Είναι κατά χώραν χαλάσματα υπερχιλίων οικημάτων εν χώρω μεγάλω, ων πολλά είναι ακόμη υπέρ το εδαφος και μέχρι δύο μέτρων. Εντός του, σφόδρα εκτεταμένου τούτου χώρου, είναι τρείς πηγαί και ίχνη φρέατος και λείψανα ναού παρ' αυτήν την όχθην του Πηνειού.
Το όλον είναι κατωφερές και προσήλιον, επί δε της κορυφής του εν τω χώρω βουνού είναι ακρόπολις μέχρι δύο στρεμμάτων έχουσα την πύλην πρός τα Β.Α. και πέριξ απόκρημνον τείχος αρκούντως υψηλόν εισέτι επί πελωρίων τιτανωδών βράχων. Πρόκειται λοιπόν περί πόλεως μεγάλης και φρουρίου βυζαντινής εποχής (ή και φραγκικής) αναπτυχθέντων ίσως, ως συνήθως, επί αρχαίας πόλεως. Τα πάντα σχεδόν είναι άνευ αμμοκονίας.
Είναι η θέσις στρατηγικωτάτη και δεσπόζει της εκεί διόδου του Πηνειού και της οδού Κακοταρίου-Βερβινής-Βλασίας. Πρέπει δε ακόμη να ερευνηθή, διότι ουδείς των αρχαιολόγων πλήν του Peytier φαίνεται ότι είδε την θέσιν ταύτην. Εν τω μέσω των συνήθων σφακών και των τιτανωδών πετρών έχει τις να ίδη πολλά. Περαιτέτω και επί της αυτής όχθης του Πηνειού είναι και αλλα κτίρια εν θέσει Αγ. Γεωργίω, όπου κατά την παράδοσιν ήτο μονή.
Περαιτέρω πάλιν -και εν τη θέσει Παλαιοχωρίω- είναι αλλα κτίρια μεγάλα. Εν δε τη θέσει Λουτρώ επί της αριστεράς πλέον όχθης του Πηνειού, όταν κάμπτωμεν πρός Τσίπιανα, και εν τω αγρώ Σπυροπούλου είναι ίχνη οικημάτων και οχετών.
Περαιτέρω δε της προς την Βερβινήν οδού και παρά τον Πηνειόν ολιγοϋδρή πλέον ενταύθα είναι η Διακότρουπα παρά την αριστερήν αυτού όχθην, ήτις είναι τόσον μεγάλη και βαθεία, ώστε, ό,τι και αν ρίψη τις, αύτη δέν πληρούται, ο δε ποταμός εκχειλίζων μετά βροχάς και χυνόμενος εις αυτήν χάνεται και δεν την γεμίζει, διότι, φαίνεται, έχει κάπου έξοδον.
Είναι δ' αι όχθαι της εκ στερεού τιτάνου και πλατείαι. Πρός Δ. αυτής είς βραχίων του Πηνειού χωρίζει τον Ωλονόν του Σκιαδοβουνίου και ανοίγει οδόν πρός την Προστοβίτσαν και τα μέρη εκείνα. Ο άνω λοιπόν αναφερόμενος πυκνός εις ερείπια συνοικισμός καλείται υπό των πέρυξ Κάστρο της Οχιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου