Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΧΗΜΗ !

Η ασχήμια διεκδικεί συχνά και με απεγνωσμένο τρόπο, τα δικαιώματά της στη ζωή και στον ερωτα. Γι΄αυτό θα 'πρεπε οι αντρες να ειναι πάντα ευγενικοί και να δείχνουν κατανόηση μπροστά σε μια ασχημη γυναίκα, που η φύση της στέρησε το θείο δώρο της ομορφιάς. Μια ασχημη γυναίκα εχει κάθε δικαίωμα να ερωτευθεί και να αγαπήσει. Και αυτό δεν πρέπει να το αγνοούν οι ανδρες που συχνά με τη στάση τους, αντίκρυ σε μια γυναίκα που δεν ειναι ομορφη, την πληγώνουν και την τραυματίζουν θανάσιμα.....

Η συντροφιά αποτελούνταν μόνο απο αντρες και κουβέντιαζαν για χίλια δυό πράγματα. Σε μιά στιγμή η συζήτηση ηρθε και στην ομορφιά.

-Α ! Να σου πώ, πετάχτηκε τότε ο Σωτήρης. Εγώ ειμαι εξαιρετικά ευαίσθητος στην ομορφιά. Ισως μάλιστα να ειμαι και παθολογικά ευαίσθητος.

-Δηλαδή;

-Να ! Μια ασχημη γυναίκα, ενα ακομψο σώμα, μεγάλα αχαρα χέρια, χοντρά πόδια, ειναι πράγματα που μου φέρνουν ρίγη απέχθειας...Νιώθω σχεδόν μίσος για γυναίκες που δεν πλάστηκαν για να ευχαριστούν τα μάτια, την ορασή μας... Βέβαια προσπαθώ να κατανικήσω αυτό το αίσθημα που στο βάθος του θα πρέπει να ειναι παράλογο.. Και μπορώ να σας βεβαιώσω οτι δεν αποκλείω μια φιλία και μια συμπάθεια πρός τις ασχημες γυναίκες.. Ερωτα γι' αυτές ομως ποτέ....

Ο Σωτήρης εμεινε για λίγο σιωπηλός με το ποτήρι το ουίσκυ στο χέρι.Και μετά συνέχισε: Κι ομως, τα βάζω πολύ συχνά με τον εαυτό μου για αυτήν την υπερβολική μου λατρεία πρός την ομορφιά. Το βρίσκω απάνθρωπο, ανόητο, βάρβαρο. Αποτελεί εξύβριση πρός τόσα αλλα πλάσματα, που, αν και δεν εχουν ωραίες γραμμές, ομορφα μάτια, κομψή σιλουέτα, εχουν πάρει απο τη φύση άλλα της δώρα.... Αλλοτε δικαιολογούσα τον εαυτό μου, λέγοντας οτι η ομορφιά ειναι το δέλεαρ που ελκύει το σεξουαλικό ενστικτο για τη διαιώνιση του είδους. Και οτι χωρίς αυτήν οι διάφορες φυλές της Γής θα ειχαν εκφυλισθεί...

Ομως, ενα χαρακτηριστικό περιστατικό που μου συνέβει με εκανε να αλλάξω γνώμη..Εκανα απο τότε πολλές παρατηρήσεις και διαπίστωσα οτι οι περισσότερες ομορφες γυναίκες ουτε ευαίσθητες ειναι, ουτε εξυπνες. Και παραδέχτηκα οτι η ομορφιά δεν ειναι τίποτα αλλο απο ενα ασήμαντο πράγμα και πως το μεγαλοποιούν, υπερβολικά αυτοί οι απαίσιοι τύρανοί μας , τα μάτια μας....

Η φιλοσοφία για την ομορφιά του Σωτήρη ηταν κάπως περίεργη, γι' αυτό και κάποιος από την παρέα τον διέκοψε.

-Βρέ αδερφέ ! του ειπε, ασε τις φιλοσοφικές αναλύσεις και διηγήσου μας αυτό το περιστατικό που σε εκανε ν' αλλάξης γνώμη για τη γυναικεία ομορφιά.

-Θα σας το διηγηθώ ευχαρίστως , απάντησε ο Σωτήρης, σηκώνοντας τους ωμους του. θα σας το διηγηθώ, αν και η σημασία του περιστατικού αυτού βρίσκεται προπαντός στις αισθήσεις και στην αισθησιακή συγκίνηση που δοκίμασα. Και τέτοιου είδους συναισθήματα, δύσκολα περιγράφονται. Θα αποφύγω να σας πώ και την χρονολογία και τον τόπο που συνέβη αυτό το περιστατικό και θα αλλάξω και τα ονόματα των προσώπων...

Κάποιο καλοκαίρι, λοιπόν,παραθέριζα σε μιά ομορφη εξοχική βίλα σ' ενα γραφικό προάστιο της Αθήνας, που ανήκε σε μιά πλούσια γνώριμή μου κυρία.... Στη βίλα φιλοξενούνταν μια παρέα απο αντρες και γυναίκες, που χαλούσαν τον κόσμο, γιατί η οικοδέσποινα τους επέτρεπε τα πάντα..Απο ολες τις φιλοξενούμενες γυναίκες, μόνον μία, η Βέρα, μου ειχε κάνει εξαιρετική εντύπωση. Και ειχε τραβήξει την προσοχή μου...Ηταν ενα θεσπέσιο πλάσμα.. Λές και κάποιος ουράνιος τεχνίτης ειχε υφάνει τα ολόξανθα μαλλιά της, ειχε χρωματίσει το κοραλένιο στόμα της, ειχε λαξέψει τους αλαβάστρινους ωμους της, την λυγερή μέση της, τα καλλίγραμα πόδια της. Ηταν χήρα, ελεύθερη σαν το κύμα και , απ' οσα ελεγαν για αυτήν, χωρίς αυστηρές αρχές για την ηθική......

Αναψε ενα τσιγάρο για να συγκεντρώσει τη σκέψη του ο Σωτήρης και συνέχισε: 

-Ηταν μια θαυμάσια εποχή, τέλειωνε ο Αυγουστος, και η εξοχή ηταν γεμάτη μεθυστικά αρώματα και ερωτική πρόκληση. Τα λουλούδια στους γύρω κήπους σκορπούσαν στον αέρα μυρωδιές που καλούσαν σε ερωτικές πανδαισίες και ο ουρανός το βράδυ, με τους διάφανους αστερισμούς του παρέσυρε σε γοητευτικές ονειροπολήσεις....

Η ομορφη Βέρα, ομως, αν και της ειχα στήσει την πιό στενή πολιορκία, εμενε ολότελα αδιάφορη στις ερωτικές μου επικλήσεις..Αυτό μου ειχε κορυφώσει το ερωτικό πάθος και το ειχε κάνει ασίγαστο. Δεν ηξερα πια, ποιόν αλλο τρόπο να βρώ για να λυγίσω την ακαμπτη αντίστασή της. Ειχα αρχίσει πιά να απελπίζομαι , οταν ενα απόγευμα γεμάτο αρώματα και γοητεία, καθώς κάναμε μαζί τον περίπατο μας σ' ενα κοντινό αλσάκι και για πολλοστή φορά τη διαβεβαίωσα για τον παράφορο ερωτά μου, αφησε, επιτέλους τα χείλη της να μιλήσουν:

- Ε, λοιπόν ! Θα σε περιμένω απόψε τα μεσάνυχτα στο δωμάτιό μου, μου ειπε ναζιάρικα.! !

Τράβηξε μερικές ρουφηξιές απανωτές ο Σωτήρης μέσα σε μιά νευρικότητα φανερή και συνέχισε: Εκείνο το βράδυ, οπως καταλαβαίνετε, ημουνα ο πιό ευτυχισμένος ανθρωπος του κόσμου...Περίμενα να νυχτώσει με αγωνία και να ησυχάσει κάθε θόρυβος και κίνηση στη βίλα. Η βίλα ηταν θεόρατη και πολυδαίδαλη και δεν ηταν ευκολο να περάσει κανείς απαρατήρητος απο τους διαδρόμους. Εγω ομως, ηξερα καλά τη διαρύθμιση της βίλας κι επι πλέον ειχα ετοιμη και μια δικαιολογία για να εξηγήσω, αν χρειαζόταν, τη νυχτερινή εκείνη περιοδεία μου. Ετσι, εφτασα χωρίς κανένα εμπόδιο ως την πόρτα του δωματίου της Βέρας... Εσπρωξα την πόρτα που ανοιξε μόνη της... Βρέθηκα τότε σ' ενα δωμάτιο κατασκότεινο, με τις κουρτίνες ολες κατεβασμένες. Τίποτα δε σάλευε εκεί μέσα, καθώς μπήκα....Ακουγα μόνο μιά γοργή αναπνοή και τους χτύπους της ιδιας μου της καρδιάς... Ψηλαφιστά, και με τα χέρια απλωμάνα μπροστά, σαν 'παιζα τυφλόμυγα, εφτασα σ' ενα φαρδύ καναπέ. Αμέσως δυό καλλίγραμμα χέρια, που που ευωδίαζαν απο αρωμα, τυλίχτηκαν ολόγυρα στο λαιμό μου και δυό χείλη καυτά κόλλησαν με πάθος και απερίγραπτη λαχτάρα πάνω στα δικά μου..Υστερα μια σιγανή φωνή μου σύστησε σιωπή...Σσσσσσσ!!!!!!!!

