Βρε ισκιε μου γιατί μ' ακολουθείς;
Δε με αφήνεις μόνο μου να τρέχω;
Βρε ισκιε μου, δε πάς να μου χαθείς,
πρέπει κι εσένα σύντροφο να εχω;
Πότε στραβό σε βλέπω πότε ισο,
πότε μακρύ σα σούβλα, πότε νάνο,
τη μια πηγαίνεις μπρός, την αλλη πίσω
σε απαντώ εδώ, εκεί σε χάνω.
Χωρίς να βλέπεις, πιάνεις οτι πιάνω,
με οδηγείς αλλα και σ' οδηγώ.
Και τέλος πάντων κάνεις οτι κάνω
και εισαι αλλος, δεύτερος, εγώ.
Βρε ισκιε μου, γιατί μ΄ακολουθείς;
Βρε ισκιε μου δε πας να μου χαθείς...
Σε απαντώ στο σπίτι και στο δρόμο
και μου γεννάς πολλές φορές τον τρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου