλά το περίεργον ειναι, πως ειχε εκδηλώσει τη επιθυμίαν αυτήν, οταν εγινε κοπέλλα της παντρειάς και ειδε να καταφθάνουν, αλλεπάλληλοι, οι πλούσιοι και τρανοί γαμπροί, που ηθελαν να την πάρουν.

-Δεν εχω διάθεσι να παντρευτώ, χρυσέ μου μπαμπά!.....ειπε στον πατέρα της. -Εάν ,ομως , το απαιτούν τα συμφέροντα του κράτους, τότε θα πάρω μονάχα εκείνον, που θα μου φέρη μια γαλάζια φρυγανιά με βούτυρο, τόσο γαλάζια.....τόσο γαλάζια, σαν τα γαλανά μου μάτια !.....

-Φρυγανιά με βούτυρο ! Και γαλάζια;........", εφώναξεν η Αυτού Μεγαλειότης. "Πρώτη φορά στη ζωή μου, ακουσα τέτοια ανοησία !...Αλλά στο κάτω-κάτω, αν εξαρτάς την ευτυχία σου απο μιά φρυγανιά, θα σου κάνω κι αυτή τη χάρι. Θα δημοσιεύσουμε μιάν αγγελία στίς εφημερίδες.....

Το πράγμα εφαινόταν καταδικασμένο, εκ των προτέρων, εις αποτυχίαν. Πολλά βασιλόπουλα και άλλοι ευγενείς μνηστήρες κατέφθαναν με φρυγανιές και ψωμάκια, που ησαν καταφανώς βαμμένα κι εμύριζαν τόσο ασχημα, ωστε να θυμώνη η ξανθή πριγκήπισσα και να τους τα πετάη στα μούτρα. Βεβαίως, η συμπεριφορά αυτή δεν ηταν και πολύ ευγενική εκ μέρους της, αλλά πρέπει να λάβετε υπ' οψιν, οτι αυτά συνέβαιναν προ πολλών ετών, οταν οι άνθρωποι δεν ησαν ακόμη τόσο "καθώς πρέπει", η τόσο υποκριταί , οσον σήμερα.....

Επι τέλους , ετυχε να περάση απο την πρωτεύουσα και ενας ξένος πρίγκηψ, που τον ελεγαν Θεόφιλον. Ηταν ψηλός και νόστιμος και ειχε μεγάλα μαύρα μάτια, οπου εφαινόταν να φωλιάζη ολη η σοφία των προγόνων του. Καθώς ειδε , στη σελίδα των αγγελιών, την εικόνα της πριγκηπίσσης και εδιάβασε τους ορους του διαγωνισμού, απεφάσισεν αμέσως να υποβάλλη υποψηφιότητα και να κερδίση , με κάθε θυσίαν:

Η προκήρυξις του διαγωνισμού σας, Μεγαλειότατε -ειπεν εις τον βασιλέα, οταν του δήλωσεν συμμετοχήν- περιέχει και τον ορον να ειναι η φρυγανιά γαλάζια, σαν τα μάτια της Αυτής Υψηλότητος. Επιτρέπεται, τουλάχιστον, να σπουδάσω το χρώμα των ματιών της, επι μερικάς ημέρας; -Βεβαίως !.....εφώναξε η πριγκήπισσα, προτού ακόμη απαντήση ο Βασιλεύς. "Εάν νομίζετε, οτι αυτό σας διευκολύνει, δεν εχουμε αντίρρησιν. Μπορείτε να ερχεστε, κάθε απόγευμα στις 4 και μισή για το τσάι !....Αλλά οχι παραπάνω απο δύο εβδομάδες!.....

-Ελπίζω να μου φθάσουν Υψηλοτάτη.

-Πολύ καλά ! Ελάτε απο Δευτέρα !....

Και, ετσι, ο πρίγκηψ Θεόφιλος ειχεν, επι δύο εβδομάδες, την ευχαρίστηση να κυττάζη επιμόνως την πριγκήπισσα, στα γαλανά της μάτια. Και, οσο απίστευτο κι αν σας φανή...-οταν επέρασαν οι δυό εβδομάδες, δεν ειχεν προχωρήσει καθόλου στην μελέτην του.

-Δεν κατόρθωσα ακόμη να εξακριβώσω-της ειπεν- εάν τα μάτια σας εχουν το γαλάζιο χρώμα του μενεξέ η της μυοσωτίδος. Αλλά , πάντως, ειναι τα ωραιότερα μάτια του κόσμου, περί αυτού ειμαι απολύτως βέβαιος !...

-Εγώ εχω την εντύπωσιν, οτι τα εμελετήσατε πολύ σοβαρά ", ειπεν μετριοφρόνως η πριγκήπισσα. "Αλλά αν νομίζετε, οτι καμμιά-δυό βδομάδες ακόμη θα ησαν αρκετές να φθάσετε σ' ενα αποτάλεσμα.....

-Δεκατέσσερες μέρες θα μου εφθαναν, Υψηλοτάτη.

-Πολύ καλά λοιπόν", ειπεν η πριγκήπισσα. "Δεν θέλω να σας αδικήσω".

Επέρασαν κι' οι αλλες δύο εβδομάδες...

Και, οταν εφθασεν η ημέρα της δοκιμασίας, ενεφανίσθη ο πρίγκηψ προ του Βασιλέως και του παρουσίασε μια φρυγανιά με βούτυρο, που εφαινόταν πολύ ορεκτική: Ιδού, Μεγαλειότατε!...", του ειπε θριαμβευτικώς. Κυττάξτε εδώ και πέστε μου, εάν δεν εκράτησα τον λόγον μου !

-Τί ωραία !...." εφώναξεν η πριγκήπισσα, προτού ακόμη ανοίξη το στόμα του ο Βασιλεύς. "Αυτό ειναι ακριβώς το χρώμα που ειχα φαντασθή !.....

-Μα....Για στάσου, σε παρακαλώ !...."εξέσπασε ο Βασιλεύς, μόλις συνήλθε κάπως απο την κατάπληξί του. "Αυτό εδώ δεν ειναι γαλάζια φρυγανιά ! Ειναι μιά κοινή, κοινοτάτη και κάτασπρη φρυγανιά, οπως την τρώμε κάθε μέρα, με το τσάι....

-Λάθος κάνεις μπαμπά μου !...." ειπεν η πριγκήπισσα. "Σε βεβαιώ, οτι ειναι γαλάζια. Και μιά, που συμφωνεί και ο Θεόφιλος μαζί μου και είμαστε δύο εναντίον ενός, πρέπει να παραδεχθής, οτι τα μάτια σου σε γελούν !......

-Και ομως ειναι άσπρη..." εμουρμούρησεν ο Βασιλεύς. "Αλλά, στο κάτω-κάτω, δεν εχει σημασίαν. Αφού επιμένεις, μπορείτε να παντρευθήτε και να ζήσετε ευτυχισμένοι.....

-Και βέβαια, θα παντρευθούμε !...". ειπεν η πριγκήπισσα. " Αφού ειναι γαλάζια!......

Εδώ, τελειώνει η ιστορία. Αλλά θα ηταν, ισως, ενδιαφέρον να εμαθαίναμε, τι χρώμα ειχε, πραγματικώς, η φρυγανιά.

Εσείς τι λέτε ;..............

Σημείωση δική μου:
Το κείμενο δακτυλογραφήθηκε από μένα. Δεν υπάρχει στο διαδίκτυο !
Ι.Β.Ν.