Δεν θα περιμένετε βέβαια να σας περιγράψω τις θεσπέσιες στιγμές που πέρασα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι...Και οταν κατα τα χαράματα υποχρεώθηκα να φύγω, μου φαινόταν οτι ημουν κάποιος κολασμένος του Δάντη, στον οποίο ειχε επιτραπεί για λίγο να επισκεφθεί τον Παράδεισο...

Η παρέα τώρα του Σωτήρη ειχε στενέψει ακόμη περισσότερο τον κύκλο, γεμάτη αγωνία να μάθει τη συνέχεια της παράξενης αυτής περιπέτειας.

-Λοιπόν; ρώτησε ο πιο ανυπόμονος της παρέας

-Α ! Η συνέχεια ειναι τόσο παράξενη και αναπάντεχη...Το πρωί στο σερβίρισμα του πρωινού ξαφνιάστηκα αληθινά, ξαναβλέποντας την ομορφη Βέρα δροσερή, φρέσκια και χωρίς ουτε σκιά κακονυχτίσματος γύρω στα μάτια. Και ο πιο προκατειλημμένος παρατηρητής θα ορκιζόταν οτι το θαυμάσιο αυτό πλάσμα ειχε κοιμηθεί κανονικά εναν υπνο αδιατάρακτο απο το βράδυ ως το πρωί..

Σε μια στιγμή που βγήκε για λίγο στον κήπο, την ακολούθησα. Καθώς με ειδε , αποτραβήχτηκε σα φοβισμένη και ακουσε με στεναχώρια τα γεμάτα πάθος λόγια της ευγνωμοσύνης μου για τις υπέροχες στιγμές που μου ειχε χαρίσει.... Αυτό με ξάφνιασε.

Γύρισα και την κύτταξα ερωτιματικά, γεμάτος περιέργεια για την ανεξήγητη στάση της...

Ξαφνικά, ομως , φάνηκε σαν να πήρε μιάν απόφαση, ακούμπησε το χέρι της στον ωμο μου και, γυρίζοντας αλλού το κεφάλι της, μου ειπε: 

Σας ζητώ συγγνώμη, αγαπητέ...Μόνο για την οργή και για την αγανάκτησή σου ειμαι αξια..Σε εξαπάτησα.....

Και κοκκινίζοντας, πρόσθεσε με πιό σιγανή φωνή: 

-Ναι ! Πρέπει να σας το ομολογήσω...Δεν ημουνα εγώ χθές βράδυ...Δάνεισα τον εαυτό μου σε μιά αλλη...

-Μα, ειναι δυντόν, τραύλισα...

-Ναι, ειναι ! ειπε, παίρνοντας θάρρος και με σταθερή φωνή..

-Και γιατί εγινε αυτό; τη ρώτησα, ομολογώ δεν καταλαβαίνω τίποτε....

-Ακούστε, τι συνέβη...Λίγο παράξενο, αλλά ανθρώπινο...Αυτή που με αντικατέστησε σας εχει αγαπήσει, μ' ενα τρελό αρρωστημένο πάθος. Και ειναι γεγονός αξιοσημείωτο οτι δεν αγάπησε αλλη φορά στη ζωή της...Ειμαι μάλιστα , βέβαιη, οτι δεν πρόκειται να αγαπήσει αλλον απο σάς...

Ε, λοιπόν ! Αυτός ο μεγάλος ερωτάς της , που μου τον εξομολογήθηκε, με συγκίνησε τρομερά...Και, οπως ηταν φυσικό, με εμπόδισε να προχωρήσω στη φυσική κλίση που ενιωθα για σάς..Θέλησα να κάνω μια γυναίκα ευτυχισμένη...και , μα την αλήθεια νομίζω οτι εκανα καλά... Εγινε μιά μικρή σιωπή μεταξύ τους, κι αμέσως κατόπιν ο Σωτήρης συνέχισε: 

-Καθώς αναθυμήθηκα ζωηρά τη θεία μέθη της ερωτικής εκείνης νύχτας, σκέφθηκα οτι η Βέρα ειχε κάποιο δίκιο να κάνει οτι εκανε...Την παρεκάλεσα μάλιστα να μου πεί ποιά ηταν η φίλη της, και της υποσχέθηκα οτι θα προσπαθούσα να την αγαπήσω κι εγώ οπως και εκείνη εμένα, γιατί το αξιζε...Εκείνη δίστασε για λίγο, επειτα παίρνοντας την απόφασή της, μου είπε: 

-Ειναι η Ν....

Ομολογώ οτι ενιωσα εκείνη τη στιγμή τα μέλη μου να παραλύουν. Αυτή η Ν... ηταν η πιό ασχημη γυναίκα που ειχα γνωρίσει στη ζωή μου. Δεν ηταν μόνον ασχημη, αλλά η ασχήμια της ηταν απο εκείνες που δεν αρέσουν σε κανέναν απολύτως...

Ειχε ενα πρόσωπο μακρύ, τραβηγμένο, χείλια μεγάλα και πλαδαρά, μύτη αετίσια, μικροσκοπικά μάτια, πράσινα σαν φως της γάτας, και μαλλιά ξεθωριασμένα...

-Νάτην , κιόλας ! ειπε σε μιά στιγμή η Βέρα. Σας παρακαλώ, φανείτε επιεικής απέναντί της...Δείξτε της μιά κάποια συμπάθεια, κάποιο ενδιαφέρον...

Συγκέντρωσα τότε ολη μου την θέληση για για να εκτελέσω ηρωικά ενα ανθρώπινο καθήκον... Αλοίμονο ομως ! Ολη μου η θέληση περέλυσε μπρός το πανάσχημο πρόσωπο της δύστυχης εκείνης γυναίκας, μπροστά στην αποκρουστική, θα 'λεγα, ασχήμια της, που η ερωτική νύχτα την ειχε κάνει πιό μεγάλη....

Σαν ανανδρος μπρός σε μιά ηρωική συναισθηματική μάχη, που επρεπε να δώσω, αποχαιρέτησα βιαστικά τη Βέρα και απομακρύνθηκα σαν κυνηγημένος....

Ενιωθα σαν λιποτάκτης σ' ενα ηθικό καθήκον που απέφυγα να κάνω, δείχνοντας μια ταπεινή μικρότητα και εναν απάνθρωπο εγωισμό. Την αλλη μέρα, βρίσκοντας μια δικαιολογία, εφυγα απο τη βίλα...

Εγινε μια μικρή σιωπή στην ομήγυρη, υστερα ο Σωτήρης συνέχισε, τελειώνοντας την παράξενη ιστορία του:

Αυτό ειναι το χαρακτηριστικό περιστατικό....μια ερωτική παρωδική περιπέτεια..Ωστόσο, αυτή η περιπέτεια με εκανε να αλλάξω γνώμη, για την λεγόμενη ομορφιά, οπως την ενοούμε ολοι. Και ειδα την υπουλη παγίδα που μας στήνει η ορατή ομορφιά... Ετσι απο τη στιγμή εκείνη μίσησα την ανόητη αισθητική αντίληψη που εχουμε για τη γυναικεία ομορφιά που μας κάνει να περιφρονούμε τον ερωτα των ασχημων γυναικών, που κατά βάθος ειναι πολύ ανώτερος απο τους ερωτικούς δεσμούς που επιδιώκουμε επίμονα με ομορφες γυναίκες, αλλά ψυχρές, εγωίστριες, αναίσθητες, με το πρόσχημα οτι η ομορφιά τους μας εχει σαγηνεύσει...Απλώς η ομορφιά τους μας εχει εξαπατήσει την οραση....

Σημείωση δική μου:
Το κείμενο δακτυλογραφήθηκε από μένα, από το προσωπικό μου αρχείο, γραμμένο 30 χρόνια πριν, χωρίς υπογραφή συγγραφέα ...

Ι.Β.Ν.