Προς τον Κανάρην- Ραγκαβής

Ως λείψανον εισέτι ζών, μεμακρυσμένων χρόνων,
ως τμήμα έργου ευκλεούς των ευκλεών προγόνων,
με λύπην την σμικρότητα της νύν Ελλάδος καθορών,
ούτω και συ παρίστασαι εν μέσω μας, Κανάρη,
ήρως ηρωικών καιρών

Νήπιον έτι ήκουον, εκάστοτε αλλοίον,
απο τα χείλη των τροφών τον σύγχρονόν σου βίον,
ως βίον ήρωος τινός η ημιθέου παλαιού.
Μ΄έλεγον : "ναύτης των Ψαρών εις μόνος μέ έν πλοίον,
σωρείας απετέφρωσε τρικρότων γιγαντείων"
κι ισος μ΄εφαίνεσο θεού.

Ανέγνων νέος έπειτα με έκπληξιν παιδίου,
τας πράξεις του γονίμου σου και ευγενούς σταδίου.
Σε ηκολούθησα παντού τα βήματα σου ευλογών,
οπότε περιέτρεχες του πόντου τας εκτάσεις,
και τρίκροτα με λέμβον σου, ω δαίμων της θαλάσσης,
έκαμνες θύματα φλογών.

Το όνομά σου πανταχού απέστελλεν η φήμη,
η οικουμένη άφωνος ανέμενεν, ετοίμη,
πάντα σου νέον θρίαμβον να χαιρετήση με χαράν,
ως αετός καταπεσών εκ κορυφών υψίστων,
εν μέσω στόλων έπιπτες, εξαίφνης πολυίστων,
εκλέγων πλοίον ως βοράν

Οτε εις νύκτα ζοφεράν εν μέσω των κυμάτων
αντήχουν αίφνης γοεροί ολολυγμοί θυμάτων,
κι έβλεπον λάμψιν αστραπής κ΄ήκουν κρότον κεραυνών,
έλεγον,τρίκροτον κανέν θα καίη ο Κανάρης...
κι η θάλασσα κατέπινεν όπλα,ιστούς, κιδάρεις
πασσάδων πτώματα κλινών...