Εις την Βιβλιοθήκην Τζεζαρίνη της Ρώμης φυλάσσεται η κατωτέρω επιστολή πρός Ρωμαίον Αυτοκράτορα Τιβέριον, σταλείσα υπο Πουβλίου Λεοντούλου, Κυβερνήτου της Ιουδαίας πρό τού Πιλάτου.
Μεγαλειότατε
Ηκουσα, ώ Καίσαρ, οτι επιθυμείς να μάθης, ο,τι σοι γράφω νυν, περί ανθρώπου δηλαδή λίαν εναρέτου, καλουμένου Ιησού Χριστού, ον ο λαός θεωρεί προφήτην, Θεόν δε οι μαθηταί Αυτού, λέγοντες οτι ειναι Υιός του Θεού, του Δημιουργού των Ουρανών και της Γής και παντός ο,τι εν αυτοίς ευρίσκεται και υπάρχει.
Τη αληθεία, ω Καίσαρ, ακούονται καθ' εκάστην θαυμάσια πράγματα περί του ανθρώπου αυτού: ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μιας λέξεως. Ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός την όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατα το πρόσωπον, ούτως ώστε όσοι ατενίζουν αυτόν αναγκάζονται να αγαπώσι και να φοβούνται αυτόν. Εχει την κόμην μέχρι μεν των ώτων χρώματος καρυού, εκείθεν δε μέχρι των ωμωπλατών γενομένην γαιόχρουν, αλλά μάλλον στιλπνήν, διχάζεται δε αύτη εν τω μέσω άνωθεν κατά το σύστημα των Ναζωραίων. Το μέτωπόν του είναι λείον και γαλήνιον, το πρόσωπόν του του δε άνευ ρυτίδος ή κηλίδος. Η ρίς και τα χείλη αυτού κανονικότατα, το γένειόν του ειναι πυκνόν και χρώματος του αυτού τη κόμη, δεν ειναι δε μακρόν και διχάζεται εις το μέσον. Το βλέμμα αυτού ειναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, εχει δε δύναμιν ηλιακής ακτίνος. Ουδείς δύναται να ίδη αυτόν ατενώς. Όταν επιτιμά εμποιεί φόβον, όταν δε τούτο ποιεί κλαίει. Ειναι αξιαγάπητος και χαρίεις μετά σοβαρότητος. Λέγουσι οτι ουδέποτε ώφθη γελών, αλλά πλειστάκις κλαίων. Εχει ωραίας τας χείρας και τούς βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί πάσιν και δυσκόλως μεν εμφανίζεται, αλλ' όταν εμφανιστεί που, φέρεται μετριοφρόνως και έχει ωραιότατον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως η μήτηρ αυτού, ήτις εστίν η ωραιοτέρα γυνή όσαι ποτέ εθεάθησαν εις τα μέρη αυτά. Εάν όμως η Μεγαλειότης σου, ω Καίσαρ, ποθεί να ίδη αυτόν, ως μοι έγραφες άλλοτε, γνώρισόν μοι τούτο, ίνα αποστείλω σοι αυτόν πάραυτα.
Καίτοι δε ουδέποτε εσπούδασε τι, ειναι κάτοχος πάσης επιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσιν, αλλ' όταν ευρίσκονται ενώπιον αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσιν αυτόν. Λέγουσι δε οτι ουδέποτε άνθρωπος, ως αυτός, ενεφανίσθη εις τα μέρη αυτά. Τη αληθεία, ως μοι λέγουσι οι Εβραίοι, ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία ως η διδασκαλία αυτού. Πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν τούτον Θεόν, άλλοι πάλιν λέγουσιν οτι είναι εχθρός της μεγαλειότητός σας, ω Καίσαρ, πολλαχώς με παρενοχλούσιν οι μοχθηροί εβραίοι. Λέγουσιν οτι αυτός ουδέποτε δυσηρέστησε τινά, αλλ' οτι μάλλον εποίησε το αγαθόν. Ολοι όσοι γνωρίζουσι αυτόν λέγουσιν οτι ευεργετήθησαν παρ΄αυτού. Εν τούτοις, ω Καίσαρ, είμαι πρόθυμος να υπακούσω εις την μεγαλειότητά σας και ό,τι διατάξεις θέλει εκτελεσθεί.
Ιερουσαλήμ, Ινδικτιώνος 7, Σελήνης ΙΙ
Ο Διοικητής της Ιουδαίας Πούβλιος Λεοντούλος
Μεγαλειότατε
Ηκουσα, ώ Καίσαρ, οτι επιθυμείς να μάθης, ο,τι σοι γράφω νυν, περί ανθρώπου δηλαδή λίαν εναρέτου, καλουμένου Ιησού Χριστού, ον ο λαός θεωρεί προφήτην, Θεόν δε οι μαθηταί Αυτού, λέγοντες οτι ειναι Υιός του Θεού, του Δημιουργού των Ουρανών και της Γής και παντός ο,τι εν αυτοίς ευρίσκεται και υπάρχει.
Τη αληθεία, ω Καίσαρ, ακούονται καθ' εκάστην θαυμάσια πράγματα περί του ανθρώπου αυτού: ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μιας λέξεως. Ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός την όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατα το πρόσωπον, ούτως ώστε όσοι ατενίζουν αυτόν αναγκάζονται να αγαπώσι και να φοβούνται αυτόν. Εχει την κόμην μέχρι μεν των ώτων χρώματος καρυού, εκείθεν δε μέχρι των ωμωπλατών γενομένην γαιόχρουν, αλλά μάλλον στιλπνήν, διχάζεται δε αύτη εν τω μέσω άνωθεν κατά το σύστημα των Ναζωραίων. Το μέτωπόν του είναι λείον και γαλήνιον, το πρόσωπόν του του δε άνευ ρυτίδος ή κηλίδος. Η ρίς και τα χείλη αυτού κανονικότατα, το γένειόν του ειναι πυκνόν και χρώματος του αυτού τη κόμη, δεν ειναι δε μακρόν και διχάζεται εις το μέσον. Το βλέμμα αυτού ειναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, εχει δε δύναμιν ηλιακής ακτίνος. Ουδείς δύναται να ίδη αυτόν ατενώς. Όταν επιτιμά εμποιεί φόβον, όταν δε τούτο ποιεί κλαίει. Ειναι αξιαγάπητος και χαρίεις μετά σοβαρότητος. Λέγουσι οτι ουδέποτε ώφθη γελών, αλλά πλειστάκις κλαίων. Εχει ωραίας τας χείρας και τούς βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί πάσιν και δυσκόλως μεν εμφανίζεται, αλλ' όταν εμφανιστεί που, φέρεται μετριοφρόνως και έχει ωραιότατον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως η μήτηρ αυτού, ήτις εστίν η ωραιοτέρα γυνή όσαι ποτέ εθεάθησαν εις τα μέρη αυτά. Εάν όμως η Μεγαλειότης σου, ω Καίσαρ, ποθεί να ίδη αυτόν, ως μοι έγραφες άλλοτε, γνώρισόν μοι τούτο, ίνα αποστείλω σοι αυτόν πάραυτα.
Καίτοι δε ουδέποτε εσπούδασε τι, ειναι κάτοχος πάσης επιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσιν, αλλ' όταν ευρίσκονται ενώπιον αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσιν αυτόν. Λέγουσι δε οτι ουδέποτε άνθρωπος, ως αυτός, ενεφανίσθη εις τα μέρη αυτά. Τη αληθεία, ως μοι λέγουσι οι Εβραίοι, ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία ως η διδασκαλία αυτού. Πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν τούτον Θεόν, άλλοι πάλιν λέγουσιν οτι είναι εχθρός της μεγαλειότητός σας, ω Καίσαρ, πολλαχώς με παρενοχλούσιν οι μοχθηροί εβραίοι. Λέγουσιν οτι αυτός ουδέποτε δυσηρέστησε τινά, αλλ' οτι μάλλον εποίησε το αγαθόν. Ολοι όσοι γνωρίζουσι αυτόν λέγουσιν οτι ευεργετήθησαν παρ΄αυτού. Εν τούτοις, ω Καίσαρ, είμαι πρόθυμος να υπακούσω εις την μεγαλειότητά σας και ό,τι διατάξεις θέλει εκτελεσθεί.
Ιερουσαλήμ, Ινδικτιώνος 7, Σελήνης ΙΙ
Ο Διοικητής της Ιουδαίας Πούβλιος Λεοντούλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου